Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
nete den Gothen den Weg nach Philippopolis, das sie nach einer langen Beläge-
rung eroberten, wobey nach ammiani marcellini Erzehlung 100000
Menschen sollen umgebracht worden seyn 4. Die Gothen verwüsteten ietzt gantz
Thracien, und drungen so gar in Macedonien ein, da sich der Stadthalter, L.
Priscus,
mit ihnen verstund, und sich zum Käiser aufwarff 5. Diese unglücksee-
+
Termopylas.
lige Zeitung nöthigte den Käiser in Person zu Felde zu gehen 6. Eine von seinen
vornehmsten Sorgen war, den Paß + von Thessalien wohl besetzen
zu lassen, damit die Gothen nicht in Achaien, und in Pelopones eindringen möch-
ten. Dieses wurde Claudio, der nachmahls Käiser geworden, aufgetragen 7.
zosimvs aber rühmet von Decio selbst, daß er allenthalben gegen die Gothen ge-
sieget: womit die Müntzen von seiner Regierung übereinkommen, die seine Siege
gegen die Teutschen, und gegen die Carpos, und die Hülffe, so das Illyricum
von ihm gehabt, rühmen 8. Decius wollte ihnen den Rückweg abschneiden; er
commandirte Gallum, die Pässe an der Donau zu bedecken, und er selbst setzte mit
der Haupt-Armee in sie, in Hoffnung auf solche Art den gantzen Schwarm zu
vertilgen. Das Treffen 9 lieff aber unglücklich für die Römer ab, und alle Hi-
storici
kommen darinnen überein, daß Decius, und sein Sohn selbst geblieben,

ob sie
4 [Beginn Spaltensatz] ammianvs marcellinvs L. 31. c. 5.
Post clades acceptas, illatasque multas, & saeuas,
excisa est Philippopolis, centum hominum millibus

(nisi singunt annales) intra moenia iugulatis.
5 avrelivs victor c. 29. Per eos dies
L. Prisco, qui Macedonas Praesidatu regebat, dela-
ta dominatio, Gothorum concursu, postquam, dire-
ptis Thraciae plerisque, illo peruenerant.
Man hält
diesen L. Priscum für des Käisers Philippi Bruder,
der, nachdem er dessen Tod vernommen, sich selbst zum
Käiser aufgeworffen. v. bandvri L. c. p. 46.
6 zosimvs L. I. c. 38. uid. not. 9.
7 treb. pollio in Claudio c. 16. Tribu-
num uero Claudium, optimum iuuenem, fortissimum
militem, constantissimum ciuem, castris, Senatui &
Reipublicae necessarium, in Thermopylas ire prae-
cepimus: mandata eidem cura Peloponnensium;
scientes, neminem melius omnia quae iniungimus,
esse curaturum. Huic ex regione Dardania dabis
milites ducentos, ex cataphractariis centum, ex equi-
tibus centum & sexaginta, ex sagittariis Creticis sexa-
ginta, ex tironibus bene armatos mille.
8 Es sind einige Müntzen von Decio vorhanden,
die bandvri p. 2. zu den glücklichen Progressen
rechnet, die Decius Anfangs wieder die Gothen ge-
habt: und insonderheit die mit den Reuersen
DACIA FELIX:
RESTITVTOR ILLYRICI:
VICTORIA GERMANICA:
VICTORIAE CARPICAE:

[Spaltenumbruch] Die Carpi können, gewöhnlicher massen, mit den Go-
then Partie gemacht haben. Die Müntze mit VI-
CTORIA GERMANICA
kommt auch un-
ter Hostiliani Müntzen für, die mit seinem Bilde,
da er noch Caesar, zu Decii Lebzeiten geschlagen wor-
den. v. bandvri p. 50.
9 zosimvs L. I. c. 38. p. 643. Quia uero
plenae perturbationis res erant, ob inertem Philippi
secordiam in omnibus: Scythae Tanaim transgressi,
uicina Thraciae loca praedis agendis infestabant,
quos adgressus Decius, & omnibus proeliis superior,
praeda quoque recepta, qua potiti fuerant, quo mi-
nus domum reuerterentur, iter eis occludere cona-
batur, & uniuersos ad internecionem delere cogita-
bat, ne denuo coactis copiis irruerent. Quumque
Gallum ad Tanaidis ripam, satis magnis cum copiis,
collocasset, ipse cum reliquis ad hostem propius acce-
debat. Rebus ex animi sententia succedentibus, Gal-
lus ad moliendum res nouas conuersus, legatis ad
Barbaros missis, ut in societatem insidiarum aduer-
sus Decium uenirent, hortabatur. Illis cupidissime,
quod imperatum erat, accipientibus; Gallus qui-
dem custodiendae ripae Tanaidis intentus erat: Bar-
bari uero trifariam diuisi, quodam in loco primam
aciem instructam collocabant, quem locum palus
quaedam a fronte muniebat. Vbi multos ex eis De-
cius interemisset, acies secunda superuenit, qua ipsa
quoque in fugam acta, pauci quidam ex acie tertia
propter paludem conspecti sunt. Ibi quum Gallus
per indicia Decio signisicasset, ut eos per ipsam pa-
ludem inuaderet, imprudenter ob locorum ignorati-
onem progressus, & cum copiis, quas secum ducebat,

