Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
Alanin gewesen 1. Er hatte sich durch seine ausserordentliche Leibes-Stärcke und
Tapfferkeit unter Seuero, und Caracalla, im Kriege empor geschwungen, aber
weder unter Macrino, noch Heliogabalo, dienen wollen 2, sondern indessen auf den
Gütern gelebet, die er in seinem Vaterlande angekaufft, allwo er mit den benach-
barten Gothen, und Alanen, gute Freundschafft gepflogen. Alexander Seve-
rus
trug ihm ein ansehnlich Commando auf: welches Vertrauen er mit einer er-
schrecklichen Undanckbarkeit belohnet, wenn es wahr ist, daß er seinen Tod ange-
stifftet, [o]der doch sonst an der Verrätherey Theil gehabt 3. Maximinus setzte den
Zug, den Alexander ausgerüstet hatte, wieder die Teutschen fort, ging über den
Rhein, und streiffte so tieff ins Land hinein, als in langer Zeit keine Römische Ar-
mee gekommen war 4. Daher auch er, und sein Sohn, schon in diesem Jahr den
Titel, GERMANICVS, auf den Müntzen führen 5. Er ließ diese Schlachten
abmahlen, und schickte sie, um dem Volck eine Hochachtung und Vertrauen gegen
seine Regierung beyzubringen, nach Rom, da sie über dem Eingange des Rath-
hauses aufgesetzet wurden. Aber so groß auch seine Thaten seyn mochten, konnte

sich
[Beginn Spaltensatz] schreibet gleichfalls: Agentem casu cum paucis,
uico Britanniae, cui nomen Sicila, trucidauere.

Beyde aber irren in der Lage dieses Orts. calvi-
sivs
muthmasset, Sicila sey das ietzige Sicklingen,
so nicht weit von Maintz lieget. ortelivs will
an statt Sicila, Ficelia gelesen wissen, welcher Ort
heute zu Tage Ober-Wesel heist, und im Trierischen
zwischen Bingen und Boppard lieget. bvche-
rius
meint, Alexandri Mutter, Mammaea, sey
allda begraben, und ihm selbst zu Ehren ein Ceno-
taphium
gesetzet worden. lamprid. sagt aber
weiter nichts c. 63. als Cenotaphium in Gallia, Ro-
mae sepulchrum amplissimum, meruit.
1 §. XXIX. 1. capitolinvs in Maxim. c. 1.
Hic de uico Thraciae, uicino Barbaris, Barbaro
etiam patre & matre genitus; quorum alter e Go-
this, alter ex Alanis genitus esse, perhibetur. Et
patri quidem nomen Micca, Matri Ababa fuisse
dicitur.
2 capitolinvs in Maxim. c. 4. Sub ma-
crino a militia desiit.
(quod eum, qui Imperatoris
sui filium occiderat, uehementer odisset.
)
3 capitolinvs selbst schreibet davon gantz
zweiffelhafftig in Maxim. c. 7. His rebus conspicu-
um uirum Alexander, magnorum meritorum iudex,
in suam perniciem omni exercitui praefecit, gau-
dentibus cunctis ubique tribunis, ducibus & militi-
bus. Denique totum eius excrcitum, qui sub Helioga-
balo magna ex parte torpuerat, ad suam militarem
disciplinam retraxit. Quod Alexandro, ut dixi-
mus, optimo quidem Imperatori, sed tamen cuius
aetas ab initio contemni potuerit, grauissimum fuit.
