Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
denn Maximi Armee bey Seisseg an der Sau, und bey Pettau geschlagen wur-
de 7. Theodosius setzte darauf seinen Weg über Hemone + fort, und paßir-
te ohne Wiederstand die Alpen, bis in die Gegend Aquileia, da ihm Maximus
ein Treffen lieferte, aber das Feld verlohr, selbst gefangen ward, und den Kopf
lassen muste 8. Theodosius schickte den berühmten Francken, Arbogasten,
dessen bereits oben gedacht worden, und der nach Bautonis Tod magister mi-
litiae
im Occident geworden war, nach Gallien, der daselbst sowohl Maximi
Sohn, Victorem, als Nannienum und Quintinum, denen desselben
Erziehung anvertrauet war, umbringen ließ. Theodosius selbst aber gieng
über Meiland nach Rom, welches bishero gar selten die Ehre gehabt hatte,
seine Käiser zu sehen, und zog den 13 Junii im Triumph ein, dessen Andencken
in der Lob-Rede, die ihm damals latinvs pacatvs drepanivs zu
Ehren gehalten, noch übrig ist. Valentinianus erhielt zwar wieder den West-
lichen Theil des Käiserthums; weil er aber noch gar jung war, blieb auch in die-
sen Ländern die meiste Gewalt bey Theodosio, der sich bis in den Iulium des
391. Jahres im Occident aufhielt.

1
2
XXXII.
[Beginn Spaltensatz] ram ferre uouentibus, commilitonum munus in-
dulges, ut & limiti manus suspecta decederet, &
militi auxiliator accederet. Qua tua benignitate
pellectae omnes Scythicae nationes tantis examini-
bus confluebant, ut, quem remiseras tuis, bar-
baris uidereris imperasse dilectum. O res digna
memoratu. Ibat sub ducibus uexillisque Romanis
hostis aliquando Romanus, & signa, contra quae
steterat, sequebatur, urbesque Pannoniae, quas
inimica dudum populatione uacuauerat, miles im-
pleuerat. Gothus ille, & Hunnus, & Alanus re-
spondebat ad nomen, & alternabat excubias, &
notari infrequens uerebatur. Nullus tumultus,
nulla confusio, nulla direptio, ut a barbaro
erat, quin, si quando difficilior frumentaria res
fuisset, inopiam patienter ferebat, & quam nu-
mero artarat annonam, comparcendo laxabat,
pro omni praemio omnique mercede id unum re-
poscens, ut tuus diceretur. Quanta est uirtutis
ambitio [unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt] accipiebas beneficium, quod imputares.
7 Siehe im folgenden §. not. 6.
+ ietzt Laybach. S. des Freyhern Valvasor Ehre
des Hertzogthums Crain, V. Buch p. 235.
8 latinvs pacatvs in paneg. c. 42-45.
1 §. XXXII. 1. ambrosivs erzehlet epist. 27.,
darinnen er Valentiniano von seiner andern Ge-
sandtschafft an Maximum Nachricht giebt, den Jn-
halt von dem, was Maximus ihm vorgeworffen, und
er geantwortet, auf nachfolgende Art: Me lusisti,
& ille Bauto, qui sibi regnum sub specie pueri uin-
dicare uoluit; qui etiam barbaros mihi immisit:
[Spaltenumbruch] quasi ego non habeam, quos possim adducere, cum

tot millia barbarorum mihi militent? in quo te
fefellit Bauto, qui deuotionem imperatori exhibuit
suo? an quia principem suum non prodidit? Quos
immisit barbaros Bauto comes? Et quid mirum,
si hoc Bauto fecisset transrhenanus genere
; cum
tu miniteris, imperio Romano barbarorum auxi-
lia? uide autem, quid intersit inter tuas minas,
& Valentiniani augusti pueri mansuetudinem. Tu
id agitabas, quo barbarorum stipatus agminibus
Italiae te infunderes. Valentinianus Hunnos, ac
Alanos appropinquantes Galliae, per Alemanniae
terras reflexit. Quid habet inuidiae, si Bauto
barbaros cum barbaris fecit decernere? In me-
dio Romani imperii sinu Iuthungi populabantur
Raetias: & ideo aduersus Iuthungum Hunnus ac-
citus est. Idem tamen, quia de finitimo protere-
bat Alemanniam, & iam uicinia mali urgebat
Gallias; coactus est suos triumphos deserere, ne
tu timeres. Confer utriusque factum, tu fecisti
incursari Raetias: Valentinianus suo tibi auro pa-
cem redemit.
