Magirus, Johannes: Kurzer und gründlicher Gegenbericht, darinnen wider den falschen Bericht Doktor Marxen zum Lamm zu Heidelberg, erwiesen wird. Tübingen, 1592.
sumtio sacramentali signorum sumtioni tam adumbratur, si vola, quan si digitis,Die empfahen das Sacrament auch / die es allein mit dem Mund / ohne das Mittel der Hand / nemen / wie allhie Beza selbst bekennet. si ore ipso, qu a m si manu accipias, vt ea postea comedas & deglutias. Nam certe ore sumere & manducare duo sunt, cun non, quicquid sumitur, manducetur, aut bibatur. Ac proinde sumtio Sacramentorun minime dici possit, ab ijs expungi vel omitti, qui ore duntaxat, absque officio manus illa accipiunt. Et quod ait D. Boquinus noster, ista manus acceptione, quam optime repraesentari ipsius Christi velut traditionem, vt noster fiat, sicut vere dicitur, ita etiam non est praecise eo vsque vrgendum, ac si oris quoque sumtio isti mysterio nullo modo conueniret, cum potius, (si subtiliter in ista liceret inquirere)Was mit dem Mund würdt empfahen / das nemen wir eigentlicher zu vns / dann was nur mit der Hand empfangen würdt. Dises bekennet Beza wider seinen Brudern / den Marxbruder zum Lamm. quod ore ipso sumitur, magis etiam nostrum fieri videatur, quam quod manu duntaxat accipiatur. Cur igitur, inquies, rectius facere dicis, qui manu, quam qui ore Sacramenta sumunt? Minime profecto, quod in isto sumendi discrimine tantum positum esse existimen: sed quoniam ab ea ratione, quae ab Apostolis & puriore Ecclesia seruata est, non sit temere discedendum. Deinde etiam, quod probabile sit, istam oris sumtionem non aliunde initio, quam a superstitiosa signorum veneratione profectam, quae postea etiam in manifestam [fremdsprachliches Material] impietatem euasit. Itaque officium fecisse existimo, qui abolita ista oris sumtione sane monstrosa, & a malis initijs profecta, adeoque, vbi adiunctam habet cultus opinionem, plane impia, sumtionem manus in Ecclesijs restituerunt. Sed quicquid recte fit, non est tamen simpliciterNota. & absolute necessarium. Ac proinde, qui istam manus sumtionem sic vrgent, vt Coenam in ijs Ecclesijs prophanari iudicent, vbi absque superstitione, ac multo magis absque impietate, sed vel ex pastorum aut Magistratus oscitantia, aut quia periculosa sit repentina nouatio,Welche drauff dringen / das Nachtmal müsse eben mit der Hand empfangen werden / die sind (auch nach Bezae meinung) eigen sinnig / vnd verstehen diß geheimnus nit. adhuc oris sumtio retinetur, vereor, (quod nulla cuiusquam iniuria dictum sit) vt ipsi potius nonnulla rerum istarum ignorantia, vel [fremdsprachliches Material] peccent. At enim, inquiunt, iubemur facere, quod fecit Dominus: Concedo, sed ita, vt in illis etiam, quae facienda praecepit, primariam consilij ipsius intentionem, vt loquuntur, ob oculos semper habeamus: formam autem non temere mutemus, imo ne mutemus quidem nullo modo, si praecise mandata sumtio sacramentali signorum sumtioni tàm adumbratur, si vola, quã si digitis,Die empfahen das Sacrament auch / die es allein mit dem Mund / ohne das Mittel der Hand / nemen / wie allhie Beza selbst bekennet. si ore ipso, qu à m si manu accipias, vt ea postea comedas & deglutias. Nam certè ore sumere & manducare duo sunt, cũ non, quicquid sumitur, manducetur, aut bibatur. Ac proinde sumtio Sacramentorũ minimè dici possit, ab ijs expungi vel omitti, qui ore duntaxat, absque officio manus illa accipiunt. Et quod ait D. Boquinus noster, ista manus acceptione, quàm optimè repraesentari ipsius Christi velut traditionem, vt noster fiat, sicut verè dicitur, ita etiam non est praecisè eo vsque vrgendum, ac si oris quoque sumtio isti mysterio nullo modo conueniret, cùm potiùs, (si subtiliter in ista liceret inquirere)Was mit dem Mund würdt empfahen / das nemen wir eigentlicher zu vns / dann was nur mit der Hand empfangen würdt. Dises bekennet Beza wider seinen Brudern / den Marxbruder zum Lam̃. quod ore ipso sumitur, magis