Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.
rühmet überhaupt, daß Alarich nicht so grausam gewesen, als wohl die Rö-ret, als insge-
mein vorgege-
ben wird.

mer gefürchtet. Wie es denn schon eine grosse Probe seiner Mäßigung ge-
wesen, daß, da er der Arianischen Secte beygepflichtet, er doch deßwegen der
Catholischen Kirchen kein Drancksal angethan . Was insonderheit diese Er-
oberung anbetrifft, so hatte er befohlen, der Kirchen, und aller derer, die in
felbige geflüchtet, zu schonen 3. Eben die patres, die, um das Volck zur
Busse zu bringen, in der ersten Bestürtzung das Elend so groß gemacht, rüh-
men an andern Orten die Moderation der Gothen, und erzehlen allerhand
rühmliche Beyspiele ihrer Großmuth und Tugend. avgvstinvs
macht einen Vergleich, wie viel menschlicher die Gothen in der eroberten Stadt
sich bezeiget, als vormahls die Römer in dergleichen Umständen zu thun ge-
wohnet gewesen 4. orosivs erzehlet, daß, als ein vornehmer Gothe in ei-
nem Hause güldene und silberne Gefäße, so zur Peters-Kirche gehöret, ge-

funden,
[Beginn Spaltensatz] Haec modo permissa est, quod peritura fa-
cit.
Nil grauat hoc tumulo sanctorum pessimus hostis
Materiam potius repperit alma fides.
In melius siquidem reparato fulget honore
Cum scelere hostili creuit amor tumulis.
Suscipe nunc gratus deuotae munera mentis
Diogenes martyr cui dedit ista uolens.
Quisquis ad hoc templum petiturus dona re-
curris
Spes sibi est larga est munere uera fides.
3 orosivs Lib. VII. c. 39. Adest Alaricus,
trepidam Romam obsidet; turbat, irrumpit: da-
to tamen praecepto prius, ut, si qui in sancta lo-
ca, praecipueque ad sanctorum apostolorum Petri
& Pauli basilicas confugissent, hos imprimis in-
uiolatos securosque esse sinerent: tum deinde, in
quantum possent, praedae inhiantes, a sanguine
temperarent.
avgvstinvs Lib. I. c. 1. de ci-
uit. dei. Annon etiam illi Romani Christi nomi-
ni infesti sunt, quibus propter Christum barbari
pepercerunt? Testantur hoc martyrum loca & ba-
silicae apostolorum, quae in illa uastatione urbis
ad se confugientes suos alienosque receperunt. Huc
usque cruentus saeuiebat mimicus; ibi accipiebat
limitem trucidatoris furor; illo ducebantur a mi-
serantibus hostibus, quibus etiam extra ipsa loca
pepercerant; ne in eos incurrerent, qui similem
misericordiam non habebant. Qui tamen etiam
ipsi alibi truces, atque hostili more saeuientes, po-
steaquam ad loca illa ueniebant, ubi fuerat inter-
dictum, quod alibi iure belli licuisset, tota feri-
endi refrenabatur immanitas, & captiuandi cu-
[Spaltenumbruch] piditas frangebatur.
idem l. c. c. 7. Quid-
quid ergo uastationis, trucidationis, depraedati-
onis, concremationis, afflictionis, in ista recen-
tissima Romana clade commissum est, fecit hoc
consuetudo bellorum. Quod autem more nouo fa-
ctum est, quod inusitata rerum facie immanitas
barbara tam mitis apparuit, ut amplissimae basi-
licae implendae populo cui parceretur, eligeren-
tur, ubi nemo feriretur, unde nemo raperetur,
quo liberandi multi a miserantibus hostibus duce-
rentur, unde captiuandi ulli nec a crudelibus ho-
stibus abducerentur; hoc Christi nomini, hoc
Christiano tempori tribuendum quisquis non uidet,
coecus; quisquis uidet, nec laudat, ingratus:
quisquis laudant reluctaturi, insanus est.
4 avgvstinvs de ciuit. dei L. III. cap.