[Ende Spaltensatz]
in luto

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
nete den Gothen den Weg nach Philippopolis, das ſie nach einer langen Belaͤge-
rung eroberten, wobey nach ammiani marcellini Erzehlung 100000
Menſchen ſollen umgebracht worden ſeyn 4. Die Gothen verwuͤſteten ietzt gantz
Thracien, und drungen ſo gar in Macedonien ein, da ſich der Stadthalter, L.
Priſcus,
mit ihnen verſtund, und ſich zum Kaͤiſer aufwarff 5. Dieſe ungluͤckſee-

Termopylas.
lige Zeitung noͤthigte den Kaͤiſer in Perſon zu Felde zu gehen 6. Eine von ſeinen
vornehmſten Sorgen war, den Paß † von Theſſalien wohl beſetzen
zu laſſen, damit die Gothen nicht in Achaien, und in Pelopones eindringen moͤch-
ten. Dieſes wurde Claudio, der nachmahls Kaͤiſer geworden, aufgetragen 7.
zosimvs aber ruͤhmet von Decio ſelbſt, daß er allenthalben gegen die Gothen ge-
ſieget: womit die Muͤntzen von ſeiner Regierung uͤbereinkommen, die ſeine Siege
gegen die Teutſchen, und gegen die Carpos, und die Huͤlffe, ſo das Illyricum
von ihm gehabt, ruͤhmen 8. Decius wollte ihnen den Ruͤckweg abſchneiden; er
commandirte Gallum, die Paͤſſe an der Donau zu bedecken, und er ſelbſt ſetzte mit
der Haupt-Armee in ſie, in Hoffnung auf ſolche Art den gantzen Schwarm zu
vertilgen. Das Treffen 9 lieff aber ungluͤcklich fuͤr die Roͤmer ab, und alle Hi-
ſtorici
kommen darinnen uͤberein, daß Decius, und ſein Sohn ſelbſt geblieben,

ob ſie
4 [Beginn Spaltensatz] ammianvs marcellinvs L. 31. c. 5.
Poſt clades acceptas, illatasque multas, & ſaeuas,
exciſa eſt Philippopolis, centum hominum millibus

(niſi ſingunt annales) intra moenia iugulatis.
5 avrelivs victor c. 29. Per eos dies
L. Priſco, qui Macedonas Praeſidatu regebat, dela-
ta dominatio, Gothorum concurſu, poſtquam, dire-
ptis Thraciae plerisque, illo peruenerant.
Man haͤlt
dieſen L. Priſcum fuͤr des Kaͤiſers Philippi Bruder,
der, nachdem er deſſen Tod vernommen, ſich ſelbſt zum
Kaͤiſer aufgeworffen. v. bandvri L. c. p. 46.
6 zosimvs L. I. c. 38. uid. not. 9.
7 treb. pollio in Claudio c. 16. Tribu-
num uero Claudium, optimum iuuenem, fortiſſimum
militem, conſtantiſſimum ciuem, caſtris, Senatui &
Reipublicae neceſſarium, in Thermopylas ire prae-
cepimus: mandata eidem cura Peloponnenſium;
ſcientes, neminem melius omnia quae iniungimus,
eſſe curaturum. Huic ex regione Dardania dabis
milites ducentos, ex cataphractariis centum, ex equi-
tibus centum & ſexaginta, ex ſagittariis Creticis ſexa-
ginta, ex tironibus bene armatos mille.
8 Es ſind einige Muͤntzen von Decio vorhanden,
die bandvri p. 2. zu den gluͤcklichen Progreſſen
rechnet, die Decius Anfangs wieder die Gothen ge-
habt: und inſonderheit die mit den Reuersen
DACIA FELIX:
RESTITVTOR ILLYRICI:
VICTORIA GERMANICA:
VICTORIAE CARPICAE:

