Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.
und Francken ein gutes Vernehmen zu stifften, die ihres Orts auch darzu ge-
neigt waren, weil sie in den letztern Treffen viel eingebüsset, und ietzo sahen,
daß der Ansang der neuen Regierung sich friedlich anließ. Aus clavdiano
ergiebt sich, daß Stilico nach Rätien, und hernach den Rhein herunter, bis
an die Gegend, wo derselbe sich theilet, gegangen: auf welcher Reise er mit
den Königen der Alemannen und Francken Bündnis errichtet, zu deren meh-
rerer Versicherung die Fränckischen Könige ihre Printzen zu Geisseln gege-
ben 3. Die übrigen Umstände beym clavdiano klingen zu poetisch, als
daß wir sie in der Historie brauchen könnten. Sonst ist es als eine Folge
dieses guten Vernehmens anzusehen, wenn der Poet den Käiser Honorium,
als er A. 397 den Krieg gegen Gildonem in Africa vorhatte, einführet, wie
er sich unter andern auch auf die Francken und Schwaben, die er wieder ihn

ausschicken
[Beginn Spaltensatz] Sed hoc addamus meritum huic, qui uere ma-
ior est,
Quod Christi nomen inuocat religioni deditus.
Fuit in armis alacer ille antiquus, uerum est:
Sed infidelis moritur, & morte cuncta perdidit.
Hic autem noster strenuus, belligerosus, inclytus,
Et quod his cunctis maius est, cultor diuini no-
minis,
3 clavdianvs de IV. consul. Honorii
u. 440. sqq.
Hunc tamen inprimis populos lenire feroces,
Et Rhenum pacare iubes: uolat ille citatis
Vectus equis, nullaque latus stipante caterua,
Aspera nubiferas qua Retia porrigit Alpes:
Pergit, & hostiles, tanta est fiducia, ripas
Incomitatus adit. totum properare per amnem
Attonitos reges humili ceruice uideres.
Ante ducem nostrum slauam sparsere Sicambri
Caesariem, pauidoque orantes murmure Franci
Procubuere solo: iuratur Honorius absens,
Imploratque tuum supplex Alemannia nomen.
Basternae uenere truces, uenit accola syluae
Bructerus Hercyniae: latisque paludibus exit
Cimbrus, & ingentes Albim liquere Cherusci.
Accipit ille preces uarias, tardeque rogatus
Annuit, & magno pacem pro munere donat.
Nobilitant ueteres Germanica foedera Drusos,
Marte sed ancipiti, sed multis cladibus emta.
Quis uictum meminit sola formidine Rhenum?
Quod longis alii bellis potuere mereri
Hoc tibi dat Stiliconis iter.

Er rühmet eben dieses de laudibus Stiliconis L.
I. u. 189-236.
- - - Non classica Francis
Intulimus: iacuere tamen non Marte Süeuos
Contudimus, queis iura damus: quis credere
possit?
Ante tubam nobis audax Germania seruit.
Cedant, Druse, tui, cedant, Traiane, labores.
[Spaltenumbruch] Vestra manus dubio quidquid discrimine gessit,
Transcurrens egit Stilico, totidemque diebus
Edomuit Rhenum, quot uos potuistis in annis.
Quem ferro, alloquiis; quem uos cum milite,
solus
Impiger a primo descendens fluminis ortu
Ad bisides tractus, & iuncta paludibus ora
Fulmineum perstrinxit iter, ducis impetus undat
Vincebat celeres, & pax a fonte profecta
Cum Rheni crescebat aquis, ingentia quondam
Nomina, crinigero flauentes uertice reges,
Qui nec principibus, donis, precibusque uocati
Paruerant, iussi properant, segnique uerentur
Offendisse mora, transuecti lintribus amnem
Occursant ubique uelis, nec fama fefellit
Iustitiae. uidere pium, uidere sidelem.
Quem ueniens timuit, rediens Germanus ama-
uit.