etiam nostrum fieri videatur, quàm quod manu duntaxat accipiatur. Cur igitur, inquies, rectiùs facere dicis, qui manu, quàm qui ore Sacramenta sumunt? Minimè profectò, quòd in isto sumendi discrimine tantùm positum esse existimẽ: sed quoniam ab ea ratione, quae ab Apostolis & puriore Ecclesia seruata est, non sit temerè discedendum. Deinde etiam, quòd probabile sit, istam oris sumtionem non aliundè initio, quàm à superstitiosa signorum veneratione profectam, quae postea etiam in manifestam [fremdsprachliches Material] impietatem euasit. Itaque officium fecisse existimo, qui abolita ista oris sumtione sanè monstrosa, & à malis initijs profecta, adeoque, vbi adiunctam habet cultus opinionem, planè impia, sumtionem manus in Ecclesijs restituerunt. Sed quicquid rectè fit, non est tamen simpliciterNota. & absolutè necessarium. Ac proinde, qui istam manus sumtionem sic vrgent, vt Coenam in ijs Ecclesijs prophanari iudicent, vbi absque superstitione, ac multò magis absque impietate, sed vel ex pastorum aut Magistratus oscitantia, aut quia periculosa sit repentina nouatio,Welche drauff dringen / das Nachtmal müsse eben mit der Hand empfangen werden / die sind (auch nach Bezae meinung) eigen sinnig / vnd verstehen diß geheimnus nit. adhuc oris sumtio retinetur, vereor, (quod nulla cuiusquam iniuria dictum sit) vt ipsi potiùs nonnulla rerum istarum ignorantia, vel [fremdsprachliches Material] peccent. At enim, inquiunt, iubemur facere, quod fecit Dominus: Concedo, sed ita, vt in illis etiam, quae facienda praecepit, primariam consilij ipsius intentionem, vt loquuntur, ob oculos semper habeamus: formam autem non temerè mutemus, imò ne mutemus quidem nullo modo, si praecisè mandata <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0087" n="85"/> sumtio sacramentali signorum sumtioni tàm adumbratur, si vola, quã si digitis,<note place="left">Die empfahen das Sacrament auch / die es allein mit dem Mund / ohne das Mittel der Hand / nemen / wie allhie Beza selbst bekennet.</note> si ore ipso, qu à m si manu accipias, vt ea postea comedas & deglutias. Nam certè ore sumere & manducare duo sunt, cũ non, quicquid sumitur, manducetur, aut bibatur. Ac proinde sumtio Sacramentorũ minimè dici possit, ab ijs expungi vel omitti, qui ore duntaxat, absque officio manus illa accipiunt. Et quod ait D. Boquinus noster, ista manus acceptione, quàm optimè repraesentari ipsius Christi velut traditionem, vt noster fiat, sicut verè dicitur, ita etiam non est praecisè eo vsque vrgendum, ac si oris quoque sumtio isti mysterio nullo modo conueniret, cùm potiùs, (si subtiliter in ista liceret inquirere)<note place="left">Was mit dem Mund würdt empfahen / das nemen wir eigentlicher zu vns / dann was nur mit der Hand empfangen würdt. Dises bekennet Beza wider seinen Brudern / den Marxbruder zum Lam̃.</note> quod ore ipso sumitur, magis etiam nostrum fieri videatur, quàm quod manu duntaxat accipiatur.</p> <p>Cur igitur, inquies, rectiùs facere dicis, qui manu, quàm qui ore Sacramenta sumunt? Minimè profectò, quòd in isto sumendi discrimine tantùm positum esse existimẽ: sed quoniam ab ea ratione, quae ab Apostolis & puriore Ecclesia seruata est, non sit temerè discedendum. Deinde etiam, quòd probabile sit, istam oris sumtionem non aliundè initio, quàm à superstitiosa signorum veneratione profectam, quae postea etiam in manifestam <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> impietatem euasit. Itaque officium fecisse existimo, qui abolita ista oris sumtione sanè monstrosa, & à malis initijs profecta, adeoque, vbi adiunctam habet cultus opinionem, planè impia, sumtionem manus in Ecclesijs restituerunt. Sed quicquid rectè fit, non est tamen simpliciter<note place="right">Nota.