Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Kirchner, Timotheus: Gründliche warhafftige Historia: von der Augspurgischen Confession wie die Anno 1530 geschrieben. Leipzig, 1584.

Bild:
<< vorherige Seite

Anno 1525.vel tropicum, non spirituale, non mysticum, sed sicut aliquoties repetitur, verum & corporale corpus Christi.

ZVm achten / Es hat dazumal niemandt das Syngramma also dörffen anziehen / als were es auff Zwinglische / Sacramentirische weise gerichtet vnnd gemeinet. Denn auch Lauateri historia sagt: Summam Syngrammatis esse, corpus Christi carnaliter & corporaliter (quod tamen Syngramma nequaquam de modo carnali, seu ratione corporali intelligit) commendatum esse verbis istis: Hoc Est corpus Meum, & cum verba ista ad panem accedant, adferre illi idem corpus, & ita in pane iam corpus realiter, vt dicunt, existere. Das ist / das die summa desselbigen buchs sey diese / das der Leib Christi leiblich vnd warhafftig im brod sey / nicht auff fleischliche leibliche weise / sondern wie die wort lauten / das ist mein leib / etc. Allein jtzund da nun mehr die welt auff der toden neige ist / darff man sich vnterstehen ohne schew vnd scham / das man die leut vberreden wil / daß das schwartze weis sein sol / das doch jederman sehen vnd fast greiffen vnd fülen kan / das es weis ist / wie vor zeiten Anaxagoras disputiret hat / man sol halten vnd gleuben / das der schnee schwartz sey / ob gleich jederman sihet das er weiß ist.

AVch redet das Syngramma also / verwaret vnd erkleret auch selbst seine wort also / das es nicht Zwinglisch sein könne / sondern gut vnd klar Lutherisch sey. Als da Zuuinglij vnd Oecolampadij argument angezogen wirdt:

Patres dicunt, panem esse figuram corporis Christi, aut significare corpus Christi: Ergo non sentiunt esse verum corpus Christi. Da antwortet das syngramma: Patres vocant panem nunc corpus Christi, nunc symbolum corporis, vt ostendant, non solum esse symbolum & exemplum, sed symbolum cum reipsa coniunctum. Et mox: Sicut panis, qua panis est symbolum corporis, ita qua habet verbum illud (HOC EST CORPVS MEVM) non solum symbolum est, sed & ipsum corpus. Item Chrysostomus dicit: Apostolos carnem Christi comedisse, & sanguinem eius bibisse, & non licet per praecedentia vel sequentia hoc intelligere de spirituali manducatione, sed de corporali. Item: Quia Christus inquit, Hoc facite in mei memoriam, vos inde colligere audetis, corpus Christi non esse praesens, propterea quod memoria rerum est absentium, non praesentium, sed ad confirmationem adhibetis exempla de signis rerum non absentium, sed praesentium. Columba enim, flatus & linguae igneae signa quidem sunt spiritus, sed & spiritus praesens est non absens. Item: Times forsan, ne duo corpora sint in vno eodemque loco: timere desine, & ab imaginatione carnali cessa. Aristotelen heic non audimus, nec praedicationes logicas. Disputat Aristoteles de duobus corporibus in sua harena, in verbo Domini alium agnoscamus praeceptorem. Nonne & Chrysost. inquit, te Oecolampadi citante, in Eucharistia sensui multa esse absurda, & quae cogitationem nostram superant. Age memineris, fidem non in hoc Sacramento solum, sed & in multis alijs rebus, multa absurda ferre. Num vero vt liceat fidei pro sua libidine quiduis imaginarius Nequaquam, sed quod verbum habeat. Item: Patres ederunt corpus Christi, &

Anno 1525.vel tropicum, non spirituale, non mysticum, sed sicut aliquoties repetitur, verum & corporale corpus Christi.

ZVm achten / Es hat dazumal niemandt das Syngramma also dörffen anziehen / als were es auff Zwinglische / Sacramentirische weise gerichtet vnnd gemeinet. Denn auch Lauateri historia sagt: Summam Syngrammatis esse, corpus Christi carnaliter & corporaliter (quod tamen Syngramma nequaquam de modo carnali, seu ratione corporali intelligit) commendatum esse verbis istis: Hoc Est corpus Meum, & cum verba ista ad panem accedant, adferre illi idem corpus, & ita in pane iam corpus realiter, vt dicunt, existere. Das ist / das die summa desselbigen buchs sey diese / das der Leib Christi leiblich vnd warhafftig im brod sey / nicht auff fleischliche leibliche weise / sondern wie die wort lauten / das ist mein leib / etc. Allein jtzund da nun mehr die welt auff der toden neige ist / darff man sich vnterstehen ohne schew vnd scham / das man die leut vberreden wil / daß das schwartze weis sein sol / das doch jederman sehen vnd fast greiffen vnd fülen kan / das es weis ist / wie vor zeiten Anaxagoras disputiret hat / man sol halten vnd gleuben / das der schnee schwartz sey / ob gleich jederman sihet das er weiß ist.