29. Quae rabies exterarum gentium, quae
saeuitia barbarorum huic de ciuibus uictoriae ciui-
um comparari potest? Quid Roma funestius, te-
trius, amariusque uidit, utrum olim Gallorum &
paulo ante Gothorum irruptionem, an Marii &
Syllae aliorumque in eorum partibus uirorum cla-
rissimorum, tanquam suorum luminum, in sua mem-
bra ferocitatem? Galli quidem trucidauerunt se-
natum, quidquid eius in urbe tota, praeter ar-
cem Capitolinam, quae sola utcunque defensa est,
reperire potuerunt; sed in illo colle constitutis au-
ro uitam saltem uendiderunt, quam etsi ferro ra-
pere non possent, possent tamen obsidione consu-
mere: Gothi uero tam multis senatoribus peperce-
runt, ut magis mirum sit, quod aliquos pereme-
runt. At uero Sylla, uiuo adhuc Mario, ipsum
Capitolium, quod a Gallis tutum fuit, ad decer-
nendas caedes uictor insedit: & cum fuga Mari-
us esset elapsus, ferocior cruentiorque rediturus,
iste in Capitolio per senatus etiam consultum tam

[Ende Spaltensatz]
multos
Z z 3

Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
ruͤhmet uͤberhaupt, daß Alarich nicht ſo grauſam geweſen, als wohl die Roͤ-ret, als insge-
mein vorgege-
ben wird.

mer gefuͤrchtet. Wie es denn ſchon eine groſſe Probe ſeiner Maͤßigung ge-
weſen, daß, da er der Arianiſchen Secte beygepflichtet, er doch deßwegen der
Catholiſchen Kirchen kein Dranckſal angethan . Was inſonderheit dieſe Er-
oberung anbetrifft, ſo hatte er befohlen, der Kirchen, und aller derer, die in
felbige gefluͤchtet, zu ſchonen 3. Eben die patres, die, um das Volck zur
Buſſe zu bringen, in der erſten Beſtuͤrtzung das Elend ſo groß gemacht, ruͤh-
men an andern Orten die Moderation der Gothen, und erzehlen allerhand
ruͤhmliche Beyſpiele ihrer Großmuth und Tugend. avgvstinvs
macht einen Vergleich, wie viel menſchlicher die Gothen in der eroberten Stadt
ſich bezeiget, als vormahls die Roͤmer in dergleichen Umſtaͤnden zu thun ge-
wohnet geweſen 4. orosivs erzehlet, daß, als ein vornehmer Gothe in ei-
nem Hauſe guͤldene und ſilberne Gefaͤße, ſo zur Peters-Kirche gehoͤret, ge-

funden,
[Beginn Spaltensatz] Haec modo permiſſa eſt, quod peritura fa-
cit.
Nil grauat hoc tumulo ſanctorum peſſimus hoſtis
Materiam potius repperit alma fides.
In melius ſiquidem reparato fulget honore
Cum ſcelere hoſtili creuit amor tumulis.
Suſcipe nunc gratus deuotae munera mentis
Diogenes martyr cui dedit iſta uolens.
Quisquis ad hoc templum petiturus dona re-
curris
Spes ſibi eſt larga eſt munere uera fides.
3 orosivs Lib. VII. c. 39. Adeſt Alaricus,
trepidam Romam obſidet; turbat, irrumpit: da-
to tamen praecepto prius, ut, ſi qui in ſancta lo-
ca, praecipueque ad ſanctorum apoſtolorum Petri
& Pauli baſilicas confugiſſent, hos imprimis in-
uiolatos ſecurosque eſſe ſinerent: tum deinde, in
quantum poſſent, praedae inhiantes, a ſanguine
temperarent.
avgvstinvs Lib. I. c. 1. de ci-
uit. dei. Annon etiam illi Romani Chriſti nomi-
ni infeſti ſunt, quibus propter Chriſtum barbari
pepercerunt? Teſtantur hoc martyrum loca & ba-
ſilicae apoſtolorum, quae in illa uaſtatione urbis
ad ſe confugientes ſuos alienosque receperunt. Huc
usque cruentus ſaeuiebat mimicus; ibi accipiebat
limitem trucidatoris furor; illo ducebantur a mi-
ſerantibus hoſtibus, quibus etiam extra ipſa loca
pepercerant; ne in eos incurrerent, qui ſimilem
miſericordiam non habebant. Qui tamen etiam
ipſi alibi truces, atque hoſtili more ſaeuientes, po-
ſteaquam ad loca illa ueniebant, ubi fuerat inter-
dictum, quod alibi iure belli licuiſſet, tota feri-
endi refrenabatur immanitas, & captiuandi cu-
[Spaltenumbruch] piditas frangebatur.
