Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
Jnsel gezogen , ihnen das Feld lassen musten. Eine andere Römische Abtheilung,
so beym Treffen selbst nicht gewesen, traf zu Londen die Francken, die aus der
Schlacht entkommen waren; erschlug ihrer einen Theil , und führete die übri-
gen nach Gallien über. Also ward Britannien wieder mit der
Römischen Manarchie vereiniget, nachdem es ungefehr 10. Jahr, zu grossem
Nachtheil vor Gallien und Spanien, die indessen den Capereyen mehr als iemals
herhalten müssen, davon abgesondert gewesen. Es hatten alle Künste in selbi-
ger Jnsel sich besser, als in Gallien, erhalten, und Constantius rechnete es ietzo
unter die Früchte seines Sieges, daß er gute Baumeister und Arbeits-Leute
daher haben konnte: deren er sich bediente, die zerstöhrten Städte in Gallien,
fürnemlich Autun, und die Vestungen am Rhein, wieder anzubauen 4.

XI. Nach der Ordnung, die evmenivs in seiner Lob-Rede hält, hatConstantius
schlägt die
Alemannen
bey Langres.

Constantius, nachdem er Britannien wieder gewonnen, die Francken in ihren
eigenen Landen heimgesucht. Die Worte, deren er sich bedienet, sind um so viel
merckwürdiger, weil sie deutlich anzeigen, daß die Francken eigentlich aus einem
Lande entsprossen, darein die Römer damahls noch nicht gedrungen gewesen 1.
Nachdem hat er die Alemannen bey Langres, 2 und abermahls bey Vindo-
nissa,
welcher Ort heutiges Tages Vindisch heisset, und im Gebiethe von Bern

lieget,
[Beginn Spaltensatz] quoque milites uestri, qui per errorem nebulosi, ut
paulo ante dixi, maris abiuncti, ad oppidum Lon-
diniense peruenerant, quicquid ex mercenaria illa
multitudine barbarorum proelio superfuerat, quum
direpta ciuitate fugam capessere cogitarent, passim
tota urbe confecerint: & non solum prouincialibus
uestris in caede hostium dederint salutem, sed etiam
in spectaculo uoluptatem. O uictoria multiiuga, &
innumerabilium triumphorum, qua Britanniae re-
stitutae, qua gentes Francorum penitus excisae, qua
multis praeterea gentibus in coniuratione illius sce-
[Spaltenumbruch] leris deprehensis, imposita est necessitas obsequendi,
denique ad perpetuam quietem maria purgata sunt.
4 evmenivs rühmt von Diocletiani und
Maximiani Regierung: Alarum cohortiumque ca-
stra, toto Rheni, & Istri, & Euphratis, limite restitu-
ta.
Schon. A. 295 hatten die beyden Käiser die Mau-
ern von Vitodurum, welcher Ort ietzo Winterthur
heist, und im Gebiethe von Zürch lieget, von Grund
aus wieder errichten lassen, wovon man nachfolgende
Inscription, beym grvtero CLXVI. 7
antrifft.[Ende Spaltensatz]
imp. caes. c. avre. val. diocletianvs. avg. pont. max.
sar. max. pers. max. trib. pot. xi. imp. x. cos. v. p. p. et
imp. caesar. m. avr. val. maxsimianvs. avg. pont. max. sar.
max. pers. max. trib. pot. x. imp. viii. cos. iiii. p. p. et. impp.
fl. val. contantivs. et. gal. val. maximianvs. filii
caess. mvrvm. vitvdvrensem. a. solo. instavrarvnt
cvr. avrelio. procvlo. v. c. prov. max. seq.

