Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen
die Lippe herum wohnete, und bisher mit desto mehrerer Verwegenheit, die
Römischen Gräntzen beunruhiget hatte, weil es sich in seinem rauhen gebürgich-
ten Lande vor den Römern sicher hielt. Iulianus trieb sie aber dergestalt in
die Enge, daß sie die Bedingungen annehmen musten, die er ihnen vorschriebe.
Worauf er wieder über den Rhein zurück gieng, die Römische Vestungen längst
dem Fluß 2, bis an die Gräntze der Rauracorum, besahe, und in gehörigen
Stand zu setzen anbefahl; da er denn seinen Weg über Besancon nach Vi-
enne
fortsetzte 3: wo er das fünfte Jahr der Würde, die er seit A. 355. als
caesar geführet, sehr feyerlich begieng 4. Jm übrigen aber machte er alle Anstal-
ten zum Feldzug gegen Constantium 5, wobey er seinen Abfall von der Reli-
gion noch immer so sorgfältig verbarg, daß er auch dem öffentlichen Gottes-
dienst der Christen mit beywohnete 6.

LXIV. Seine Anschläge wären aber bald gehemmet worden. Die Ale-
Neue Bewe-mannen fingen an sich zu regen, fielen bereits in das angräntzende Rätien ein 1,

und
2 [Beginn Spaltensatz] Man solte fast muthmassen, die Alemannen
hätten bißher noch immer einige Plätze in Gallien
inne gehabt, die Iulianus ietzt erst wieder erobert,
weil es bey ammiano marcellino heist:
Locisque recuperatis, quae olim barbari inter-
cepta retinebant, ut propria, iisdemque pleniere
cura firmatis.
S. die folgende Note.
3 ammianvs marcellinvs L. XX.
c. 10. Rheno exinde transmisso regionem subito
peruasit Francorum, quos Attuarios uocant, in-
quietorum bominum, licentius etiam tum percur-
santium extima Galliarum. Quos adortus subito
nihil metuentes hostile, nimiumque securos, quod
scruposa uiarum difficultate arcente, nullum ad
suos pagos introisse meminerant principem, supe-
rauit negotio leui
; captisque plurimis & occisis,
orantibus aliis, qui superfuere, pacem ex arbi-
trio dedit, hoc prodesse possessoribus finitimis arbi-
tratus. Vnde reuersus pari celeritate per flumen,
praesidiaque limitis explorans diligenter, & corri-
gens adusque Rauracos uenit: locisque recuperatis,
quae olim barbari intercepta retinebant, ut pro-
pria, iisdemque pleniore cura firmatis, per Besan-
tionem Viennam biematurus abscessit.
liba-
nivs
in orat. funebr. Cum uenisset ad Rhenum
ostenso barbaris uultu, ac iteratis sacramentis
firmato foedere ad ciuile bellum se inuitus accinxit.

Von diesem seinem Zuge gedenckt ivlianvs
selbst Ep. 38. ad Maximum philosophum p. 414.
B. Cum primum imperator inuitus creatus sum
(cuius rei conscii sunt dii, & quantum in me
situm fuit, ipsis declaraui
) bellum gerens in bar-
baros, & trimestri spatio in ea militia consumto,
ad Gallos reuertens, circumspiciebam & percon-
tabar de omnibus qui illinc uenirent
; num quis
philosophus, num quis scholasticus, aut pallio pe-
[Spaltenumbruch] nulaue indutus, eo appulisset. Cum autem Ve-
suntionem appropinquarem
(est autem oppidum
nunc refectum, magnum tamen olim, & magnifi-
cis templis ornatum, moenibus firmissimis, & loci
natura munitum, propterea quod cingitur Dubi:
estque, ut in mari, rupes excelsa, propemodum
ipsis auibus inaccessa, nisi qua flumen abiens tan-
quam litora quaedam habet proiecta
) cum, in-
quam, prope abessem ab hac urbe, uir quidam
Cynicus, cum pera & baculo mihi occurrit.
4 marcellinvs L. XXI. c. 1. Quinquen-
nalia augustus iam edidit: & ambitioso diademate
utebatur, lapidum fulgore distincto, cum inter
exordia principatus assumti uili corona circumda-
tus erat, Xystarchae similis purpurato.
5 id. l. c. Accidebat autem, incendebatque
eius cupiditatem pacatis iam Galliis incessere ultro
Constantium, coniiciens eum per uaticinandi prae-
sagia multa
(quae callebat) & somnia, ex uita
protinus excessurum.
