Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
und gleichwohl ihn nicht allein zum Könige von Dacien erklärete, als wenn er es nicht
schon ohne seine Erklärung gewesen wäre, sondern auch einen prächtigen Triumph+,
als wenn er Dacien bezwungen hätte, anstellete4. Wie der Krieg wieder die
Marcomannen ferner gelauffen, finden wir nicht: wohl aber, daß Domitia-
nus,
++ gegen ihre Nachbarn, die Sarmaten, zu Felde gezogen. svetonivs
gedencket, daß er, wegen des über sie erhaltenen Sieges, einen Lorbeer-Krantz ins
Capitolium gebracht5. stativs6 sowohl, als martialis7, rühmen
seine Siege über die Marcomannen und Sarmaten. Man weiß aber schon, wie-
viel den Poeten in dergleichen Umständen zu trauen, wenn sie nicht auch durch an-
dere gute Zeugnisse bewähret sind.

VII.
+ [Beginn Spaltensatz] A. CHR. 90. ut contendit pagivs in
Critica annalium Baronii ad A. 88. n. 12. & ad A.
90. n.
3.
4 Excerpta e dione L. LXVII. p. 762. Idem
Domitianus, a Marcomannis uictus, & in fugam
eoniectus, celeres ad Decebalum, Dacorum regem,
nuntios misit, & ad pacem ineundam eum inuitauit,
quam saepius ante petenti non dederat. Decebalus
autem, quod grauibus cum malis conflictaretur, ad-
misit ille quidem oblatam paciscendi commoditatem;
non tamen ipse cum Domitiano in colloquium uenire
uoluit, sed Diegim cum comitatu misit, qui arma,
cum captiuis quibusdam, quos solos habere se prae-
ferebat, traderet. Id ubi factum esset, diadema
Diegedi Domitianus imposuit, quasi reapse uictoria
potitus fuisset, ac regem Dacis dandi potestatem ha-
beret. Inde militibus suis & honores, & argentum,
donauit; ac Romam ceu uictor quum alia misit, tum
legatos a Decebalo, & epistolam eius, ut ipse quidem
agebat, (nam alii fictam a Domitiano perhibebant)
multisque triumphum ferculis ornauit, non iis, quae
cepisset ab hostibus, (erant enim omnia potius e con-
trario comparata) sed ad pacem obtinendam de suo
quoque fecit impensas, quum magnam mox pecuniae
uim, & opifices peritos uariorum artificiorum, tam
pace, quam bello, utilium, Decebalo daret, aliaque se
plura daturum promitteret, ex Augustali tamen in-
structu atque supellectile. Nam bis tanquam ex ho-
ste captis semper utebatur; ueluti qui etiam ipsum
imperium seruituti suae mancipasset.
++ A. CHR. 92. conf. pagivs ad h. a. n. 3.
5 svetonivs c. 6. De Sarmatis lauream
modo Capitolino Ioui retulit.
6 stativs nimmt den Feldzug wieder die
Marcomannen und Sarmaten zusammen sylv. L.
III. c. 3. u.
168.
Haec est, quae uictis parcentia foedera Cattis
Quaeque suum Dacis donat clementia montem
Quae modo Marcomanos post horrida bella, ua-
gosque
Sauromatas, Latio non est dignata triumpho.
7 martialis L. VII. Ep. 2.
[Spaltenumbruch]
Inuia Sarmaticis domini lorica sagittis,
Et Martis Getico tergore fida magis:
Quam uel ad Aetolae securam Cuspidis ictus,
Texuit innumeri lubricus unguis apri,
Felix sorte tua! sacrum cui tangere pectus
Fas erit, & nostri mente calere Dei.
I comes, & magnos illaesa merere triumphos,
Palmataeque ducem, sed cito, redde togae.
Ep. 5.
Si desiderium, Caesar, Populique, Patrumque,
Respicis, & Latiae gaudia uera togae,
Redde Deum uotis poscentibus; inuidet hosti
Roma suo, ueniat laurea multa licet.
Terrarum dominum propius uidet ille, tuoque
Terretur vultu barbarus, & fruitur.
Ep. 6.
Ecquid Hyperboreis ad nos conuersus ab oris
Ausonias Caesar iam parat ire uias?
Certus abest autor, sed vox hoc nuntiat omnis:
Credo tibi; uerum dicere, Fama, soles.