Illi terribiles, quibus otia uendere semper
Mos erat; & foeda requiem mercede pacisci
Natis obsidibus pacem tam supplice uultu,
Captiuoque rogant, quam si post terga reuincti
Tarpeias pressis subeant ceruicibus arces.
Omne quod oceanum, fontesque interiacet Istri,
Vnius incursu tremuit, sine caede subactus
Seruitio boreas, exarmatique triones.
Tempore tam paruo tot praelia, sanguine nullo,
Persicis, & luna nuper nascente profectus,
Ante redis quam plena fuit, Rhenumque mi-
nacem
Cornibus infractis adeo mitescere cogis,
Vt Salius iam rura colat, flexosque Sicambri
In falcem curuent gladios, geminasque uiator
Cum uideat ripas, quae sit Romana requirat.
Vt iam trans fluuium non indignante Cayco
Pascat Belga pecus, mediumque ingressa per
Albim
Gallica Francorum montes armenta pererrent:
Vt procul Hercyniae per uasta silentia siluae,

[Ende Spaltensatz]
Venari
T t

Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
und Francken ein gutes Vernehmen zu ſtifften, die ihres Orts auch darzu ge-
neigt waren, weil ſie in den letztern Treffen viel eingebuͤſſet, und ietzo ſahen,
daß der Anſang der neuen Regierung ſich friedlich anließ. Aus clavdiano
ergiebt ſich, daß Stilico nach Raͤtien, und hernach den Rhein herunter, bis
an die Gegend, wo derſelbe ſich theilet, gegangen: auf welcher Reiſe er mit
den Koͤnigen der Alemannen und Francken Buͤndnis errichtet, zu deren meh-
rerer Verſicherung die Fraͤnckiſchen Koͤnige ihre Printzen zu Geiſſeln gege-
ben 3. Die uͤbrigen Umſtaͤnde beym clavdiano klingen zu poetiſch, als
daß wir ſie in der Hiſtorie brauchen koͤnnten. Sonſt iſt es als eine Folge
dieſes guten Vernehmens anzuſehen, wenn der Poet den Kaͤiſer Honorium,
als er A. 397 den Krieg gegen Gildonem in Africa vorhatte, einfuͤhret, wie
er ſich unter andern auch auf die Francken und Schwaben, die er wieder ihn

ausſchicken
[Beginn Spaltensatz] Sed hoc addamus meritum huic, qui uere ma-
ior eſt,
Quod Chriſti nomen inuocat religioni deditus.
Fuit in armis alacer ille antiquus, uerum eſt:
Sed infidelis moritur, & morte cuncta perdidit.
Hic autem noſter ſtrenuus, belligeroſus, inclytus,
Et quod his cunctis maius eſt, cultor diuini no-
minis,
3 clavdianvs de IV. conſul. Honorii
u. 440. ſqq.
Hunc tamen inprimis populos lenire feroces,
Et Rhenum pacare iubes: uolat ille citatis
Vectus equis, nullaque latus ſtipante caterua,
Aſpera nubiferas qua Retia porrigit Alpes:
Pergit, & hoſtiles, tanta eſt fiducia, ripas
Incomitatus adit. totum properare per amnem
Attonitos reges humili ceruice uideres.
Ante ducem noſtrum ſlauam ſparſere Sicambri
Caeſariem, pauidoque orantes murmure Franci
Procubuere ſolo: iuratur Honorius abſens,
Imploratque tuum ſupplex Alemannia nomen.
Baſternae uenere truces, uenit accola ſyluae
Bructerus Hercyniae: latisque paludibus exit
Cimbrus, & ingentes Albim liquere Cheruſci.
Accipit ille preces uarias, tardeque rogatus
Annuit, & magno pacem pro munere donat.
Nobilitant ueteres Germanica foedera Druſos,
Marte ſed ancipiti, ſed multis cladibus emta.
Quis uictum meminit ſola formidine Rhenum?
Quod longis alii bellis potuere mereri
Hoc tibi dat Stiliconis iter.

Er ruͤhmet eben dieſes de laudibus Stiliconis L.