1 [Beginn Spaltensatz] §. XI. 1. evmenivs panegyrico VI. c. 6.
Quid loquar rursus intimas Franciae nationes, non
iam ab his locis, quae olim Romani inuaserant, sed
A PROPRIIS EX ORIGINE SVIS SE-
DIBVS,
atque ab ultimis barbariae litoribus auul-
sas, ut in desertis Galliae regionibus collocatae, &
pacem Romani imperii cultu iuuarent, & arma
dilectu?
2 Die Action bey Langres beschreibet evtro-
pivs
Lib. IX. c. 15. Per idem tempus a Constantio
[Spaltenumbruch] Caesare in Gallia pugnatum est circa Lingones: die
una aduersam & secundam fortunam expertus est.
Nam cum repente barbaris ingruentibus, intra ciui-
tatem esset coactus tam praecipiti necessitate, ut clau-
sis portis in murum funibus tolleretur; uix quinque
horis mediis, aduentante exercitu, sexaginta fere
millia Alamannorum cecidit.
evmenivs
fäh-
ret fort l. c. Quid commemorem Lingonicam uicto-
riam, etiam imperatoris ipsius uulnere gloriosam?
quid Vindonis campos, hostium strage completos, &
adhuc ossibus opertos?

[Ende Spaltensatz]
* Jn
D d 2

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
Jnſel gezogen , ihnen das Feld laſſen muſten. Eine andere Roͤmiſche Abtheilung,
ſo beym Treffen ſelbſt nicht geweſen, traf zu Londen die Francken, die aus der
Schlacht entkommen waren; erſchlug ihrer einen Theil , und fuͤhrete die uͤbri-
gen nach Gallien uͤber. Alſo ward Britannien wieder mit der
Roͤmiſchen Manarchie vereiniget, nachdem es ungefehr 10. Jahr, zu groſſem
Nachtheil vor Gallien und Spanien, die indeſſen den Capereyen mehr als iemals
herhalten muͤſſen, davon abgeſondert geweſen. Es hatten alle Kuͤnſte in ſelbi-
ger Jnſel ſich beſſer, als in Gallien, erhalten, und Conſtantius rechnete es ietzo
unter die Fruͤchte ſeines Sieges, daß er gute Baumeiſter und Arbeits-Leute
daher haben konnte: deren er ſich bediente, die zerſtoͤhrten Staͤdte in Gallien,
fuͤrnemlich Autun, und die Veſtungen am Rhein, wieder anzubauen 4.

XI. Nach der Ordnung, die evmenivs in ſeiner Lob-Rede haͤlt, hatConſtantius
ſchlaͤgt die
Alemannen
bey Langres.

Conſtantius, nachdem er Britannien wieder gewonnen, die Francken in ihren
eigenen Landen heimgeſucht. Die Worte, deren er ſich bedienet, ſind um ſo viel
merckwuͤrdiger, weil ſie deutlich anzeigen, daß die Francken eigentlich aus einem
Lande entſproſſen, darein die Roͤmer damahls noch nicht gedrungen geweſen 1.
Nachdem hat er die Alemannen bey Langres, 2 und abermahls bey Vindo-
niſſa,
welcher Ort heutiges Tages Vindiſch heiſſet, und im Gebiethe von Bern

lieget,
[Beginn Spaltensatz] quoque milites ueſtri, qui per errorem nebuloſi, ut
paulo ante dixi, maris abiuncti, ad oppidum Lon-
dinienſe peruenerant, quicquid ex mercenaria illa
multitudine barbarorum proelio ſuperfuerat, quum
direpta ciuitate fugam capeſſere cogitarent, paſſim
tota urbe confecerint: & non ſolum prouincialibus
ueſtris in caede hoſtium dederint ſalutem, ſed etiam
in ſpectaculo uoluptatem. O uictoria multiiuga, &
innumerabilium triumphorum, qua Britanniae re-
ſtitutae, qua gentes Francorum penitus exciſae, qua
multis praeterea gentibus in coniuratione illius ſce-
[Spaltenumbruch] leris deprehenſis, impoſita eſt neceſſitas obſequendi,
denique ad perpetuam quietem maria purgata ſunt.
4 evmenivs ruͤhmt von Diocletiani und
Maximiani Regierung: Alarum cohortiumque ca-
ſtra, toto Rheni, & Iſtri, & Euphratis, limite reſtitu-
ta.
Schon. A. 295 hatten die beyden Kaͤiſer die Mau-
ern von Vitodurum, welcher Ort ietzo Winterthur
heiſt, und im Gebiethe von Zuͤrch lieget, von Grund
aus wieder errichten laſſen, wovon man nachfolgende
Inſcription, beym grvtero CLXVI. 7
antrifft.[Ende Spaltensatz]
imp. caes. c. avre. val. diocletianvs. avg. pont. max.
sar. max. pers. max. trib. pot. xi. imp. x. cos. v. p. p. et
imp. cæsar. m. avr. val. maxsimianvs. avg. pont. max. sar.
max. pers. max. trib. pot. x̅. imp. viii. cos. iiii. p. p. et. impp.
fl. val. contantivs. et. gal. val. maximianvs. filii
caess. mvrvm. vitvdvrensem. a. solo. instavrarvnt
cvr. avrelio. procvlo. v. c. prov. max. seq.