AVch redet das Syngramma also / verwaret vnd erkleret auch selbst seine wort also / das es nicht Zwinglisch sein könne / sondern gut vnd klar Lutherisch sey. Als da Zuuinglij vnd Oecolampadij argument angezogen wirdt:

Patres dicunt, panem esse figuram corporis Christi, aut significare corpus Christi: Ergo non sentiunt esse verum corpus Christi. Da antwortet das syngramma: Patres vocant panem nunc corpus Christi, nunc symbolum corporis, vt ostendant, nõ solùm esse symbolum & exemplum, sed symbolum cum reipsa coniunctum. Et mox: Sicut panis, quà panis est symbolum corporis, ita quà habet verbum illud (HOC EST CORPVS MEVM) non solùm symbolum est, sed & ipsum corpus. Item Chrysostomus dicit: Apostolos carnem Christi comedisse, & sanguinem eius bibisse, & non licet per praecedentia vel sequentia hoc intelligere de spirituali manducatione, sed de corporali. Item: Quia Christus inquit, Hoc facite in mei memoriam, vos inde colligere audetis, corpus Christi non esse praesens, propterea quòd memoria rerum est absentium, non praesentium, sed ad confirmationem adhibetis exempla de signis rerum non absentium, sed praesentium. Columba enim, flatus & linguae igneae signa quidem sunt spiritus, sed & spiritus praesens est non absens. Item: Times forsan, ne duo corpora sint in vno eodemque loco: timere desine, & ab imaginatione carnali cessa. Aristotelẽ hîc non audimus, nec praedicationes logicas. Disputat Aristoteles de duobus corporibus in sua harena, in verbo Domini alium agnoscamus praeceptorem. Nonne & Chrysost. inquit, te Oecolampadi citante, in Eucharistia sensui multa esse absurda, & quae cogitationem nostram superant. Age memineris, fidem non in hoc Sacramento solùm, sed & in multis alijs rebus, multa absurda ferre. Num verò vt liceat fidei pro sua libidine quiduis imaginarius Nequaquam, sed quòd verbum habeat. Item: Patres ederunt corpus Christi, &