Nam cum in Gallia esset, & non longe ab urbe qua-
dam castra posuisset, subito immissis militibus, ut
[Spaltenumbruch] quidam dicunt, ab ipso, ut alii, a tribunis barb[ar-]
ris, Alexander, ad matrem fugiens, interemtus est,
Maximino iam Imperatore appellato:
4 capitolinvs in Maxim. c. 12. Ingres-
sus igitur Germaniam Transrhenanam, per trecen-
ta uel quadringenta millia barbarici soli uicos incen-
dit, greges abegit, praedas sustulit, Barbarorum
plurimos interemit, militem diuitem reduxit, cepit
innumeros: & nisi Germani per amnes, & paludes, &
siluas, confugissent, omnem Germaniam in Romanam
ditionem redegisset. Ipse praeterea manu sua multa
faciebat, cum etiam paludem ingressus circumuentus
esset a Germanis, nisi eum equo inhaerentem sui libe-
rassent. Habuit enim hoc barbaricae temeritatis, ut
putaret Imperatorem manu etiam sua semper uti de-
bere: denique quasi nauale quoddam proelium in
palude fecit, plurimosque illic interemit. Victa
igitur Germania, litteras Romam ad Senatum & ad
populum misit, se dictante conscriptas, quarum sen-
tentia haec fuit:
Non possumus tantum, Patres
conscripti, loqui, quantum secimus. Per
40000. Germanorum uicos incendimus, greges
abduximus, captiuos abstraximus, armatos occi-
dimus, in palude pugnauimus. Peruenissemus
ad siluas, nisi altitudo paludum nos transire non
permisissent. aelivs cordvs dicit, hanc
omnino ipsius orationem fuisse: quod credibile est.
Quid enim in hac est, quod non posset barbarus mi-
les? qui pari sententia & ad populum scripsit, sed
maiori reuerentia, idcirco quod Senatum oderat, a
quo se contemni multum credebat. Iussit praeterea
tabulas pingi, ita ut erat bellum ipsum gestum, &
ante curiam proponi, ut facta eius pictura loquere-
tur: quas quidem tabulas post mortem eius Senatus
& deponi iussit & exuri.
capitolinvs
hat
[Ende Spaltensatz]
seine
5

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Alanin geweſen 1. Er hatte ſich durch ſeine auſſerordentliche Leibes-Staͤrcke und
Tapfferkeit unter Seuero, und Caracalla, im Kriege empor geſchwungen, aber
weder unter Macrino, noch Heliogabalo, dienen wollen 2, ſondern indeſſen auf den
Guͤtern gelebet, die er in ſeinem Vaterlande angekaufft, allwo er mit den benach-
barten Gothen, und Alanen, gute Freundſchafft gepflogen. Alexander Seve-
rus
trug ihm ein anſehnlich Commando auf: welches Vertrauen er mit einer er-
ſchrecklichen Undanckbarkeit belohnet, wenn es wahr iſt, daß er ſeinen Tod ange-
ſtifftet, [o]der doch ſonſt an der Verraͤtherey Theil gehabt 3. Maximinus ſetzte den
Zug, den Alexander ausgeruͤſtet hatte, wieder die Teutſchen fort, ging uͤber den
Rhein, und ſtreiffte ſo tieff ins Land hinein, als in langer Zeit keine Roͤmiſche Ar-
mee gekommen war 4. Daher auch er, und ſein Sohn, ſchon in dieſem Jahr den
Titel, GERMANICVS, auf den Muͤntzen fuͤhren 5. Er ließ dieſe Schlachten
abmahlen, und ſchickte ſie, um dem Volck eine Hochachtung und Vertrauen gegen
ſeine Regierung beyzubringen, nach Rom, da ſie uͤber dem Eingange des Rath-
hauſes aufgeſetzet wurden. Aber ſo groß auch ſeine Thaten ſeyn mochten, konnte

ſich
[Beginn Spaltensatz] ſchreibet gleichfalls: Agentem caſu cum paucis,
uico Britanniae, cui nomen Sicila, trucidauere.

Beyde aber irren in der Lage dieſes Orts. calvi-
sivs
muthmaſſet, Sicila ſey das ietzige Sicklingen,
ſo nicht weit von Maintz lieget. ortelivs will
an ſtatt Sicila, Ficelia geleſen wiſſen, welcher Ort
heute zu Tage Ober-Weſel heiſt, und im Trieriſchen
zwiſchen Bingen und Boppard lieget. bvche-
rius
meint, Alexandri Mutter, Mammaea, ſey
allda begraben, und ihm ſelbſt zu Ehren ein Ceno-
taphium
geſetzet worden. lamprid. ſagt aber
weiter nichts c. 63. als Cenotaphium in Gallia, Ro-
mae ſepulchrum ampliſſimum, meruit.