I. u. 189-236.
‒ ‒ ‒ Non claſſica Francis
Intulimus: iacuere tamen non Marte Süeuos
Contudimus, queis iura damus: quis credere
poſſit?
Ante tubam nobis audax Germania ſeruit.
Cedant, Druſe, tui, cedant, Traiane, labores.
[Spaltenumbruch] Veſtra manus dubio quidquid diſcrimine geſſit,
Transcurrens egit Stilico, totidemque diebus
Edomuit Rhenum, quot uos potuiſtis in annis.
Quem ferro, alloquiis; quem uos cum milite,
ſolus
Impiger a primo deſcendens fluminis ortu
Ad biſides tractus, & iuncta paludibus ora
Fulmineum perſtrinxit iter, ducis impetus undat
Vincebat celeres, & pax a fonte profecta
Cum Rheni creſcebat aquis, ingentia quondam
Nomina, crinigero flauentes uertice reges,
Qui nec principibus, donis, precibusque uocati
Paruerant, iuſſi properant, ſegnique uerentur
Offendiſſe mora, transuecti lintribus amnem
Occurſant ubique uelis, nec fama fefellit
Iuſtitiae. uidere pium, uidere ſidelem.
Quem ueniens timuit, rediens Germanus ama-
uit.
Illi terribiles, quibus otia uendere ſemper
Mos erat; & foeda requiem mercede paciſci
Natis obſidibus pacem tam ſupplice uultu,
Captiuoque rogant, quam ſi poſt terga reuincti
Tarpeias preſſis ſubeant ceruicibus arces.
Omne quod oceanum, fontesque interiacet Iſtri,
Vnius incurſu tremuit, ſine caede ſubactus
Seruitio boreas, exarmatique triones.
Tempore tam paruo tot praelia, ſanguine nullo,
Perſicis, & luna nuper naſcente profectus,
Ante redis quam plena fuit, Rhenumque mi-
nacem
Cornibus infractis adeo miteſcere cogis,
Vt Salius iam rura colat, flexosque Sicambri
In falcem curuent gladios, geminasque uiator
Cum uideat ripas, quae ſit Romana requirat.
Vt iam trans fluuium non indignante Cayco
Paſcat Belga pecus, mediumque ingreſſa per
Albim
Gallica Francorum montes armenta pererrent:
Vt procul Hercyniae per uaſta ſilentia ſiluae,

[Ende Spaltensatz]
Venari
T t
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0363" n="329"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi></fw><lb/>
und Francken ein gutes Vernehmen zu &#x017F;tifften, die ihres Orts auch darzu ge-<lb/>
neigt waren, weil &#x017F;ie in den letztern Treffen viel eingebu&#x0364;&#x017F;&#x017F;et, und ietzo &#x017F;ahen,<lb/>
daß der An&#x017F;ang der neuen Regierung &#x017F;ich friedlich anließ. Aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdiano</hi></hi></hi><lb/>
ergiebt &#x017F;ich, daß <hi rendition="#aq">Stilico</hi> nach Ra&#x0364;tien, und hernach den Rhein herunter, bis<lb/>
an die Gegend, wo der&#x017F;elbe &#x017F;ich theilet, gegangen: auf welcher Rei&#x017F;e er mit<lb/>
den Ko&#x0364;nigen der Alemannen und Francken Bu&#x0364;ndnis errichtet, zu deren meh-<lb/>
rerer Ver&#x017F;icherung die Fra&#x0364;ncki&#x017F;chen Ko&#x0364;nige ihre Printzen zu Gei&#x017F;&#x017F;eln gege-<lb/>
ben <note xml:id="FN363_03_01" next="#FN363_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi> de IV. con&#x017F;ul. Honorii<lb/>
u. 440. &#x017F;qq.<lb/><hi rendition="#i">Hunc tamen inprimis populos lenire feroces,<lb/>
Et Rhenum pacare iubes: uolat ille citatis<lb/>
Vectus equis, nullaque latus &#x017F;tipante caterua,<lb/>