</note> & absolutè necessarium. Ac proinde, qui istam manus sumtionem sic vrgent, vt Coenam in ijs Ecclesijs prophanari iudicent, vbi absque superstitione, ac multò magis absque impietate, sed vel ex pastorum aut Magistratus oscitantia, aut quia periculosa sit repentina nouatio,<note place="left">Welche drauff dringen / das Nachtmal müsse eben mit der Hand empfangen werden / die sind (auch nach Bezae meinung) eigen sinnig / vnd verstehen diß geheimnus nit.</note> adhuc oris sumtio retinetur, vereor, (quod nulla cuiusquam iniuria dictum sit) vt ipsi potiùs nonnulla rerum istarum ignorantia, vel <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> peccent.</p> <p>At enim, inquiunt, iubemur facere, quod fecit Dominus: Concedo, sed ita, vt in illis etiam, quae facienda praecepit, primariam consilij ipsius intentionem, vt loquuntur, ob oculos semper habeamus: formam autem non temerè mutemus, imò ne mutemus quidem nullo modo, si praecisè mandata </p> </div> </body> </text> </TEI> [85/0087]
sumtio sacramentali signorum sumtioni tàm adumbratur, si vola, quã si digitis, si ore ipso, qu à m si manu accipias, vt ea postea comedas & deglutias. Nam certè ore sumere & manducare duo sunt, cũ non, quicquid sumitur, manducetur, aut bibatur. Ac proinde sumtio Sacramentorũ minimè dici possit, ab ijs expungi vel omitti, qui ore duntaxat, absque officio manus illa accipiunt. Et quod ait D. Boquinus noster, ista manus acceptione, quàm optimè repraesentari ipsius Christi velut traditionem, vt noster fiat, sicut verè dicitur, ita etiam non est praecisè eo vsque vrgendum, ac si oris quoque sumtio isti mysterio nullo modo conueniret, cùm potiùs, (si subtiliter in ista liceret inquirere) quod ore ipso sumitur, magis etiam nostrum fieri videatur, quàm quod manu duntaxat accipiatur.
Die empfahen das Sacrament auch / die es allein mit dem Mund / ohne das Mittel der Hand / nemen / wie allhie Beza selbst bekennet.
Was mit dem Mund würdt empfahen / das nemen wir eigentlicher zu vns / dann was nur mit der Hand empfangen würdt. Dises bekennet Beza wider seinen Brudern / den Marxbruder zum Lam̃. Cur igitur, inquies, rectiùs facere dicis, qui manu, quàm qui ore Sacramenta sumunt? Minimè profectò, quòd in isto sumendi discrimine tantùm positum esse existimẽ: sed quoniam ab ea ratione, quae ab Apostolis & puriore Ecclesia seruata est, non sit temerè discedendum. Deinde etiam, quòd probabile sit, istam oris sumtionem non aliundè initio, quàm à superstitiosa signorum veneratione profectam, quae postea etiam in manifestam _ impietatem euasit. Itaque officium fecisse existimo, qui abolita ista oris sumtione sanè monstrosa, & à malis initijs profecta, adeoque, vbi adiunctam habet cultus opinionem, planè impia, sumtionem manus in Ecclesijs restituerunt. Sed quicquid rectè fit, non est tamen simpliciter & absolutè necessarium. Ac proinde, qui istam manus sumtionem sic vrgent, vt Coenam in ijs Ecclesijs prophanari iudicent, vbi absque superstitione, ac multò magis absque impietate, sed vel ex pastorum aut Magistratus oscitantia, aut quia periculosa sit repentina nouatio, adhuc oris sumtio retinetur, vereor, (quod nulla cuiusquam iniuria dictum sit) vt ipsi potiùs nonnulla rerum istarum ignorantia, vel _ peccent.
Nota.
Welche drauff dringen / das Nachtmal müsse eben mit der Hand empfangen werden / die sind (auch nach Bezae meinung) eigen sinnig / vnd verstehen diß geheimnus nit. At enim, inquiunt, iubemur facere, quod fecit Dominus: Concedo, sed ita, vt in illis etiam, quae facienda praecepit, primariam consilij ipsius intentionem, vt loquuntur, ob oculos semper habeamus: formam autem non temerè mutemus, imò ne mutemus quidem nullo modo, si praecisè mandata
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/magirus_bericht_1592 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/magirus_bericht_1592/87 |
| Zitationshilfe: | Magirus, Johannes: Kurzer und gründlicher Gegenbericht, darinnen wider den falschen Bericht Doktor Marxen zum Lamm zu Heidelberg, erwiesen wird. Tübingen, 1592, S. 85. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/magirus_bericht_1592/87>, abgerufen am 25.11.2024. |