6 idem l. c. c. 2. Vtque omnes nullo impe-
diente, ad sui fauorem illiceret, adhaerere cultui
Christiano fingebat, a quo iam pridem occulte de-
sciuerat, arcanorum participibus paucis, haruspi-
cinae auguriisque intentus, & caeteris quae deo-
rum semper fecere cultores. Et ut haec interim
celarentur, feriarum die, quem celebrantes mense
Ianuario Christiani epiphania dictitant, progressus
in eorum ecclesiam, solemniter numine orato, disces-
sit.
ad quem loc. cons. nota valesii.
1 §. LXIV. 1. amm. marcellinvs L. c.
c. 3. p. 207. Dum haec ita aguntur, propinquante
iam uere, nuntio percitus inopino, ad tristitiam
uersus est & moerorem. Didicit enim Alamannos
a pago Vadomarii exorsos, unde nihil post istum
foedus sperabatur incommodum, uastare confines

[Ende Spaltensatz]
Raetiis

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
die Lippe herum wohnete, und bisher mit deſto mehrerer Verwegenheit, die
Roͤmiſchen Graͤntzen beunruhiget hatte, weil es ſich in ſeinem rauhen gebuͤrgich-
ten Lande vor den Roͤmern ſicher hielt. Iulianus trieb ſie aber dergeſtalt in
die Enge, daß ſie die Bedingungen annehmen muſten, die er ihnen vorſchriebe.
Worauf er wieder uͤber den Rhein zuruͤck gieng, die Roͤmiſche Veſtungen laͤngſt
dem Fluß 2, bis an die Graͤntze der Rauracorum, beſahe, und in gehoͤrigen
Stand zu ſetzen anbefahl; da er denn ſeinen Weg uͤber Beſançon nach Vi-
enne
fortſetzte 3: wo er das fuͤnfte Jahr der Wuͤrde, die er ſeit A. 355. als
caeſar gefuͤhret, ſehr feyerlich begieng 4. Jm uͤbrigen aber machte er alle Anſtal-
ten zum Feldzug gegen Conſtantium 5, wobey er ſeinen Abfall von der Reli-
gion noch immer ſo ſorgfaͤltig verbarg, daß er auch dem oͤffentlichen Gottes-
dienſt der Chriſten mit beywohnete 6.

LXIV. Seine Anſchlaͤge waͤren aber bald gehemmet worden. Die Ale-
Neue Bewe-mannen fingen an ſich zu regen, fielen bereits in das angraͤntzende Raͤtien ein 1,

und
2 [Beginn Spaltensatz] Man ſolte faſt muthmaſſen, die Alemannen
haͤtten bißher noch immer einige Plaͤtze in Gallien
inne gehabt, die Iulianus ietzt erſt wieder erobert,
weil es bey ammiano marcellino heiſt:
Locisque recuperatis, quae olim barbari inter-
cepta retinebant, ut propria, iisdemque pleniere
cura firmatis.
S. die folgende Note.
3 ammianvs marcellinvs L. XX.
c. 10. Rheno exinde transmiſſo regionem ſubito
peruaſit Francorum, quos Attuarios uocant, in-
quietorum bominum, licentius etiam tum percur-
ſantium extima Galliarum. Quos adortus ſubito
nihil metuentes hoſtile, nimiumque ſecuros, quod
ſcrupoſa uiarum difficultate arcente, nullum ad
ſuos pagos introiſſe meminerant principem, ſupe-
rauit negotio leui
; captisque plurimis & occiſis,
orantibus aliis, qui ſuperfuere, pacem ex arbi-
trio dedit, hoc prodeſſe poſſeſſoribus finitimis arbi-
tratus. Vnde reuerſus pari celeritate per flumen,
praeſidiaque limitis explorans diligenter, & corri-
gens adusque Rauracos uenit: locisque recuperatis,
quae olim barbari intercepta retinebant, ut pro-
pria, iisdemque pleniore cura firmatis, per Beſan-
tionem Viennam biematurus abſceſſit.
liba-
nivs
in orat. funebr. Cum ueniſſet ad Rhenum
oſtenſo barbaris uultu, ac iteratis ſacramentis
firmato foedere ad ciuile bellum ſe inuitus accinxit.

Von dieſem ſeinem Zuge gedenckt ivlianvs
ſelbſt Ep. 38. ad Maximum philoſophum p. 414.