Publica uictrices testantur gaudia chartae:
Martia laurigera cuspide pila virent.
Rursus, io, magnos clamat tibi Roma triumphos,
Invictusque tua, Caesar, in urbe sonas.
Sed iam laetitiae quo sit fiducia maior,
Sarmaticae laurus nuntius ipse veni.
Ep. 7.
Hiberna quamuis Arctos, & rudis Peuce,
Et ungularum pulsibus calens Ister,
Fractusque cornu iam ter improbo Rhenus,
Teneat domantem regna perfidae gentis,
Te summe mundi rector, & parens orbis;
Abesse nostris non tamen potes uotis.
Illis & oculis, & animis, sumus, Caesar,
Adeoque mentes omnium tenes unus,
Vt ipsa magni turba nesciat Circi,
Vtrumne currat Passerinus, an Tigris.
Ep. 8.
Nunc hilares, si quando mihi, nunc ludite Musae:
Victor ab Odrysio redditur orbe Deus.
Certa facis populi tu primus uota, December:

[Ende Spaltensatz]
Iam

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
und gleichwohl ihn nicht allein zum Koͤnige von Dacien erklaͤrete, als wenn er es nicht
ſchon ohne ſeine Erklaͤrung geweſen waͤre, ſondern auch einen praͤchtigen Triumph,
als wenn er Dacien bezwungen haͤtte, anſtellete4. Wie der Krieg wieder die
Marcomannen ferner gelauffen, finden wir nicht: wohl aber, daß Domitia-
nus,
†† gegen ihre Nachbarn, die Sarmaten, zu Felde gezogen. svetonivs
gedencket, daß er, wegen des uͤber ſie erhaltenen Sieges, einen Lorbeer-Krantz ins
Capitolium gebracht5. stativs6 ſowohl, als martialis7, ruͤhmen
ſeine Siege uͤber die Marcomannen und Sarmaten. Man weiß aber ſchon, wie-
viel den Poeten in dergleichen Umſtaͤnden zu trauen, wenn ſie nicht auch durch an-
dere gute Zeugniſſe bewaͤhret ſind.

VII.
[Beginn Spaltensatz] A. CHR. 90. ut contendit pagivs in
Critica annalium Baronii ad A. 88. n. 12. & ad A.
90. n.
3.
4 Excerpta e dione L. LXVII. p. 762. Idem
Domitianus, a Marcomannis uictus, & in fugam
eoniectus, celeres ad Decebalum, Dacorum regem,
nuntios miſit, & ad pacem ineundam eum inuitauit,
quam ſaepius ante petenti non dederat. Decebalus
autem, quod grauibus cum malis conflictaretur, ad-
miſit ille quidem oblatam paciſcendi commoditatem;
non tamen ipſe cum Domitiano in colloquium uenire
uoluit, ſed Diegim cum comitatu miſit, qui arma,
cum captiuis quibusdam, quos ſolos habere ſe prae-
ferebat, traderet. Id ubi factum eſſet, diadema
Diegedi Domitianus impoſuit, quaſi reapſe uictoria
potitus fuiſſet, ac regem Dacis dandi poteſtatem ha-
beret. Inde militibus ſuis & honores, & argentum,
donauit; ac Romam ceu uictor quum alia miſit, tum
legatos a Decebalo, & epiſtolam eius, ut ipſe quidem
agebat, (nam alii fictam a Domitiano perhibebant)
multisque triumphum ferculis ornauit, non iis, quae
cepiſſet ab hoſtibus, (erant enim omnia potius e con-
trario comparata) ſed ad pacem obtinendam de ſuo
quoque fecit impenſas, quum magnam mox pecuniae
uim, & opifices peritos uariorum artificiorum, tam
pace, quam bello, utilium, Decebalo daret, aliaque ſe
plura daturum promitteret, ex Auguſtali tamen in-
ſtructu atque ſupellectile. Nam bis tanquam ex ho-
ſte captis ſemper utebatur; ueluti qui etiam ipſum
imperium ſeruituti ſuae mancipaſſet.
†† A. CHR. 92. conf. pagivs ad h. a. n. 3.
5 svetonivs c. 6. De Sarmatis lauream
modo Capitolino Ioui retulit.
6 stativs nimmt den Feldzug wieder die
Marcomannen und Sarmaten zuſammen sylv. L.