[Spaltenumbruch] Die Carpi koͤnnen, gewoͤhnlicher maſſen, mit den Go-
then Partie gemacht haben. Die Muͤntze mit VI-
CTORIA GERMANICA
kommt auch un-
ter Hoſtiliani Muͤntzen fuͤr, die mit ſeinem Bilde,
da er noch Caeſar, zu Decii Lebzeiten geſchlagen wor-
den. v. bandvri p. 50.
9 zosimvs L. I. c. 38. p. 643. Quia uero
plenae perturbationis res erant, ob inertem Philippi
ſecordiam in omnibus: Scythae Tanaim transgreſſi,
uicina Thraciae loca praedis agendis infeſtabant,
quos adgreſſus Decius, & omnibus proeliis ſuperior,
praeda quoque recepta, qua potiti fuerant, quo mi-
nus domum reuerterentur, iter eis occludere cona-
batur, & uniuerſos ad internecionem delere cogita-
bat, ne denuo coactis copiis irruerent. Quumque
Gallum ad Tanaidis ripam, ſatis magnis cum copiis,
collocaſſet, ipſe cum reliquis ad hoſtem propius acce-
debat. Rebus ex animi ſententia ſuccedentibus, Gal-
lus ad moliendum res nouas conuerſus, legatis ad
Barbaros miſſis, ut in ſocietatem inſidiarum aduer-
ſus Decium uenirent, hortabatur. Illis cupidiſſime,
quod imperatum erat, accipientibus; Gallus qui-
dem cuſtodiendae ripae Tanaidis intentus erat: Bar-
bari uero trifariam diuiſi, quodam in loco primam
aciem inſtructam collocabant, quem locum palus
quaedam a fronte muniebat. Vbi multos ex eis De-
cius interemiſſet, acies ſecunda ſuperuenit, qua ipſa
quoque in fugam acta, pauci quidam ex acie tertia
propter paludem conſpecti ſunt. Ibi quum Gallus
per indicia Decio ſigniſicaſſet, ut eos per ipſam pa-
ludem inuaderet, imprudenter ob locorum ignorati-
onem progreſſus, & cum copiis, quas ſecum ducebat,