idem l. c. c. 7. Quid-
quid ergo uaſtationis, trucidationis, depraedati-
onis, concremationis, afflictionis, in iſta recen-
tiſſima Romana clade commiſſum eſt, fecit hoc
conſuetudo bellorum. Quod autem more nouo fa-
ctum eſt, quod inuſitata rerum facie immanitas
barbara tam mitis apparuit, ut ampliſſimae baſi-
licae implendae populo cui parceretur, eligeren-
tur, ubi nemo feriretur, unde nemo raperetur,
quo liberandi multi a miſerantibus hoſtibus duce-
rentur, unde captiuandi ulli nec a crudelibus ho-
ſtibus abducerentur; hoc Chriſti nomini, hoc
Chriſtiano tempori tribuendum quisquis non uidet,
coecus; quisquis uidet, nec laudat, ingratus:
quisquis laudant reluctaturi, inſanus eſt.
4 avgvstinvs de ciuit. dei L. III. cap.
29. Quae rabies exterarum gentium, quae
ſaeuitia barbarorum huic de ciuibus uictoriae ciui-
um comparari poteſt? Quid Roma funeſtius, te-
trius, amariusque uidit, utrum olim Gallorum &
paulo ante Gothorum irruptionem, an Marii &
Syllae aliorumque in eorum partibus uirorum cla-
riſſimorum, tanquam ſuorum luminum, in ſua mem-
bra ferocitatem? Galli quidem trucidauerunt ſe-
natum, quidquid eius in urbe tota, praeter ar-
cem Capitolinam, quae ſola utcunque defenſa eſt,
reperire potuerunt; ſed in illo colle conſtitutis au-
ro uitam ſaltem uendiderunt, quam etſi ferro ra-
pere non poſſent, poſſent tamen obſidione conſu-
mere: Gothi uero tam multis ſenatoribus peperce-
runt, ut magis mirum ſit, quod aliquos pereme-
runt. At uero Sylla, uiuo adhuc Mario, ipſum
Capitolium, quod a Gallis tutum fuit, ad decer-
nendas caedes uictor inſedit: & cum fuga Mari-
us eſſet elapſus, ferocior cruentiorque rediturus,
iſte in Capitolio per ſenatus etiam conſultum tam

[Ende Spaltensatz]
multos
Z z 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0399" n="365"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi></fw><lb/>
ru&#x0364;hmet u&#x0364;berhaupt, daß Alarich nicht &#x017F;o grau&#x017F;am gewe&#x017F;en, als wohl die Ro&#x0364;-<note place="right">ret, als insge-<lb/>
mein vorgege-<lb/>
ben wird.</note><lb/>
mer gefu&#x0364;rchtet. Wie es denn &#x017F;chon eine gro&#x017F;&#x017F;e Probe &#x017F;einer Ma&#x0364;ßigung ge-<lb/>
we&#x017F;en, daß, da er der Ariani&#x017F;chen Secte beygepflichtet, er doch deßwegen der<lb/>
Catholi&#x017F;chen Kirchen kein Dranck&#x017F;al angethan <note xml:id="FN398_02_02" prev="#FN398_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><quote><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Haec modo permi&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;t, quod peritura fa-<lb/><hi rendition="#et">cit.</hi><lb/>
Nil grauat hoc tumulo &#x017F;anctorum pe&#x017F;&#x017F;imus ho&#x017F;tis<lb/>
Materiam potius repperit alma fides.<lb/>
In melius &#x017F;iquidem reparato fulget honore<lb/>
Cum &#x017F;celere ho&#x017F;tili creuit amor tumulis.<lb/>
Su&#x017F;cipe nunc gratus deuotae munera mentis<lb/>
Diogenes martyr cui dedit i&#x017F;ta uolens.<lb/>
Quisquis ad hoc templum petiturus dona re-<lb/><hi rendition="#et">curris</hi><lb/>
Spes &#x017F;ibi e&#x017F;t larga e&#x017F;t munere uera fides.</hi></hi></quote><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Was in&#x017F;onderheit die&#x017F;e Er-<lb/>
