Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

[Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753.

Bild:
<< vorherige Seite

Leben und Thaten der liefländischen Ordensmeister,
1239nik der Grafen von Schauenburg berichtet, seine Gemahlin Helwig, eine Toch-
ter Hermans Grafen von der Lippe, zur Reisegefärtin. Jm folgenden Jahr
gieng er wieder nach Hause, und zog am 13ten Aug. am Tage Hippolyti die
Franciskanerkutte an.

1240

Der König Woldemar befahl allen Lehnsleuten in Est- und Wirland
unterm 14ten Jul. von Wartinsborg, von allen Zehnden, welche die Esten
erlegen müsten, wieder den Zehnden dem revelschen Bischof ins Haus zu schi-
cken. Er bestimte auch dem Torchill zum Nutzen des revelschen Stifts 80 Haken
im Revelschen, und 40 Haken in Wirland, welche letztern doch, so bald Wir-
land
einen eigenen Bischof bekommen würde, so gleich wieder an das wirländi-
sche
Stift fallen solten. Gegeben zu Eresborg am 16ten September.

1241

Die oeselschen Bauren hatten das Joch des Christenthums abgeschüttelt,
wurden aber von Andreas von Velven bald wieder gedemüthiget c), und musten

sich
c) Recognitio Fratris Andreae de Velven, Magistri Liuoniae et per absentiam Domini
Henrici Episcopi Osiliensis in eadem dioecesi Vicegerentis, qua fatetur Apostatas
Osilienses, qui profectui Christianorum illius viciniae multum incommodarunt, con-
ditionibus ab iisdem propositis, quae hic inseruntur, in gremium matris Ecclesiae
et ad vnitatem fidei se recepisse, saluo in omnibus iure dioecesiano Episc.
1241.
In N. D. nostri Iesu Christi, Amen. Anno Dominicae Incarnationis MCCXLI
Venerabili Domino H. Episcopo Osiliae et Maritimae
*) pro suis agendis ad sedem
Apostolicam vergente, qui negotia Episcopatus sui Magistro et Fratribus Domus
Teutonicorum in Liuonia plene commiserat et deuote, accidunt ea quae sunt inferius
adnotata. Ego Frater Andreas de velven Domus Teutonicorum sratr. Magi-
ster
**) in Liuonia, cum essem in maritima, Osiliani apostatae, qui Christianis nimis
infesti et nociui existunt, in mari, terris et insulis cismarinis, ordinatione diuinae
gratiae nuncios suos pro attemptanda compositione in Maritimam transmiserunt.
Multis itaque placitis et interlocutoriis hinc inde habitis, praedicti apostatae in hoc
tandem uniuersaliter et finaliter conueniuut; Quod si Ecclesia subscriptam formam
sine omni permutatione violenta in perpetuum ab ipsis acceptare dignaretur, vellent
redire deuoto animo et prompta voluntate ad Catholicae fidei, a qua diabolico instin-
ctu recesserant, vnitatem. Forma autem talis erat. Pro censu dimidiam mensuram
siliginis quod vulgariter dicitur, Punt, de quolibet vnco dare promiserunt et in cog-
gam inferre, quam Episcopus eorum seu Magister Rigensis ipsius sumptibus procu-
rabunt. Si vero coggam habere non potuerint; Naues et Gubernatores in ipsa ter-
ra conducent, quae ab ipsis Osilianis in Rigam seu Maritimam deducentur. Aduo-
catum ad secularia iudicia semel in anno, eo scil. tempore quo census colligitur,
recipient, qui de seniorum terrae consilio iudicabit, quae fuerint iudicanda. Pro
occisione pueri 3 Oseringh
***) ad poenam dabunt, et mater ipsa quoque diebus do-
minicis nuda in Coemeterio recipiet disciplinas. Interim si quis ritu gentili immo-
lauit et qui immolari fecit, vterque dimidiam Marcam argenti dabit; ipse autem qui
sic immolat 3 diebus dominicis nudus in Coemeterio vapulabit. Si quis in 6ta HR
vel quadragesima, Vigiliis Apostolorum seu quatuor temporibus carnes comedit, di-
midiam marcam argenti persoluet. Si homicidium inter ipsos et homines alterius
terrae contigit, X Marcis argenti redimet. Clericis Parochianis et Ecclesiis prae-
bendam dabunt, quam ante Apostasiam dare consueuerant, cum restitutione omnium
ablatorum. Cognito ergo, quod praedicti Osiliani fidelibus in Circuitu suo positis minus
fuerant opportuni, quod proficientiam et incrementum fidei in partibus Liuoniae ve-
hementer impediebat; Ego praedictus frater A. Magister Rigensis de Consilio fra-
trum meorum et Clericorum Vasallorum et de Maritima et multorum aliorum fide-