III. c. 3. u.
168.
Haec eſt, quae uictis parcentia foedera Cattis
Quaeque ſuum Dacis donat clementia montem
Quae modo Marcomanos poſt horrida bella, ua-
gosque
Sauromatas, Latio non eſt dignata triumpho.
7 martialis L. VII. Ep. 2.
[Spaltenumbruch]
Inuia Sarmaticis domini lorica ſagittis,
Et Martis Getico tergore fida magis:
Quam uel ad Aetolae ſecuram Cuſpidis ictus,
Texuit innumeri lubricus unguis apri,
Felix ſorte tua! ſacrum cui tangere pectus
Fas erit, & noſtri mente calere Dei.
I comes, & magnos illaeſa merere triumphos,
Palmataeque ducem, ſed cito, redde togae.
Ep. 5.
Si deſiderium, Caeſar, Populique, Patrumque,
Reſpicis, & Latiae gaudia uera togae,
Redde Deum uotis poſcentibus; inuidet hoſti
Roma ſuo, ueniat laurea multa licet.
Terrarum dominum propius uidet ille, tuoque
Terretur vultu barbarus, & fruitur.
Ep. 6.
Ecquid Hyperboreis ad nos conuerſus ab oris
Auſonias Caeſar iam parat ire uias?
Certus abeſt autor, ſed vox hoc nuntiat omnis:
Credo tibi; uerum dicere, Fama, ſoles.
Publica uictrices teſtantur gaudia chartae:
Martia laurigera cuſpide pila virent.
Rurſus, io, magnos clamat tibi Roma triumphos,
Invictusque tua, Caeſar, in urbe ſonas.
Sed iam laetitiae quo ſit fiducia maior,
Sarmaticae laurus nuntius ipſe veni.
Ep. 7.
Hiberna quamuis Arctos, & rudis Peuce,
Et ungularum pulſibus calens Iſter,
Fractusque cornu iam ter improbo Rhenus,
Teneat domantem regna perfidae gentis,
Te ſumme mundi rector, & parens orbis;
Abeſſe noſtris non tamen potes uotis.
Illis & oculis, & animis, ſumus, Caeſar,
Adeoque mentes omnium tenes unus,
Vt ipſa magni turba neſciat Circi,
Vtrumne currat Paſſerinus, an Tigris.
Ep. 8.
Nunc hilares, ſi quando mihi, nunc ludite Muſae:
Victor ab Odryſio redditur orbe Deus.
Certa facis populi tu primus uota, December:

[Ende Spaltensatz]
Iam
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0174" n="140"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
und gleichwohl ihn nicht allein zum Ko&#x0364;nige von Dacien erkla&#x0364;rete, als wenn er es nicht<lb/>
&#x017F;chon ohne &#x017F;eine Erkla&#x0364;rung gewe&#x017F;en wa&#x0364;re, &#x017F;ondern auch einen pra&#x0364;chtigen Triumph<note place="foot" n="&#x2020;"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">A. <hi rendition="#g">CHR.</hi> 90. ut contendit <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> in<lb/>
Critica annalium Baronii ad A. 88. n. 12. &amp; ad A.<lb/>
90. n.</hi> 3.</note>,<lb/>
als wenn er Dacien bezwungen ha&#x0364;tte, an&#x017F;tellete<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">Excerpta e <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">dione</hi></hi> L. LXVII. p. 762. <hi rendition="#i">Idem<lb/>
Domitianus, a Marcomannis uictus, &amp; in fugam<lb/>
eoniectus, celeres ad Decebalum, Dacorum regem,<lb/>
nuntios mi&#x017F;it, &amp; ad pacem ineundam eum inuitauit,<lb/>
quam &#x017F;aepius ante petenti non dederat. Decebalus<lb/>
autem, quod grauibus cum malis conflictaretur, ad-<lb/>
mi&#x017F;it ille quidem oblatam paci&#x017F;cendi commoditatem;<lb/>
non tamen ip&#x017F;e cum Domitiano in colloquium uenire<lb/>
uoluit, &#x017F;ed Diegim cum comitatu mi&#x017F;it, qui arma,<lb/>
cum captiuis quibusdam, quos &#x017F;olos habere &#x017F;e prae-<lb/>
ferebat, traderet. Id ubi factum e&#x017F;&#x017F;et, diadema<lb/>
Diegedi Domitianus impo&#x017F;uit, qua&#x017F;i reap&#x017F;e uictoria<lb/>