1 §. XXIX. 1. capitolinvs in Maxim. c. 1.
Hic de uico Thraciae, uicino Barbaris, Barbaro
etiam patre & matre genitus; quorum alter e Go-
this, alter ex Alanis genitus eſſe, perhibetur. Et
patri quidem nomen Micca, Matri Ababa fuiſſe
dicitur.
2 capitolinvs in Maxim. c. 4. Sub ma-
crino a militia deſiit.
(quod eum, qui Imperatoris
ſui filium occiderat, uehementer odiſſet.
)
3 capitolinvs ſelbſt ſchreibet davon gantz
zweiffelhafftig in Maxim. c. 7. His rebus conſpicu-
um uirum Alexander, magnorum meritorum iudex,
in ſuam perniciem omni exercitui praefecit, gau-
dentibus cunctis ubique tribunis, ducibus & militi-
bus. Denique totum eius excrcitum, qui ſub Helioga-
balo magna ex parte torpuerat, ad ſuam militarem
diſciplinam retraxit. Quod Alexandro, ut dixi-
mus, optimo quidem Imperatori, ſed tamen cuius
aetas ab initio contemni potuerit, grauiſſimum fuit.
Nam cum in Gallia eſſet, & non longe ab urbe qua-
dam caſtra poſuiſſet, ſubito immiſſis militibus, ut
[Spaltenumbruch] quidam dicunt, ab ipſo, ut alii, a tribunis barb[ar-]
ris, Alexander, ad matrem fugiens, interemtus eſt,
Maximino iam Imperatore appellato:
4 capitolinvs in Maxim. c. 12. Ingreſ-
ſus igitur Germaniam Transrhenanam, per trecen-
ta uel quadringenta millia barbarici ſoli uicos incen-
dit, greges abegit, praedas ſuſtulit, Barbarorum
plurimos interemit, militem diuitem reduxit, cepit
innumeros: & niſi Germani per amnes, & paludes, &
ſiluas, confugiſſent, omnem Germaniam in Romanam
ditionem redegiſſet. Ipſe praeterea manu ſua multa
faciebat, cum etiam paludem ingreſſus circumuentus
eſſet a Germanis, niſi eum equo inhaerentem ſui libe-
raſſent. Habuit enim hoc barbaricae temeritatis, ut
putaret Imperatorem manu etiam ſua ſemper uti de-
bere: denique quaſi nauale quoddam proelium in
palude fecit, plurimosque illic interemit. Victa
igitur Germania, litteras Romam ad Senatum & ad
populum miſit, ſe dictante conſcriptas, quarum ſen-
tentia haec fuit:
Non poſſumus tantum, Patres
conſcripti, loqui, quantum ſecimus. Per
40000. Germanorum uicos incendimus, greges
abduximus, captiuos abſtraximus, armatos occi-
dimus, in palude pugnauimus. Perueniſſemus
ad ſiluas, niſi altitudo paludum nos tranſire non
permiſiſſent. aelivs cordvs dicit, hanc
omnino ipſius orationem fuiſſe: quod credibile eſt.
Quid enim in hac eſt, quod non poſſet barbarus mi-
les? qui pari ſententia & ad populum ſcripſit, ſed
maiori reuerentia, idcirco quod Senatum oderat, a
quo ſe contemni multum credebat. Iuſſit praeterea
tabulas pingi, ita ut erat bellum ipſum geſtum, &
ante curiam proponi, ut facta eius pictura loquere-
tur: quas quidem tabulas poſt mortem eius Senatus
& deponi iuſſit & exuri.
