Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur grossen Wanderung der Völcker.
Partey ausfielen, übermannete ein Saracen einen Gothen, schnitt ihm lebendig
die Kehle auf, und saugte das warme Blut heraus 2. Uber welche abscheuliche
Grausamkeit, die auch noch zur Zeit der Creutzfarthen unter den Saracenen ge-
dauret hat 3, die Gothen und Alanen, so wild und unbarmhertzig sie auch im Kriege
beschrieben werden, sich recht entsetzet. Hingegen haben sie sich des Passes im
Illyrico bemächtiget, und sich in selbige Provintzen, bis an die Alpes Iulias oder
Venetas, die Jtalien vom Illyrico absondern, ausgebreitet 4. Die Römer lit-
ten allenthalben dergestalt dabey, daß ein Sprichwort entstanden, die Gothen
könten den Hunnen, und die Römer den Gothen nicht wiederstehen 5. Die Sar-
maten, Marcomannen und Quaden sassen dabey auch nicht stille, sondern giengen
ihres Orts ebenfalls über die Donau: da denn selbige Provintzen in die Verwü-
stung gerathen sind, die der heil. hieronymvs beschreibet 6 und die dem heil.

ambro-
[Beginn Spaltensatz] uel confixi iaculis pectora uoluebantur: nonnulli
scalas uehendo, adscensumque in muros ex latere
omni parantes, sub oneribus ipsis obruebantur,
contrusis per pronum saxis, & columnarum fra-
gmentis & cylindris. Nec quemquam furentium
cruoris horrenda species ad serum usque diem ab ala-
critate faciendi fortiter auertebat: hoc incitante,
quod etiam defensorum plurimos cadere diuersis icti-
bus uidentes eminus laetabantur. Ita sine requie
ulla uel modo pro moenibus & contra moenia ingen-
tibus animis pugnabatur. Et quia nullo ordine iam,
sed per praecursus pugnabatur & globos, quod de-
sperationis erat signum extremae, flexo in uesperam
die digressi omnes rediere ad tentoria tristes, incon-
sideratae dementiae alter alterum arguentes, quod
non ut suaserat antea Fritigernus, obsidionales
aerumnas ubique declinarunt.
2 idem L. c. cap. 16. p. 502. Vnde Constanti-
nopolim, copiarum cumulis inhiantes amplissimis,
formas quadratorum agminum insidiarum metu ser-
uantes, ire ocius festinabant, multa in exitium ur-
bis inclitae molituri. Quos inserentes sese immodi-
ce, obicesque portarum paene pulsantes, hoc casu
coeleste repulit numen. Saracenorum cuneus,
(su-
per quorum origine moribusque diuersis in locis re-
tulimus plura
) ad sortem magis expeditionalium
rerum, quam ad concursatorias habilis pugnas, re-
cens illuc accersitus, congressurus, barbarorum globo
repente conspecto, a ciuitate sidenter erupit: diuque
extento certamine pertinaci, aequis partes discesse-
re momentis. Sed orientalis turma nouo neque ante
uiso superauit euentu. Ex ea enim crinitus quidam,
nudus omnia praeter pubem, subraucum & lugubre
strepens, educto pugione agmini se medio Gotho-
rum inseruit, & interfecti hostis iugulo labra
admouit, effusumque cruorem exsuxit. Quo
monstroso miraculo barbari territi, postea non fe-
rocientes ex more, cum agendum appeterent ali-
quid, sed ambiguis gressibus incedebant.
3 [Spaltenumbruch] lamb. schafnab. ad A. 1065. Vbi de
episcopis aliquot Germaniae, in peregrinatione
Hierosolymitana a Sarazenis in uilla quadam ob-
sessis, scribit: Dux Arabum ait, se omnibus, quae
haberent sublatis, carnes eorum comesturum, & san-
guinem bibiturum. MARIANVS SCOTVS
ad
eundem A. de Gunthero episcopo Babenbergensi:
Episcopus uero per interpretem ait: quid mihi faci-
es? Et ille
(dux Arabum) istum pulchrum sangui-
nem gutturis tui sugam, & suspendam te sicut ca-
nem ante castellum.