lium
*) Da die oeselschen Bischöfe um diese Zeit den Vornamen H. im Original haben, so setzt es in den
Abschriften grosse Unordnung in Absicht der Zeitrechnung indem dieselben bald Herman bald
Heinrich daraus machen. 1256 war ein H. Epicopus Osiliae etMarimae zu Lübeck, wo er
allen Kaufleuten freie Handlung nach Oesel und der Wyk erlaubte, sie auch mit der Sicherheit
ihrer Güter im Fal des Schifsbruchs begnadigte.
**) Hier hätten wir einen neuen Meister, der bisher nicht in unserm Verzeichnis der Herrrmeister be-
kant geworden. Zwey Ursachen stunden im Wege, warum man ihn nicht mit in das Verzeich-
nis derselben bringen wollen; einmal weil sein Name ungewis lautet, und in dem Original Andreas
von Nötken gelesen werden kan. Zum andern hat sich auch weiter nichts ausser diesem Document
von ihm finden wollen. Ein mehrers siehe beim Jahr 1245 in den Anmerkungen.
***) Vide quae ad Liuonorum iura circa annum 1228 adnotauimus.

Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter,
1239nik der Grafen von Schauenburg berichtet, ſeine Gemahlin Helwig, eine Toch-
ter Hermans Grafen von der Lippe, zur Reiſegefaͤrtin. Jm folgenden Jahr
gieng er wieder nach Hauſe, und zog am 13ten Aug. am Tage Hippolyti die
Franciskanerkutte an.

1240

Der Koͤnig Woldemar befahl allen Lehnsleuten in Eſt- und Wirland
unterm 14ten Jul. von Wartinsborg, von allen Zehnden, welche die Eſten
erlegen muͤſten, wieder den Zehnden dem revelſchen Biſchof ins Haus zu ſchi-
cken. Er beſtimte auch dem Torchill zum Nutzen des revelſchen Stifts 80 Haken
im Revelſchen, und 40 Haken in Wirland, welche letztern doch, ſo bald Wir-
land
einen eigenen Biſchof bekommen wuͤrde, ſo gleich wieder an das wirlaͤndi-
ſche
Stift fallen ſolten. Gegeben zu Eresborg am 16ten September.

1241

Die oeſelſchen Bauren hatten das Joch des Chriſtenthums abgeſchuͤttelt,
wurden aber von Andreas von Velven bald wieder gedemuͤthiget c), und muſten

