Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende des Batavischen Krieges.
lohren gegangen, noch allein in der Feinde Händen übrig geblieben war, wieder ero-
bert. Und Claudius wurde, bey beyden Siegen, als Imperator ausgeruffen.

XXVI. Nicht minder haben sich unter seiner Regierung, die Waffen derTeutsche thun
den Römern
gute Dienste
in Britannien.

Teutschen, so am rechten Ufer des Rheins wohneten, und insonderheit der Bata-
vier, zu Dienste der Römer herfür gethan. Denn Claudius entschloß a. 43.
Britannien zu bekriegen, damit er Gelegenheit finden möchte, die Ehre eines
Triumphs zu erwerben. A. Plautius commandirete die Flotte, mit der er zwar
in dem ietzigen Kent landete, aber tapfferen Wiederstand fand. dio rühmet
die guten Dienste, so die Teutschen Hülffs-Völcker den Römern gethan, insonder-
heit wie sie sich gewaget, über die Flüsse, und selbst über die Temse, zu schwimmen1.
Claudius kam erst zur Armee, als sie bereits an der Temse stund, und ging über
den Fluß, schlug die feindliche Armee, und eroberte die Hauptstadt des Königes
Cynobellini2. Er ließ darauf A. Plautium als Stadthalter zurücke, und eilete
selber nach Rom, woselbst er im Triumph einzog, und den Beynamen Britanni-
cus,
für sich, und seine Nachkommen erhielte3, der aber auch mit ihm wieder erlo-
schen. Unter andern Ehren-Zeichen dieses Triumphs, hat er eine güldene
Schiffs-Crone über den Käiserlichen Pallast, zum Zeichen des bezwungenen
Welt-Meers, setzen lassen4.

XXVII. Die Cheruscer, deren seit einigen Jahren in den Römischen Ge-

schichten
1 [Beginn Spaltensatz] §. XXVI. 1. dio p. 678. B. Igitur Plautius Ger-
munos misit, solitos etiam rapidissima flumina faci-
le in armis tranare. Hi hostem inopinatum inva-
dentes, neminem uirum sauciarunt, equis tantum,
qui currus traberent, vulneratis: quibus turbatis,
ne sessores quidem constare ualebant. Tum Flauium
Vespasianum, qui summo post imperio potitus est,
huiusque fratrem, Sabinum, legatum misit; qui ipsi
etiam, traiecto amne, permultos barbaros impro-
uiso interfecerunt. Neque uero reliqui fugae se de-
derunt, sed iterum, postero die proelium, incerta ui-
ctoria, conseruerunt, donec C. Sidius Geta, quum
prope in hostium potestatem uenisset, ita eos uicit, ut
ei propterea honores triumphales, quanquam consul
non fuisset, dati sint. Inde se barbari ad fluuium
Tamesin, qua is in Oceanum se exonerat, eoque
affluente stagnat, receperunt; eumque facile tran-
sierunt, locorum, quae sirma, & peruia, essent, gna-
ri. cos Romani insequentes, periclitati sunt. mox,
quum iterum Germani tranauissent, ac superiori loco,
per pontem quidam transgressi essent, undique bar-
baris circumfusi, magnam stragem ediderunt: reli-
quos uero inconsultius consectantes, in paludes inui-
as inciderunt, multosque suorum amiserunt. His
de causis, & quia Togodumni interitu non modo ni-
bil remiserant Britanni, sed acrius ad uindicandam
cius cladem bellum parabant, ueritus Plautius, ul-
tra non processit; sed custodia eorum, quae tenuisset,
posita, Claudium accersit: iussus id facere, si quid
uiolentius eueniret. ad quam expeditionem, cum
[Spaltenumbruch] omnia multa parata erant, tum elephanti contracti.