4 marcellinvs l. c. Processu dein au-
dacia fracta, cum murorum ambitum insularumque
spatiis immensis oblongum, & inaccessas pulchritu-
dines urbis, & incolentium plebem considerarent
immensam, iuxtaque fretum, quod pontum dister-
minat & Aegeum: disiectis bellorum officinis quat
parabant, post accepta maiora funera quam illata,
exinde digressi sunt effusorie per Arctoas prouinci-
as: quas peragrauere licenter adusque radices Al-
pium Iuliarum, quas Venetas appellabat anti-
quitas.
5 evnapivs p. 21. A. Neque Hunnorum
nomen Scythas, neque Romanos Scytharum ferre.
6 hieronymvs epist. 95. die man zum Jahr
396. rechnet. Horret animus temporum nostrorum rui-
nas persequi. Viginti & eo amplius anni sunt, quod
inter Constantinopolim & Alpes Iulias quotidie Ro-
manus sanguis effunditur: Scythiam, Thraciam,
Macedoniam, Dardaniam, Daciam, Thessaliam,
Achaiam, Dalmatiam, [c]unctasque Pannonias
Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni,
Wandali, Marcomanni uastant, trahunt, rapi-
unt. Quot matronae, quot uirgines dei, & inge-
nua nobiliaque corpora his belluis fuere ludibrio!
Capti episcopi, presbyteri interfecti sunt. Sub-
uersae ecclesiae, ad altaria Christi stabulati equi,
martyrum exfossae reliquiae, ubique gemitus, &

[Ende Spaltensatz]
plurima
P p 2

bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker.
Partey ausfielen, uͤbermannete ein Saracen einen Gothen, ſchnitt ihm lebendig
die Kehle auf, und ſaugte das warme Blut heraus 2. Uber welche abſcheuliche
Grauſamkeit, die auch noch zur Zeit der Creutzfarthen unter den Saracenen ge-
dauret hat 3, die Gothen und Alanen, ſo wild und unbarmhertzig ſie auch im Kriege
beſchrieben werden, ſich recht entſetzet. Hingegen haben ſie ſich des Paſſes im
Illyrico bemaͤchtiget, und ſich in ſelbige Provintzen, bis an die Alpes Iulias oder
Venetas, die Jtalien vom Illyrico abſondern, ausgebreitet 4. Die Roͤmer lit-
ten allenthalben dergeſtalt dabey, daß ein Sprichwort entſtanden, die Gothen
koͤnten den Hunnen, und die Roͤmer den Gothen nicht wiederſtehen 5. Die Sar-
maten, Marcomannen und Quaden ſaſſen dabey auch nicht ſtille, ſondern giengen
ihres Orts ebenfalls uͤber die Donau: da denn ſelbige Provintzen in die Verwuͤ-
ſtung gerathen ſind, die der heil. hieronymvs beſchreibet 6 und die dem heil.

ambro-
[Beginn Spaltensatz] uel confixi iaculis pectora uoluebantur: nonnulli
ſcalas uehendo, adſcenſumque in muros ex latere
omni parantes, ſub oneribus ipſis obruebantur,
contruſis per pronum ſaxis, & columnarum fra-
gmentis & cylindris. Nec quemquam furentium
cruoris horrenda ſpecies ad ſerum usque diem ab ala-
critate faciendi fortiter auertebat: hoc incitante,
quod etiam defenſorum plurimos cadere diuerſis icti-
bus uidentes eminus laetabantur. Ita ſine requie
ulla uel modo pro moenibus & contra moenia ingen-
tibus animis pugnabatur. Et quia nullo ordine iam,
ſed per praecurſus pugnabatur & globos, quod de-
ſperationis erat ſignum extremae, flexo in ueſperam
die digreſſi omnes rediere ad tentoria triſtes, incon-
ſideratae dementiae alter alterum arguentes, quod
non ut ſuaſerat antea Fritigernus, obſidionales
aerumnas ubique declinarunt.