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0060" n="44"/><note place="left">Anno 1525.</note>vel tropicum, non spirituale, non                      mysticum, sed sicut aliquoties repetitur, verum &amp; corporale corpus                      Christi.</p>
        <p>ZVm achten / Es hat dazumal niemandt das Syngramma also dörffen anziehen / als                      were es auff Zwinglische / Sacramentirische weise gerichtet vnnd gemeinet. Denn                      auch Lauateri historia sagt: Summam Syngrammatis esse, corpus Christi carnaliter                      &amp; corporaliter (quod tamen Syngramma nequaquam de modo carnali, seu ratione                      corporali intelligit) commendatum esse verbis istis: Hoc Est corpus Meum, &amp;                      cum verba ista ad panem accedant, adferre illi idem corpus, &amp; ita in pane                      iam corpus realiter, vt dicunt, existere. Das ist / das die summa desselbigen                      buchs sey diese / das der Leib Christi leiblich vnd warhafftig im brod sey /                      nicht auff fleischliche leibliche weise / sondern wie die wort lauten / das ist                      mein leib / etc. Allein jtzund da nun mehr die welt auff der toden neige ist /                      darff man sich vnterstehen ohne schew vnd scham / das man die leut vberreden wil                      / daß das schwartze weis sein sol / das doch jederman sehen vnd fast greiffen                      vnd fülen kan / das es weis ist / wie vor zeiten Anaxagoras disputiret hat / man                      sol halten vnd gleuben / das der schnee schwartz sey / ob gleich jederman sihet                      das er weiß ist.</p>
        <p>AVch redet das Syngramma also / verwaret vnd erkleret auch selbst seine wort also                      / das es nicht Zwinglisch sein könne / sondern gut vnd klar Lutherisch sey. Als                      da Zuuinglij vnd Oecolampadij argument angezogen wirdt:</p>
        <p>Patres dicunt, panem esse figuram corporis Christi, aut significare corpus                      Christi: Ergo non sentiunt esse verum corpus Christi. Da antwortet das                      syngramma: Patres vocant panem nunc corpus Christi, nunc symbolum corporis, vt                      ostendant, no&#x0303; solùm esse symbolum &amp; exemplum, sed symbolum                      cum reipsa coniunctum. Et mox: Sicut panis, quà panis est symbolum corporis, ita                      quà habet verbum illud (HOC EST CORPVS MEVM) non solùm symbolum est, sed &amp;                      ipsum corpus. Item Chrysostomus dicit: Apostolos carnem Christi comedisse, &amp;                      sanguinem eius bibisse, &amp; non licet per praecedentia vel sequentia hoc                      intelligere de spirituali manducatione, sed de corporali. Item: Quia Christus                      inquit, Hoc facite in mei memoriam, vos inde colligere audetis, corpus Christi                      non esse praesens, propterea quòd memoria rerum est absentium, non praesentium,                      sed ad confirmationem adhibetis exempla de signis rerum non absentium, sed                      praesentium. Columba enim, flatus &amp; linguae igneae signa quidem sunt                      spiritus, sed &amp; spiritus praesens est non absens. Item: Times forsan, ne duo                      corpora sint in vno eodemque loco: timere desine, &amp; ab imaginatione carnali                      cessa. Aristotele&#x0303; hîc non audimus, nec praedicationes logicas.                      Disputat Aristoteles de duobus corporibus in sua harena, in verbo Domini alium                      agnoscamus praeceptorem. Nonne &amp; Chrysost. inquit, te Oecolampadi citante,                      in Eucharistia sensui multa esse absurda, &amp; quae cogitationem nostram                      superant. Age memineris, fidem non in hoc Sacramento solùm, sed &amp; in multis                      alijs rebus, multa absurda ferre. Num verò vt liceat fidei pro sua libidine                      quiduis imaginarius Nequaquam, sed quòd verbum habeat. Item: Patres ederunt                      corpus Christi, &amp;
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[44/0060] vel tropicum, non spirituale, non mysticum, sed sicut aliquoties repetitur, verum & corporale corpus Christi. Anno 1525. ZVm achten / Es hat dazumal niemandt das Syngramma also dörffen anziehen / als were es auff Zwinglische / Sacramentirische weise gerichtet vnnd gemeinet. Denn auch Lauateri historia sagt: Summam Syngrammatis esse, corpus Christi carnaliter & corporaliter (quod tamen Syngramma nequaquam de modo carnali, seu ratione corporali intelligit) commendatum esse verbis istis: Hoc Est corpus Meum, & cum verba ista ad panem accedant, adferre illi idem corpus, & ita in pane iam corpus realiter, vt dicunt, existere. Das ist / das die summa desselbigen buchs sey diese / das der Leib Christi leiblich vnd warhafftig im brod sey / nicht auff fleischliche leibliche weise / sondern wie die wort lauten / das ist mein leib / etc. Allein jtzund da nun mehr die welt auff der toden neige ist / darff man sich vnterstehen ohne schew vnd scham / das man die leut vberreden wil / daß das schwartze weis sein sol / das doch jederman sehen vnd fast greiffen vnd fülen kan / das es weis ist / wie vor zeiten Anaxagoras disputiret hat / man sol halten vnd gleuben / das der schnee schwartz sey / ob gleich jederman sihet das er weiß ist. AVch redet das Syngramma also / verwaret vnd erkleret auch selbst seine wort also / das es nicht Zwinglisch sein könne / sondern gut vnd klar Lutherisch sey. Als da Zuuinglij vnd Oecolampadij argument angezogen wirdt: Patres dicunt, panem esse figuram corporis Christi, aut significare corpus Christi: Ergo non sentiunt esse verum corpus Christi. Da antwortet das syngramma: Patres vocant panem nunc corpus Christi, nunc symbolum corporis, vt ostendant, nõ solùm esse symbolum & exemplum, sed symbolum cum reipsa coniunctum. Et mox: Sicut panis, quà panis est symbolum corporis, ita quà habet verbum illud (HOC EST CORPVS MEVM) non solùm symbolum est, sed & ipsum corpus. Item Chrysostomus dicit: Apostolos carnem Christi comedisse, & sanguinem eius bibisse, & non licet per praecedentia vel sequentia hoc intelligere de spirituali manducatione, sed de corporali. Item: Quia Christus inquit, Hoc facite in mei memoriam, vos inde colligere audetis, corpus Christi non esse praesens, propterea quòd memoria rerum est absentium, non praesentium, sed ad confirmationem adhibetis exempla de signis rerum non absentium, sed praesentium. Columba enim, flatus & linguae igneae signa quidem sunt spiritus, sed & spiritus praesens est non absens. Item: Times forsan, ne duo corpora sint in vno eodemque loco: timere desine, & ab imaginatione carnali cessa. Aristotelẽ hîc non audimus, nec praedicationes logicas. Disputat Aristoteles de duobus corporibus in sua harena, in verbo Domini alium agnoscamus praeceptorem. Nonne & Chrysost. inquit, te Oecolampadi citante, in Eucharistia sensui multa esse absurda, & quae cogitationem nostram superant. Age memineris, fidem non in hoc Sacramento solùm, sed & in multis alijs rebus, multa absurda ferre. Num verò vt liceat fidei pro sua libidine quiduis imaginarius Nequaquam, sed quòd verbum habeat. Item: Patres ederunt corpus Christi, &

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_historia_1584
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_historia_1584/60
Zitationshilfe: Kirchner, Timotheus: Gründliche warhafftige Historia: von der Augspurgischen Confession wie die Anno 1530 geschrieben. Leipzig, 1584, S. 44. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_historia_1584/60>, abgerufen am 01.05.2024.