ſich
c) Recognitio Fratris Andreae de Velven, Magiſtri Liuoniae et per abſentiam Domini
Henrici Epiſcopi Oſilienſis in eadem dioeceſi Vicegerentis, qua fatetur Apoſtatas
Oſilienſes, qui profectui Chriſtianorum illius viciniae multum incommodarunt, con-
ditionibus ab iisdem propoſitis, quae hic inſeruntur, in gremium matris Eccleſiae
et ad vnitatem fidei ſe recepiſſe, ſaluo in omnibus iure dioeceſiano Epiſc.
1241.
In N. D. noſtri Ieſu Chriſti, Amen. Anno Dominicae Incarnationis MCCXLI
Venerabili Domino H. Epiſcopo Oſiliae et Maritimae
*) pro ſuis agendis ad ſedem
Apoſtolicam vergente, qui negotia Epiſcopatus ſui Magiſtro et Fratribus Domus
Teutonicorum in Liuonia plene commiſerat et deuote, accidunt ea quae ſunt inferius
adnotata. Ego Frater Andreas de velven Domus Teutonicorum ſratr. Magi-
ſter
**) in Liuonia, cum eſſem in maritima, Oſiliani apoſtatae, qui Chriſtianis nimis
infeſti et nociui exiſtunt, in mari, terris et inſulis cismarinis, ordinatione diuinae
gratiae nuncios ſuos pro attemptanda compoſitione in Maritimam transmiſerunt.
Multis itaque placitis et interlocutoriis hinc inde habitis, praedicti apoſtatae in hoc
tandem uniuerſaliter et finaliter conueniuut; Quod ſi Eccleſia ſubſcriptam formam
ſine omni permutatione violenta in perpetuum ab ipſis acceptare dignaretur, vellent
redire deuoto animo et prompta voluntate ad Catholicae fidei, a qua diabolico inſtin-
ctu receſſerant, vnitatem. Forma autem talis erat. Pro cenſu dimidiam menſuram
ſiliginis quod vulgariter dicitur, Punt, de quolibet vnco dare promiſerunt et in cog-
gam inferre, quam Epiſcopus eorum ſeu Magiſter Rigenſis ipſius ſumptibus procu-
rabunt. Si vero coggam habere non potuerint; Naues et Gubernatores in ipſa ter-
ra conducent, quae ab ipſis Oſilianis in Rigam ſeu Maritimam deducentur. Aduo-
catum ad ſecularia iudicia ſemel in anno, eo ſcil. tempore quo cenſus colligitur,
recipient, qui de ſeniorum terrae conſilio iudicabit, quae fuerint iudicanda. Pro
occiſione pueri 3 Oſeringh
***) ad poenam dabunt, et mater ipſa quoque diebus do-
minicis nuda in Coemeterio recipiet diſciplinas. Interim ſi quis ritu gentili immo-
lauit et qui immolari fecit, vterque dimidiam Marcam argenti dabit; ipſe autem qui
ſic immolat 3 diebus dominicis nudus in Coemeterio vapulabit. Si quis in 6ta HR
vel quadrageſima, Vigiliis Apoſtolorum ſeu quatuor temporibus carnes comedit, di-
midiam marcam argenti perſoluet. Si homicidium inter ipſos et homines alterius
terrae contigit, X Marcis argenti redimet. Clericis Parochianis et Eccleſiis prae-
bendam dabunt, quam ante Apoſtaſiam dare conſueuerant, cum reſtitutione omnium
ablatorum. Cognito ergo, quod praedicti Oſiliani fidelibus in Circuitu ſuo poſitis minus
fuerant opportuni, quod proficientiam et incrementum fidei in partibus Liuoniae ve-
hementer impediebat; Ego praedictus frater A. Magiſter Rigenſis de Conſilio fra-
trum meorum et Clericorum Vaſallorum et de Maritima et multorum aliorum fide-