B. Cum primum imperator inuitus creatus ſum
(cuius rei conſcii ſunt dii, & quantum in me
ſitum fuit, ipſis declaraui
) bellum gerens in bar-
baros, & trimeſtri ſpatio in ea militia conſumto,
ad Gallos reuertens, circumſpiciebam & percon-
tabar de omnibus qui illinc uenirent
; num quis
philoſophus, num quis ſcholaſticus, aut pallio pe-
[Spaltenumbruch] nulaue indutus, eo appuliſſet. Cum autem Ve-
ſuntionem appropinquarem
(eſt autem oppidum
nunc refectum, magnum tamen olim, & magnifi-
cis templis ornatum, moenibus firmiſſimis, & loci
natura munitum, propterea quod cingitur Dubi:
eſtque, ut in mari, rupes excelſa, propemodum
ipſis auibus inacceſſa, niſi qua flumen abiens tan-
quam litora quaedam habet proiecta
) cum, in-
quam, prope abeſſem ab hac urbe, uir quidam
Cynicus, cum pera & baculo mihi occurrit.
4 marcellinvs L. XXI. c. 1. Quinquen-
nalia auguſtus iam edidit: & ambitioſo diademate
utebatur, lapidum fulgore diſtincto, cum inter
exordia principatus aſſumti uili corona circumda-
tus erat, Xyſtarchae ſimilis purpurato.
5 id. l. c. Accidebat autem, incendebatque
eius cupiditatem pacatis iam Galliis inceſſere ultro
Conſtantium, coniiciens eum per uaticinandi prae-
ſagia multa
(quae callebat) & ſomnia, ex uita
protinus exceſſurum.
6 idem l. c. c. 2. Vtque omnes nullo impe-
diente, ad ſui fauorem illiceret, adhaerere cultui
Chriſtiano fingebat, a quo iam pridem occulte de-
ſciuerat, arcanorum participibus paucis, haruſpi-
cinae auguriisque intentus, & caeteris quae deo-
rum ſemper fecere cultores. Et ut haec interim
celarentur, feriarum die, quem celebrantes menſe
Ianuario Chriſtiani epiphania dictitant, progreſſus
in eorum eccleſiam, ſolemniter numine orato, diſceſ-
ſit.
ad quem loc. conſ. nota valesii.
1 §. LXIV. 1. amm. marcellinvs L. c.
c. 3. p. 207. Dum haec ita aguntur, propinquante
iam uere, nuntio percitus inopino, ad triſtitiam
uerſus eſt & moerorem. Didicit enim Alamannos
a pago Vadomarii exorſos, unde nihil poſt iſtum
foedus ſperabatur incommodum, uaſtare confines

[Ende Spaltensatz]
Raetiis
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0296" n="262"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
die Lippe herum wohnete, und bisher mit de&#x017F;to mehrerer Verwegenheit, die<lb/>
Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Gra&#x0364;ntzen beunruhiget hatte, weil es &#x017F;ich in &#x017F;einem rauhen gebu&#x0364;rgich-<lb/>
ten Lande vor den Ro&#x0364;mern &#x017F;icher hielt. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> trieb &#x017F;ie aber derge&#x017F;talt in<lb/>
die Enge, daß &#x017F;ie die Bedingungen annehmen mu&#x017F;ten, die er ihnen vor&#x017F;chriebe.<lb/>
Worauf er wieder u&#x0364;ber den Rhein zuru&#x0364;ck gieng, die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Ve&#x017F;tungen la&#x0364;ng&#x017F;t<lb/>
dem Fluß <note place="foot" n="2"><cb type="start"/>
Man &#x017F;olte fa&#x017F;t muthma&#x017F;&#x017F;en, die Alemannen<lb/>
ha&#x0364;tten bißher noch immer einige Pla&#x0364;tze in Gallien<lb/>
inne gehabt, die <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> ietzt er&#x017F;t wieder erobert,<lb/>
weil es bey <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammiano marcellino</hi></hi></hi> hei&#x017F;t:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Locisque recuperatis, quae olim barbari inter-<lb/>
cepta retinebant, ut propria, iisdemque pleniere<lb/>
cura firmatis.</hi></hi> S. die folgende Note.</note>, bis an die Gra&#x0364;ntze der <hi rendition="#aq">Rauracorum,</hi> be&#x017F;ahe, und in geho&#x0364;rigen<lb/>
Stand zu &#x017F;etzen anbefahl; da er denn &#x017F;einen Weg u&#x0364;ber <hi rendition="#aq">Be&#x017F;ançon</hi> nach <hi rendition="#aq">Vi-<lb/>