A&#x017F;pera nubiferas qua Retia porrigit Alpes:<lb/>
Pergit, &amp; ho&#x017F;tiles, tanta e&#x017F;t fiducia, ripas<lb/>
Incomitatus adit. totum properare per amnem<lb/>
Attonitos reges humili ceruice uideres.<lb/>
Ante ducem no&#x017F;trum &#x017F;lauam &#x017F;par&#x017F;ere Sicambri<lb/>
Cae&#x017F;ariem, pauidoque orantes murmure Franci<lb/>
Procubuere &#x017F;olo: iuratur Honorius ab&#x017F;ens,<lb/>
Imploratque tuum &#x017F;upplex Alemannia nomen.<lb/>
Ba&#x017F;ternae uenere truces, uenit accola &#x017F;yluae<lb/>
Bructerus Hercyniae: latisque paludibus exit<lb/>
Cimbrus, &amp; ingentes Albim liquere Cheru&#x017F;ci.<lb/>
Accipit ille preces uarias, tardeque rogatus<lb/>
Annuit, &amp; magno pacem pro munere donat.<lb/>
Nobilitant ueteres Germanica foedera Dru&#x017F;os,<lb/>
Marte &#x017F;ed ancipiti, &#x017F;ed multis cladibus emta.<lb/>
Quis uictum meminit &#x017F;ola formidine Rhenum?<lb/>
Quod longis alii bellis potuere mereri<lb/>
Hoc tibi dat Stiliconis iter.</hi></hi><lb/>
Er ru&#x0364;hmet eben die&#x017F;es <hi rendition="#aq">de laudibus Stiliconis L.<lb/>
I. u. 189-236.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Non cla&#x017F;&#x017F;ica Francis<lb/>
Intulimus: iacuere tamen non Marte Süeuos<lb/>
Contudimus, queis iura damus: quis credere<lb/><hi rendition="#et">po&#x017F;&#x017F;it?</hi><lb/>
Ante tubam nobis audax Germania &#x017F;eruit.<lb/>
Cedant, Dru&#x017F;e, tui, cedant, Traiane, labores.<lb/><cb/>
Ve&#x017F;tra manus dubio quidquid di&#x017F;crimine ge&#x017F;&#x017F;it,<lb/>
Transcurrens egit Stilico, totidemque diebus<lb/>
Edomuit Rhenum, quot uos potui&#x017F;tis in annis.<lb/>
Quem ferro, alloquiis; quem uos cum milite,<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;olus</hi><lb/>
Impiger a primo de&#x017F;cendens fluminis ortu<lb/>
Ad bi&#x017F;ides tractus, &amp; iuncta paludibus ora<lb/>
Fulmineum per&#x017F;trinxit iter, ducis impetus undat<lb/>
Vincebat celeres, &amp; pax a fonte profecta<lb/>
Cum Rheni cre&#x017F;cebat aquis, ingentia quondam<lb/>
Nomina, crinigero flauentes uertice reges,<lb/>
Qui nec principibus, donis, precibusque uocati<lb/>
Paruerant, iu&#x017F;&#x017F;i properant, &#x017F;egnique uerentur<lb/>
Offendi&#x017F;&#x017F;e mora, transuecti lintribus amnem<lb/>
Occur&#x017F;ant ubique uelis, nec fama fefellit<lb/>
Iu&#x017F;titiae. uidere pium, uidere &#x017F;idelem.<lb/>
Quem ueniens timuit, rediens Germanus ama-<lb/><hi rendition="#et">uit.</hi><lb/>
Illi terribiles, quibus otia uendere &#x017F;emper<lb/>
Mos erat; &amp; foeda requiem mercede paci&#x017F;ci<lb/>
Natis ob&#x017F;idibus pacem tam &#x017F;upplice uultu,<lb/>
Captiuoque rogant, quam &#x017F;i po&#x017F;t terga reuincti<lb/>
Tarpeias pre&#x017F;&#x017F;is &#x017F;ubeant ceruicibus arces.<lb/>
Omne quod oceanum, fontesque interiacet I&#x017F;tri,<lb/>
Vnius incur&#x017F;u tremuit, &#x017F;ine caede &#x017F;ubactus<lb/>
Seruitio boreas, exarmatique triones.<lb/>
Tempore tam paruo tot praelia, &#x017F;anguine nullo,<lb/>
Per&#x017F;icis, &amp; luna nuper na&#x017F;cente profectus,<lb/>