oberung anbetrifft, &#x017F;o hatte er befohlen, der Kirchen, und aller derer, die in<lb/>
felbige geflu&#x0364;chtet, zu &#x017F;chonen <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c. 39. <hi rendition="#i">Ade&#x017F;t Alaricus,<lb/>
trepidam Romam ob&#x017F;idet; turbat, irrumpit: da-<lb/>
to tamen praecepto prius, ut, &#x017F;i qui in &#x017F;ancta lo-<lb/>
ca, praecipueque ad &#x017F;anctorum apo&#x017F;tolorum Petri<lb/>
&amp; Pauli ba&#x017F;ilicas confugi&#x017F;&#x017F;ent, hos imprimis in-<lb/>
uiolatos &#x017F;ecurosque e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;inerent: tum deinde, in<lb/>
quantum po&#x017F;&#x017F;ent, praedae inhiantes, a &#x017F;anguine<lb/>
temperarent.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi> Lib. I. c. 1. de ci-<lb/>
uit. dei. <hi rendition="#i">Annon etiam illi Romani Chri&#x017F;ti nomi-<lb/>
ni infe&#x017F;ti &#x017F;unt, quibus propter Chri&#x017F;tum barbari<lb/>
pepercerunt? Te&#x017F;tantur hoc martyrum loca &amp; ba-<lb/>
&#x017F;ilicae apo&#x017F;tolorum, quae in illa ua&#x017F;tatione urbis<lb/>
ad &#x017F;e confugientes &#x017F;uos alienosque receperunt. Huc<lb/>
usque cruentus &#x017F;aeuiebat mimicus; ibi accipiebat<lb/>
limitem trucidatoris furor; illo ducebantur a mi-<lb/>
&#x017F;erantibus ho&#x017F;tibus, quibus etiam extra ip&#x017F;a loca<lb/>
pepercerant; ne in eos incurrerent, qui &#x017F;imilem<lb/>
mi&#x017F;ericordiam non habebant. Qui tamen etiam<lb/>
ip&#x017F;i alibi truces, atque ho&#x017F;tili more &#x017F;aeuientes, po-<lb/>
&#x017F;teaquam ad loca illa ueniebant, ubi fuerat inter-<lb/>
dictum, quod alibi iure belli licui&#x017F;&#x017F;et, tota feri-<lb/>
endi refrenabatur immanitas, &amp; captiuandi cu-<lb/><cb/>
piditas frangebatur.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> l. c. c. 7. <hi rendition="#i">Quid-<lb/>
quid ergo ua&#x017F;tationis, trucidationis, depraedati-<lb/>
onis, concremationis, afflictionis, in i&#x017F;ta recen-<lb/>
ti&#x017F;&#x017F;ima Romana clade commi&#x017F;&#x017F;um e&#x017F;t, fecit hoc<lb/>
con&#x017F;uetudo bellorum. Quod autem more nouo fa-<lb/>
ctum e&#x017F;t, quod inu&#x017F;itata rerum facie immanitas<lb/>
barbara tam mitis apparuit, ut ampli&#x017F;&#x017F;imae ba&#x017F;i-<lb/>
licae implendae populo cui parceretur, eligeren-<lb/>
tur, ubi nemo feriretur, unde nemo raperetur,<lb/>
quo liberandi multi a mi&#x017F;erantibus ho&#x017F;tibus duce-<lb/>
rentur, unde captiuandi ulli nec a crudelibus ho-<lb/>
&#x017F;tibus abducerentur; hoc Chri&#x017F;ti nomini, hoc<lb/>
Chri&#x017F;tiano tempori tribuendum quisquis non uidet,<lb/>
coecus; quisquis uidet, nec laudat, ingratus:<lb/>
quisquis laudant reluctaturi, in&#x017F;anus e&#x017F;t.</hi></hi></note>. Eben die <hi rendition="#aq">patres,</hi> die, um das Volck zur<lb/>
Bu&#x017F;&#x017F;e zu bringen, in der er&#x017F;ten Be&#x017F;tu&#x0364;rtzung das Elend &#x017F;o groß gemacht, ru&#x0364;h-<lb/>
men an andern Orten die Moderation der Gothen, und erzehlen allerhand<lb/>
ru&#x0364;hmliche Bey&#x017F;piele ihrer Großmuth und Tugend. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi></hi><lb/>
macht einen Vergleich, wie viel men&#x017F;chlicher die Gothen in der eroberten Stadt<lb/>