2 idem L. c. cap. 16. p. 502. Vnde Conſtanti-
nopolim, copiarum cumulis inhiantes ampliſſimis,
formas quadratorum agminum inſidiarum metu ſer-
uantes, ire ocius feſtinabant, multa in exitium ur-
bis inclitae molituri. Quos inſerentes ſeſe immodi-
ce, obicesque portarum paene pulſantes, hoc caſu
coeleſte repulit numen. Saracenorum cuneus,
(ſu-
per quorum origine moribusque diuerſis in locis re-
tulimus plura
) ad ſortem magis expeditionalium
rerum, quam ad concurſatorias habilis pugnas, re-
cens illuc accerſitus, congreſſurus, barbarorum globo
repente conſpecto, a ciuitate ſidenter erupit: diuque
extento certamine pertinaci, aequis partes diſceſſe-
re momentis. Sed orientalis turma nouo neque ante
uiſo ſuperauit euentu. Ex ea enim crinitus quidam,
nudus omnia praeter pubem, ſubraucum & lugubre
ſtrepens, educto pugione agmini ſe medio Gotho-
rum inſeruit, & interfecti hoſtis iugulo labra
admouit, effuſumque cruorem exſuxit. Quo
monſtroſo miraculo barbari territi, poſtea non fe-
rocientes ex more, cum agendum appeterent ali-
quid, ſed ambiguis greſſibus incedebant.
3 [Spaltenumbruch] lamb. schafnab. ad A. 1065. Vbi de
epiſcopis aliquot Germaniae, in peregrinatione
Hieroſolymitana a Sarazenis in uilla quadam ob-
ſeſſis, ſcribit: Dux Arabum ait, ſe omnibus, quae
haberent ſublatis, carnes eorum comeſturum, & ſan-
guinem bibiturum. MARIANVS SCOTVS
ad
eundem A. de Gunthero epiſcopo Babenbergenſi:
Epiſcopus uero per interpretem ait: quid mihi faci-
es? Et ille
(dux Arabum) iſtum pulchrum ſangui-
nem gutturis tui ſugam, & ſuſpendam te ſicut ca-
nem ante caſtellum.
4 marcellinvs l. c. Proceſſu dein au-
dacia fracta, cum murorum ambitum inſularumque
ſpatiis immenſis oblongum, & inacceſſas pulchritu-
dines urbis, & incolentium plebem conſiderarent
immenſam, iuxtaque fretum, quod pontum diſter-
minat & Aegeum: disiectis bellorum officinis quat
parabant, poſt accepta maiora funera quam illata,
exinde digreſſi ſunt effuſorie per Arctoas prouinci-
as: quas peragrauere licenter adusque radices Al-
pium Iuliarum, quas Venetas appellabat anti-
quitas.
5 evnapivs p. 21. A. Neque Hunnorum
nomen Scythas, neque Romanos Scytharum ferre.
6 hieronymvs epiſt. 95. die man zum Jahr
396. rechnet. Horret animus temporum noſtrorum rui-
nas perſequi. Viginti & eo amplius anni ſunt, quod
inter Conſtantinopolim & Alpes Iulias quotidie Ro-
manus ſanguis effunditur: Scythiam, Thraciam,
Macedoniam, Dardaniam, Daciam, Theſſaliam,
Achaiam, Dalmatiam, [c]unctasque Pannonias
Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni,
Wandali, Marcomanni uaſtant, trahunt, rapi-
unt. Quot matronae, quot uirgines dei, & inge-
nua nobiliaque corpora his belluis fuere ludibrio!