capitolinvs
hat
[Ende Spaltensatz]
ſeine
5
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0194" n="160"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Alanin gewe&#x017F;en <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Maxim. c. 1.<lb/><hi rendition="#i">Hic de uico Thraciae, uicino Barbaris, Barbaro<lb/>
etiam patre &amp; matre genitus; quorum alter e Go-<lb/>
this, alter ex Alanis genitus e&#x017F;&#x017F;e, perhibetur. Et<lb/>
patri quidem nomen Micca, Matri Ababa fui&#x017F;&#x017F;e<lb/>
dicitur.</hi></hi></note>. Er hatte &#x017F;ich durch &#x017F;eine au&#x017F;&#x017F;erordentliche Leibes-Sta&#x0364;rcke und<lb/>
Tapfferkeit unter <hi rendition="#aq">Seuero,</hi> und <hi rendition="#aq">Caracalla,</hi> im Kriege empor ge&#x017F;chwungen, aber<lb/>
weder unter <hi rendition="#aq">Macrino,</hi> noch <hi rendition="#aq">Heliogabalo,</hi> dienen wollen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Maxim. c. 4. <hi rendition="#i">Sub ma-<lb/>
crino a militia de&#x017F;iit.</hi> (<hi rendition="#i">quod eum, qui Imperatoris<lb/>
&#x017F;ui filium occiderat, uehementer odi&#x017F;&#x017F;et.</hi>)</hi></note>, &#x017F;ondern inde&#x017F;&#x017F;en auf den<lb/>
Gu&#x0364;tern gelebet, die er in &#x017F;einem Vaterlande angekaufft, allwo er mit den benach-<lb/>
barten Gothen, und Alanen, gute Freund&#x017F;chafft gepflogen. <hi rendition="#aq">Alexander Seve-<lb/>
rus</hi> trug ihm ein an&#x017F;ehnlich Commando auf: welches Vertrauen er mit einer er-<lb/>
&#x017F;chrecklichen Undanckbarkeit belohnet, wenn es wahr i&#x017F;t, daß er &#x017F;einen Tod ange-<lb/>
&#x017F;tifftet, <supplied>o</supplied>der doch &#x017F;on&#x017F;t an der Verra&#x0364;therey Theil gehabt <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi></hi> &#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;chreibet davon gantz<lb/>
zweiffelhafftig <hi rendition="#aq">in Maxim. c. 7. <hi rendition="#i">His rebus con&#x017F;picu-<lb/>
um uirum Alexander, magnorum meritorum iudex,<lb/>
in &#x017F;uam perniciem omni exercitui praefecit, gau-<lb/>
dentibus cunctis ubique tribunis, ducibus &amp; militi-<lb/>
bus. Denique totum eius excrcitum, qui &#x017F;ub Helioga-<lb/>
balo magna ex parte torpuerat, ad &#x017F;uam militarem<lb/>
di&#x017F;ciplinam retraxit. Quod Alexandro, ut dixi-<lb/>
mus, optimo quidem Imperatori, &#x017F;ed tamen cuius<lb/>
aetas ab initio contemni potuerit, graui&#x017F;&#x017F;imum fuit.<lb/>
Nam cum in Gallia e&#x017F;&#x017F;et, &amp; non longe ab urbe qua-<lb/>
dam ca&#x017F;tra po&#x017F;ui&#x017F;&#x017F;et, &#x017F;ubito immi&#x017F;&#x017F;is militibus, ut<lb/><cb/>
quidam dicunt, ab ip&#x017F;o, ut alii, a tribunis barb<supplied>ar-</supplied><lb/>
ris, Alexander, ad matrem fugiens, interemtus e&#x017F;t,<lb/>
Maximino iam Imperatore appellato:</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Maximinus</hi> &#x017F;etzte den<lb/>
Zug, den <hi rendition="#aq">Alexander</hi> ausgeru&#x0364;&#x017F;tet hatte, wieder die Teut&#x017F;chen fort, ging u&#x0364;ber den<lb/>
Rhein, und &#x017F;treiffte &#x017F;o tieff ins Land hinein, als in langer Zeit keine Ro&#x0364;mi&#x017F;che Ar-<lb/>