Claudius, accepto nuntio, res urbana, ac milites
etiam, Vitellio collegae suo (cui consulatum itidem, ut
sibi, ad sex menses dederat) mandauit, ipse ab urbe
Ostiam deuectus est nauigio, inde Massiliam; reli-
quoque itinere, partim terra, partim mari facto,
ad Oceanum uenit, transmisitque in Britanniam, &
ad copias, ad Tamesin se expectantes, perrexit. Qui-
bus ad se receptis, transgressus fluvium cum barba-
ris, qui ad eius aduentum conuenerant, signis colla-
tis dimicauit, uictoriaq; potitus est, & Camalodunum,
Cynobellini regiam, cepit, multosque inde ui, alios
deditione, in suam potestatem accepit. Ob haec ali-
quoties Imperator dictus est, contra institutum Ro-
manorum. neque enim saepius, quam semel licet uno
de bello id nomen adsumere. Porro Britannis, Clau-
dius arma ademit, Plautioque eos regendos subigen-
dosque reliquos, mandauit: ipse Romam contendit.
2 Camalodunum, ietzo Maldon in Essex.
3 svetonivs in Claud. c. 17. Expeditionem
unam omnium suscepit, eamque modicam, cum, de-
cretis sibi a senatu ornamentis triumphalibus, leuio-
rem maiestati principali titulum arbitraretur, uel-
letque iusti triumphi decus: unde acquireret, Bri-
tanniam potissimum elegit.
4 svetonivs ib. Inter hostilia spolia, na-
ualem coronam fastigio Palatinae domus iuxta ciui-
cam fixit, traiecti & quasi domiti Oceani insigne.

Auream ei IX. pondo & a Gallia comata colla-
tam, scribit PLINIVS. H. N. L. XXXIII. c.
3.
[Ende Spaltensatz]
A. C.
O 2

bis zu Ende des Bataviſchen Krieges.
lohren gegangen, noch allein in der Feinde Haͤnden uͤbrig geblieben war, wieder ero-
bert. Und Claudius wurde, bey beyden Siegen, als Imperator ausgeruffen.

XXVI. Nicht minder haben ſich unter ſeiner Regierung, die Waffen derTeutſche thun
den Roͤmern
gute Dienſte
in Britañien.

Teutſchen, ſo am rechten Ufer des Rheins wohneten, und inſonderheit der Bata-
vier, zu Dienſte der Roͤmer herfuͤr gethan. Denn Claudius entſchloß a. 43.
Britannien zu bekriegen, damit er Gelegenheit finden moͤchte, die Ehre eines
Triumphs zu erwerben. A. Plautius commandirete die Flotte, mit der er zwar
in dem ietzigen Kent landete, aber tapfferen Wiederſtand fand. dio ruͤhmet
die guten Dienſte, ſo die Teutſchen Huͤlffs-Voͤlcker den Roͤmern gethan, inſonder-
heit wie ſie ſich gewaget, uͤber die Fluͤſſe, und ſelbſt uͤber die Temſe, zu ſchwimmen1.
Claudius kam erſt zur Armee, als ſie bereits an der Temſe ſtund, und ging uͤber
den Fluß, ſchlug die feindliche Armee, und eroberte die Hauptſtadt des Koͤniges
Cynobellini2. Er ließ darauf A. Plautium als Stadthalter zuruͤcke, und eilete
ſelber nach Rom, woſelbſt er im Triumph einzog, und den Beynamen Britanni-
cus,
fuͤr ſich, und ſeine Nachkommen erhielte3, der aber auch mit ihm wieder erlo-
ſchen. Unter andern Ehren-Zeichen dieſes Triumphs, hat er eine guͤldene
Schiffs-Crone uͤber den Kaͤiſerlichen Pallaſt, zum Zeichen des bezwungenen
Welt-Meers, ſetzen laſſen4.

