Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591.viderint angelos, cum flammam modo conspexerunt, in qua illi se AngeliciAnno 1534. spiritus humano obtutui ingerebant. Ita cum Dominus dixit (Hoc est corpus meum) particula (hoc) duo demonstrat, sensibus quidem panem, fideiautem, & hoc praecipue, ipsum corpus Domini, &c. Item putabatur multis Lutherus, quia contendebat nullum inesse verbis coenae tropum, sentire, panem in substantia sua idipsum esse, quod Domini corpus, vel illud localiter in pane includi, aut certe alia quapiam physica ratione cum pane vniri. In qua de Luthero opinione fatoor ipse quoque fui: sed euulgauit postea Lutherus magnam, id est, pleniorem sententiae suae confessionem, in qua diserte scripsit, se nullam aliam, quam Sacramentalem inter panem & corpus Domini vnionem statuere. Et non quemlibet heic se tropum reijcere, sed eum modo, qui veritatem praesentiae Christi in coena excludat, qualem reputat esse, metaphoram. Synecdochen autem esse heic agnoscit, qua aliud ex alio intelligere oportet, vt cum Spi ritus S. scribitur, cum signo ignis vel colum bae aduenisse. Hinc patere coepit, eum velle simul cum pane ipsum verum corpus Christi in sua substantia & essentia exhiberi, non tamen ratione corporali vel naturali, hoc est, non quantitatiue, non qualitatiue, nec localiter. Arcana certe & non huius saeculi ratio est, qua in coena Dominus nobis & adest & manducatur. Ita Lutherus etiam existimauit, quod a quibusdam dicebatur corpus Domini adesse contemplatione fidei, vel adesse & edi ore fidei, non satis exprimi veram Domini in coena praesentiam & manducationem, sensum enim horum verborum posse esse, ferri fidem seu contemplationem in Christun absentem. Vnde patres, vt Hilarius, Chry sostomus, Cyrillus, & caeteri affirmarunt, Dominum IESVM in nobis habitare & viuere, non iam per fidem solum & dilectionem ceu absentem, sed etiam naturaliter, carnaliter, & corporaliter, quia suam naturam & carnen nobis communicat, suaque membra esse efficit, idque omne nobis in Eucharistia exhibet. Haec Bucerus. Quod vero ibi disputat, Cinglium & Oecolampadium idem etiam cum Luthero fensisse, & quod de manducatione indignorum suo more quaedam etiam ibi disputat, illa postea Anno 1536. in actione & Formula Concordiae correcta aliter, & rectius explicata sunt. Die summa dieser wort ist: Bucerus schreibet vnd bekennet / daß Lutherus gläube vnd bekenne / daß im Abendtmal Christi wort sollen allzeit für augen gehabt werden / nemlich / daß der Leib Christi gegenwertig sey / außgetheilet vnd empfangen werde / vnd daß doch viderint angelos, cùm flammam modò conspexerunt, in qua illi se AngeliciAnno 1534. spiritus humano obtutui ingerebant. Ita cùm Dominus dixit (Hoc est corpus meum) particula (hoc) duo demonstrat, sensibus quidem panem, fideiautem, & hoc praecipuè, ipsum corpus Domini, &c. Item putabatur multis Lutherus, quia contendebat nullum inesse verbis coenae tropum, sentire, panem in substantia sua idipsum esse, quod Domini corpus, vel illud localiter in pane includi, aut certè alia quapiam physica ratione cum pane vniri. In qua de Luthero opinione fatoor ipse quoque fui: sed euulgauit postea Lutherus magnam, id est, pleniorem sententiae suae confessionem, in qua disertè scripsit, se nullam aliam, quàm Sacramentalem inter panem & corpus Domini vnionem statuere. Et non quemlibet hîc se tropum reijcere, sed eum modò, qui veritatem praesentiae Christi in coena excludat, qualem reputat esse, metaphoram. Synecdochen autem esse hîc agnoscit, qua aliud ex alio intelligere oportet, vt cùm Spi ritus S. scribitur, cùm signo ignis vel colum bae aduenisse. Hinc patere coepit, eum velle simul cum pane ipsum verum corpus Christi in sua substantia & essentia exhiberi, non tamen ratione corporali vel naturali, hoc est, non quantitatiuè, non qualitatiuè, nec localiter. Arcana certè & non huius saeculi ratio est, qua in