2 Bauto war A. 395. consul, da ihm avgv-
stinvs,
welcher damahls noch die Redekunst
lehrete, eine Lob-Rede gehalten, wie er selbst ge-
dencket contra litteras Petiliani Lib. III. c. 30.
operum T. IX. p. 212. Cum ego Mediolanum
ante Bautonem consulem uenerim, eique consuli
kal. Ianuariis, laudem in tanto conuentu, con-
spectuque hominum, pro mea tunc rhetorica pro-
fessione recitauerim.
Er hielt gute Freundschafft
[Ende Spaltensatz]
mit

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
denn Maximi Armee bey Seiſſeg an der Sau, und bey Pettau geſchlagen wur-
de 7. Theodoſius ſetzte darauf ſeinen Weg uͤber Hemone fort, und paßir-
te ohne Wiederſtand die Alpen, bis in die Gegend Aquileia, da ihm Maximus
ein Treffen lieferte, aber das Feld verlohr, ſelbſt gefangen ward, und den Kopf
laſſen muſte 8. Theodoſius ſchickte den beruͤhmten Francken, Arbogaſten,
deſſen bereits oben gedacht worden, und der nach Bautonis Tod magiſter mi-
litiae
im Occident geworden war, nach Gallien, der daſelbſt ſowohl Maximi
Sohn, Victorem, als Nannienum und Quintinum, denen deſſelben
Erziehung anvertrauet war, umbringen ließ. Theodoſius ſelbſt aber gieng
uͤber Meiland nach Rom, welches bishero gar ſelten die Ehre gehabt hatte,
ſeine Kaͤiſer zu ſehen, und zog den 13 Junii im Triumph ein, deſſen Andencken
in der Lob-Rede, die ihm damals latinvs pacatvs drepanivs zu
Ehren gehalten, noch uͤbrig iſt. Valentinianus erhielt zwar wieder den Weſt-
lichen Theil des Kaͤiſerthums; weil er aber noch gar jung war, blieb auch in die-
ſen Laͤndern die meiſte Gewalt bey Theodoſio, der ſich bis in den Iulium des
391. Jahres im Occident aufhielt.

1
2
XXXII.
[Beginn Spaltensatz] ram ferre uouentibus, commilitonum munus in-
dulges, ut & limiti manus ſuſpecta decederet, &
militi auxiliator accederet. Qua tua benignitate
pellectae omnes Scythicae nationes tantis examini-
bus confluebant, ut, quem remiſeras tuis, bar-
baris uidereris imperaſſe dilectum. O res digna
memoratu. Ibat ſub ducibus uexillisque Romanis
hoſtis aliquando Romanus, & ſigna, contra quae
ſteterat, ſequebatur, urbesque Pannoniae, quas
inimica dudum populatione uacuauerat, miles im-
pleuerat. Gothus ille, & Hunnus, & Alanus re-
ſpondebat ad nomen, & alternabat excubias, &
notari infrequens uerebatur. Nullus tumultus,
nulla confuſio, nulla direptio, ut a barbaro
erat, quin, ſi quando difficilior frumentaria res
fuiſſet, inopiam patienter ferebat, & quam nu-
mero artarat annonam, comparcendo laxabat,
pro omni praemio omnique mercede id unum re-
poſcens, ut tuus diceretur. Quanta eſt uirtutis
ambitio [unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt] accipiebas beneficium, quod imputares.
7 Siehe im folgenden §. not. 6.
ietzt Laybach. S. des Freyhern Valvaſor Ehre
des Hertzogthums Crain, V. Buch p. 235.
8 latinvs pacatvs in paneg. c. 42-45.