1 [Beginn Spaltensatz] §. XI. 1. evmenivs panegyrico VI. c. 6.
Quid loquar rurſus intimas Franciae nationes, non
iam ab his locis, quae olim Romani inuaſerant, ſed
A PROPRIIS EX ORIGINE SVIS SE-
DIBVS,
atque ab ultimis barbariae litoribus auul-
ſas, ut in deſertis Galliae regionibus collocatae, &
pacem Romani imperii cultu iuuarent, & arma
dilectu?
2 Die Action bey Langres beſchreibet evtro-
pivs
Lib. IX. c. 15. Per idem tempus a Conſtantio
[Spaltenumbruch] Caeſare in Gallia pugnatum eſt circa Lingones: die
una aduerſam & ſecundam fortunam expertus eſt.
Nam cum repente barbaris ingruentibus, intra ciui-
tatem eſſet coactus tam praecipiti neceſſitate, ut clau-
ſis portis in murum funibus tolleretur; uix quinque
horis mediis, aduentante exercitu, ſexaginta fere
millia Alamannorum cecidit.
evmenivs
faͤh-
ret fort l. c. Quid commemorem Lingonicam uicto-
riam, etiam imperatoris ipſius uulnere glorioſam?
quid Vindonis campos, hoſtium ſtrage completos, &
adhuc oſſibus opertos?