mee gekommen war <note xml:id="FN194_04_01" next="#FN194_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Maxim. c. 12. <hi rendition="#i">Ingre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us igitur Germaniam Transrhenanam, per trecen-<lb/>
ta uel quadringenta millia barbarici &#x017F;oli uicos incen-<lb/>
dit, greges abegit, praedas &#x017F;u&#x017F;tulit, Barbarorum<lb/>
plurimos interemit, militem diuitem reduxit, cepit<lb/>
innumeros: &amp; ni&#x017F;i Germani per amnes, &amp; paludes, &amp;<lb/>
&#x017F;iluas, confugi&#x017F;&#x017F;ent, omnem Germaniam in Romanam<lb/>
ditionem redegi&#x017F;&#x017F;et. Ip&#x017F;e praeterea manu &#x017F;ua multa<lb/>
faciebat, cum etiam paludem ingre&#x017F;&#x017F;us circumuentus<lb/>
e&#x017F;&#x017F;et a Germanis, ni&#x017F;i eum equo inhaerentem &#x017F;ui libe-<lb/>
ra&#x017F;&#x017F;ent. Habuit enim hoc barbaricae temeritatis, ut<lb/>
putaret Imperatorem manu etiam &#x017F;ua &#x017F;emper uti de-<lb/>
bere: denique qua&#x017F;i nauale quoddam proelium in<lb/>
palude fecit, plurimosque illic interemit. Victa<lb/>
igitur Germania, litteras Romam ad Senatum &amp; ad<lb/>
populum mi&#x017F;it, &#x017F;e dictante con&#x017F;criptas, quarum &#x017F;en-<lb/>
tentia haec fuit:</hi> Non po&#x017F;&#x017F;umus tantum, Patres<lb/>
con&#x017F;cripti, loqui, quantum &#x017F;ecimus. Per<lb/>
40000. Germanorum uicos incendimus, greges<lb/>
abduximus, captiuos ab&#x017F;traximus, armatos occi-<lb/>
dimus, in palude pugnauimus. Perueni&#x017F;&#x017F;emus<lb/>
ad &#x017F;iluas, ni&#x017F;i altitudo paludum nos tran&#x017F;ire non<lb/>
permi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ent. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">aelivs cordvs</hi></hi> <hi rendition="#i">dicit, hanc<lb/>
omnino ip&#x017F;ius orationem fui&#x017F;&#x017F;e: quod credibile e&#x017F;t.<lb/>
Quid enim in hac e&#x017F;t, quod non po&#x017F;&#x017F;et barbarus mi-<lb/>
les? qui pari &#x017F;ententia &amp; ad populum &#x017F;crip&#x017F;it, &#x017F;ed<lb/>
maiori reuerentia, idcirco quod Senatum oderat, a<lb/>
quo &#x017F;e contemni multum credebat. Iu&#x017F;&#x017F;it praeterea<lb/>
tabulas pingi, ita ut erat bellum ip&#x017F;um ge&#x017F;tum, &amp;<lb/>
ante curiam proponi, ut facta eius pictura loquere-<lb/>
tur: quas quidem tabulas po&#x017F;t mortem eius Senatus<lb/>
&amp; deponi iu&#x017F;&#x017F;it &amp; exuri.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi></hi> hat<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;eine</fw><cb type="end"/>
</note>. Daher auch er, und &#x017F;ein Sohn, &#x017F;chon in die&#x017F;em Jahr den<lb/>
Titel, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">GERMANICVS,</hi></hi> auf den Mu&#x0364;ntzen fu&#x0364;hren <note xml:id="FN194_05_01" next="#FN194_05_02" place="foot" n="5"/>. Er ließ die&#x017F;e Schlachten<lb/>
abmahlen, und &#x017F;chickte &#x017F;ie, um dem Volck eine Hochachtung und Vertrauen gegen<lb/>
&#x017F;eine Regierung beyzubringen, nach Rom, da &#x017F;ie u&#x0364;ber dem Eingange des Rath-<lb/>