1 §. XXXII. 1. ambrosivs erzehlet epiſt. 27.,
darinnen er Valentiniano von ſeiner andern Ge-
ſandtſchafft an Maximum Nachricht giebt, den Jn-
halt von dem, was Maximus ihm vorgeworffen, und
er geantwortet, auf nachfolgende Art: Me luſiſti,
& ille Bauto, qui ſibi regnum ſub ſpecie pueri uin-
dicare uoluit; qui etiam barbaros mihi immiſit:
[Spaltenumbruch] quaſi ego non habeam, quos poſſim adducere, cum

tot millia barbarorum mihi militent? in quo te
fefellit Bauto, qui deuotionem imperatori exhibuit
ſuo? an quia principem ſuum non prodidit? Quos
immiſit barbaros Bauto comes? Et quid mirum,
ſi hoc Bauto feciſſet transrhenanus genere
; cum
tu miniteris, imperio Romano barbarorum auxi-
lia? uide autem, quid interſit inter tuas minas,
& Valentiniani auguſti pueri manſuetudinem. Tu
id agitabas, quo barbarorum ſtipatus agminibus
Italiae te infunderes. Valentinianus Hunnos, ac
Alanos appropinquantes Galliae, per Alemanniae
terras reflexit. Quid habet inuidiae, ſi Bauto
barbaros cum barbaris fecit decernere? In me-
dio Romani imperii ſinu Iuthungi populabantur
Raetias: & ideo aduerſus Iuthungum Hunnus ac-
citus eſt. Idem tamen, quia de finitimo protere-
bat Alemanniam, & iam uicinia mali urgebat
Gallias; coactus eſt ſuos triumphos deſerere, ne
tu timeres. Confer utriusque factum, tu feciſti
incurſari Raetias: Valentinianus ſuo tibi auro pa-
cem redemit.
2 Bauto war A. 395. conſul, da ihm avgv-
stinvs,
welcher damahls noch die Redekunſt
lehrete, eine Lob-Rede gehalten, wie er ſelbſt ge-
dencket contra litteras Petiliani Lib. III. c. 30.
operum T. IX. p. 212. Cum ego Mediolanum
ante Bautonem conſulem uenerim, eique conſuli
kal. Ianuariis, laudem in tanto conuentu, con-
ſpectuque hominum, pro mea tunc rhetorica pro-
feſſione recitauerim.
Er hielt gute Freundſchafft
[Ende Spaltensatz]
mit
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0344" n="310"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
denn <hi rendition="#aq">Maximi</hi> Armee bey Sei&#x017F;&#x017F;eg an der Sau, und bey Pettau ge&#x017F;chlagen wur-<lb/>
de <note place="foot" n="7">Siehe im folgenden §. <hi rendition="#aq">not.</hi> 6.</note>. <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ius</hi> &#x017F;etzte darauf &#x017F;einen Weg u&#x0364;ber <hi rendition="#aq">Hemone</hi> <note place="foot" n="&#x2020;">ietzt Laybach. S. des Freyhern Valva&#x017F;or Ehre<lb/>
des Hertzogthums Crain, <hi rendition="#aq">V.</hi> Buch <hi rendition="#aq">p.</hi> 235.</note> fort, und paßir-<lb/>
te ohne Wieder&#x017F;tand die Alpen, bis in die Gegend <hi rendition="#aq">Aquileia,</hi> da ihm <hi rendition="#aq">Maximus</hi><lb/>
ein Treffen lieferte, aber das Feld verlohr, &#x017F;elb&#x017F;t gefangen ward, und den Kopf<lb/>
la&#x017F;&#x017F;en mu&#x017F;te <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">latinvs pacatvs</hi></hi> in paneg. c.</hi> 42-45.</note>. <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ius</hi> &#x017F;chickte den beru&#x0364;hmten Francken, <hi rendition="#aq">Arboga&#x017F;ten,</hi><lb/>
de&#x017F;&#x017F;en bereits oben gedacht worden, und der nach <hi rendition="#aq">Bautonis</hi> Tod <hi rendition="#aq">magi&#x017F;ter mi-<lb/>
litiae</hi> im Occident geworden war, nach Gallien, der da&#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;owohl <hi rendition="#aq">Maximi</hi><lb/>