Capti epiſcopi, presbyteri interfecti ſunt. Sub-
uerſae eccleſiae, ad altaria Chriſti ſtabulati equi,
martyrum exfoſſae reliquiae, ubique gemitus, &

[Ende Spaltensatz]
plurima
P p 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0333" n="299"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur gro&#x017F;&#x017F;en Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
Partey ausfielen, u&#x0364;bermannete ein Saracen einen Gothen, &#x017F;chnitt ihm lebendig<lb/>
die Kehle auf, und &#x017F;augte das warme Blut heraus <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> L. c. cap. 16. p. 502. <hi rendition="#i">Vnde Con&#x017F;tanti-<lb/>
nopolim, copiarum cumulis inhiantes ampli&#x017F;&#x017F;imis,<lb/>
formas quadratorum agminum in&#x017F;idiarum metu &#x017F;er-<lb/>
uantes, ire ocius fe&#x017F;tinabant, multa in exitium ur-<lb/>
bis inclitae molituri. Quos in&#x017F;erentes &#x017F;e&#x017F;e immodi-<lb/>
ce, obicesque portarum paene pul&#x017F;antes, hoc ca&#x017F;u<lb/>
coele&#x017F;te repulit numen. Saracenorum cuneus,</hi> (<hi rendition="#i">&#x017F;u-<lb/>
per quorum origine moribusque diuer&#x017F;is in locis re-<lb/>
tulimus plura</hi>) <hi rendition="#i">ad &#x017F;ortem magis expeditionalium<lb/>
rerum, quam ad concur&#x017F;atorias habilis pugnas, re-<lb/>
cens illuc accer&#x017F;itus, congre&#x017F;&#x017F;urus, barbarorum globo<lb/>
repente con&#x017F;pecto, a ciuitate &#x017F;identer erupit: diuque<lb/>
extento certamine pertinaci, aequis partes di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;e-<lb/>
re momentis. Sed orientalis turma nouo neque ante<lb/>
ui&#x017F;o &#x017F;uperauit euentu. Ex ea enim crinitus quidam,<lb/>
nudus omnia praeter pubem, &#x017F;ubraucum &amp; lugubre<lb/>
&#x017F;trepens, educto pugione agmini &#x017F;e medio Gotho-<lb/>
rum in&#x017F;eruit, &amp; interfecti ho&#x017F;tis iugulo labra<lb/>
admouit, effu&#x017F;umque cruorem ex&#x017F;uxit. Quo<lb/>
mon&#x017F;tro&#x017F;o miraculo barbari territi, po&#x017F;tea non fe-<lb/>
rocientes ex more, cum agendum appeterent ali-<lb/>
quid, &#x017F;ed ambiguis gre&#x017F;&#x017F;ibus incedebant.</hi></hi></note>. Uber welche ab&#x017F;cheuliche<lb/>
Grau&#x017F;amkeit, die auch noch zur Zeit der Creutzfarthen unter den Saracenen ge-<lb/>
dauret hat <note place="foot" n="3"><cb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">lamb. schafnab.</hi></hi> ad A. 1065. Vbi de<lb/>
epi&#x017F;copis aliquot Germaniae, in peregrinatione<lb/>
Hiero&#x017F;olymitana a Sarazenis in uilla quadam ob-<lb/>
&#x017F;e&#x017F;&#x017F;is, &#x017F;cribit: <hi rendition="#i">Dux Arabum ait, &#x017F;e omnibus, quae<lb/>
haberent &#x017F;ublatis, carnes eorum come&#x017F;turum, &amp; &#x017F;an-<lb/>
guinem bibiturum. <hi rendition="#g">MARIANVS SCOTVS</hi></hi> ad<lb/>
eundem A. de Gunthero epi&#x017F;copo Babenbergen&#x017F;i:<lb/><hi rendition="#i">Epi&#x017F;copus uero per interpretem ait: quid mihi faci-<lb/>
es? Et ille</hi> (dux Arabum) <hi rendition="#i">i&#x017F;tum pulchrum &#x017F;angui-<lb/>
nem gutturis tui &#x017F;ugam, &amp; &#x017F;u&#x017F;pendam te &#x017F;icut ca-<lb/>