lium
*) Da die oeſelſchen Biſchoͤfe um dieſe Zeit den Vornamen H. im Original haben, ſo ſetzt es in den
Abſchriften groſſe Unordnung in Abſicht der Zeitrechnung indem dieſelben bald Herman bald
Heinrich daraus machen. 1256 war ein H. Epicopus Oſiliæ etMarimae zu Luͤbeck, wo er
allen Kaufleuten freie Handlung nach Oeſel und der Wyk erlaubte, ſie auch mit der Sicherheit
ihrer Guͤter im Fal des Schifsbruchs begnadigte.
**) Hier haͤtten wir einen neuen Meiſter, der bisher nicht in unſerm Verzeichnis der Herrrmeiſter be-
kant geworden. Zwey Urſachen ſtunden im Wege, warum man ihn nicht mit in das Verzeich-
nis derſelben bringen wollen; einmal weil ſein Name ungewis lautet, und in dem Original Andreas
von Noͤtken geleſen werden kan. Zum andern hat ſich auch weiter nichts auſſer dieſem Document
von ihm finden wollen. Ein mehrers ſiehe beim Jahr 1245 in den Anmerkungen.
***) Vide quae ad Liuonorum iura circa annum 1228 adnotauimus.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0060" n="42"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Leben und Thaten der liefla&#x0364;ndi&#x017F;chen Ordensmei&#x017F;ter,</hi></fw><lb/><note place="left">1239</note>nik der Grafen von <hi rendition="#fr">Schauenburg</hi> berichtet, &#x017F;eine Gemahlin <hi rendition="#fr">Helwig,</hi> eine Toch-<lb/>
ter <hi rendition="#fr">Hermans</hi> Grafen von der <hi rendition="#fr">Lippe,</hi> zur Rei&#x017F;egefa&#x0364;rtin. Jm folgenden Jahr<lb/>
gieng er wieder nach Hau&#x017F;e, und zog am 13ten Aug. am Tage <hi rendition="#fr">Hippolyti</hi> die<lb/><hi rendition="#fr">Franciskaner</hi>kutte an.</p><lb/>
        <note place="left">1240</note>
        <p>Der Ko&#x0364;nig <hi rendition="#fr">Woldemar</hi> befahl allen Lehnsleuten in <hi rendition="#fr">E&#x017F;t-</hi> und <hi rendition="#fr">Wirland</hi><lb/>
unterm 14ten Jul. von <hi rendition="#fr">Wartinsborg,</hi> von allen Zehnden, welche die <hi rendition="#fr">E&#x017F;ten</hi><lb/>
erlegen mu&#x0364;&#x017F;ten, wieder den Zehnden dem <hi rendition="#fr">revel&#x017F;chen</hi> Bi&#x017F;chof ins Haus zu &#x017F;chi-<lb/>
cken. Er be&#x017F;timte auch dem <hi rendition="#fr">Torchill</hi> zum Nutzen des <hi rendition="#fr">revel&#x017F;chen</hi> Stifts 80 Haken<lb/>
im <hi rendition="#fr">Revel&#x017F;chen,</hi> und 40 Haken in <hi rendition="#fr">Wirland,</hi> welche letztern doch, &#x017F;o bald <hi rendition="#fr">Wir-<lb/>
land</hi> einen eigenen Bi&#x017F;chof bekommen wu&#x0364;rde, &#x017F;o gleich wieder an das <hi rendition="#fr">wirla&#x0364;ndi-<lb/>
&#x017F;che</hi> Stift fallen &#x017F;olten. Gegeben zu <hi rendition="#fr">Eresborg</hi> am 16ten September.</p><lb/>
        <note place="left">1241</note>
        <p>Die <hi rendition="#fr">oe&#x017F;el&#x017F;chen</hi> Bauren hatten das Joch des Chri&#x017F;tenthums abge&#x017F;chu&#x0364;ttelt,<lb/>
wurden aber von <hi rendition="#fr">Andreas</hi> von <hi rendition="#fr">Velven</hi> bald wieder gedemu&#x0364;thiget <note xml:id="g51" next="#g52" place="foot" n="c)"><hi rendition="#aq">Recognitio Fratris <hi rendition="#i">Andreae de Velven</hi>, Magi&#x017F;tri <hi rendition="#i">Liuoniae</hi> et per ab&#x017F;entiam Domini<lb/><hi rendition="#i">Henrici</hi> Epi&#x017F;copi <hi rendition="#i">O&#x017F;ilien&#x017F;is</hi> in eadem dioece&#x017F;i Vicegerentis, qua fatetur Apo&#x017F;tatas<lb/><hi rendition="#i">O&#x017F;ilien&#x017F;es</hi>, qui profectui Chri&#x017F;tianorum illius viciniae multum incommodarunt, con-<lb/>
ditionibus ab iisdem propo&#x017F;itis, quae hic in&#x017F;eruntur, in gremium matris Eccle&#x017F;iae<lb/>