Ante redis quam plena fuit, Rhenumque mi-<lb/><hi rendition="#et">nacem</hi><lb/>
Cornibus infractis adeo mite&#x017F;cere cogis,<lb/>
Vt Salius iam rura colat, flexosque Sicambri<lb/>
In falcem curuent gladios, geminasque uiator<lb/>
Cum uideat ripas, quae &#x017F;it Romana requirat.<lb/>
Vt iam trans fluuium non indignante Cayco<lb/>
Pa&#x017F;cat Belga pecus, mediumque ingre&#x017F;&#x017F;a per<lb/><hi rendition="#et">Albim</hi><lb/>
Gallica Francorum montes armenta pererrent:<lb/>
Vt procul Hercyniae per ua&#x017F;ta &#x017F;ilentia &#x017F;iluae,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Venari</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">T t</fw><cb type="end"/><lb/></note>. Die u&#x0364;brigen Um&#x017F;ta&#x0364;nde beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdiano</hi></hi></hi> klingen zu poeti&#x017F;ch, als<lb/>
daß wir &#x017F;ie in der Hi&#x017F;torie brauchen ko&#x0364;nnten. Son&#x017F;t i&#x017F;t es als eine Folge<lb/>
die&#x017F;es guten Vernehmens anzu&#x017F;ehen, wenn der Poet den Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Honorium,</hi><lb/>
als er <hi rendition="#aq">A.</hi> 397 den Krieg gegen <hi rendition="#aq">Gildonem</hi> in Africa vorhatte, einfu&#x0364;hret, wie<lb/>
er &#x017F;ich unter andern auch auf die Francken und Schwaben, die er wieder ihn<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">aus&#x017F;chicken</fw><lb/><note xml:id="FN362_02_02" prev="#FN362_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sed hoc addamus meritum huic, qui uere ma-<lb/>
ior e&#x017F;t,<lb/>
Quod Chri&#x017F;ti nomen inuocat religioni deditus.<lb/>
Fuit in armis alacer ille antiquus, uerum e&#x017F;t:<lb/>
Sed infidelis moritur, &amp; morte cuncta perdidit.<lb/>
Hic autem no&#x017F;ter &#x017F;trenuus, belligero&#x017F;us, inclytus,<lb/>
Et quod his cunctis maius e&#x017F;t, cultor diuini no-<lb/>
minis,</hi></hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[329/0363] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. und Francken ein gutes Vernehmen zu ſtifften, die ihres Orts auch darzu ge- neigt waren, weil ſie in den letztern Treffen viel eingebuͤſſet, und ietzo ſahen, daß der Anſang der neuen Regierung ſich friedlich anließ. Aus clavdiano ergiebt ſich, daß Stilico nach Raͤtien, und hernach den Rhein herunter, bis an die Gegend, wo derſelbe ſich theilet, gegangen: auf welcher Reiſe er mit den Koͤnigen der Alemannen und Francken Buͤndnis errichtet, zu deren meh- rerer Verſicherung die Fraͤnckiſchen Koͤnige ihre Printzen zu Geiſſeln gege- ben 3. Die uͤbrigen Umſtaͤnde beym clavdiano klingen zu poetiſch, als daß wir ſie in der Hiſtorie brauchen koͤnnten. Sonſt iſt es als eine Folge dieſes guten Vernehmens anzuſehen, wenn der Poet den Kaͤiſer Honorium, als er A. 397 den Krieg gegen Gildonem in Africa vorhatte, einfuͤhret, wie er ſich unter andern auch auf die Francken und Schwaben, die er wieder ihn ausſchicken 2 3 clavdianvs de IV. conſul. Honorii u. 440. ſqq. Hunc tamen inprimis populos lenire feroces, Et Rhenum pacare iubes: uolat ille citatis Vectus equis, nullaque latus ſtipante caterua, Aſpera