[Ende Spaltensatz]
* Jn
D d 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0245" n="211"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
Jn&#x017F;el gezogen <note xml:id="FN244_02_02" prev="#FN244_02_01" place="foot" n="2"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, ihnen das Feld la&#x017F;&#x017F;en mu&#x017F;ten. Eine andere Ro&#x0364;mi&#x017F;che Abtheilung,<lb/>
&#x017F;o beym Treffen &#x017F;elb&#x017F;t nicht gewe&#x017F;en, traf zu Londen die Francken, die aus der<lb/>
Schlacht entkommen waren; er&#x017F;chlug ihrer einen Theil <note xml:id="FN244_03_02" prev="#FN244_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quoque milites ue&#x017F;tri, qui per errorem nebulo&#x017F;i, ut<lb/>
paulo ante dixi, maris abiuncti, ad oppidum Lon-<lb/>
dinien&#x017F;e peruenerant, quicquid ex mercenaria illa<lb/>
multitudine barbarorum proelio &#x017F;uperfuerat, quum<lb/>
direpta ciuitate fugam cape&#x017F;&#x017F;ere cogitarent, pa&#x017F;&#x017F;im<lb/>
tota urbe confecerint: &amp; non &#x017F;olum prouincialibus<lb/>
ue&#x017F;tris in caede ho&#x017F;tium dederint &#x017F;alutem, &#x017F;ed etiam<lb/>
in &#x017F;pectaculo uoluptatem. O uictoria multiiuga, &amp;<lb/>
innumerabilium triumphorum, qua Britanniae re-<lb/>
&#x017F;titutae, qua gentes Francorum penitus exci&#x017F;ae, qua<lb/>
multis praeterea gentibus in coniuratione illius &#x017F;ce-<lb/><cb/>
leris deprehen&#x017F;is, impo&#x017F;ita e&#x017F;t nece&#x017F;&#x017F;itas ob&#x017F;equendi,<lb/>
denique ad perpetuam quietem maria purgata &#x017F;unt.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>, und fu&#x0364;hrete die u&#x0364;bri-<lb/>
gen nach Gallien u&#x0364;ber. Al&#x017F;o ward Britannien wieder mit der<lb/>
Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Manarchie vereiniget, nachdem es ungefehr 10. Jahr, zu gro&#x017F;&#x017F;em<lb/>
Nachtheil vor Gallien und Spanien, die inde&#x017F;&#x017F;en den Capereyen mehr als iemals<lb/>
herhalten mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en, davon abge&#x017F;ondert gewe&#x017F;en. Es hatten alle Ku&#x0364;n&#x017F;te in &#x017F;elbi-<lb/>
ger Jn&#x017F;el &#x017F;ich be&#x017F;&#x017F;er, als in Gallien, erhalten, und <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi> rechnete es ietzo<lb/>
unter die Fru&#x0364;chte &#x017F;eines Sieges, daß er gute Baumei&#x017F;ter und Arbeits-Leute<lb/>
daher haben konnte: deren er &#x017F;ich bediente, die zer&#x017F;to&#x0364;hrten Sta&#x0364;dte in Gallien,<lb/>
fu&#x0364;rnemlich <hi rendition="#aq">Autun,</hi> und die Ve&#x017F;tungen am Rhein, wieder anzubauen <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmenivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmt von <hi rendition="#aq">Diocletiani</hi> und<lb/><hi rendition="#aq">Maximiani</hi> Regierung: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Alarum cohortiumque ca-<lb/>
&#x017F;tra, toto Rheni, &amp; I&#x017F;tri, &amp; Euphratis, limite re&#x017F;titu-<lb/>
ta.</hi></hi> Schon. <hi rendition="#aq">A.</hi> 295 hatten die beyden Ka&#x0364;i&#x017F;er die Mau-<lb/>
ern von <hi rendition="#aq">Vitodurum,</hi> welcher Ort ietzo Winterthur<lb/>
hei&#x017F;t, und im Gebiethe von Zu&#x0364;rch lieget, von Grund<lb/>
aus wieder errichten la&#x017F;&#x017F;en, wovon man nachfolgende<lb/><hi rendition="#aq">In&#x017F;cription,</hi> beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">grvtero</hi></hi> CLXVI.</hi> 7<lb/>
antrifft.<cb type="end"/><lb/><quote><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">imp. caes. c. avre. val. diocletianvs. avg. pont. max.<lb/>
sar. max. pers. max. trib. pot. xi. imp. x. cos. v. p. p. et<lb/>
