Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
Die Römischen Käiser beschlossen also, daß Balbinus wieder die Gothen und
Sarmaten, Maximus gegen die Perser ziehen, Gordianus aber in Rom blei-
ben sollten. Diese Anstalten wurden zwar so gleich durch das jämmerliche Ende
der beyden Käiser unterbrochen. Als aber Gordianus A. 242 gegen Saporn,
König von Persien auszog, nahm er seinen Weg durch Moesien 3, und sein Histo-
ricus
rühmet, daß er auf diesem Zuge die Sarmaten, und Gothen, wiederum aus
Thracien vertrieben. Da ihm aber doch die Alani, in einem Treffen bey Philip-
popolis,
in Thracien, überlegen gewesen 4.

XXXIII. Sein Nachfolger Philippus kriegte gleich wieder in Thracien
Die Gothen
gehen über die
Donau. Fa-
stida,
König
der Gepiden,
überwindet
die Burgun-
der.
zu thun 1. capitolinvs gedencket, daß die Scythen über die Donau gegan-
gen, und zosimvs nennet insonderheit die Carpos, die der Käiser um Friede
zu bitten gezwungen hätte 2. Wie nun unter dem Namen der Scythen auch die
Gothen mit begriffen werden, auch selbige mit den Carpis sich vielmahls vergesell-
schafftet; so scheinet kein Bedencken zu seyn, iornandi hier zu folgen, aus
dessen Erzehlung die wenigen Umstände, so wir beym capitolino, und zo-
simo
finden, Licht bekommen. Derselbe schreibet, daß der Gothen Kö-
nig, Ostrogotha, eine grosse Armee von seinen Gothen, so an den Küsten des Pon-
ti Euxini
gewohnet, aufgebracht; die Taifalos, Astringos, und Peucinos, wel-
3
4
5

che
3 [Beginn Spaltensatz] capitolinvs in Gordiano III. c. 26.
Fecit iter in Moesiam, atque in ipso procinctu quic-
quid hostium in Thraciis fuit, deleuit, fagauit, ex-
pulit, atque submouit.
4 capitolinvs in Gord. c. 34. Quod
ideo uidebatur additum, quia in campis Philippicis
ab Alanis tumultuario proelio uictus abscesserat.
1 §. XXXIII. 1. capitolinvs in Gord. c. 34.
De initiis Philippi. Et dum haec agerentur, Ar-
gunthis
(al. Argunt) Scytharum Rex, finitimorum
regna uastabat, maxime quod compererat, Misithe-
um periisse, cuius consilio R. P. fuerat gubernata.
2 zosimvs L. I. p. 33. sqq. Hoc modo se sta-
bili potiturum imperio arbitratus, ipse contra Car-
pos expeditionem suscepit, qui iam Istro uicina loca
populabantur. Proelio conserto, quum nostrorum
impressionem Barbari non sustinerent; fuga quod-
dam ad castellum facta, obsidebantur. Vbi suos
hinc inde dispersos rursus colligi cernerent, receptis
animis egressi de castello, Romanum exercitum inua-
debant; sed cum impetum Maurorum ferre non pos-
sent, de pace componenda colloqui coeperunt. Phi-
lippus eis haud difficulter adsensus.
3 Hodie Preslaw in regno Bulgariae: conf.
cellarivs orb. ant. T. I. p.
592.
4 iornandes c. 16. Transiens tunc Ostro-
gotha cum suis Danubium, Moesiam, Tbraciamque
uastauit: ad quem repellendum Decius Senator a
Philippe dirigitur, qui ueniens dum genti nil prae-
[Spaltenumbruch] ualet, milites proprios exemtos a militia fecit uita
priuata degere, quasi eorum neglectu Gothi Danubi-
um transissent, factaque, ut puta, in suis uindicta,
ad Philippum reuertitur. Milites uero uidentes, se
esse post hos labores militia pulsos, indignati, ad O-
strogothae, regis Gothorum, auxilium confugerunt.
Qui excipiens eos, eorumque uerbis accensus, mox
triginta millia uirorum armata produxit ad proeli-
um, adhibitis sibi Taiphilis, & Astringis nonnul-
lis. Sed & Carporum tria millia, genus hominum ad
bella nimis expeditum, qui saepe Romanis infesti
sunt: quos tamen post haec, imperante Diocletiano,
Valerius Maximinus Caesar deuicit & reipubl. Ro-
manae subiecit. Is ergo habens Gothos & Peucenos,
ab insula Peuce, quae ostia Danubii Ponto mergenti
adiacet, Argaitum & Gunthericum nobilissimos suae
gentis praefecit ductores: qui mox Danubium ua-
stati, & secundo Moesiam populati, Marcianopolim
eiusdem patriae urbem, famosam Metropolim, aggre-
diuntur, diuque obsessam, accepta pecunia ab his
qui inerant, reliquere.