et ad vnitatem fidei &#x017F;e recepi&#x017F;&#x017F;e, &#x017F;aluo in omnibus iure dioece&#x017F;iano Epi&#x017F;c.</hi> 1241.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">I</hi>n N. D. no&#x017F;tri Ie&#x017F;u Chri&#x017F;ti, Amen. Anno Dominicae Incarnationis MCCXLI<lb/>
Venerabili Domino H. Epi&#x017F;copo <hi rendition="#i">O&#x017F;iliae</hi> et Maritimae</hi><note place="foot" n="*)">Da die <hi rendition="#fr">oe&#x017F;el&#x017F;chen</hi> Bi&#x017F;cho&#x0364;fe um die&#x017F;e Zeit den Vornamen <hi rendition="#fr">H.</hi> im Original haben, &#x017F;o &#x017F;etzt es in den<lb/>
Ab&#x017F;chriften gro&#x017F;&#x017F;e Unordnung in Ab&#x017F;icht der Zeitrechnung indem die&#x017F;elben bald <hi rendition="#fr">Herman</hi> bald<lb/><hi rendition="#fr">Heinrich</hi> daraus machen. 1256 war ein <hi rendition="#fr">H.</hi> <hi rendition="#aq">Epicopus <hi rendition="#i">O&#x017F;iliæ</hi> etMarimae</hi> zu <hi rendition="#fr">Lu&#x0364;beck,</hi> wo er<lb/>
allen Kaufleuten freie Handlung nach <hi rendition="#fr">Oe&#x017F;el</hi> und der <hi rendition="#fr">Wyk</hi> erlaubte, &#x017F;ie auch mit der Sicherheit<lb/>
ihrer Gu&#x0364;ter im Fal des Schifsbruchs begnadigte.</note> <hi rendition="#aq">pro &#x017F;uis agendis ad &#x017F;edem<lb/>
Apo&#x017F;tolicam vergente, qui negotia Epi&#x017F;copatus &#x017F;ui Magi&#x017F;tro et Fratribus Domus<lb/><hi rendition="#i">Teutonicorum</hi> in <hi rendition="#i">Liuonia</hi> plene commi&#x017F;erat et deuote, accidunt ea quae &#x017F;unt inferius<lb/>
adnotata. Ego Frater <hi rendition="#i">Andreas</hi> de <hi rendition="#k">velven</hi> Domus <hi rendition="#i">Teutonicorum</hi> &#x017F;ratr. Magi-<lb/>
&#x017F;ter</hi><note place="foot" n="**)">Hier ha&#x0364;tten wir einen neuen Mei&#x017F;ter, der bisher nicht in un&#x017F;erm Verzeichnis der Herrrmei&#x017F;ter be-<lb/>
kant geworden. Zwey Ur&#x017F;achen &#x017F;tunden im Wege, warum man ihn nicht mit in das Verzeich-<lb/>
nis der&#x017F;elben bringen wollen; einmal weil &#x017F;ein Name ungewis lautet, und in dem Original <hi rendition="#fr">Andreas</hi><lb/>
von <hi rendition="#fr">No&#x0364;tken</hi> gele&#x017F;en werden kan. Zum andern hat &#x017F;ich auch weiter nichts au&#x017F;&#x017F;er die&#x017F;em Document<lb/>
von ihm finden wollen. Ein mehrers &#x017F;iehe beim Jahr 1245 in den Anmerkungen.</note> <hi rendition="#aq">in <hi rendition="#i">Liuonia</hi>, cum e&#x017F;&#x017F;em in maritima, <hi rendition="#i">O&#x017F;iliani</hi> apo&#x017F;tatae, qui Chri&#x017F;tianis nimis<lb/>
infe&#x017F;ti et nociui exi&#x017F;tunt, in mari, terris et in&#x017F;ulis cismarinis, ordinatione diuinae<lb/>
gratiae nuncios &#x017F;uos pro attemptanda compo&#x017F;itione in Maritimam transmi&#x017F;erunt.<lb/>
Multis itaque placitis et interlocutoriis hinc inde habitis, praedicti apo&#x017F;tatae in hoc<lb/>
tandem uniuer&#x017F;aliter et finaliter conueniuut; Quod &#x017F;i Eccle&#x017F;ia &#x017F;ub&#x017F;criptam formam<lb/>
&#x017F;ine omni permutatione violenta in perpetuum ab ip&#x017F;is acceptare dignaretur, vellent<lb/>
redire deuoto animo et prompta voluntate ad Catholicae fidei, a qua diabolico in&#x017F;tin-<lb/>
ctu rece&#x017F;&#x017F;erant, vnitatem. Forma autem talis erat. Pro cen&#x017F;u dimidiam men&#x017F;uram<lb/>
&#x017F;iliginis quod vulgariter dicitur, <hi rendition="#i">Punt</hi>, de quolibet vnco dare promi&#x017F;erunt et in cog-<lb/>
gam inferre, quam Epi&#x017F;copus eorum &#x017F;eu Magi&#x017F;ter <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;is</hi> ip&#x017F;ius &#x017F;umptibus procu-<lb/>