hau&#x017F;es aufge&#x017F;etzet wurden. Aber &#x017F;o groß auch &#x017F;eine Thaten &#x017F;eyn mochten, konnte<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;ich</fw><lb/><note xml:id="FN193_05_02" prev="#FN193_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/>
&#x017F;chreibet gleichfalls: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Agentem ca&#x017F;u cum paucis,<lb/>
uico Britanniae, cui nomen Sicila, trucidauere.</hi></hi><lb/>
Beyde aber irren in der Lage die&#x017F;es Orts. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">calvi-<lb/>
sivs</hi></hi></hi> muthma&#x017F;&#x017F;et, <hi rendition="#aq">Sicila</hi> &#x017F;ey das ietzige <hi rendition="#fr">Sicklingen,</hi><lb/>
&#x017F;o nicht weit von Maintz lieget. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ortelivs</hi></hi></hi> will<lb/>
an &#x017F;tatt <hi rendition="#aq">Sicila, Ficelia</hi> gele&#x017F;en wi&#x017F;&#x017F;en, welcher Ort<lb/>
heute zu Tage Ober-We&#x017F;el hei&#x017F;t, und im Trieri&#x017F;chen<lb/>
zwi&#x017F;chen Bingen und Boppard lieget. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bvche-<lb/>
rius</hi></hi></hi> meint, <hi rendition="#aq">Alexandri</hi> Mutter, <hi rendition="#aq">Mammaea,</hi> &#x017F;ey<lb/>
allda begraben, und ihm &#x017F;elb&#x017F;t zu Ehren ein <hi rendition="#aq">Ceno-<lb/>
taphium</hi> ge&#x017F;etzet worden. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">lamprid.</hi></hi></hi> &#x017F;agt aber<lb/>
weiter nichts <hi rendition="#aq">c.</hi> 63. als <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cenotaphium in Gallia, Ro-<lb/>
mae &#x017F;epulchrum ampli&#x017F;&#x017F;imum, meruit.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[160/0194] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen Alanin geweſen 1. Er hatte ſich durch ſeine auſſerordentliche Leibes-Staͤrcke und Tapfferkeit unter Seuero, und Caracalla, im Kriege empor geſchwungen, aber weder unter Macrino, noch Heliogabalo, dienen wollen 2, ſondern indeſſen auf den Guͤtern gelebet, die er in ſeinem Vaterlande angekaufft, allwo er mit den benach- barten Gothen, und Alanen, gute Freundſchafft gepflogen. Alexander Seve- rus trug ihm ein anſehnlich Commando auf: welches Vertrauen er mit einer er- ſchrecklichen Undanckbarkeit belohnet, wenn es wahr iſt, daß er ſeinen Tod ange- ſtifftet, oder doch ſonſt an der Verraͤtherey Theil gehabt 3. Maximinus ſetzte den Zug, den Alexander ausgeruͤſtet hatte, wieder die Teutſchen fort, ging uͤber den Rhein, und ſtreiffte ſo tieff ins Land hinein, als in langer Zeit keine Roͤmiſche Ar- mee gekommen war 4. Daher auch er, und ſein Sohn, ſchon in dieſem Jahr den Titel, GERMANICVS, auf den Muͤntzen fuͤhren 5. Er ließ dieſe Schlachten abmahlen, und ſchickte ſie, um dem Volck eine Hochachtung und Vertrauen gegen ſeine Regierung beyzubringen, nach Rom, da ſie uͤber dem Eingange des Rath- hauſes aufgeſetzet wurden. Aber ſo groß auch ſeine Thaten ſeyn mochten, konnte ſich 5 1 §. XXIX. 1. capitolinvs in Maxim. c. 1. Hic de uico Thraciae, uicino Barbaris, Barbaro etiam patre & matre genitus; quorum alter e Go- this, alter ex Alanis genitus eſſe, perhibetur. Et patri quidem nomen Micca, Matri Ababa fuiſſe dicitur. 