Dieser Argaith ist vielleicht
der Argunth, dessen capitolinvs not. 1. ge-
dencket.
5 iornandes c. 17. Hi ergo Gepidae tacti
inuidia, dudum spreta prouincia, commanebant in
insula, Visilae amnis uadis circumacta, quam pre
patrio sermone dicebant Gepiedocos. Nunc eam,
ut fertur, insulam gens Viuidaria incolit, ipsis ad
meliores terras meantibus: qui Viuidarii ex diuer-
sis nationibus, ac si in unum asylum collecti
sunt, & gentem fecisse noscuntur.
Nach sei-
[Ende Spaltensatz]
ner

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Die Roͤmiſchen Kaͤiſer beſchloſſen alſo, daß Balbinus wieder die Gothen und
Sarmaten, Maximus gegen die Perſer ziehen, Gordianus aber in Rom blei-
ben ſollten. Dieſe Anſtalten wurden zwar ſo gleich durch das jaͤmmerliche Ende
der beyden Kaͤiſer unterbrochen. Als aber Gordianus A. 242 gegen Saporn,
Koͤnig von Perſien auszog, nahm er ſeinen Weg durch Moeſien 3, und ſein Hiſto-
ricus
ruͤhmet, daß er auf dieſem Zuge die Sarmaten, und Gothen, wiederum aus
Thracien vertrieben. Da ihm aber doch die Alani, in einem Treffen bey Philip-
popolis,
in Thracien, uͤberlegen geweſen 4.

XXXIII. Sein Nachfolger Philippus kriegte gleich wieder in Thracien
Die Gothen
gehen uͤber die
Donau. Fa-
ſtida,
Koͤnig
der Gepiden,
uͤberwindet
die Burgun-
der.
zu thun 1. capitolinvs gedencket, daß die Scythen uͤber die Donau gegan-
gen, und zosimvs nennet inſonderheit die Carpos, die der Kaͤiſer um Friede
zu bitten gezwungen haͤtte 2. Wie nun unter dem Namen der Scythen auch die
Gothen mit begriffen werden, auch ſelbige mit den Carpis ſich vielmahls vergeſell-
ſchafftet; ſo ſcheinet kein Bedencken zu ſeyn, iornandi hier zu folgen, aus
deſſen Erzehlung die wenigen Umſtaͤnde, ſo wir beym capitolino, und zo-
simo
finden, Licht bekommen. Derſelbe ſchreibet, daß der Gothen Koͤ-
nig, Oſtrogotha, eine groſſe Armee von ſeinen Gothen, ſo an den Kuͤſten des Pon-
ti Euxini
gewohnet, aufgebracht; die Taifalos, Aſtringos, und Peucinos, wel-
3
4
5

che
3 [Beginn Spaltensatz] capitolinvs in Gordiano III. c. 26.
Fecit iter in Moeſiam, atque in ipſo procinctu quic-
quid hoſtium in Thraciis fuit, deleuit, fagauit, ex-
pulit, atque ſubmouit.
4 capitolinvs in Gord. c. 34. Quod
ideo uidebatur additum, quia in campis Philippicis
ab Alanis tumultuario proelio uictus abſceſſerat.
1 §. XXXIII. 1. capitolinvs in Gord. c. 34.
De initiis Philippi. Et dum haec agerentur, Ar-
gunthis
(al. Argunt) Scytharum Rex, finitimorum
regna uaſtabat, maxime quod compererat, Miſithe-
um periiſſe, cuius conſilio R. P. fuerat gubernata.
2 zosimvs L. I. p. 33. ſqq. Hoc modo ſe ſta-
bili potiturum imperio arbitratus, ipſe contra Car-
pos expeditionem ſuſcepit, qui iam Iſtro uicina loca
populabantur. Proelio conſerto, quum noſtrorum
impreſſionem Barbari non ſuſtinerent; fuga quod-
dam ad caſtellum facta, obſidebantur. Vbi ſuos
hinc inde diſperſos rurſus colligi cernerent, receptis
animis egreſſi de caſtello, Romanum exercitum inua-
debant; ſed cum impetum Maurorum ferre non poſ-
ſent, de pace componenda colloqui coeperunt. Phi-
lippus eis haud difficulter adſenſus.