potitus fui&#x017F;&#x017F;et, ac regem Dacis dandi pote&#x017F;tatem ha-<lb/>
beret. Inde militibus &#x017F;uis &amp; honores, &amp; argentum,<lb/>
donauit; ac Romam ceu uictor quum alia mi&#x017F;it, tum<lb/>
legatos a Decebalo, &amp; epi&#x017F;tolam eius, ut ip&#x017F;e quidem<lb/>
agebat, (nam alii fictam a Domitiano perhibebant)<lb/>
multisque triumphum ferculis ornauit, non iis, quae<lb/>
cepi&#x017F;&#x017F;et ab ho&#x017F;tibus, (erant enim omnia potius e con-<lb/>
trario comparata) &#x017F;ed ad pacem obtinendam de &#x017F;uo<lb/>
quoque fecit impen&#x017F;as, quum magnam mox pecuniae<lb/>
uim, &amp; opifices peritos uariorum artificiorum, tam<lb/>
pace, quam bello, utilium, Decebalo daret, aliaque &#x017F;e<lb/>
plura daturum promitteret, ex Augu&#x017F;tali tamen in-<lb/>
&#x017F;tructu atque &#x017F;upellectile. Nam bis tanquam ex ho-<lb/>
&#x017F;te captis &#x017F;emper utebatur; ueluti qui etiam ip&#x017F;um<lb/>
imperium &#x017F;eruituti &#x017F;uae mancipa&#x017F;&#x017F;et.</hi></hi></note>. Wie der Krieg wieder die<lb/>
Marcomannen ferner gelauffen, finden wir nicht: wohl aber, daß <hi rendition="#aq">Domitia-<lb/>
nus,</hi> <note place="foot" n="&#x2020;&#x2020;"><hi rendition="#aq">A. CHR. 92. conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad h. a. n.</hi> 3.</note> gegen ihre Nachbarn, die Sarmaten, zu Felde gezogen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svetonivs</hi></hi></hi><lb/>
gedencket, daß er, wegen des u&#x0364;ber &#x017F;ie erhaltenen Sieges, einen Lorbeer-Krantz ins<lb/><hi rendition="#aq">Capitolium</hi> gebracht<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svetonivs</hi></hi> c. 6. <hi rendition="#i">De Sarmatis lauream<lb/>
modo Capitolino Ioui retulit.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">stativs</hi></hi></hi><note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">stativs</hi></hi></hi> nimmt den Feldzug wieder die<lb/>
Marcomannen und Sarmaten zu&#x017F;ammen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">sylv.</hi> L.<lb/>
III. c. 3. u.</hi> 168.<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Haec e&#x017F;t, quae uictis parcentia foedera Cattis<lb/>
Quaeque &#x017F;uum Dacis donat clementia montem<lb/>
Quae modo Marcomanos po&#x017F;t horrida bella, ua-<lb/>
gosque<lb/>
Sauromatas, Latio non e&#x017F;t dignata triumpho.</hi></hi></hi></note> &#x017F;owohl, als <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">martialis</hi></hi></hi><note xml:id="FN174_07_01" next="#FN174_07_02" place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">martialis</hi></hi> L. VII. Ep.</hi> 2.<lb/><cb/>
<quote><lg n="1"><l><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Inuia Sarmaticis domini lorica &#x017F;agittis,<lb/>
Et Martis Getico tergore fida magis:<lb/>
Quam uel ad Aetolae &#x017F;ecuram Cu&#x017F;pidis ictus,<lb/>
Texuit innumeri lubricus unguis apri,<lb/>
Felix &#x017F;orte tua! &#x017F;acrum cui tangere pectus<lb/>
Fas erit, &amp; no&#x017F;tri mente calere Dei.<lb/>
I comes, &amp; magnos illae&#x017F;a merere triumphos,<lb/>
Palmataeque ducem, &#x017F;ed cito, redde togae.</hi></hi></l></lg><lb/><lg n="2"><l><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq">Ep.</hi> 5.</hi><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Si de&#x017F;iderium, Cae&#x017F;ar, Populique, Patrumque,<lb/>
Re&#x017F;picis, &amp; Latiae gaudia uera togae,<lb/>