rabunt. Si vero coggam habere non potuerint; Naues et Gubernatores in ip&#x017F;a ter-<lb/>
ra conducent, quae ab ip&#x017F;is <hi rendition="#i">O&#x017F;ilianis</hi> in <hi rendition="#i">Rigam</hi> &#x017F;eu Maritimam deducentur. Aduo-<lb/>
catum ad &#x017F;ecularia iudicia &#x017F;emel in anno, eo &#x017F;cil. tempore quo cen&#x017F;us colligitur,<lb/>
recipient, qui de &#x017F;eniorum terrae con&#x017F;ilio iudicabit, quae fuerint iudicanda. Pro<lb/>
occi&#x017F;ione pueri 3 <hi rendition="#i">O&#x017F;eringh</hi></hi><note place="foot" n="***)"><hi rendition="#aq">Vide quae ad <hi rendition="#i">Liuonorum</hi> iura circa annum 1228 adnotauimus.</hi></note> <hi rendition="#aq">ad poenam dabunt, et mater ip&#x017F;a quoque diebus do-<lb/>
minicis nuda in Coemeterio recipiet di&#x017F;ciplinas. Interim &#x017F;i quis ritu gentili immo-<lb/>
lauit et qui immolari fecit, vterque dimidiam Marcam argenti dabit; ip&#x017F;e autem qui<lb/>
&#x017F;ic immolat 3 diebus dominicis nudus in Coemeterio vapulabit. Si quis in 6ta <hi rendition="#g">HR</hi><lb/>
vel quadrage&#x017F;ima, Vigiliis Apo&#x017F;tolorum &#x017F;eu quatuor temporibus carnes comedit, di-<lb/>
midiam marcam argenti per&#x017F;oluet. Si homicidium inter ip&#x017F;os et homines alterius<lb/>
terrae contigit, X Marcis argenti redimet. Clericis Parochianis et Eccle&#x017F;iis prae-<lb/>
bendam dabunt, quam ante Apo&#x017F;ta&#x017F;iam dare con&#x017F;ueuerant, cum re&#x017F;titutione omnium<lb/>
ablatorum. Cognito ergo, quod praedicti <hi rendition="#i">O&#x017F;iliani</hi> fidelibus in Circuitu &#x017F;uo po&#x017F;itis minus<lb/>
fuerant opportuni, quod proficientiam et incrementum fidei in partibus Liuoniae ve-<lb/>
hementer impediebat; Ego praedictus frater A. Magi&#x017F;ter <hi rendition="#i">Rigen&#x017F;is</hi> de Con&#x017F;ilio fra-<lb/>
trum meorum et Clericorum Va&#x017F;allorum et de Maritima et multorum aliorum fide-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">lium</hi></fw></note>, und mu&#x017F;ten<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;ich</fw><lb/><lb/>
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[42/0060] Leben und Thaten der lieflaͤndiſchen Ordensmeiſter, nik der Grafen von Schauenburg berichtet, ſeine Gemahlin Helwig, eine Toch- ter Hermans Grafen von der Lippe, zur Reiſegefaͤrtin. Jm folgenden Jahr gieng er wieder nach Hauſe, und zog am 13ten Aug. am Tage Hippolyti die Franciskanerkutte an. 1239 Der Koͤnig Woldemar befahl allen Lehnsleuten in Eſt- und Wirland unterm 14ten Jul. von Wartinsborg, von allen Zehnden, welche die Eſten erlegen muͤſten, wieder den Zehnden dem revelſchen Biſchof ins Haus zu ſchi- cken. Er beſtimte auch dem Torchill zum Nutzen des revelſchen Stifts 80 Haken im Revelſchen, und 40 Haken in Wirland, welche letztern doch, ſo bald Wir- land einen eigenen Biſchof bekommen wuͤrde, ſo gleich wieder an das wirlaͤndi- ſche Stift fallen ſolten. Gegeben zu Eresborg am 16ten September. Die oeſelſchen Bauren hatten das Joch des Chriſtenthums abgeſchuͤttelt, wurden aber von Andreas von Velven bald wieder gedemuͤthiget c), und muſten ſich c) Recognitio Fratris Andreae de Velven, Magiſtri Liuoniae et per abſentiam Domini Henrici Epiſcopi Oſilienſis in eadem dioeceſi Vicegerentis, qua fatetur Apoſtatas Oſilienſes, qui profectui Chriſtianorum illius viciniae multum incommodarunt, con- ditionibus ab iisdem propoſitis, quae hic inſeruntur, in gremium matris Eccleſiae et ad vnitatem fidei ſe recepiſſe, ſaluo in omnibus iure dioeceſiano Epiſc. 