Sohn, <hi rendition="#aq">Victorem,</hi> als <hi rendition="#aq">Nannienum</hi> und <hi rendition="#aq">Quintinum,</hi> denen de&#x017F;&#x017F;elben<lb/>
Erziehung anvertrauet war, umbringen ließ. <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ius</hi> &#x017F;elb&#x017F;t aber gieng<lb/>
u&#x0364;ber Meiland nach Rom, welches bishero gar &#x017F;elten die Ehre gehabt hatte,<lb/>
&#x017F;eine Ka&#x0364;i&#x017F;er zu &#x017F;ehen, und zog den 13 Junii im Triumph ein, de&#x017F;&#x017F;en Andencken<lb/>
in der Lob-Rede, die ihm damals <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">latinvs pacatvs drepanivs</hi></hi></hi> zu<lb/>
Ehren gehalten, noch u&#x0364;brig i&#x017F;t. <hi rendition="#aq">Valentinianus</hi> erhielt zwar wieder den We&#x017F;t-<lb/>
lichen Theil des Ka&#x0364;i&#x017F;erthums; weil er aber noch gar jung war, blieb auch in die-<lb/>
&#x017F;en La&#x0364;ndern die mei&#x017F;te Gewalt bey <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;io,</hi> der &#x017F;ich bis in den <hi rendition="#aq">Iulium</hi> des<lb/>
391. Jahres im Occident aufhielt.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">XXXII.</hi> </fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN343_06_02" prev="#FN343_06_01" place="foot" n="6">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">ram ferre uouentibus, commilitonum munus in-<lb/>
dulges, ut &amp; limiti manus &#x017F;u&#x017F;pecta decederet, &amp;<lb/>
militi auxiliator accederet. Qua tua benignitate<lb/>
pellectae omnes Scythicae nationes tantis examini-<lb/>
bus confluebant, ut, quem remi&#x017F;eras tuis, bar-<lb/>
baris uidereris impera&#x017F;&#x017F;e dilectum. O res digna<lb/>
memoratu. Ibat &#x017F;ub ducibus uexillisque Romanis<lb/>
ho&#x017F;tis aliquando Romanus, &amp; &#x017F;igna, contra quae<lb/>
&#x017F;teterat, &#x017F;equebatur, urbesque Pannoniae, quas<lb/>
inimica dudum populatione uacuauerat, miles im-<lb/>
pleuerat. Gothus ille, &amp; Hunnus, &amp; Alanus re-<lb/>
&#x017F;pondebat ad nomen, &amp; alternabat excubias, &amp;<lb/>
notari infrequens uerebatur. Nullus tumultus,<lb/>
nulla confu&#x017F;io, nulla direptio, ut a barbaro<lb/>
erat, quin, &#x017F;i quando difficilior frumentaria res<lb/>
fui&#x017F;&#x017F;et, inopiam patienter ferebat, &amp; quam nu-<lb/>
mero artarat annonam, comparcendo laxabat,<lb/>
pro omni praemio omnique mercede id unum re-<lb/>
po&#x017F;cens, ut tuus diceretur. Quanta e&#x017F;t uirtutis<lb/>
ambitio <gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/> accipiebas beneficium, quod imputares.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
          <note xml:id="FN344_01_01" next="#FN344_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXII</hi>. 1. <hi rendition="#aq #g"><hi rendition="#k">ambrosivs</hi></hi> erzehlet <hi rendition="#aq">epi&#x017F;t.</hi> 27.,<lb/>
darinnen er <hi rendition="#aq">Valentiniano</hi> von &#x017F;einer andern Ge-<lb/>
&#x017F;andt&#x017F;chafft an <hi rendition="#aq">Maximum</hi> Nachricht giebt, den Jn-<lb/>
halt von dem, was <hi rendition="#aq">Maximus</hi> ihm vorgeworffen, und<lb/>
er geantwortet, auf nachfolgende Art: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Me lu&#x017F;i&#x017F;ti,<lb/>
&amp; ille Bauto, qui &#x017F;ibi regnum &#x017F;ub &#x017F;pecie pueri uin-<lb/>