[Ende Spaltensatz]
in luto
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0202" n="168"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
nete den Gothen den Weg nach <hi rendition="#aq">Philippopolis,</hi> das &#x017F;ie nach einer langen Bela&#x0364;ge-<lb/>
rung eroberten, wobey nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammiani marcellini</hi></hi></hi> Erzehlung 100000<lb/>
Men&#x017F;chen &#x017F;ollen umgebracht worden &#x017F;eyn <note place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi> L. 31. c. 5.<lb/><hi rendition="#i">Po&#x017F;t clades acceptas, illatasque multas, &amp; &#x017F;aeuas,<lb/>
exci&#x017F;a e&#x017F;t Philippopolis, centum hominum millibus</hi><lb/>
(<hi rendition="#i">ni&#x017F;i &#x017F;ingunt annales</hi>) <hi rendition="#i">intra moenia iugulatis.</hi></hi></note>. Die Gothen verwu&#x0364;&#x017F;teten ietzt gantz<lb/>
Thracien, und drungen &#x017F;o gar in Macedonien ein, da &#x017F;ich der Stadthalter, <hi rendition="#aq">L.<lb/>
Pri&#x017F;cus,</hi> mit ihnen ver&#x017F;tund, und &#x017F;ich zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aufwarff <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avrelivs victor</hi></hi> c. 29. <hi rendition="#i">Per eos dies<lb/>
L. Pri&#x017F;co, qui Macedonas Prae&#x017F;idatu regebat, dela-<lb/>
ta dominatio, Gothorum concur&#x017F;u, po&#x017F;tquam, dire-<lb/>
ptis Thraciae plerisque, illo peruenerant.</hi></hi> Man ha&#x0364;lt<lb/>
die&#x017F;en <hi rendition="#aq">L. Pri&#x017F;cum</hi> fu&#x0364;r des Ka&#x0364;i&#x017F;ers <hi rendition="#aq">Philippi</hi> Bruder,<lb/>
der, nachdem er de&#x017F;&#x017F;en Tod vernommen, &#x017F;ich &#x017F;elb&#x017F;t zum<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er aufgeworffen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">v. <hi rendition="#g">bandvri</hi></hi> L. c. p.</hi> 46.</note>. Die&#x017F;e unglu&#x0364;ck&#x017F;ee-<lb/><note place="left">&#x2020;<lb/><hi rendition="#aq">Termopylas.</hi></note>lige Zeitung no&#x0364;thigte den Ka&#x0364;i&#x017F;er in Per&#x017F;on zu Felde zu gehen <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 38. uid. not.</hi> 9.</note>. Eine von &#x017F;einen<lb/>
vornehm&#x017F;ten Sorgen war, den Paß &#x2020; von The&#x017F;&#x017F;alien wohl be&#x017F;etzen<lb/>
zu la&#x017F;&#x017F;en, damit die Gothen nicht in Achaien, und in Pelopones eindringen mo&#x0364;ch-<lb/>
ten. Die&#x017F;es wurde <hi rendition="#aq">Claudio,</hi> der nachmahls Ka&#x0364;i&#x017F;er geworden, aufgetragen <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">treb. pollio</hi></hi> in Claudio c. 16. <hi rendition="#i">Tribu-<lb/>
num uero Claudium, optimum iuuenem, forti&#x017F;&#x017F;imum<lb/>
militem, con&#x017F;tanti&#x017F;&#x017F;imum ciuem, ca&#x017F;tris, Senatui &amp;<lb/>
Reipublicae nece&#x017F;&#x017F;arium, in Thermopylas ire prae-<lb/>
cepimus: mandata eidem cura Peloponnen&#x017F;ium;<lb/>
&#x017F;cientes, neminem melius omnia quae iniungimus,<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e curaturum. Huic ex regione Dardania dabis<lb/>
milites ducentos, ex cataphractariis centum, ex equi-<lb/>
tibus centum &amp; &#x017F;exaginta, ex &#x017F;agittariis Creticis &#x017F;exa-<lb/>
ginta, ex tironibus bene armatos mille.</hi></hi></note>.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> aber ru&#x0364;hmet von <hi rendition="#aq">Decio</hi> &#x017F;elb&#x017F;t, daß er allenthalben gegen die Gothen ge-<lb/>
&#x017F;ieget: womit die Mu&#x0364;ntzen von &#x017F;einer Regierung u&#x0364;bereinkommen, die &#x017F;eine Siege<lb/>
gegen die Teut&#x017F;chen, und gegen die <hi rendition="#aq">Carpos,</hi> und die Hu&#x0364;lffe, &#x017F;o das <hi rendition="#aq">Illyricum</hi><lb/>
von ihm gehabt, ru&#x0364;hmen <note place="foot" n="8">Es &#x017F;ind einige Mu&#x0364;ntzen von <hi rendition="#aq">Decio</hi> vorhanden,<lb/>
die <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bandvri</hi></hi> p.</hi> 2. zu den glu&#x0364;cklichen Progre&#x017F;&#x017F;en<lb/>