3 Hodie Preslaw in regno Bulgariae: conf.
cellarivs orb. ant. T. I. p.
592.
4 iornandes c. 16. Tranſiens tunc Oſtro-
gotha cum ſuis Danubium, Moeſiam, Tbraciamque
uaſtauit: ad quem repellendum Decius Senator a
Philippe dirigitur, qui ueniens dum genti nil prae-
[Spaltenumbruch] ualet, milites proprios exemtos a militia fecit uita
priuata degere, quaſi eorum neglectu Gothi Danubi-
um tranſiſſent, factaque, ut puta, in ſuis uindicta,
ad Philippum reuertitur. Milites uero uidentes, ſe
eſſe poſt hos labores militia pulſos, indignati, ad O-
ſtrogothae, regis Gothorum, auxilium confugerunt.
Qui excipiens eos, eorumque uerbis accenſus, mox
triginta millia uirorum armata produxit ad proeli-
um, adhibitis ſibi Taiphilis, & Aſtringis nonnul-
lis. Sed & Carporum tria millia, genus hominum ad
bella nimis expeditum, qui ſaepe Romanis infeſti
ſunt: quos tamen poſt haec, imperante Diocletiano,
Valerius Maximinus Caeſar deuicit & reipubl. Ro-
manae ſubiecit. Is ergo habens Gothos & Peucenos,
ab inſula Peuce, quae oſtia Danubii Ponto mergenti
adiacet, Argaitum & Gunthericum nobiliſſimos ſuae
gentis praefecit ductores: qui mox Danubium ua-
ſtati, & ſecundo Moeſiam populati, Marcianopolim
eiusdem patriae urbem, famoſam Metropolim, aggre-
diuntur, diuque obſeſſam, accepta pecunia ab his
qui inerant, reliquere.
Dieſer Argaith iſt vielleicht
der Argunth, deſſen capitolinvs not. 1. ge-
dencket.
5 iornandes c. 17. Hi ergo Gepidae tacti
inuidia, dudum ſpreta prouincia, commanebant in
inſula, Viſilae amnis uadis circumacta, quam pre
patrio ſermone dicebant Gepiedocos. Nunc eam,
ut fertur, inſulam gens Viuidaria incolit, ipſis ad
meliores terras meantibus: qui Viuidarii ex diuer-
ſis nationibus, ac ſi in unum aſylum collecti
ſunt, & gentem feciſſe noſcuntur.
Nach ſei-
[Ende Spaltensatz]
ner
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0200" n="166"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Die Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Ka&#x0364;i&#x017F;er be&#x017F;chlo&#x017F;&#x017F;en al&#x017F;o, daß <hi rendition="#aq">Balbinus</hi> wieder die Gothen und<lb/>
Sarmaten, <hi rendition="#aq">Maximus</hi> gegen die Per&#x017F;er ziehen, <hi rendition="#aq">Gordianus</hi> aber in Rom blei-<lb/>
ben &#x017F;ollten. Die&#x017F;e An&#x017F;talten wurden zwar &#x017F;o gleich durch das ja&#x0364;mmerliche Ende<lb/>
der beyden Ka&#x0364;i&#x017F;er unterbrochen. Als aber <hi rendition="#aq">Gordianus A.</hi> 242 gegen Saporn,<lb/>
Ko&#x0364;nig von Per&#x017F;ien auszog, nahm er &#x017F;einen Weg durch Moe&#x017F;ien <note place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Gordiano III. c. 26.<lb/><hi rendition="#i">Fecit iter in Moe&#x017F;iam, atque in ip&#x017F;o procinctu quic-<lb/>
quid ho&#x017F;tium in Thraciis fuit, deleuit, fagauit, ex-<lb/>
pulit, atque &#x017F;ubmouit.</hi></hi></note>, und &#x017F;ein <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;to-<lb/>
ricus</hi> ru&#x0364;hmet, daß er auf die&#x017F;em Zuge die Sarmaten, und Gothen, wiederum aus<lb/>
Thracien vertrieben. Da ihm aber doch die <hi rendition="#aq">Alani,</hi> in einem Treffen bey <hi rendition="#aq">Philip-<lb/>
popolis,</hi> in Thracien, u&#x0364;berlegen gewe&#x017F;en <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Gord. c. 34. <hi rendition="#i">Quod<lb/>
ideo uidebatur additum, quia in campis Philippicis<lb/>