dicare uoluit; qui etiam barbaros mihi immi&#x017F;it:<lb/><cb/>
qua&#x017F;i ego non habeam, quos po&#x017F;&#x017F;im adducere, cum</hi><lb/>
tot millia barbarorum mihi militent? <hi rendition="#i">in quo te<lb/>
fefellit Bauto, qui deuotionem imperatori exhibuit<lb/>
&#x017F;uo? an quia principem &#x017F;uum non prodidit? Quos<lb/>
immi&#x017F;it barbaros Bauto comes? Et quid mirum,<lb/>
&#x017F;i hoc Bauto feci&#x017F;&#x017F;et transrhenanus genere</hi>; <hi rendition="#i">cum<lb/>
tu miniteris, imperio Romano barbarorum auxi-<lb/>
lia? uide autem, quid inter&#x017F;it inter tuas minas,<lb/>
&amp; Valentiniani augu&#x017F;ti pueri man&#x017F;uetudinem. Tu<lb/>
id agitabas, quo barbarorum &#x017F;tipatus agminibus<lb/>
Italiae te infunderes. Valentinianus Hunnos, ac<lb/>
Alanos appropinquantes Galliae, per Alemanniae<lb/>
terras reflexit. Quid habet inuidiae, &#x017F;i Bauto<lb/>
barbaros cum barbaris fecit decernere? In me-<lb/>
dio Romani imperii &#x017F;inu Iuthungi populabantur<lb/>
Raetias: &amp; ideo aduer&#x017F;us Iuthungum Hunnus ac-<lb/>
citus e&#x017F;t. Idem tamen, quia de finitimo protere-<lb/>
bat Alemanniam, &amp; iam uicinia mali urgebat<lb/>
Gallias; coactus e&#x017F;t &#x017F;uos triumphos de&#x017F;erere, ne<lb/>
tu timeres. Confer utriusque factum, tu feci&#x017F;ti<lb/>
incur&#x017F;ari Raetias: Valentinianus &#x017F;uo tibi auro pa-<lb/>
cem redemit.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
          <note xml:id="FN344_02_01" next="#FN344_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq">Bauto</hi> war <hi rendition="#aq">A. 395. con&#x017F;ul,</hi> da ihm <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgv-<lb/>
stinvs,</hi></hi></hi> welcher damahls noch die Redekun&#x017F;t<lb/>
lehrete, eine Lob-Rede gehalten, wie er &#x017F;elb&#x017F;t ge-<lb/>
dencket <hi rendition="#aq">contra litteras Petiliani Lib. III. c. 30.<lb/>
operum T. IX. p. 212. <hi rendition="#i">Cum ego Mediolanum<lb/>
ante Bautonem con&#x017F;ulem uenerim, eique con&#x017F;uli<lb/>
kal. Ianuariis, laudem in tanto conuentu, con-<lb/>
&#x017F;pectuque hominum, pro mea tunc rhetorica pro-<lb/>
fe&#x017F;&#x017F;ione recitauerim.</hi></hi> Er hielt gute Freund&#x017F;chafft<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mit</fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[310/0344] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen denn Maximi Armee bey Seiſſeg an der Sau, und bey Pettau geſchlagen wur- de 7. Theodoſius ſetzte darauf ſeinen Weg uͤber Hemone † fort, und paßir- te ohne Wiederſtand die Alpen, bis in die Gegend Aquileia, da ihm Maximus ein Treffen lieferte, aber das Feld verlohr, ſelbſt gefangen ward, und den Kopf laſſen muſte 8. Theodoſius ſchickte den beruͤhmten Francken, Arbogaſten, deſſen bereits oben gedacht worden, und der nach Bautonis Tod magiſter mi- litiae im Occident geworden war, nach Gallien, der daſelbſt ſowohl Maximi Sohn, Victorem, als Nannienum und Quintinum, denen deſſelben Erziehung anvertrauet war, umbringen ließ. Theodoſius ſelbſt aber gieng uͤber Meiland nach Rom, welches bishero gar ſelten die Ehre gehabt hatte, ſeine Kaͤiſer zu ſehen, und zog den 13 Junii im Triumph ein, deſſen Andencken in der Lob-Rede, die ihm damals latinvs pacatvs drepanivs zu Ehren gehalten, noch uͤbrig iſt. Valentinianus erhielt zwar wieder den Weſt- lichen Theil des Kaͤiſerthums; weil er aber noch gar jung war, blieb auch in die- ſen Laͤndern die meiſte Gewalt bey Theodoſio, der ſich bis in den Iulium des 391. Jahres im Occident aufhielt. XXXII. 