rechnet, die <hi rendition="#aq">Decius</hi> Anfangs wieder die Gothen ge-<lb/>
habt: und in&#x017F;onderheit die mit den <hi rendition="#aq">Reuers</hi>en<lb/><quote><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">DACIA FELIX<hi rendition="#i">:</hi><lb/>
RESTITVTOR ILLYRICI:<lb/>
VICTORIA GERMANICA:<lb/>
VICTORIAE CARPICAE:</hi></hi></quote><lb/><cb/>
Die <hi rendition="#aq">Carpi</hi> ko&#x0364;nnen, gewo&#x0364;hnlicher ma&#x017F;&#x017F;en, mit den Go-<lb/>
then Partie gemacht haben. Die Mu&#x0364;ntze mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">VI-<lb/>
CTORIA GERMANICA</hi></hi> kommt auch un-<lb/>
ter <hi rendition="#aq">Ho&#x017F;tiliani</hi> Mu&#x0364;ntzen fu&#x0364;r, die mit &#x017F;einem Bilde,<lb/>
da er noch <hi rendition="#aq">Cae&#x017F;ar,</hi> zu <hi rendition="#aq">Decii</hi> Lebzeiten ge&#x017F;chlagen wor-<lb/>
den. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">v. <hi rendition="#g">bandvri</hi></hi> p.</hi> 50.</note>. <hi rendition="#aq">Decius</hi> wollte ihnen den Ru&#x0364;ckweg ab&#x017F;chneiden; er<lb/>
commandirte <hi rendition="#aq">Gallum,</hi> die Pa&#x0364;&#x017F;&#x017F;e an der Donau zu bedecken, und er &#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;etzte mit<lb/>
der Haupt-Armee in &#x017F;ie, in Hoffnung auf &#x017F;olche Art den gantzen Schwarm zu<lb/>
vertilgen. Das Treffen <note xml:id="FN202_09_01" next="#FN202_09_02" place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 38. p. 643. <hi rendition="#i">Quia uero<lb/>
plenae perturbationis res erant, ob inertem Philippi<lb/>
&#x017F;ecordiam in omnibus: Scythae Tanaim transgre&#x017F;&#x017F;i,<lb/>
uicina Thraciae loca praedis agendis infe&#x017F;tabant,<lb/>
quos adgre&#x017F;&#x017F;us Decius, &amp; omnibus proeliis &#x017F;uperior,<lb/>
praeda quoque recepta, qua potiti fuerant, quo mi-<lb/>
nus domum reuerterentur, iter eis occludere cona-<lb/>
batur, &amp; uniuer&#x017F;os ad internecionem delere cogita-<lb/>
bat, ne denuo coactis copiis irruerent. Quumque<lb/>
Gallum ad Tanaidis ripam, &#x017F;atis magnis cum copiis,<lb/>
colloca&#x017F;&#x017F;et, ip&#x017F;e cum reliquis ad ho&#x017F;tem propius acce-<lb/>
debat. Rebus ex animi &#x017F;ententia &#x017F;uccedentibus, Gal-<lb/>
lus ad moliendum res nouas conuer&#x017F;us, legatis ad<lb/>
Barbaros mi&#x017F;&#x017F;is, ut in &#x017F;ocietatem in&#x017F;idiarum aduer-<lb/>
&#x017F;us Decium uenirent, hortabatur. Illis cupidi&#x017F;&#x017F;ime,<lb/>
quod imperatum erat, accipientibus; Gallus qui-<lb/>
dem cu&#x017F;todiendae ripae Tanaidis intentus erat: Bar-<lb/>
bari uero trifariam diui&#x017F;i, quodam in loco primam<lb/>
aciem in&#x017F;tructam collocabant, quem locum palus<lb/>
quaedam a fronte muniebat. Vbi multos ex eis De-<lb/>
cius interemi&#x017F;&#x017F;et, acies &#x017F;ecunda &#x017F;uperuenit, qua ip&#x017F;a<lb/>
quoque in fugam acta, pauci quidam ex acie tertia<lb/>
propter paludem con&#x017F;pecti &#x017F;unt. Ibi quum Gallus<lb/>
per indicia Decio &#x017F;igni&#x017F;ica&#x017F;&#x017F;et, ut eos per ip&#x017F;am pa-<lb/>
ludem inuaderet, imprudenter ob locorum ignorati-<lb/>
onem progre&#x017F;&#x017F;us, &amp; cum copiis, quas &#x017F;ecum ducebat,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">in luto</hi></hi></fw><cb type="end"/></note> lieff aber unglu&#x0364;cklich fu&#x0364;r die Ro&#x0364;mer ab, und alle <hi rendition="#aq">Hi-<lb/>
&#x017F;torici</hi> kommen darinnen u&#x0364;berein, daß <hi rendition="#aq">Decius,</hi> und &#x017F;ein Sohn &#x017F;elb&#x017F;t geblieben,<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ob &#x017F;ie</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[168/0202] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen nete den Gothen den Weg nach Philippopolis, das ſie nach einer langen Belaͤge- rung eroberten, wobey nach ammiani marcellini Erzehlung 100000 Menſchen ſollen umgebracht worden ſeyn 4. Die Gothen verwuͤſteten ietzt gantz Thracien, und drungen ſo gar in Macedonien ein, da ſich der Stadthalter, L. Priſcus, mit ihnen verſtund, und ſich zum Kaͤiſer