&#x017F;ich bezeiget, als vormahls die Ro&#x0364;mer in dergleichen Um&#x017F;ta&#x0364;nden zu thun ge-<lb/>
wohnet gewe&#x017F;en <note xml:id="FN399_04_01" next="#FN399_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi> de ciuit. dei L. III. cap.<lb/>
29. <hi rendition="#i">Quae rabies exterarum gentium, quae<lb/>
&#x017F;aeuitia barbarorum huic de ciuibus uictoriae ciui-<lb/>
um comparari pote&#x017F;t? Quid Roma fune&#x017F;tius, te-<lb/>
trius, amariusque uidit, utrum olim Gallorum &amp;<lb/>
paulo ante Gothorum irruptionem, an Marii &amp;<lb/>
Syllae aliorumque in eorum partibus uirorum cla-<lb/>
ri&#x017F;&#x017F;imorum, tanquam &#x017F;uorum luminum, in &#x017F;ua mem-<lb/>
bra ferocitatem? Galli quidem trucidauerunt &#x017F;e-<lb/>
natum, quidquid eius in urbe tota, praeter ar-<lb/>
cem Capitolinam, quae &#x017F;ola utcunque defen&#x017F;a e&#x017F;t,<lb/>
reperire potuerunt; &#x017F;ed in illo colle con&#x017F;titutis au-<lb/>
ro uitam &#x017F;altem uendiderunt, quam et&#x017F;i ferro ra-<lb/>
pere non po&#x017F;&#x017F;ent, po&#x017F;&#x017F;ent tamen ob&#x017F;idione con&#x017F;u-<lb/>
mere: Gothi uero tam multis &#x017F;enatoribus peperce-<lb/>
runt, ut magis mirum &#x017F;it, quod aliquos pereme-<lb/>
runt. At uero Sylla, uiuo adhuc Mario, ip&#x017F;um<lb/>
Capitolium, quod a Gallis tutum fuit, ad decer-<lb/>
nendas caedes uictor in&#x017F;edit: &amp; cum fuga Mari-<lb/>
us e&#x017F;&#x017F;et elap&#x017F;us, ferocior cruentiorque rediturus,<lb/>
i&#x017F;te in Capitolio per &#x017F;enatus etiam con&#x017F;ultum tam</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">multos</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Z z 3</fw><lb/><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi></hi> erzehlet, daß, als ein vornehmer Gothe in ei-<lb/>
nem Hau&#x017F;e gu&#x0364;ldene und &#x017F;ilberne Gefa&#x0364;ße, &#x017F;o zur Peters-Kirche geho&#x0364;ret, ge-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">funden,</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[365/0399] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. ruͤhmet uͤberhaupt, daß Alarich nicht ſo grauſam geweſen, als wohl die Roͤ- mer gefuͤrchtet. Wie es denn ſchon eine groſſe Probe ſeiner Maͤßigung ge- weſen, daß, da er der Arianiſchen Secte beygepflichtet, er doch deßwegen der Catholiſchen Kirchen kein Dranckſal angethan 2. Was inſonderheit dieſe Er- oberung anbetrifft, ſo hatte er befohlen, der Kirchen, und aller derer, die in felbige gefluͤchtet, zu ſchonen 3. Eben die patres, die, um das Volck zur Buſſe zu bringen, in der erſten Beſtuͤrtzung das Elend ſo groß gemacht, ruͤh- men an andern Orten die Moderation der Gothen, und erzehlen allerhand ruͤhmliche Beyſpiele ihrer Großmuth und Tugend. avgvstinvs macht einen Vergleich, wie viel menſchlicher die Gothen in der eroberten Stadt ſich bezeiget, als vormahls die Roͤmer in dergleichen Umſtaͤnden zu thun ge- wohnet geweſen 4. orosivs erzehlet, daß, als ein vornehmer Gothe in ei- nem Hauſe guͤldene und ſilberne Gefaͤße, ſo zur Peters-Kirche gehoͤret, ge- funden, ret, als insge- mein vorgege- ben wird. 2 Haec modo permiſſa eſt, quod peritura fa- cit. Nil grauat hoc tumulo ſanctorum peſſimus hoſtis Materiam potius repperit alma fides. In melius ſiquidem reparato fulget honore Cum ſcelere hoſtili creuit amor tumulis. Suſcipe nunc gratus deuotae munera mentis Diogenes martyr cui dedit iſta uolens. Quisquis ad hoc templum petiturus dona re- curris Spes ſibi eſt larga eſt munere uera fides. 