6 1 2 7 Siehe im folgenden §. not. 6. † ietzt Laybach. S. des Freyhern Valvaſor Ehre des Hertzogthums Crain, V. Buch p. 235. 8 latinvs pacatvs in paneg. c. 42-45. 6 ram ferre uouentibus, commilitonum munus in- dulges, ut & limiti manus ſuſpecta decederet, & militi auxiliator accederet. Qua tua benignitate pellectae omnes Scythicae nationes tantis examini- bus confluebant, ut, quem remiſeras tuis, bar- baris uidereris imperaſſe dilectum. O res digna memoratu. Ibat ſub ducibus uexillisque Romanis hoſtis aliquando Romanus, & ſigna, contra quae ſteterat, ſequebatur, urbesque Pannoniae, quas inimica dudum populatione uacuauerat, miles im- pleuerat. Gothus ille, & Hunnus, & Alanus re- ſpondebat ad nomen, & alternabat excubias, & notari infrequens uerebatur. Nullus tumultus, nulla confuſio, nulla direptio, ut a barbaro erat, quin, ſi quando difficilior frumentaria res fuiſſet, inopiam patienter ferebat, & quam nu- mero artarat annonam, comparcendo laxabat, pro omni praemio omnique mercede id unum re- poſcens, ut tuus diceretur. Quanta eſt uirtutis ambitio _ accipiebas beneficium, quod imputares. 1 §. XXXII. 1. ambrosivs erzehlet epiſt. 27., darinnen er Valentiniano von ſeiner andern Ge- ſandtſchafft an Maximum Nachricht giebt, den Jn- halt von dem, was Maximus ihm vorgeworffen, und er geantwortet, auf nachfolgende Art: Me luſiſti, & ille Bauto, qui ſibi regnum ſub ſpecie pueri uin- dicare uoluit; qui etiam barbaros mihi immiſit: quaſi ego non habeam, quos poſſim adducere, cum tot millia barbarorum mihi militent? in quo te fefellit Bauto, qui deuotionem imperatori exhibuit ſuo? an quia principem ſuum non prodidit? Quos immiſit barbaros Bauto comes? Et quid mirum, ſi hoc Bauto feciſſet transrhenanus genere; cum tu miniteris, imperio Romano barbarorum auxi- lia? uide autem, quid interſit inter tuas minas, & Valentiniani auguſti pueri manſuetudinem. Tu id agitabas, quo barbarorum ſtipatus agminibus Italiae te infunderes. Valentinianus Hunnos, ac Alanos appropinquantes Galliae, per Alemanniae terras reflexit. Quid habet inuidiae, ſi Bauto barbaros cum barbaris fecit decernere? In me- dio Romani imperii ſinu Iuthungi populabantur Raetias: & ideo aduerſus Iuthungum Hunnus ac- citus eſt. Idem tamen, quia de finitimo protere- bat Alemanniam, & iam uicinia mali urgebat Gallias; coactus eſt ſuos triumphos deſerere, ne tu timeres. Confer utriusque factum, tu feciſti incurſari Raetias: Valentinianus ſuo tibi auro pa- cem redemit. 2 Bauto war A. 395. conſul, da ihm avgv- stinvs, welcher damahls noch die Redekunſt lehrete, eine Lob-Rede gehalten, wie er ſelbſt ge- dencket contra litteras Petiliani Lib. III. c. 30. operum T. IX. p. 212. Cum ego Mediolanum ante Bautonem conſulem uenerim, eique conſuli kal. Ianuariis, laudem in tanto conuentu, con- ſpectuque hominum, pro mea tunc rhetorica pro- feſſione recitauerim. Er hielt gute Freundſchafft mit

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/344
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 310. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/344>, abgerufen am 16.07.2024.