imp. cæsar. m. avr. val. maxsimianvs. avg. pont. max. sar.<lb/>
max. pers. max. trib. pot. x&#x0305;. imp. viii. cos. iiii. p. p. et. impp.<lb/>
fl. val. contantivs. et. gal. val. maximianvs. filii<lb/>
caess. mvrvm. vitvdvrensem. a. solo. instavrarvnt<lb/>
cvr. avrelio. procvlo. v. c. prov. max. seq.</hi></hi></hi></hi></quote><lb/></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XI.</hi> Nach der Ordnung, die <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmenivs</hi></hi></hi> in &#x017F;einer Lob-Rede ha&#x0364;lt, hat<note place="right"><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi><lb/>
&#x017F;chla&#x0364;gt <hi rendition="#g">die</hi><lb/>
Alemannen<lb/>
bey <hi rendition="#aq">Langres.</hi></note><lb/><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius,</hi> nachdem er Britannien wieder gewonnen, die Francken in ihren<lb/>
eigenen Landen heimge&#x017F;ucht. Die Worte, deren er &#x017F;ich bedienet, &#x017F;ind um &#x017F;o viel<lb/>
merckwu&#x0364;rdiger, weil &#x017F;ie deutlich anzeigen, daß die Francken eigentlich aus einem<lb/>
Lande ent&#x017F;pro&#x017F;&#x017F;en, darein die Ro&#x0364;mer damahls noch nicht gedrungen gewe&#x017F;en <note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">XI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmenivs</hi></hi> panegyrico VI. c. 6.<lb/><hi rendition="#i">Quid loquar rur&#x017F;us intimas Franciae nationes, non<lb/>
iam ab his locis, quae olim Romani inua&#x017F;erant, &#x017F;ed<lb/><hi rendition="#g">A PROPRIIS EX ORIGINE SVIS SE-<lb/>
DIBVS,</hi> atque ab ultimis barbariae litoribus auul-<lb/>
&#x017F;as, ut in de&#x017F;ertis Galliae regionibus collocatae, &amp;<lb/>
pacem Romani imperii cultu iuuarent, &amp; arma<lb/>
dilectu?</hi></hi></note>.<lb/>
Nachdem hat er die Alemannen bey <hi rendition="#aq">Langres,</hi> <note place="foot" n="2">Die Action bey <hi rendition="#aq">Langres</hi> be&#x017F;chreibet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evtro-<lb/>
pivs</hi></hi> Lib. IX. c. 15. <hi rendition="#i">Per idem tempus a Con&#x017F;tantio<lb/><cb/>
Cae&#x017F;are in Gallia pugnatum e&#x017F;t circa Lingones: die<lb/>
una aduer&#x017F;am &amp; &#x017F;ecundam fortunam expertus e&#x017F;t.<lb/>
Nam cum repente barbaris ingruentibus, intra ciui-<lb/>
tatem e&#x017F;&#x017F;et coactus tam praecipiti nece&#x017F;&#x017F;itate, ut clau-<lb/>
&#x017F;is portis in murum funibus tolleretur; uix quinque<lb/>
horis mediis, aduentante exercitu, &#x017F;exaginta fere<lb/>
millia Alamannorum cecidit.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmenivs</hi></hi></hi> fa&#x0364;h-<lb/>
ret fort <hi rendition="#aq">l. c. <hi rendition="#i">Quid commemorem Lingonicam uicto-<lb/>
riam, etiam imperatoris ip&#x017F;ius uulnere glorio&#x017F;am?<lb/>
quid Vindonis campos, ho&#x017F;tium &#x017F;trage completos, &amp;<lb/>
adhuc o&#x017F;&#x017F;ibus opertos?</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">* Jn</fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">D d 2</fw><cb type="end"/><lb/></note> und abermahls bey <hi rendition="#aq">Vindo-<lb/>
ni&#x017F;&#x017F;a,</hi> welcher Ort heutiges Tages Vindi&#x017F;ch hei&#x017F;&#x017F;et, und im Gebiethe von Bern<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">lieget,</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[211/0245] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. Jnſel gezogen 2, ihnen das Feld laſſen muſten. Eine andere Roͤmiſche Abtheilung, ſo beym Treffen ſelbſt nicht geweſen, traf zu Londen die Francken, die aus der Schlacht entkommen waren; erſchlug ihrer einen Theil 3, und fuͤhrete die uͤbri- gen nach Gallien uͤber. Alſo ward Britannien wieder mit der Roͤmiſchen