1241. In N. D. noſtri Ieſu Chriſti, Amen. Anno Dominicae Incarnationis MCCXLI Venerabili Domino H. Epiſcopo Oſiliae et Maritimae *) pro ſuis agendis ad ſedem Apoſtolicam vergente, qui negotia Epiſcopatus ſui Magiſtro et Fratribus Domus Teutonicorum in Liuonia plene commiſerat et deuote, accidunt ea quae ſunt inferius adnotata. Ego Frater Andreas de velven Domus Teutonicorum ſratr. Magi- ſter **) in Liuonia, cum eſſem in maritima, Oſiliani apoſtatae, qui Chriſtianis nimis infeſti et nociui exiſtunt, in mari, terris et inſulis cismarinis, ordinatione diuinae gratiae nuncios ſuos pro attemptanda compoſitione in Maritimam transmiſerunt. Multis itaque placitis et interlocutoriis hinc inde habitis, praedicti apoſtatae in hoc tandem uniuerſaliter et finaliter conueniuut; Quod ſi Eccleſia ſubſcriptam formam ſine omni permutatione violenta in perpetuum ab ipſis acceptare dignaretur, vellent redire deuoto animo et prompta voluntate ad Catholicae fidei, a qua diabolico inſtin- ctu receſſerant, vnitatem. Forma autem talis erat. Pro cenſu dimidiam menſuram ſiliginis quod vulgariter dicitur, Punt, de quolibet vnco dare promiſerunt et in cog- gam inferre, quam Epiſcopus eorum ſeu Magiſter Rigenſis ipſius ſumptibus procu- rabunt. Si vero coggam habere non potuerint; Naues et Gubernatores in ipſa ter- ra conducent, quae ab ipſis Oſilianis in Rigam ſeu Maritimam deducentur. Aduo- catum ad ſecularia iudicia ſemel in anno, eo ſcil. tempore quo cenſus colligitur, recipient, qui de ſeniorum terrae conſilio iudicabit, quae fuerint iudicanda. Pro occiſione pueri 3 Oſeringh ***) ad poenam dabunt, et mater ipſa quoque diebus do- minicis nuda in Coemeterio recipiet diſciplinas. Interim ſi quis ritu gentili immo- lauit et qui immolari fecit, vterque dimidiam Marcam argenti dabit; ipſe autem qui ſic immolat 3 diebus dominicis nudus in Coemeterio vapulabit. Si quis in 6ta HR vel quadrageſima, Vigiliis Apoſtolorum ſeu quatuor temporibus carnes comedit, di- midiam marcam argenti perſoluet. Si homicidium inter ipſos et homines alterius terrae contigit, X Marcis argenti redimet. Clericis Parochianis et Eccleſiis prae- bendam dabunt, quam ante Apoſtaſiam dare conſueuerant, cum reſtitutione omnium ablatorum. Cognito ergo, quod praedicti Oſiliani fidelibus in Circuitu ſuo poſitis minus fuerant opportuni, quod proficientiam et incrementum fidei in partibus Liuoniae ve- hementer impediebat; Ego praedictus frater A. Magiſter Rigenſis de Conſilio fra- trum meorum et Clericorum Vaſallorum et de Maritima et multorum aliorum fide- lium *) Da die oeſelſchen Biſchoͤfe um dieſe Zeit den Vornamen H. im Original haben, ſo ſetzt es in den Abſchriften groſſe Unordnung in Abſicht der Zeitrechnung indem dieſelben bald Herman bald Heinrich daraus machen. 1256 war ein H. Epicopus Oſiliæ etMarimae zu Luͤbeck, wo er allen Kaufleuten freie Handlung nach Oeſel und der Wyk erlaubte, ſie auch mit der Sicherheit ihrer Guͤter im Fal des Schifsbruchs begnadigte. **) Hier haͤtten wir einen neuen Meiſter, der bisher nicht in unſerm Verzeichnis der Herrrmeiſter be- kant geworden. Zwey Urſachen ſtunden im Wege, warum man ihn nicht mit in das Verzeich- nis derſelben bringen wollen; einmal weil ſein Name ungewis lautet, und in dem Original Andreas von Noͤtken geleſen werden kan. Zum andern hat ſich auch weiter nichts auſſer dieſem Document von ihm finden wollen. Ein mehrers ſiehe beim Jahr 1245 in den Anmerkungen. ***) Vide quae ad Liuonorum iura circa annum 1228 adnotauimus.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/60
Zitationshilfe: [Lettus, Henricus]: Der Liefländischen Chronik Andrer Theil. Halle (Saale), 1753, S. 42. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lettus_chronik02_1753/60>, abgerufen am 02.05.2024.