ab Alanis tumultuario proelio uictus ab&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;erat.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXIII.</hi> Sein Nachfolger <hi rendition="#aq">Philippus</hi> kriegte gleich wieder in Thracien<lb/><note place="left">Die Gothen<lb/>
gehen u&#x0364;ber die<lb/>
Donau. <hi rendition="#aq">Fa-<lb/>
&#x017F;tida,</hi> Ko&#x0364;nig<lb/>
der Gepiden,<lb/>
u&#x0364;berwindet<lb/>
die Burgun-<lb/>
der.</note>zu thun <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Gord. c. 34.<lb/>
De initiis Philippi. <hi rendition="#i">Et dum haec agerentur, Ar-<lb/>
gunthis</hi> (<hi rendition="#i">al. Argunt</hi>) <hi rendition="#i">Scytharum Rex, finitimorum<lb/>
regna ua&#x017F;tabat, maxime quod compererat, Mi&#x017F;ithe-<lb/>
um perii&#x017F;&#x017F;e, cuius con&#x017F;ilio R. P. fuerat gubernata.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi></hi> gedencket, daß die Scythen u&#x0364;ber die Donau gegan-<lb/>
gen, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> nennet in&#x017F;onderheit die <hi rendition="#aq">Carpos,</hi> die der Ka&#x0364;i&#x017F;er um Friede<lb/>
zu bitten gezwungen ha&#x0364;tte <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. p. 33. &#x017F;qq. <hi rendition="#i">Hoc modo &#x017F;e &#x017F;ta-<lb/>
bili potiturum imperio arbitratus, ip&#x017F;e contra Car-<lb/>
pos expeditionem &#x017F;u&#x017F;cepit, qui iam I&#x017F;tro uicina loca<lb/>
populabantur. Proelio con&#x017F;erto, quum no&#x017F;trorum<lb/>
impre&#x017F;&#x017F;ionem Barbari non &#x017F;u&#x017F;tinerent; fuga quod-<lb/>
dam ad ca&#x017F;tellum facta, ob&#x017F;idebantur. Vbi &#x017F;uos<lb/>
hinc inde di&#x017F;per&#x017F;os rur&#x017F;us colligi cernerent, receptis<lb/>
animis egre&#x017F;&#x017F;i de ca&#x017F;tello, Romanum exercitum inua-<lb/>
debant; &#x017F;ed cum impetum Maurorum ferre non po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;ent, de pace componenda colloqui coeperunt. Phi-<lb/>
lippus eis haud difficulter ad&#x017F;en&#x017F;us.</hi></hi></note>. Wie nun unter dem Namen der Scythen auch die<lb/>
Gothen mit begriffen werden, auch &#x017F;elbige mit den <hi rendition="#aq">Carpis</hi> &#x017F;ich vielmahls verge&#x017F;ell-<lb/>
&#x017F;chafftet; &#x017F;o &#x017F;cheinet kein Bedencken zu &#x017F;eyn, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandi</hi></hi></hi> hier zu folgen, aus<lb/>
de&#x017F;&#x017F;en Erzehlung die wenigen Um&#x017F;ta&#x0364;nde, &#x017F;o wir beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolino,</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zo-<lb/>
simo</hi></hi></hi> finden, Licht bekommen. Der&#x017F;elbe &#x017F;chreibet, daß der Gothen Ko&#x0364;-<lb/>
nig, O&#x017F;trogotha, eine gro&#x017F;&#x017F;e Armee von &#x017F;einen Gothen, &#x017F;o an den Ku&#x0364;&#x017F;ten des <hi rendition="#aq">Pon-<lb/>
ti Euxini</hi> gewohnet, aufgebracht; die <hi rendition="#aq">Taifalos, A&#x017F;tringos,</hi> und <hi rendition="#aq">Peucinos,</hi> wel-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">che</fw><lb/><note xml:id="FN200_03_01" next="#FN200_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq">Hodie Preslaw in regno Bulgariae: conf.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cellarivs</hi></hi> orb. ant. T. I. p.</hi> 592.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN200_04_01" next="#FN200_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 16. <hi rendition="#i">Tran&#x017F;iens tunc O&#x017F;tro-<lb/>
gotha cum &#x017F;uis Danubium, Moe&#x017F;iam, Tbraciamque<lb/>
ua&#x017F;tauit: ad quem repellendum Decius Senator a<lb/>