enne</hi> fort&#x017F;etzte <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi> L. XX.<lb/>
c. 10. <hi rendition="#i">Rheno exinde transmi&#x017F;&#x017F;o regionem &#x017F;ubito<lb/>
perua&#x017F;it Francorum, quos Attuarios uocant, in-<lb/>
quietorum bominum, licentius etiam tum percur-<lb/>
&#x017F;antium extima Galliarum. Quos adortus &#x017F;ubito<lb/>
nihil metuentes ho&#x017F;tile, nimiumque &#x017F;ecuros, quod<lb/>
&#x017F;crupo&#x017F;a uiarum difficultate arcente, nullum ad<lb/>
&#x017F;uos pagos introi&#x017F;&#x017F;e meminerant principem, &#x017F;upe-<lb/>
rauit negotio leui</hi>; <hi rendition="#i">captisque plurimis &amp; occi&#x017F;is,<lb/>
orantibus aliis, qui &#x017F;uperfuere, pacem ex arbi-<lb/>
trio dedit, hoc prode&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;oribus finitimis arbi-<lb/>
tratus. Vnde reuer&#x017F;us pari celeritate per flumen,<lb/>
prae&#x017F;idiaque limitis explorans diligenter, &amp; corri-<lb/>
gens adusque Rauracos uenit: locisque recuperatis,<lb/>
quae olim barbari intercepta retinebant, ut pro-<lb/>
pria, iisdemque pleniore cura firmatis, per Be&#x017F;an-<lb/>
tionem Viennam biematurus ab&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;it.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">liba-<lb/>
nivs</hi></hi> in orat. funebr. <hi rendition="#i">Cum ueni&#x017F;&#x017F;et ad Rhenum<lb/>
o&#x017F;ten&#x017F;o barbaris uultu, ac iteratis &#x017F;acramentis<lb/>
firmato foedere ad ciuile bellum &#x017F;e inuitus accinxit.</hi></hi><lb/>
Von die&#x017F;em &#x017F;einem Zuge gedenckt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ivlianvs</hi></hi></hi><lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t <hi rendition="#aq">Ep. 38. ad Maximum philo&#x017F;ophum p. 414.<lb/>
B. <hi rendition="#i">Cum primum imperator inuitus creatus &#x017F;um</hi><lb/>
(<hi rendition="#i">cuius rei con&#x017F;cii &#x017F;unt dii, &amp; quantum in me<lb/>
&#x017F;itum fuit, ip&#x017F;is declaraui</hi>) <hi rendition="#i">bellum gerens in bar-<lb/>
baros, &amp; trime&#x017F;tri &#x017F;patio in ea militia con&#x017F;umto,<lb/>
ad Gallos reuertens, circum&#x017F;piciebam &amp; percon-<lb/>
tabar de omnibus qui illinc uenirent</hi>; <hi rendition="#i">num quis<lb/>
philo&#x017F;ophus, num quis &#x017F;chola&#x017F;ticus, aut pallio pe-<lb/><cb/>
nulaue indutus, eo appuli&#x017F;&#x017F;et. Cum autem Ve-<lb/>
&#x017F;untionem appropinquarem</hi> (<hi rendition="#i">e&#x017F;t autem oppidum<lb/>
nunc refectum, magnum tamen olim, &amp; magnifi-<lb/>
cis templis ornatum, moenibus firmi&#x017F;&#x017F;imis, &amp; loci<lb/>
natura munitum, propterea quod cingitur Dubi:<lb/>
e&#x017F;tque, ut in mari, rupes excel&#x017F;a, propemodum<lb/>
ip&#x017F;is auibus inacce&#x017F;&#x017F;a, ni&#x017F;i qua flumen abiens tan-<lb/>
quam litora quaedam habet proiecta</hi>) <hi rendition="#i">cum, in-<lb/>
quam, prope abe&#x017F;&#x017F;em ab hac urbe, uir quidam<lb/>
Cynicus, cum pera &amp; baculo mihi occurrit.</hi></hi></note>: wo er das fu&#x0364;nfte Jahr der Wu&#x0364;rde, die er &#x017F;eit <hi rendition="#aq">A.</hi> 355. als<lb/><hi rendition="#aq">cae&#x017F;ar</hi> gefu&#x0364;hret, &#x017F;ehr feyerlich begieng <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXI. c. 1. <hi rendition="#i">Quinquen-<lb/>
nalia augu&#x017F;tus iam edidit: &amp; ambitio&#x017F;o diademate<lb/>
utebatur, lapidum fulgore di&#x017F;tincto, cum inter<lb/>
exordia principatus a&#x017F;&#x017F;umti uili corona circumda-<lb/>
tus erat, Xy&#x017F;tarchae &#x017F;imilis purpurato.</hi></hi></note>. Jm u&#x0364;brigen aber machte er alle An&#x017F;tal-<lb/>