aufwarff 5. Dieſe ungluͤckſee- lige Zeitung noͤthigte den Kaͤiſer in Perſon zu Felde zu gehen 6. Eine von ſeinen vornehmſten Sorgen war, den Paß † von Theſſalien wohl beſetzen zu laſſen, damit die Gothen nicht in Achaien, und in Pelopones eindringen moͤch- ten. Dieſes wurde Claudio, der nachmahls Kaͤiſer geworden, aufgetragen 7. zosimvs aber ruͤhmet von Decio ſelbſt, daß er allenthalben gegen die Gothen ge- ſieget: womit die Muͤntzen von ſeiner Regierung uͤbereinkommen, die ſeine Siege gegen die Teutſchen, und gegen die Carpos, und die Huͤlffe, ſo das Illyricum von ihm gehabt, ruͤhmen 8. Decius wollte ihnen den Ruͤckweg abſchneiden; er commandirte Gallum, die Paͤſſe an der Donau zu bedecken, und er ſelbſt ſetzte mit der Haupt-Armee in ſie, in Hoffnung auf ſolche Art den gantzen Schwarm zu vertilgen. Das Treffen 9 lieff aber ungluͤcklich fuͤr die Roͤmer ab, und alle Hi- ſtorici kommen darinnen uͤberein, daß Decius, und ſein Sohn ſelbſt geblieben, ob ſie † Termopylas. 4 ammianvs marcellinvs L. 31. c. 5. Poſt clades acceptas, illatasque multas, & ſaeuas, exciſa eſt Philippopolis, centum hominum millibus (niſi ſingunt annales) intra moenia iugulatis. 5 avrelivs victor c. 29. Per eos dies L. Priſco, qui Macedonas Praeſidatu regebat, dela- ta dominatio, Gothorum concurſu, poſtquam, dire- ptis Thraciae plerisque, illo peruenerant. Man haͤlt dieſen L. Priſcum fuͤr des Kaͤiſers Philippi Bruder, der, nachdem er deſſen Tod vernommen, ſich ſelbſt zum Kaͤiſer aufgeworffen. v. bandvri L. c. p. 46. 6 zosimvs L. I. c. 38. uid. not. 9. 7 treb. pollio in Claudio c. 16. Tribu- num uero Claudium, optimum iuuenem, fortiſſimum militem, conſtantiſſimum ciuem, caſtris, Senatui & Reipublicae neceſſarium, in Thermopylas ire prae- cepimus: mandata eidem cura Peloponnenſium; ſcientes, neminem melius omnia quae iniungimus, eſſe curaturum. Huic ex regione Dardania dabis milites ducentos, ex cataphractariis centum, ex equi- tibus centum & ſexaginta, ex ſagittariis Creticis ſexa- ginta, ex tironibus bene armatos mille. 8 Es ſind einige Muͤntzen von Decio vorhanden, die bandvri p. 2. zu den gluͤcklichen Progreſſen rechnet, die Decius Anfangs wieder die Gothen ge- habt: und inſonderheit die mit den Reuersen DACIA FELIX: RESTITVTOR ILLYRICI: VICTORIA GERMANICA: VICTORIAE CARPICAE: Die Carpi koͤnnen, gewoͤhnlicher maſſen, mit den Go- then Partie gemacht haben. Die Muͤntze mit VI- CTORIA GERMANICA kommt auch un- ter Hoſtiliani Muͤntzen fuͤr, die mit ſeinem Bilde, da er noch Caeſar, zu Decii Lebzeiten geſchlagen wor- den. v. bandvri p. 50. 9 zosimvs L. I. c. 38. p. 643. Quia uero plenae perturbationis res erant, ob inertem Philippi ſecordiam in omnibus: Scythae Tanaim transgreſſi, uicina Thraciae loca praedis agendis infeſtabant, quos adgreſſus Decius, & omnibus proeliis ſuperior, praeda quoque recepta, qua potiti fuerant, quo mi- nus domum reuerterentur, iter eis occludere cona- batur, & uniuerſos ad internecionem delere cogita- bat, ne denuo coactis copiis irruerent. Quumque Gallum ad Tanaidis ripam, ſatis magnis cum copiis, collocaſſet, ipſe cum reliquis ad hoſtem propius acce- debat. Rebus ex animi ſententia ſuccedentibus, Gal- lus ad moliendum res nouas conuerſus, legatis ad Barbaros miſſis, ut in ſocietatem inſidiarum aduer- ſus Decium uenirent, hortabatur. Illis cupidiſſime, quod imperatum erat, accipientibus; Gallus qui- dem cuſtodiendae ripae Tanaidis intentus erat: Bar- bari uero trifariam diuiſi, quodam in loco primam aciem inſtructam collocabant, quem locum palus quaedam a fronte muniebat. Vbi multos ex eis De- cius interemiſſet, acies ſecunda ſuperuenit, qua ipſa quoque in fugam acta, pauci quidam ex acie tertia propter paludem conſpecti ſunt. Ibi quum Gallus per indicia Decio ſigniſicaſſet, ut eos per ipſam pa- ludem inuaderet, imprudenter ob locorum ignorati- onem progreſſus, & cum copiis, quas ſecum ducebat, in luto

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/202
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 168. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/202>, abgerufen am 17.05.2024.