XXVII. Die Cheruſcer, deren ſeit einigen Jahren in den Roͤmiſchen Ge-

ſchichten
1 [Beginn Spaltensatz] §. XXVI. 1. dio p. 678. B. Igitur Plautius Ger-
munos miſit, ſolitos etiam rapidiſſima flumina faci-
le in armis tranare. Hi hoſtem inopinatum inva-
dentes, neminem uirum ſauciarunt, equis tantum,
qui currus traberent, vulneratis: quibus turbatis,
ne ſeſſores quidem conſtare ualebant. Tum Flauium
Veſpaſianum, qui ſummo poſt imperio potitus eſt,
huiusque fratrem, Sabinum, legatum miſit; qui ipſi
etiam, traiecto amne, permultos barbaros impro-
uiſo interfecerunt. Neque uero reliqui fugae ſe de-
derunt, ſed iterum, poſtero die proelium, incerta ui-
ctoria, conſeruerunt, donec C. Sidius Geta, quum
prope in hoſtium poteſtatem ueniſſet, ita eos uicit, ut
ei propterea honores triumphales, quanquam conſul
non fuiſſet, dati ſint. Inde ſe barbari ad fluuium
Tameſin, qua is in Oceanum ſe exonerat, eoque
affluente ſtagnat, receperunt; eumque facile tran-
ſierunt, locorum, quae ſirma, & peruia, eſſent, gna-
ri. cos Romani inſequentes, periclitati ſunt. mox,
quum iterum Germani tranauiſſent, ac ſuperiori loco,
per pontem quidam transgreſſi eſſent, undique bar-
baris circumfuſi, magnam ſtragem ediderunt: reli-
quos uero inconſultius conſectantes, in paludes inui-
as inciderunt, multosque ſuorum amiſerunt. His
de cauſis, & quia Togodumni interitu non modo ni-
bil remiſerant Britanni, ſed acrius ad uindicandam
cius cladem bellum parabant, ueritus Plautius, ul-
tra non proceſſit; ſed cuſtodia eorum, quae tenuiſſet,
poſita, Claudium accerſit: iuſſus id facere, ſi quid
uiolentius eueniret. ad quam expeditionem, cum
[Spaltenumbruch] omnia multa parata erant, tum elephanti contracti.
Claudius, accepto nuntio, res urbana, ac milites
etiam, Vitellio collegae ſuo (cui conſulatum itidem, ut
ſibi, ad ſex menſes dederat) mandauit, ipſe ab urbe
Oſtiam deuectus eſt nauigio, inde Maſſiliam; reli-
quoque itinere, partim terra, partim mari facto,
ad Oceanum uenit, transmiſitque in Britanniam, &
ad copias, ad Tameſin ſe expectantes, perrexit. Qui-
bus ad ſe receptis, transgreſſus fluvium cum barba-
ris, qui ad eius aduentum conuenerant, ſignis colla-
tis dimicauit, uictoriaq; potitus eſt, & Camalodunum,
Cynobellini regiam, cepit, multosque inde ui, alios
deditione, in ſuam poteſtatem accepit. Ob haec ali-
quoties Imperator dictus eſt, contra inſtitutum Ro-
manorum. neque enim ſaepius, quam ſemel licet uno
de bello id nomen adſumere. Porro Britannis, Clau-
dius arma ademit, Plautioque eos regendos ſubigen-
dosque reliquos, mandauit: ipſe Romam contendit.
2 Camalodunum, ietzo Maldon in Eſſex.
3 svetonivs in Claud. c. 17. Expeditionem
unam omnium ſuſcepit, eamque modicam, cum, de-
cretis ſibi a ſenatu ornamentis triumphalibus, leuio-
rem maieſtati principali titulum arbitraretur, uel-
letque iuſti triumphi decus: unde acquireret, Bri-
tanniam potiſſimum elegit.
4 svetonivs ib. Inter hoſtilia ſpolia, na-
ualem coronam faſtigio Palatinae domus iuxta ciui-
cam fixit, traiecti & quaſi domiti Oceani inſigne.

Auream ei IX. pondo & a Gallia comata colla-
tam, ſcribit PLINIVS. H. N. L. XXXIII. c.
3.