Redde Deum uotis po&#x017F;centibus; inuidet ho&#x017F;ti<lb/>
Roma &#x017F;uo, ueniat laurea multa licet.<lb/>
Terrarum dominum propius uidet ille, tuoque<lb/>
Terretur vultu barbarus, &amp; fruitur.</hi></hi></l></lg><lb/><lg n="3"><l><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq">Ep.</hi> 6.</hi><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ecquid Hyperboreis ad nos conuer&#x017F;us ab oris<lb/>
Au&#x017F;onias Cae&#x017F;ar iam parat ire uias?<lb/>
Certus abe&#x017F;t autor, &#x017F;ed vox hoc nuntiat omnis:<lb/>
Credo tibi; uerum dicere, Fama, &#x017F;oles.<lb/>
Publica uictrices te&#x017F;tantur gaudia chartae:<lb/>
Martia laurigera cu&#x017F;pide pila virent.<lb/>
Rur&#x017F;us, io, magnos clamat tibi Roma triumphos,<lb/>
Invictusque tua, Cae&#x017F;ar, in urbe &#x017F;onas.<lb/>
Sed iam laetitiae quo &#x017F;it fiducia maior,<lb/>
Sarmaticae laurus nuntius ip&#x017F;e veni.</hi></hi></l></lg><lb/><lg n="4"><l><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq">Ep.</hi> 7.</hi><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hiberna quamuis Arctos, &amp; rudis Peuce,<lb/>
Et ungularum pul&#x017F;ibus calens I&#x017F;ter,<lb/>
Fractusque cornu iam ter improbo Rhenus,<lb/>
Teneat domantem regna perfidae gentis,<lb/>
Te &#x017F;umme mundi rector, &amp; parens orbis;<lb/>
Abe&#x017F;&#x017F;e no&#x017F;tris non tamen potes uotis.<lb/>
Illis &amp; oculis, &amp; animis, &#x017F;umus, Cae&#x017F;ar,<lb/>
Adeoque mentes omnium tenes unus,<lb/>
Vt ip&#x017F;a magni turba ne&#x017F;ciat Circi,<lb/>
Vtrumne currat Pa&#x017F;&#x017F;erinus, an Tigris.</hi></hi></l></lg><lb/><lg n="5"><l><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq">Ep.</hi> 8.</hi><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nunc hilares, &#x017F;i quando mihi, nunc ludite Mu&#x017F;ae:<lb/>
Victor ab Odry&#x017F;io redditur orbe Deus.<lb/>
Certa facis populi tu primus uota, December:</hi></hi></l></lg></quote><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Iam</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>, ru&#x0364;hmen<lb/>
&#x017F;eine Siege u&#x0364;ber die Marcomannen und Sarmaten. Man weiß aber &#x017F;chon, wie-<lb/>
viel den Poeten in dergleichen Um&#x017F;ta&#x0364;nden zu trauen, wenn &#x017F;ie nicht auch durch an-<lb/>
dere gute Zeugni&#x017F;&#x017F;e bewa&#x0364;hret &#x017F;ind.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">VII.</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[140/0174] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen und gleichwohl ihn nicht allein zum Koͤnige von Dacien erklaͤrete, als wenn er es nicht ſchon ohne ſeine Erklaͤrung geweſen waͤre, ſondern auch einen praͤchtigen Triumph †, als wenn er Dacien bezwungen haͤtte, anſtellete 4. Wie der Krieg wieder die Marcomannen ferner gelauffen, finden wir nicht: wohl aber, daß Domitia- nus, †† gegen ihre Nachbarn, die Sarmaten, zu Felde gezogen. svetonivs gedencket, daß er, wegen des uͤber ſie erhaltenen Sieges, einen Lorbeer-Krantz ins Capitolium gebracht 5. stativs 6 ſowohl, als martialis 7, ruͤhmen ſeine Siege uͤber die Marcomannen und Sarmaten. Man weiß aber ſchon, wie- viel den Poeten in dergleichen Umſtaͤnden zu trauen, wenn ſie nicht auch durch an- dere gute Zeugniſſe bewaͤhret ſind. VII. † A. CHR. 90. ut contendit pagivs in Critica annalium Baronii ad A. 88. n. 12. & ad A. 90. n. 3. 