Philippe dirigitur, qui ueniens dum genti nil prae-<lb/><cb/>
ualet, milites proprios exemtos a militia fecit uita<lb/>
priuata degere, qua&#x017F;i eorum neglectu Gothi Danubi-<lb/>
um tran&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ent, factaque, ut puta, in &#x017F;uis uindicta,<lb/>
ad Philippum reuertitur. Milites uero uidentes, &#x017F;e<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;t hos labores militia pul&#x017F;os, indignati, ad O-<lb/>
&#x017F;trogothae, regis Gothorum, auxilium confugerunt.<lb/>
Qui excipiens eos, eorumque uerbis accen&#x017F;us, mox<lb/>
triginta millia uirorum armata produxit ad proeli-<lb/>
um, adhibitis &#x017F;ibi Taiphilis, &amp; A&#x017F;tringis nonnul-<lb/>
lis. Sed &amp; Carporum tria millia, genus hominum ad<lb/>
bella nimis expeditum, qui &#x017F;aepe Romanis infe&#x017F;ti<lb/>
&#x017F;unt: quos tamen po&#x017F;t haec, imperante Diocletiano,<lb/>
Valerius Maximinus Cae&#x017F;ar deuicit &amp; reipubl. Ro-<lb/>
manae &#x017F;ubiecit. Is ergo habens Gothos &amp; Peucenos,<lb/>
ab in&#x017F;ula Peuce, quae o&#x017F;tia Danubii Ponto mergenti<lb/>
adiacet, Argaitum &amp; Gunthericum nobili&#x017F;&#x017F;imos &#x017F;uae<lb/>
gentis praefecit ductores: qui mox Danubium ua-<lb/>
&#x017F;tati, &amp; &#x017F;ecundo Moe&#x017F;iam populati, Marcianopolim<lb/>
eiusdem patriae urbem, famo&#x017F;am Metropolim, aggre-<lb/>
diuntur, diuque ob&#x017F;e&#x017F;&#x017F;am, accepta pecunia ab his<lb/>
qui inerant, reliquere.</hi></hi> Die&#x017F;er <hi rendition="#aq">Argaith</hi> i&#x017F;t vielleicht<lb/>
der <hi rendition="#aq">Argunth,</hi> de&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> not.</hi> 1. ge-<lb/>
dencket.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN200_05_01" next="#FN200_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 17. <hi rendition="#i">Hi ergo Gepidae tacti<lb/>
inuidia, dudum &#x017F;preta prouincia, commanebant in<lb/>
in&#x017F;ula, Vi&#x017F;ilae amnis uadis circumacta, quam pre<lb/>
patrio &#x017F;ermone dicebant Gepiedocos. Nunc eam,<lb/>
ut fertur, in&#x017F;ulam gens Viuidaria incolit, ip&#x017F;is ad<lb/>
meliores terras meantibus: qui Viuidarii ex diuer-<lb/>
&#x017F;is nationibus, ac &#x017F;i in unum a&#x017F;ylum collecti<lb/>
&#x017F;unt, &amp; gentem feci&#x017F;&#x017F;e no&#x017F;cuntur.</hi></hi> Nach &#x017F;ei-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ner</fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[166/0200] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen Die Roͤmiſchen Kaͤiſer beſchloſſen alſo, daß Balbinus wieder die Gothen und Sarmaten, Maximus gegen die Perſer ziehen, Gordianus aber in Rom blei- ben ſollten. Dieſe Anſtalten wurden zwar ſo gleich durch das jaͤmmerliche Ende der beyden Kaͤiſer unterbrochen. Als aber Gordianus A. 242 gegen Saporn, Koͤnig von Perſien auszog, nahm er ſeinen Weg durch Moeſien 3, und ſein Hiſto- ricus ruͤhmet, daß er auf dieſem Zuge die Sarmaten, und Gothen, wiederum aus Thracien vertrieben. Da ihm aber doch die Alani, in einem Treffen bey Philip- popolis, in Thracien, uͤberlegen geweſen 4. XXXIII. Sein Nachfolger Philippus kriegte gleich wieder in Thracien zu thun 1. capitolinvs gedencket, daß die Scythen uͤber die Donau gegan- gen, und zosimvs nennet inſonderheit die Carpos, die der Kaͤiſer um Friede zu bitten gezwungen haͤtte 2. Wie nun unter dem Namen der Scythen auch die Gothen mit begriffen werden, auch ſelbige mit den Carpis ſich vielmahls vergeſell- ſchafftet; ſo