Manarchie vereiniget, nachdem es ungefehr 10. Jahr, zu groſſem Nachtheil vor Gallien und Spanien, die indeſſen den Capereyen mehr als iemals herhalten muͤſſen, davon abgeſondert geweſen. Es hatten alle Kuͤnſte in ſelbi- ger Jnſel ſich beſſer, als in Gallien, erhalten, und Conſtantius rechnete es ietzo unter die Fruͤchte ſeines Sieges, daß er gute Baumeiſter und Arbeits-Leute daher haben konnte: deren er ſich bediente, die zerſtoͤhrten Staͤdte in Gallien, fuͤrnemlich Autun, und die Veſtungen am Rhein, wieder anzubauen 4. XI. Nach der Ordnung, die evmenivs in ſeiner Lob-Rede haͤlt, hat Conſtantius, nachdem er Britannien wieder gewonnen, die Francken in ihren eigenen Landen heimgeſucht. Die Worte, deren er ſich bedienet, ſind um ſo viel merckwuͤrdiger, weil ſie deutlich anzeigen, daß die Francken eigentlich aus einem Lande entſproſſen, darein die Roͤmer damahls noch nicht gedrungen geweſen 1. Nachdem hat er die Alemannen bey Langres, 2 und abermahls bey Vindo- niſſa, welcher Ort heutiges Tages Vindiſch heiſſet, und im Gebiethe von Bern lieget, Conſtantius ſchlaͤgt die Alemannen bey Langres. 2 3 quoque milites ueſtri, qui per errorem nebuloſi, ut paulo ante dixi, maris abiuncti, ad oppidum Lon- dinienſe peruenerant, quicquid ex mercenaria illa multitudine barbarorum proelio ſuperfuerat, quum direpta ciuitate fugam capeſſere cogitarent, paſſim tota urbe confecerint: & non ſolum prouincialibus ueſtris in caede hoſtium dederint ſalutem, ſed etiam in ſpectaculo uoluptatem. O uictoria multiiuga, & innumerabilium triumphorum, qua Britanniae re- ſtitutae, qua gentes Francorum penitus exciſae, qua multis praeterea gentibus in coniuratione illius ſce- leris deprehenſis, impoſita eſt neceſſitas obſequendi, denique ad perpetuam quietem maria purgata ſunt. 4 evmenivs ruͤhmt von Diocletiani und Maximiani Regierung: Alarum cohortiumque ca- ſtra, toto Rheni, & Iſtri, & Euphratis, limite reſtitu- ta. Schon. A. 295 hatten die beyden Kaͤiſer die Mau- ern von Vitodurum, welcher Ort ietzo Winterthur heiſt, und im Gebiethe von Zuͤrch lieget, von Grund aus wieder errichten laſſen, wovon man nachfolgende Inſcription, beym grvtero CLXVI. 7 antrifft. imp. caes. c. avre. val. diocletianvs. avg. pont. max. sar. max. pers. max. trib. pot. xi. imp. x. cos. v. p. p. et imp. cæsar. m. avr. val. maxsimianvs. avg. pont. max. sar. max. pers. max. trib. pot. x̅. imp. viii. cos. iiii. p. p. et. impp. fl. val. contantivs. et. gal. val. maximianvs. filii caess. mvrvm. vitvdvrensem. a. solo. instavrarvnt cvr. avrelio. procvlo. v. c. prov. max. seq. 1 §. XI. 1. evmenivs panegyrico VI. c. 6. Quid loquar rurſus intimas Franciae nationes, non iam ab his locis, quae olim Romani inuaſerant, ſed A PROPRIIS EX ORIGINE SVIS SE- DIBVS, atque ab ultimis barbariae litoribus auul- ſas, ut in deſertis Galliae regionibus collocatae, & pacem Romani imperii cultu iuuarent, & arma dilectu? 2 Die Action bey Langres beſchreibet evtro- pivs Lib. IX. c. 15. Per idem tempus a Conſtantio Caeſare in Gallia pugnatum eſt circa Lingones: die una aduerſam & ſecundam fortunam expertus eſt. Nam cum repente barbaris ingruentibus, intra ciui- tatem eſſet coactus tam praecipiti neceſſitate, ut clau- ſis portis in murum funibus tolleretur; uix quinque horis mediis, aduentante exercitu, ſexaginta fere millia Alamannorum cecidit. evmenivs faͤh- ret fort l. c. Quid commemorem Lingonicam uicto- riam, etiam imperatoris ipſius uulnere glorioſam? quid Vindonis campos, hoſtium ſtrage completos, & adhuc oſſibus opertos? * Jn D d 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/245
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 211. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/245>, abgerufen am 17.05.2024.