[Ende Spaltensatz]
A. C.
O 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0141" n="107"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende des Batavi&#x017F;chen Krieges.</hi></fw><lb/>
lohren gegangen, noch allein in der Feinde Ha&#x0364;nden u&#x0364;brig geblieben war, wieder ero-<lb/>
bert<note xml:id="FN140_03_02" prev="#FN140_03_01" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Und <hi rendition="#aq">Claudius</hi> wurde, bey beyden Siegen, als <hi rendition="#aq">Imperator</hi> ausgeruffen<note xml:id="FN140_04_02" prev="#FN140_04_01" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVI.</hi> Nicht minder haben &#x017F;ich unter &#x017F;einer Regierung, die Waffen der<note place="right">Teut&#x017F;che thun<lb/>
den Ro&#x0364;mern<lb/>
gute Dien&#x017F;te<lb/>
in Britan&#x0303;ien.</note><lb/>
Teut&#x017F;chen, &#x017F;o am rechten Ufer des Rheins wohneten, und in&#x017F;onderheit der Bata-<lb/>
vier, zu Dien&#x017F;te der Ro&#x0364;mer herfu&#x0364;r gethan. Denn <hi rendition="#aq">Claudius</hi> ent&#x017F;chloß <hi rendition="#aq">a.</hi> 43. <note xml:id="FN140_kreuz_02" prev="#FN140_kreuz_01" place="foot" n="&#x2020;"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note><lb/>
Britannien zu bekriegen, damit er Gelegenheit finden mo&#x0364;chte, die Ehre eines<lb/>
Triumphs zu erwerben. <hi rendition="#aq">A. Plautius</hi> commandirete die Flotte, mit der er zwar<lb/>
in dem ietzigen Kent landete, aber tapfferen Wieder&#x017F;tand fand. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">dio</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet<lb/>
die guten Dien&#x017F;te, &#x017F;o die Teut&#x017F;chen Hu&#x0364;lffs-Vo&#x0364;lcker den Ro&#x0364;mern gethan, in&#x017F;onder-<lb/>
heit wie &#x017F;ie &#x017F;ich gewaget, u&#x0364;ber die Flu&#x0364;&#x017F;&#x017F;e, und &#x017F;elb&#x017F;t u&#x0364;ber die Tem&#x017F;e, zu &#x017F;chwimmen<note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">XXVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">dio</hi></hi> p. 678. B. <hi rendition="#i">Igitur Plautius Ger-<lb/>
munos mi&#x017F;it, &#x017F;olitos etiam rapidi&#x017F;&#x017F;ima flumina faci-<lb/>
le in armis tranare. Hi ho&#x017F;tem inopinatum inva-<lb/>
dentes, neminem uirum &#x017F;auciarunt, equis tantum,<lb/>
qui currus traberent, vulneratis: quibus turbatis,<lb/>
ne &#x017F;e&#x017F;&#x017F;ores quidem con&#x017F;tare ualebant. Tum Flauium<lb/>
Ve&#x017F;pa&#x017F;ianum, qui &#x017F;ummo po&#x017F;t imperio potitus e&#x017F;t,<lb/>
huiusque fratrem, Sabinum, legatum mi&#x017F;it; qui ip&#x017F;i<lb/>
etiam, traiecto amne, permultos barbaros impro-<lb/>
ui&#x017F;o interfecerunt. Neque uero reliqui fugae &#x017F;e de-<lb/>
derunt, &#x017F;ed iterum, po&#x017F;tero die proelium, incerta ui-<lb/>
ctoria, con&#x017F;eruerunt, donec C. Sidius Geta, quum<lb/>
prope in ho&#x017F;tium pote&#x017F;tatem ueni&#x017F;&#x017F;et, ita eos uicit, ut<lb/>
ei propterea honores triumphales, quanquam con&#x017F;ul<lb/>
non fui&#x017F;&#x017F;et, dati &#x017F;int. Inde &#x017F;e barbari ad fluuium<lb/>
Tame&#x017F;in, qua is in Oceanum &#x017F;e exonerat, eoque<lb/>