ſcheinet kein Bedencken zu ſeyn, iornandi hier zu folgen, aus deſſen Erzehlung die wenigen Umſtaͤnde, ſo wir beym capitolino, und zo- simo finden, Licht bekommen. Derſelbe ſchreibet, daß der Gothen Koͤ- nig, Oſtrogotha, eine groſſe Armee von ſeinen Gothen, ſo an den Kuͤſten des Pon- ti Euxini gewohnet, aufgebracht; die Taifalos, Aſtringos, und Peucinos, wel- che 3 4 5 Die Gothen gehen uͤber die Donau. Fa- ſtida, Koͤnig der Gepiden, uͤberwindet die Burgun- der. 3 capitolinvs in Gordiano III. c. 26. Fecit iter in Moeſiam, atque in ipſo procinctu quic- quid hoſtium in Thraciis fuit, deleuit, fagauit, ex- pulit, atque ſubmouit. 4 capitolinvs in Gord. c. 34. Quod ideo uidebatur additum, quia in campis Philippicis ab Alanis tumultuario proelio uictus abſceſſerat. 1 §. XXXIII. 1. capitolinvs in Gord. c. 34. De initiis Philippi. Et dum haec agerentur, Ar- gunthis (al. Argunt) Scytharum Rex, finitimorum regna uaſtabat, maxime quod compererat, Miſithe- um periiſſe, cuius conſilio R. P. fuerat gubernata. 2 zosimvs L. I. p. 33. ſqq. Hoc modo ſe ſta- bili potiturum imperio arbitratus, ipſe contra Car- pos expeditionem ſuſcepit, qui iam Iſtro uicina loca populabantur. Proelio conſerto, quum noſtrorum impreſſionem Barbari non ſuſtinerent; fuga quod- dam ad caſtellum facta, obſidebantur. Vbi ſuos hinc inde diſperſos rurſus colligi cernerent, receptis animis egreſſi de caſtello, Romanum exercitum inua- debant; ſed cum impetum Maurorum ferre non poſ- ſent, de pace componenda colloqui coeperunt. Phi- lippus eis haud difficulter adſenſus. 3 Hodie Preslaw in regno Bulgariae: conf. cellarivs orb. ant. T. I. p. 592. 4 iornandes c. 16. Tranſiens tunc Oſtro- gotha cum ſuis Danubium, Moeſiam, Tbraciamque uaſtauit: ad quem repellendum Decius Senator a Philippe dirigitur, qui ueniens dum genti nil prae- ualet, milites proprios exemtos a militia fecit uita priuata degere, quaſi eorum neglectu Gothi Danubi- um tranſiſſent, factaque, ut puta, in ſuis uindicta, ad Philippum reuertitur. Milites uero uidentes, ſe eſſe poſt hos labores militia pulſos, indignati, ad O- ſtrogothae, regis Gothorum, auxilium confugerunt. Qui excipiens eos, eorumque uerbis accenſus, mox triginta millia uirorum armata produxit ad proeli- um, adhibitis ſibi Taiphilis, & Aſtringis nonnul- lis. Sed & Carporum tria millia, genus hominum ad bella nimis expeditum, qui ſaepe Romanis infeſti ſunt: quos tamen poſt haec, imperante Diocletiano, Valerius Maximinus Caeſar deuicit & reipubl. Ro- manae ſubiecit. Is ergo habens Gothos & Peucenos, ab inſula Peuce, quae oſtia Danubii Ponto mergenti adiacet, Argaitum & Gunthericum nobiliſſimos ſuae gentis praefecit ductores: qui mox Danubium ua- ſtati, & ſecundo Moeſiam populati, Marcianopolim eiusdem patriae urbem, famoſam Metropolim, aggre- diuntur, diuque obſeſſam, accepta pecunia ab his qui inerant, reliquere. Dieſer Argaith iſt vielleicht der Argunth, deſſen capitolinvs not. 1. ge- dencket. 5 iornandes c. 17. Hi ergo Gepidae tacti inuidia, dudum ſpreta prouincia, commanebant in inſula, Viſilae amnis uadis circumacta, quam pre patrio ſermone dicebant Gepiedocos. Nunc eam, ut fertur, inſulam gens Viuidaria incolit, ipſis ad meliores terras meantibus: qui Viuidarii ex diuer- ſis nationibus, ac ſi in unum aſylum collecti ſunt, & gentem feciſſe noſcuntur. Nach ſei- ner

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/200
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 166. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/200>, abgerufen am 15.05.2024.