nem ante ca&#x017F;tellum.</hi></hi></note>, die Gothen und Alanen, &#x017F;o wild und unbarmhertzig &#x017F;ie auch im Kriege<lb/>
be&#x017F;chrieben werden, &#x017F;ich recht ent&#x017F;etzet. Hingegen haben &#x017F;ie &#x017F;ich des Pa&#x017F;&#x017F;es im<lb/><hi rendition="#aq">Illyrico</hi> bema&#x0364;chtiget, und &#x017F;ich in &#x017F;elbige Provintzen, bis an die <hi rendition="#aq">Alpes Iulias</hi> oder<lb/><hi rendition="#aq">Venetas,</hi> die Jtalien vom <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> ab&#x017F;ondern, ausgebreitet <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Proce&#x017F;&#x017F;u dein au-<lb/>
dacia fracta, cum murorum ambitum in&#x017F;ularumque<lb/>
&#x017F;patiis immen&#x017F;is oblongum, &amp; inacce&#x017F;&#x017F;as pulchritu-<lb/>
dines urbis, &amp; incolentium plebem con&#x017F;iderarent<lb/>
immen&#x017F;am, iuxtaque fretum, quod pontum di&#x017F;ter-<lb/>
minat &amp; Aegeum: disiectis bellorum officinis quat<lb/>
parabant, po&#x017F;t accepta maiora funera quam illata,<lb/>
exinde digre&#x017F;&#x017F;i &#x017F;unt effu&#x017F;orie per Arctoas prouinci-<lb/>
as: quas peragrauere licenter adusque radices Al-<lb/>
pium Iuliarum, quas Venetas appellabat anti-<lb/>
quitas.</hi></hi></note>. Die Ro&#x0364;mer lit-<lb/>
ten allenthalben derge&#x017F;talt dabey, daß ein Sprichwort ent&#x017F;tanden, die Gothen<lb/>
ko&#x0364;nten den Hunnen, und die Ro&#x0364;mer den Gothen nicht wieder&#x017F;tehen <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evnapivs</hi></hi> p. 21. A. <hi rendition="#i">Neque Hunnorum<lb/>
nomen Scythas, neque Romanos Scytharum ferre.</hi></hi></note>. Die Sar-<lb/>
maten, Marcomannen und Quaden &#x017F;a&#x017F;&#x017F;en dabey auch nicht &#x017F;tille, &#x017F;ondern giengen<lb/>
ihres Orts ebenfalls u&#x0364;ber die Donau: da denn &#x017F;elbige Provintzen in die Verwu&#x0364;-<lb/>
&#x017F;tung gerathen &#x017F;ind, die der heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymvs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet <note xml:id="FN333_06_01" next="#FN333_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymvs</hi></hi> epi&#x017F;t.</hi> 95. die man zum Jahr<lb/>
396. rechnet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Horret animus temporum no&#x017F;trorum rui-<lb/>
nas per&#x017F;equi. Viginti &amp; eo amplius anni &#x017F;unt, quod<lb/>
inter Con&#x017F;tantinopolim &amp; Alpes Iulias quotidie Ro-<lb/>
manus &#x017F;anguis effunditur: Scythiam, Thraciam,<lb/>
Macedoniam, Dardaniam, Daciam, The&#x017F;&#x017F;aliam,<lb/>
Achaiam, Dalmatiam, <supplied>c</supplied>unctasque Pannonias<lb/>
Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni,<lb/>
Wandali, Marcomanni ua&#x017F;tant, trahunt, rapi-<lb/>
unt. Quot matronae, quot uirgines dei, &amp; inge-<lb/>
nua nobiliaque corpora his belluis fuere ludibrio!<lb/>
Capti epi&#x017F;copi, presbyteri interfecti &#x017F;unt. Sub-<lb/>
uer&#x017F;ae eccle&#x017F;iae, ad altaria Chri&#x017F;ti &#x017F;tabulati equi,<lb/>
martyrum exfo&#x017F;&#x017F;ae reliquiae, ubique gemitus, &amp;</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">plurima</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">P p 2</fw><lb/><cb type="end"/>