2 capitolinvs in Maxim. c. 4. Sub ma- crino a militia deſiit. (quod eum, qui Imperatoris ſui filium occiderat, uehementer odiſſet.) 3 capitolinvs ſelbſt ſchreibet davon gantz zweiffelhafftig in Maxim. c. 7. His rebus conſpicu- um uirum Alexander, magnorum meritorum iudex, in ſuam perniciem omni exercitui praefecit, gau- dentibus cunctis ubique tribunis, ducibus & militi- bus. Denique totum eius excrcitum, qui ſub Helioga- balo magna ex parte torpuerat, ad ſuam militarem diſciplinam retraxit. Quod Alexandro, ut dixi- mus, optimo quidem Imperatori, ſed tamen cuius aetas ab initio contemni potuerit, grauiſſimum fuit. Nam cum in Gallia eſſet, & non longe ab urbe qua- dam caſtra poſuiſſet, ſubito immiſſis militibus, ut quidam dicunt, ab ipſo, ut alii, a tribunis barbar- ris, Alexander, ad matrem fugiens, interemtus eſt, Maximino iam Imperatore appellato: 4 capitolinvs in Maxim. c. 12. Ingreſ- ſus igitur Germaniam Transrhenanam, per trecen- ta uel quadringenta millia barbarici ſoli uicos incen- dit, greges abegit, praedas ſuſtulit, Barbarorum plurimos interemit, militem diuitem reduxit, cepit innumeros: & niſi Germani per amnes, & paludes, & ſiluas, confugiſſent, omnem Germaniam in Romanam ditionem redegiſſet. Ipſe praeterea manu ſua multa faciebat, cum etiam paludem ingreſſus circumuentus eſſet a Germanis, niſi eum equo inhaerentem ſui libe- raſſent. Habuit enim hoc barbaricae temeritatis, ut putaret Imperatorem manu etiam ſua ſemper uti de- bere: denique quaſi nauale quoddam proelium in palude fecit, plurimosque illic interemit. Victa igitur Germania, litteras Romam ad Senatum & ad populum miſit, ſe dictante conſcriptas, quarum ſen- tentia haec fuit: Non poſſumus tantum, Patres conſcripti, loqui, quantum ſecimus. Per 40000. Germanorum uicos incendimus, greges abduximus, captiuos abſtraximus, armatos occi- dimus, in palude pugnauimus. Perueniſſemus ad ſiluas, niſi altitudo paludum nos tranſire non permiſiſſent. aelivs cordvs dicit, hanc omnino ipſius orationem fuiſſe: quod credibile eſt. Quid enim in hac eſt, quod non poſſet barbarus mi- les? qui pari ſententia & ad populum ſcripſit, ſed maiori reuerentia, idcirco quod Senatum oderat, a quo ſe contemni multum credebat. Iuſſit praeterea tabulas pingi, ita ut erat bellum ipſum geſtum, & ante curiam proponi, ut facta eius pictura loquere- tur: quas quidem tabulas poſt mortem eius Senatus & deponi iuſſit & exuri. capitolinvs hat ſeine 5 5 ſchreibet gleichfalls: Agentem caſu cum paucis, uico Britanniae, cui nomen Sicila, trucidauere. Beyde aber irren in der Lage dieſes Orts. calvi- sivs muthmaſſet, Sicila ſey das ietzige Sicklingen, ſo nicht weit von Maintz lieget. ortelivs will an ſtatt Sicila, Ficelia geleſen wiſſen, welcher Ort heute zu Tage Ober-Weſel heiſt, und im Trieriſchen zwiſchen Bingen und Boppard lieget. bvche- rius meint, Alexandri Mutter, Mammaea, ſey allda begraben, und ihm ſelbſt zu Ehren ein Ceno- taphium geſetzet worden. lamprid. ſagt aber weiter nichts c. 63. als Cenotaphium in Gallia, Ro- mae ſepulchrum ampliſſimum, meruit.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/194
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 160. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/194>, abgerufen am 15.05.2024.