3 orosivs Lib. VII. c. 39. Adeſt Alaricus, trepidam Romam obſidet; turbat, irrumpit: da- to tamen praecepto prius, ut, ſi qui in ſancta lo- ca, praecipueque ad ſanctorum apoſtolorum Petri & Pauli baſilicas confugiſſent, hos imprimis in- uiolatos ſecurosque eſſe ſinerent: tum deinde, in quantum poſſent, praedae inhiantes, a ſanguine temperarent. avgvstinvs Lib. I. c. 1. de ci- uit. dei. Annon etiam illi Romani Chriſti nomi- ni infeſti ſunt, quibus propter Chriſtum barbari pepercerunt? Teſtantur hoc martyrum loca & ba- ſilicae apoſtolorum, quae in illa uaſtatione urbis ad ſe confugientes ſuos alienosque receperunt. Huc usque cruentus ſaeuiebat mimicus; ibi accipiebat limitem trucidatoris furor; illo ducebantur a mi- ſerantibus hoſtibus, quibus etiam extra ipſa loca pepercerant; ne in eos incurrerent, qui ſimilem miſericordiam non habebant. Qui tamen etiam ipſi alibi truces, atque hoſtili more ſaeuientes, po- ſteaquam ad loca illa ueniebant, ubi fuerat inter- dictum, quod alibi iure belli licuiſſet, tota feri- endi refrenabatur immanitas, & captiuandi cu- piditas frangebatur. idem l. c. c. 7. Quid- quid ergo uaſtationis, trucidationis, depraedati- onis, concremationis, afflictionis, in iſta recen- tiſſima Romana clade commiſſum eſt, fecit hoc conſuetudo bellorum. Quod autem more nouo fa- ctum eſt, quod inuſitata rerum facie immanitas barbara tam mitis apparuit, ut ampliſſimae baſi- licae implendae populo cui parceretur, eligeren- tur, ubi nemo feriretur, unde nemo raperetur, quo liberandi multi a miſerantibus hoſtibus duce- rentur, unde captiuandi ulli nec a crudelibus ho- ſtibus abducerentur; hoc Chriſti nomini, hoc Chriſtiano tempori tribuendum quisquis non uidet, coecus; quisquis uidet, nec laudat, ingratus: quisquis laudant reluctaturi, inſanus eſt. 4 avgvstinvs de ciuit. dei L. III. cap. 29. Quae rabies exterarum gentium, quae ſaeuitia barbarorum huic de ciuibus uictoriae ciui- um comparari poteſt? Quid Roma funeſtius, te- trius, amariusque uidit, utrum olim Gallorum & paulo ante Gothorum irruptionem, an Marii & Syllae aliorumque in eorum partibus uirorum cla- riſſimorum, tanquam ſuorum luminum, in ſua mem- bra ferocitatem? Galli quidem trucidauerunt ſe- natum, quidquid eius in urbe tota, praeter ar- cem Capitolinam, quae ſola utcunque defenſa eſt, reperire potuerunt; ſed in illo colle conſtitutis au- ro uitam ſaltem uendiderunt, quam etſi ferro ra- pere non poſſent, poſſent tamen obſidione conſu- mere: Gothi uero tam multis ſenatoribus peperce- runt, ut magis mirum ſit, quod aliquos pereme- runt. At uero Sylla, uiuo adhuc Mario, ipſum Capitolium, quod a Gallis tutum fuit, ad decer- nendas caedes uictor inſedit: & cum fuga Mari- us eſſet elapſus, ferocior cruentiorque rediturus, iſte in Capitolio per ſenatus etiam conſultum tam multos Z z 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/399
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 365. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/399>, abgerufen am 01.07.2024.