nubiferas qua Retia porrigit Alpes: Pergit, & hoſtiles, tanta eſt fiducia, ripas Incomitatus adit. totum properare per amnem Attonitos reges humili ceruice uideres. Ante ducem noſtrum ſlauam ſparſere Sicambri Caeſariem, pauidoque orantes murmure Franci Procubuere ſolo: iuratur Honorius abſens, Imploratque tuum ſupplex Alemannia nomen. Baſternae uenere truces, uenit accola ſyluae Bructerus Hercyniae: latisque paludibus exit Cimbrus, & ingentes Albim liquere Cheruſci. Accipit ille preces uarias, tardeque rogatus Annuit, & magno pacem pro munere donat. Nobilitant ueteres Germanica foedera Druſos, Marte ſed ancipiti, ſed multis cladibus emta. Quis uictum meminit ſola formidine Rhenum? Quod longis alii bellis potuere mereri Hoc tibi dat Stiliconis iter. Er ruͤhmet eben dieſes de laudibus Stiliconis L. I. u. 189-236. ‒ ‒ ‒ Non claſſica Francis Intulimus: iacuere tamen non Marte Süeuos Contudimus, queis iura damus: quis credere poſſit? Ante tubam nobis audax Germania ſeruit. Cedant, Druſe, tui, cedant, Traiane, labores. Veſtra manus dubio quidquid diſcrimine geſſit, Transcurrens egit Stilico, totidemque diebus Edomuit Rhenum, quot uos potuiſtis in annis. Quem ferro, alloquiis; quem uos cum milite, ſolus Impiger a primo deſcendens fluminis ortu Ad biſides tractus, & iuncta paludibus ora Fulmineum perſtrinxit iter, ducis impetus undat Vincebat celeres, & pax a fonte profecta Cum Rheni creſcebat aquis, ingentia quondam Nomina, crinigero flauentes uertice reges, Qui nec principibus, donis, precibusque uocati Paruerant, iuſſi properant, ſegnique uerentur Offendiſſe mora, transuecti lintribus amnem Occurſant ubique uelis, nec fama fefellit Iuſtitiae. uidere pium, uidere ſidelem. Quem ueniens timuit, rediens Germanus ama- uit. Illi terribiles, quibus otia uendere ſemper Mos erat; & foeda requiem mercede paciſci Natis obſidibus pacem tam ſupplice uultu, Captiuoque rogant, quam ſi poſt terga reuincti Tarpeias preſſis ſubeant ceruicibus arces. Omne quod oceanum, fontesque interiacet Iſtri, Vnius incurſu tremuit, ſine caede ſubactus Seruitio boreas, exarmatique triones. Tempore tam paruo tot praelia, ſanguine nullo, Perſicis, & luna nuper naſcente profectus, Ante redis quam plena fuit, Rhenumque mi- nacem Cornibus infractis adeo miteſcere cogis, Vt Salius iam rura colat, flexosque Sicambri In falcem curuent gladios, geminasque uiator Cum uideat ripas, quae ſit Romana requirat. Vt iam trans fluuium non indignante Cayco Paſcat Belga pecus, mediumque ingreſſa per Albim Gallica Francorum montes armenta pererrent: Vt procul Hercyniae per uaſta ſilentia ſiluae, Venari 2 Sed hoc addamus meritum huic, qui uere ma- ior eſt, Quod Chriſti nomen inuocat religioni deditus. Fuit in armis alacer ille antiquus, uerum eſt: Sed infidelis moritur, & morte cuncta perdidit. Hic autem noſter ſtrenuus, belligeroſus, inclytus, Et quod his cunctis maius eſt, cultor diuini no- minis, T t

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/363
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 329. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/363>, abgerufen am 16.07.2024.