4 Excerpta e dione L. LXVII. p. 762. Idem Domitianus, a Marcomannis uictus, & in fugam eoniectus, celeres ad Decebalum, Dacorum regem, nuntios miſit, & ad pacem ineundam eum inuitauit, quam ſaepius ante petenti non dederat. Decebalus autem, quod grauibus cum malis conflictaretur, ad- miſit ille quidem oblatam paciſcendi commoditatem; non tamen ipſe cum Domitiano in colloquium uenire uoluit, ſed Diegim cum comitatu miſit, qui arma, cum captiuis quibusdam, quos ſolos habere ſe prae- ferebat, traderet. Id ubi factum eſſet, diadema Diegedi Domitianus impoſuit, quaſi reapſe uictoria potitus fuiſſet, ac regem Dacis dandi poteſtatem ha- beret. Inde militibus ſuis & honores, & argentum, donauit; ac Romam ceu uictor quum alia miſit, tum legatos a Decebalo, & epiſtolam eius, ut ipſe quidem agebat, (nam alii fictam a Domitiano perhibebant) multisque triumphum ferculis ornauit, non iis, quae cepiſſet ab hoſtibus, (erant enim omnia potius e con- trario comparata) ſed ad pacem obtinendam de ſuo quoque fecit impenſas, quum magnam mox pecuniae uim, & opifices peritos uariorum artificiorum, tam pace, quam bello, utilium, Decebalo daret, aliaque ſe plura daturum promitteret, ex Auguſtali tamen in- ſtructu atque ſupellectile. Nam bis tanquam ex ho- ſte captis ſemper utebatur; ueluti qui etiam ipſum imperium ſeruituti ſuae mancipaſſet. †† A. CHR. 92. conf. pagivs ad h. a. n. 3. 5 svetonivs c. 6. De Sarmatis lauream modo Capitolino Ioui retulit. 6 stativs nimmt den Feldzug wieder die Marcomannen und Sarmaten zuſammen sylv. L. III. c. 3. u. 168. Haec eſt, quae uictis parcentia foedera Cattis Quaeque ſuum Dacis donat clementia montem Quae modo Marcomanos poſt horrida bella, ua- gosque Sauromatas, Latio non eſt dignata triumpho. 7 martialis L. VII. Ep. 2. Inuia Sarmaticis domini lorica ſagittis, Et Martis Getico tergore fida magis: Quam uel ad Aetolae ſecuram Cuſpidis ictus, Texuit innumeri lubricus unguis apri, Felix ſorte tua! ſacrum cui tangere pectus Fas erit, & noſtri mente calere Dei. I comes, & magnos illaeſa merere triumphos, Palmataeque ducem, ſed cito, redde togae. Ep. 5. Si deſiderium, Caeſar, Populique, Patrumque, Reſpicis, & Latiae gaudia uera togae, Redde Deum uotis poſcentibus; inuidet hoſti Roma ſuo, ueniat laurea multa licet. Terrarum dominum propius uidet ille, tuoque Terretur vultu barbarus, & fruitur. Ep. 6. Ecquid Hyperboreis ad nos conuerſus ab oris Auſonias Caeſar iam parat ire uias? Certus abeſt autor, ſed vox hoc nuntiat omnis: Credo tibi; uerum dicere, Fama, ſoles. Publica uictrices teſtantur gaudia chartae: Martia laurigera cuſpide pila virent. Rurſus, io, magnos clamat tibi Roma triumphos, Invictusque tua, Caeſar, in urbe ſonas. Sed iam laetitiae quo ſit fiducia maior, Sarmaticae laurus nuntius ipſe veni. Ep. 7. Hiberna quamuis Arctos, & rudis Peuce, Et ungularum pulſibus calens Iſter, Fractusque cornu iam ter improbo Rhenus, Teneat domantem regna perfidae gentis, Te ſumme mundi rector, & parens orbis; Abeſſe noſtris non tamen potes uotis. Illis & oculis, & animis, ſumus, Caeſar, Adeoque mentes omnium tenes unus, Vt ipſa magni turba neſciat Circi, Vtrumne currat Paſſerinus, an Tigris. Ep. 8. Nunc hilares, ſi quando mihi, nunc ludite Muſae: Victor ab Odryſio redditur orbe Deus. Certa facis populi tu primus uota, December: Iam

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/174
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 140. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/174>, abgerufen am 15.05.2024.