</note> und die dem heil.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ambro-</hi></hi></hi></fw><lb/><note xml:id="FN332_01_02" prev="#FN332_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">uel confixi iaculis pectora uoluebantur: nonnulli<lb/>
&#x017F;calas uehendo, ad&#x017F;cen&#x017F;umque in muros ex latere<lb/>
omni parantes, &#x017F;ub oneribus ip&#x017F;is obruebantur,<lb/>
contru&#x017F;is per pronum &#x017F;axis, &amp; columnarum fra-<lb/>
gmentis &amp; cylindris. Nec quemquam furentium<lb/>
cruoris horrenda &#x017F;pecies ad &#x017F;erum usque diem ab ala-<lb/>
critate faciendi fortiter auertebat: hoc incitante,<lb/>
quod etiam defen&#x017F;orum plurimos cadere diuer&#x017F;is icti-<lb/>
bus uidentes eminus laetabantur. Ita &#x017F;ine requie<lb/>
ulla uel modo pro moenibus &amp; contra moenia ingen-<lb/>
tibus animis pugnabatur. Et quia nullo ordine iam,<lb/>
&#x017F;ed per praecur&#x017F;us pugnabatur &amp; globos, quod de-<lb/>
&#x017F;perationis erat &#x017F;ignum extremae, flexo in ue&#x017F;peram<lb/>
die digre&#x017F;&#x017F;i omnes rediere ad tentoria tri&#x017F;tes, incon-<lb/>
&#x017F;ideratae dementiae alter alterum arguentes, quod<lb/>
non ut &#x017F;ua&#x017F;erat antea Fritigernus, ob&#x017F;idionales<lb/>
aerumnas ubique declinarunt.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[299/0333] bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker. Partey ausfielen, uͤbermannete ein Saracen einen Gothen, ſchnitt ihm lebendig die Kehle auf, und ſaugte das warme Blut heraus 2. Uber welche abſcheuliche Grauſamkeit, die auch noch zur Zeit der Creutzfarthen unter den Saracenen ge- dauret hat 3, die Gothen und Alanen, ſo wild und unbarmhertzig ſie auch im Kriege beſchrieben werden, ſich recht entſetzet. Hingegen haben ſie ſich des Paſſes im Illyrico bemaͤchtiget, und ſich in ſelbige Provintzen, bis an die Alpes Iulias oder Venetas, die Jtalien vom Illyrico abſondern, ausgebreitet 4. Die Roͤmer lit- ten allenthalben dergeſtalt dabey, daß ein Sprichwort entſtanden, die Gothen koͤnten den Hunnen, und die Roͤmer den Gothen nicht wiederſtehen 5. Die Sar- maten, Marcomannen und Quaden ſaſſen dabey auch nicht ſtille, ſondern giengen ihres Orts ebenfalls uͤber die Donau: da denn ſelbige Provintzen in die Verwuͤ- ſtung gerathen ſind, die der heil. hieronymvs beſchreibet 6 und die dem heil. ambro- 1 2 idem L. c. cap. 16. p. 502. Vnde Conſtanti- nopolim, copiarum cumulis inhiantes ampliſſimis, formas quadratorum agminum inſidiarum metu ſer- uantes, ire ocius feſtinabant, multa in exitium ur- bis inclitae molituri. Quos inſerentes ſeſe immodi- ce, obicesque portarum paene pulſantes, hoc caſu coeleſte repulit numen. Saracenorum cuneus, (ſu- per quorum origine moribusque diuerſis in locis re- tulimus plura) ad ſortem magis expeditionalium rerum, quam ad concurſatorias habilis pugnas, re- cens illuc accerſitus, congreſſurus, barbarorum globo repente conſpecto, a ciuitate ſidenter erupit: diuque extento certamine pertinaci, aequis partes diſceſſe- re momentis. Sed orientalis turma nouo neque ante uiſo ſuperauit euentu. Ex ea enim crinitus quidam, nudus omnia praeter pubem, ſubraucum & lugubre ſtrepens, educto pugione agmini ſe medio Gotho- rum inſeruit, & interfecti hoſtis iugulo labra admouit, effuſumque cruorem exſuxit. Quo monſtroſo miraculo barbari territi, poſtea non fe- rocientes ex more, cum agendum appeterent ali- quid, ſed ambiguis greſſibus incedebant. 