affluente &#x017F;tagnat, receperunt; eumque facile tran-<lb/>
&#x017F;ierunt, locorum, quae &#x017F;irma, &amp; peruia, e&#x017F;&#x017F;ent, gna-<lb/>
ri. cos Romani in&#x017F;equentes, periclitati &#x017F;unt. mox,<lb/>
quum iterum Germani tranaui&#x017F;&#x017F;ent, ac &#x017F;uperiori loco,<lb/>
per pontem quidam transgre&#x017F;&#x017F;i e&#x017F;&#x017F;ent, undique bar-<lb/>
baris circumfu&#x017F;i, magnam &#x017F;tragem ediderunt: reli-<lb/>
quos uero incon&#x017F;ultius con&#x017F;ectantes, in paludes inui-<lb/>
as inciderunt, multosque &#x017F;uorum ami&#x017F;erunt. His<lb/>
de cau&#x017F;is, &amp; quia Togodumni interitu non modo ni-<lb/>
bil remi&#x017F;erant Britanni, &#x017F;ed acrius ad uindicandam<lb/>
cius cladem bellum parabant, ueritus Plautius, ul-<lb/>
tra non proce&#x017F;&#x017F;it; &#x017F;ed cu&#x017F;todia eorum, quae tenui&#x017F;&#x017F;et,<lb/>
po&#x017F;ita, Claudium accer&#x017F;it: iu&#x017F;&#x017F;us id facere, &#x017F;i quid<lb/>
uiolentius eueniret. ad quam expeditionem, cum<lb/><cb/>
omnia multa parata erant, tum elephanti contracti.<lb/>
Claudius, accepto nuntio, res urbana, ac milites<lb/>
etiam, Vitellio collegae &#x017F;uo (cui con&#x017F;ulatum itidem, ut<lb/>
&#x017F;ibi, ad &#x017F;ex men&#x017F;es dederat) mandauit, ip&#x017F;e ab urbe<lb/>
O&#x017F;tiam deuectus e&#x017F;t nauigio, inde Ma&#x017F;&#x017F;iliam; reli-<lb/>
quoque itinere, partim terra, partim mari facto,<lb/>
ad Oceanum uenit, transmi&#x017F;itque in Britanniam, &amp;<lb/>
ad copias, ad Tame&#x017F;in &#x017F;e expectantes, perrexit. Qui-<lb/>
bus ad &#x017F;e receptis, transgre&#x017F;&#x017F;us fluvium cum barba-<lb/>
ris, qui ad eius aduentum conuenerant, &#x017F;ignis colla-<lb/>
tis dimicauit, uictoriaq; potitus e&#x017F;t, &amp; Camalodunum,<lb/>
Cynobellini regiam, cepit, multosque inde ui, alios<lb/>
deditione, in &#x017F;uam pote&#x017F;tatem accepit. Ob haec ali-<lb/>
quoties Imperator dictus e&#x017F;t, contra in&#x017F;titutum Ro-<lb/>
manorum. neque enim &#x017F;aepius, quam &#x017F;emel licet uno<lb/>
de bello id nomen ad&#x017F;umere. Porro Britannis, Clau-<lb/>
dius arma ademit, Plautioque eos regendos &#x017F;ubigen-<lb/>
dosque reliquos, mandauit: ip&#x017F;e Romam contendit.</hi></hi></note>.<lb/><hi rendition="#aq">Claudius</hi> kam er&#x017F;t zur Armee, als &#x017F;ie bereits an der Tem&#x017F;e &#x017F;tund, und ging u&#x0364;ber<lb/>
den Fluß, &#x017F;chlug die feindliche Armee, und eroberte die Haupt&#x017F;tadt des Ko&#x0364;niges<lb/><hi rendition="#aq">Cynobellini</hi><note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq">Camalodunum,</hi> ietzo Maldon in <hi rendition="#aq">E&#x017F;&#x017F;ex.</hi></note>. Er ließ darauf <hi rendition="#aq">A. Plautium</hi> als Stadthalter zuru&#x0364;cke, und eilete<lb/>
&#x017F;elber nach Rom, wo&#x017F;elb&#x017F;t er im Triumph einzog, und den Beynamen <hi rendition="#aq">Britanni-<lb/>
cus,</hi> fu&#x0364;r &#x017F;ich, und &#x017F;eine Nachkommen erhielte<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svetonivs</hi></hi> in Claud. c. 17. <hi rendition="#i">Expeditionem<lb/>