ten zum Feldzug gegen <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantium</hi> <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">id.</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Accidebat autem, incendebatque<lb/>
eius cupiditatem pacatis iam Galliis ince&#x017F;&#x017F;ere ultro<lb/>
Con&#x017F;tantium, coniiciens eum per uaticinandi prae-<lb/>
&#x017F;agia multa</hi> (<hi rendition="#i">quae callebat</hi>) <hi rendition="#i">&amp; &#x017F;omnia, ex uita<lb/>
protinus exce&#x017F;&#x017F;urum.</hi></hi></note>, wobey er &#x017F;einen Abfall von der Reli-<lb/>
gion noch immer &#x017F;o &#x017F;orgfa&#x0364;ltig verbarg, daß er auch dem o&#x0364;ffentlichen Gottes-<lb/>
dien&#x017F;t der Chri&#x017F;ten mit beywohnete <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> l. c. c. 2. <hi rendition="#i">Vtque omnes nullo impe-<lb/>
diente, ad &#x017F;ui fauorem illiceret, adhaerere cultui<lb/>
Chri&#x017F;tiano fingebat, a quo iam pridem occulte de-<lb/>
&#x017F;ciuerat, arcanorum participibus paucis, haru&#x017F;pi-<lb/>
cinae auguriisque intentus, &amp; caeteris quae deo-<lb/>
rum &#x017F;emper fecere cultores. Et ut haec interim<lb/>
celarentur, feriarum die, quem celebrantes men&#x017F;e<lb/>
Ianuario Chri&#x017F;tiani epiphania dictitant, progre&#x017F;&#x017F;us<lb/>
in eorum eccle&#x017F;iam, &#x017F;olemniter numine orato, di&#x017F;ce&#x017F;-<lb/>
&#x017F;it.</hi> ad quem loc. con&#x017F;. nota <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesii.</hi></hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">LXIV.</hi> Seine An&#x017F;chla&#x0364;ge wa&#x0364;ren aber bald gehemmet worden. Die Ale-<lb/><note place="left">Neue Bewe-</note>mannen fingen an &#x017F;ich zu regen, fielen bereits in das angra&#x0364;ntzende Ra&#x0364;tien ein <note xml:id="FN296_01_01" next="#FN296_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">LXIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">amm. marcellinvs</hi></hi> L. c.<lb/>
c. 3. p. 207. <hi rendition="#i">Dum haec ita aguntur, propinquante<lb/>
iam uere, nuntio percitus inopino, ad tri&#x017F;titiam<lb/>
uer&#x017F;us e&#x017F;t &amp; moerorem. Didicit enim Alamannos<lb/>
a pago Vadomarii exor&#x017F;os, unde nihil po&#x017F;t i&#x017F;tum<lb/>
foedus &#x017F;perabatur incommodum, ua&#x017F;tare confines</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Raetiis</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>,<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">und</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[262/0296] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen die Lippe herum wohnete, und bisher mit deſto mehrerer Verwegenheit, die Roͤmiſchen Graͤntzen beunruhiget hatte, weil es ſich in ſeinem rauhen gebuͤrgich- ten Lande vor den Roͤmern ſicher hielt. Iulianus trieb ſie aber dergeſtalt in die Enge, daß ſie die Bedingungen annehmen muſten, die er ihnen vorſchriebe. Worauf er wieder uͤber den Rhein zuruͤck gieng, die Roͤmiſche Veſtungen laͤngſt dem Fluß 2, bis an die Graͤntze der Rauracorum, beſahe, und in gehoͤrigen Stand zu ſetzen anbefahl; da er denn ſeinen Weg uͤber Beſançon nach Vi- enne fortſetzte 3: wo er das fuͤnfte Jahr der Wuͤrde, die er ſeit A. 355. als caeſar gefuͤhret, ſehr feyerlich begieng 4. Jm uͤbrigen aber machte er alle Anſtal- ten zum Feldzug gegen Conſtantium 5, wobey er ſeinen Abfall von der Reli- gion noch immer ſo ſorgfaͤltig verbarg, daß er auch dem oͤffentlichen Gottes- dienſt der Chriſten mit beywohnete 6. LXIV. Seine Anſchlaͤge waͤren aber bald gehemmet worden. Die Ale- mannen