3 lamb. schafnab. ad A. 1065. Vbi de epiſcopis aliquot Germaniae, in peregrinatione Hieroſolymitana a Sarazenis in uilla quadam ob- ſeſſis, ſcribit: Dux Arabum ait, ſe omnibus, quae haberent ſublatis, carnes eorum comeſturum, & ſan- guinem bibiturum. MARIANVS SCOTVS ad eundem A. de Gunthero epiſcopo Babenbergenſi: Epiſcopus uero per interpretem ait: quid mihi faci- es? Et ille (dux Arabum) iſtum pulchrum ſangui- nem gutturis tui ſugam, & ſuſpendam te ſicut ca- nem ante caſtellum. 4 marcellinvs l. c. Proceſſu dein au- dacia fracta, cum murorum ambitum inſularumque ſpatiis immenſis oblongum, & inacceſſas pulchritu- dines urbis, & incolentium plebem conſiderarent immenſam, iuxtaque fretum, quod pontum diſter- minat & Aegeum: disiectis bellorum officinis quat parabant, poſt accepta maiora funera quam illata, exinde digreſſi ſunt effuſorie per Arctoas prouinci- as: quas peragrauere licenter adusque radices Al- pium Iuliarum, quas Venetas appellabat anti- quitas. 5 evnapivs p. 21. A. Neque Hunnorum nomen Scythas, neque Romanos Scytharum ferre. 6 hieronymvs epiſt. 95. die man zum Jahr 396. rechnet. Horret animus temporum noſtrorum rui- nas perſequi. Viginti & eo amplius anni ſunt, quod inter Conſtantinopolim & Alpes Iulias quotidie Ro- manus ſanguis effunditur: Scythiam, Thraciam, Macedoniam, Dardaniam, Daciam, Theſſaliam, Achaiam, Dalmatiam, cunctasque Pannonias Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni, Wandali, Marcomanni uaſtant, trahunt, rapi- unt. Quot matronae, quot uirgines dei, & inge- nua nobiliaque corpora his belluis fuere ludibrio! Capti epiſcopi, presbyteri interfecti ſunt. Sub- uerſae eccleſiae, ad altaria Chriſti ſtabulati equi, martyrum exfoſſae reliquiae, ubique gemitus, & plurima 1 uel confixi iaculis pectora uoluebantur: nonnulli ſcalas uehendo, adſcenſumque in muros ex latere omni parantes, ſub oneribus ipſis obruebantur, contruſis per pronum ſaxis, & columnarum fra- gmentis & cylindris. Nec quemquam furentium cruoris horrenda ſpecies ad ſerum usque diem ab ala- critate faciendi fortiter auertebat: hoc incitante, quod etiam defenſorum plurimos cadere diuerſis icti- bus uidentes eminus laetabantur. Ita ſine requie ulla uel modo pro moenibus & contra moenia ingen- tibus animis pugnabatur. Et quia nullo ordine iam, ſed per praecurſus pugnabatur & globos, quod de- ſperationis erat ſignum extremae, flexo in ueſperam die digreſſi omnes rediere ad tentoria triſtes, incon- ſideratae dementiae alter alterum arguentes, quod non ut ſuaſerat antea Fritigernus, obſidionales aerumnas ubique declinarunt. P p 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/333
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 299. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/333>, abgerufen am 16.07.2024.