unam omnium &#x017F;u&#x017F;cepit, eamque modicam, cum, de-<lb/>
cretis &#x017F;ibi a &#x017F;enatu ornamentis triumphalibus, leuio-<lb/>
rem maie&#x017F;tati principali titulum arbitraretur, uel-<lb/>
letque iu&#x017F;ti triumphi decus: unde acquireret, Bri-<lb/>
tanniam poti&#x017F;&#x017F;imum elegit.</hi></hi></note>, der aber auch mit ihm wieder erlo-<lb/>
&#x017F;chen. Unter andern Ehren-Zeichen die&#x017F;es Triumphs, hat er eine gu&#x0364;ldene<lb/>
Schiffs-Crone u&#x0364;ber den Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen Palla&#x017F;t, zum Zeichen des bezwungenen<lb/>
Welt-Meers, &#x017F;etzen la&#x017F;&#x017F;en<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svetonivs</hi></hi> ib. <hi rendition="#i">Inter ho&#x017F;tilia &#x017F;polia, na-<lb/>
ualem coronam fa&#x017F;tigio Palatinae domus iuxta ciui-<lb/>
cam fixit, traiecti &amp; qua&#x017F;i domiti Oceani in&#x017F;igne.</hi><lb/>
Auream ei IX. pondo &amp; a Gallia comata colla-<lb/>
tam, &#x017F;cribit <hi rendition="#g">PLINIVS.</hi> H. N. L. XXXIII. c.</hi> 3.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">A. C.</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">O 2</fw><cb type="end"/><lb/></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVII.</hi> Die Cheru&#x017F;cer, deren &#x017F;eit einigen Jahren in den Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Ge-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;chichten</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[107/0141] bis zu Ende des Bataviſchen Krieges. lohren gegangen, noch allein in der Feinde Haͤnden uͤbrig geblieben war, wieder ero- bert 3. Und Claudius wurde, bey beyden Siegen, als Imperator ausgeruffen 4. XXVI. Nicht minder haben ſich unter ſeiner Regierung, die Waffen der Teutſchen, ſo am rechten Ufer des Rheins wohneten, und inſonderheit der Bata- vier, zu Dienſte der Roͤmer herfuͤr gethan. Denn Claudius entſchloß a. 43. † Britannien zu bekriegen, damit er Gelegenheit finden moͤchte, die Ehre eines Triumphs zu erwerben. A. Plautius commandirete die Flotte, mit der er zwar in dem ietzigen Kent landete, aber tapfferen Wiederſtand fand. dio ruͤhmet die guten Dienſte, ſo die Teutſchen Huͤlffs-Voͤlcker den Roͤmern gethan, inſonder- heit wie ſie ſich gewaget, uͤber die Fluͤſſe, und ſelbſt uͤber die Temſe, zu ſchwimmen 1. Claudius kam erſt zur Armee, als ſie bereits an der Temſe ſtund, und ging uͤber den Fluß, ſchlug die feindliche Armee, und eroberte die Hauptſtadt des Koͤniges Cynobellini 2. Er ließ darauf A. Plautium als Stadthalter zuruͤcke, und eilete ſelber nach Rom, woſelbſt er im Triumph einzog, und den Beynamen Britanni- cus, fuͤr ſich, und ſeine Nachkommen erhielte 3, der aber auch mit ihm wieder erlo- ſchen. Unter andern Ehren-Zeichen dieſes Triumphs, hat er eine guͤldene Schiffs-Crone uͤber den Kaͤiſerlichen Pallaſt, zum Zeichen des bezwungenen Welt-Meers, ſetzen laſſen 4. Teutſche thun den Roͤmern gute Dienſte in Britañien. XXVII. Die Cheruſcer, deren ſeit einigen Jahren in den Roͤmiſchen Ge- ſchichten 3 4 † 1 §. XXVI. 1. dio p. 678. B. Igitur Plautius Ger- munos miſit, ſolitos