fingen an ſich zu regen, fielen bereits in das angraͤntzende Raͤtien ein 1, und Neue Bewe- 2 Man ſolte faſt muthmaſſen, die Alemannen haͤtten bißher noch immer einige Plaͤtze in Gallien inne gehabt, die Iulianus ietzt erſt wieder erobert, weil es bey ammiano marcellino heiſt: Locisque recuperatis, quae olim barbari inter- cepta retinebant, ut propria, iisdemque pleniere cura firmatis. S. die folgende Note. 3 ammianvs marcellinvs L. XX. c. 10. Rheno exinde transmiſſo regionem ſubito peruaſit Francorum, quos Attuarios uocant, in- quietorum bominum, licentius etiam tum percur- ſantium extima Galliarum. Quos adortus ſubito nihil metuentes hoſtile, nimiumque ſecuros, quod ſcrupoſa uiarum difficultate arcente, nullum ad ſuos pagos introiſſe meminerant principem, ſupe- rauit negotio leui; captisque plurimis & occiſis, orantibus aliis, qui ſuperfuere, pacem ex arbi- trio dedit, hoc prodeſſe poſſeſſoribus finitimis arbi- tratus. Vnde reuerſus pari celeritate per flumen, praeſidiaque limitis explorans diligenter, & corri- gens adusque Rauracos uenit: locisque recuperatis, quae olim barbari intercepta retinebant, ut pro- pria, iisdemque pleniore cura firmatis, per Beſan- tionem Viennam biematurus abſceſſit. liba- nivs in orat. funebr. Cum ueniſſet ad Rhenum oſtenſo barbaris uultu, ac iteratis ſacramentis firmato foedere ad ciuile bellum ſe inuitus accinxit. Von dieſem ſeinem Zuge gedenckt ivlianvs ſelbſt Ep. 38. ad Maximum philoſophum p. 414. B. Cum primum imperator inuitus creatus ſum (cuius rei conſcii ſunt dii, & quantum in me ſitum fuit, ipſis declaraui) bellum gerens in bar- baros, & trimeſtri ſpatio in ea militia conſumto, ad Gallos reuertens, circumſpiciebam & percon- tabar de omnibus qui illinc uenirent; num quis philoſophus, num quis ſcholaſticus, aut pallio pe- nulaue indutus, eo appuliſſet. Cum autem Ve- ſuntionem appropinquarem (eſt autem oppidum nunc refectum, magnum tamen olim, & magnifi- cis templis ornatum, moenibus firmiſſimis, & loci natura munitum, propterea quod cingitur Dubi: eſtque, ut in mari, rupes excelſa, propemodum ipſis auibus inacceſſa, niſi qua flumen abiens tan- quam litora quaedam habet proiecta) cum, in- quam, prope abeſſem ab hac urbe, uir quidam Cynicus, cum pera & baculo mihi occurrit. 4 marcellinvs L. XXI. c. 1. Quinquen- nalia auguſtus iam edidit: & ambitioſo diademate utebatur, lapidum fulgore diſtincto, cum inter exordia principatus aſſumti uili corona circumda- tus erat, Xyſtarchae ſimilis purpurato. 5 id. l. c. Accidebat autem, incendebatque eius cupiditatem pacatis iam Galliis inceſſere ultro Conſtantium, coniiciens eum per uaticinandi prae- ſagia multa (quae callebat) & ſomnia, ex uita protinus exceſſurum. 6 idem l. c. c. 2. Vtque omnes nullo impe- diente, ad ſui fauorem illiceret, adhaerere cultui Chriſtiano fingebat, a quo iam pridem occulte de- ſciuerat, arcanorum participibus paucis, haruſpi- cinae auguriisque intentus, & caeteris quae deo- rum ſemper fecere cultores. Et ut haec interim celarentur, feriarum die, quem celebrantes menſe Ianuario Chriſtiani epiphania dictitant, progreſſus in eorum eccleſiam, ſolemniter numine orato, diſceſ- ſit. ad quem loc. conſ. nota valesii. 1 §. LXIV. 1. amm. marcellinvs L. c. c. 3. p. 207. Dum haec ita aguntur, propinquante iam uere, nuntio percitus inopino, ad triſtitiam uerſus eſt & moerorem. Didicit enim Alamannos a pago Vadomarii exorſos, unde nihil poſt iſtum foedus ſperabatur incommodum, uaſtare confines Raetiis

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/296
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 262. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/296>, abgerufen am 16.07.2024.