etiam rapidiſſima flumina faci- le in armis tranare. Hi hoſtem inopinatum inva- dentes, neminem uirum ſauciarunt, equis tantum, qui currus traberent, vulneratis: quibus turbatis, ne ſeſſores quidem conſtare ualebant. Tum Flauium Veſpaſianum, qui ſummo poſt imperio potitus eſt, huiusque fratrem, Sabinum, legatum miſit; qui ipſi etiam, traiecto amne, permultos barbaros impro- uiſo interfecerunt. Neque uero reliqui fugae ſe de- derunt, ſed iterum, poſtero die proelium, incerta ui- ctoria, conſeruerunt, donec C. Sidius Geta, quum prope in hoſtium poteſtatem ueniſſet, ita eos uicit, ut ei propterea honores triumphales, quanquam conſul non fuiſſet, dati ſint. Inde ſe barbari ad fluuium Tameſin, qua is in Oceanum ſe exonerat, eoque affluente ſtagnat, receperunt; eumque facile tran- ſierunt, locorum, quae ſirma, & peruia, eſſent, gna- ri. cos Romani inſequentes, periclitati ſunt. mox, quum iterum Germani tranauiſſent, ac ſuperiori loco, per pontem quidam transgreſſi eſſent, undique bar- baris circumfuſi, magnam ſtragem ediderunt: reli- quos uero inconſultius conſectantes, in paludes inui- as inciderunt, multosque ſuorum amiſerunt. His de cauſis, & quia Togodumni interitu non modo ni- bil remiſerant Britanni, ſed acrius ad uindicandam cius cladem bellum parabant, ueritus Plautius, ul- tra non proceſſit; ſed cuſtodia eorum, quae tenuiſſet, poſita, Claudium accerſit: iuſſus id facere, ſi quid uiolentius eueniret. ad quam expeditionem, cum omnia multa parata erant, tum elephanti contracti. Claudius, accepto nuntio, res urbana, ac milites etiam, Vitellio collegae ſuo (cui conſulatum itidem, ut ſibi, ad ſex menſes dederat) mandauit, ipſe ab urbe Oſtiam deuectus eſt nauigio, inde Maſſiliam; reli- quoque itinere, partim terra, partim mari facto, ad Oceanum uenit, transmiſitque in Britanniam, & ad copias, ad Tameſin ſe expectantes, perrexit. Qui- bus ad ſe receptis, transgreſſus fluvium cum barba- ris, qui ad eius aduentum conuenerant, ſignis colla- tis dimicauit, uictoriaq; potitus eſt, & Camalodunum, Cynobellini regiam, cepit, multosque inde ui, alios deditione, in ſuam poteſtatem accepit. Ob haec ali- quoties Imperator dictus eſt, contra inſtitutum Ro- manorum. neque enim ſaepius, quam ſemel licet uno de bello id nomen adſumere. Porro Britannis, Clau- dius arma ademit, Plautioque eos regendos ſubigen- dosque reliquos, mandauit: ipſe Romam contendit. 2 Camalodunum, ietzo Maldon in Eſſex. 3 svetonivs in Claud. c. 17. Expeditionem unam omnium ſuſcepit, eamque modicam, cum, de- cretis ſibi a ſenatu ornamentis triumphalibus, leuio- rem maieſtati principali titulum arbitraretur, uel- letque iuſti triumphi decus: unde acquireret, Bri- tanniam potiſſimum elegit. 4 svetonivs ib. Inter hoſtilia ſpolia, na- ualem coronam faſtigio Palatinae domus iuxta ciui- cam fixit, traiecti & quaſi domiti Oceani inſigne. Auream ei IX. pondo & a Gallia comata colla- tam, ſcribit PLINIVS. H. N. L. XXXIII. c. 3. A. C. O 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/141
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 107. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/141>, abgerufen am 15.05.2024.