coena Dominus nobis & adest & manducatur. Ita Lutherus etiam existimauit, quòd à quibusdam dicebatur corpus Domini adesse contemplatione fidei, vel adesse & edi ore fidei, non satis exprimi veram Domini in coena praesentiam & manducationem, sensum enim horum verborum posse esse, ferri fidem seu contemplationem in Christũ absentem. Vnde patres, vt Hilarius, Chry sostomus, Cyrillus, & caeteri affirmârunt, Dominum IESVM in nobis habitare & viuere, non iam per fidem solùm & dilectionem ceu absentem, sed etiam naturaliter, carnaliter, & corporaliter, quia suam naturam & carnẽ nobis communicat, suaque membra esse efficit, idque omne nobis in Eucharistia exhibet. Haec Bucerus. Quòd verò ibi disputat, Cinglium & Oecolampadium idem etiam cum Luthero fensisse, & quòd de manducatione indignorum suo more quaedam etiam ibi disputat, illa postea Anno 1536. in actione & Formula Concordiae correcta aliter, & rectius explicata sunt. Die summa dieser wort ist: Bucerus schreibet vnd bekennet / daß Lutherus gläube vnd bekenne / daß im Abendtmal Christi wort sollen allzeit für augen gehabt werden / nemlich / daß der Leib Christi gegenwertig sey / außgetheilet vnd empfangen werde / vnd daß doch <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0319" n="303"/> viderint angelos, cùm flammam modò conspexerunt, in qua illi se Angelici<note place="right">Anno 1534.</note> spiritus humano obtutui ingerebant. Ita cùm Dominus dixit (Hoc est corpus meum) particula (hoc) duo demonstrat, sensibus quidem panem, fideiautem, & hoc praecipuè, ipsum corpus Domini, &c.</p> <p>Item putabatur multis Lutherus, quia contendebat nullum inesse verbis coenae tropum, sentire, panem in substantia sua idipsum esse, quod Domini corpus, vel illud localiter in pane includi, aut certè alia quapiam physica ratione cum pane vniri. In qua de Luthero opinione fatoor ipse quoque fui: sed euulgauit postea Lutherus magnam, id est, pleniorem sententiae suae confessionem, in qua disertè scripsit, se nullam aliam, quàm Sacramentalem inter panem & corpus Domini vnionem statuere. Et non quemlibet hîc se tropum reijcere, sed eum modò, qui veritatem praesentiae Christi in coena excludat, qualem reputat esse, metaphoram. Synecdochen autem esse hîc agnoscit, qua aliud ex alio intelligere oportet, vt cùm Spi ritus S. scribitur, cùm signo ignis vel colum bae aduenisse. Hinc patere coepit, eum velle simul cum pane ipsum verum corpus Christi in sua substantia & essentia exhiberi, non tamen ratione corporali vel naturali, hoc est, non quantitatiuè, non qualitatiuè, nec localiter. Arcana certè & non huius saeculi ratio est, qua in coena Dominus nobis & adest & manducatur. Ita Lutherus etiam existimauit, quòd à quibusdam dicebatur corpus Domini adesse contemplatione fidei, vel adesse & edi ore fidei, non satis exprimi veram Domini in coena praesentiam & manducationem, sensum enim horum verborum posse esse, ferri fidem seu contemplationem in Christũ absentem. Vnde patres, vt Hilarius, Chry sostomus, Cyrillus, & caeteri affirmârunt, Dominum IESVM in nobis habitare & viuere, non iam per fidem solùm & dilectionem ceu absentem, sed etiam naturaliter, carnaliter, & corporaliter, quia suam naturam & carnẽ nobis communicat, suaque membra esse efficit, idque omne nobis in Eucharistia exhibet. Haec Bucerus.</p> <p>Quòd verò ibi disputat, Cinglium & Oecolampadium idem etiam cum Luthero fensisse, & quòd de manducatione indignorum suo more quaedam etiam ibi disputat, illa postea Anno 1536. in actione & Formula Concordiae correcta aliter, & rectius explicata sunt.</p> <p>Die summa dieser wort ist: Bucerus schreibet vnd bekennet / daß Lutherus gläube vnd bekenne / daß im Abendtmal Christi wort sollen allzeit für augen gehabt werden / nemlich / daß der Leib Christi gegenwertig sey / außgetheilet vnd empfangen werde / vnd daß doch </p> </div> </body> </text> </TEI> [303/0319]
viderint angelos, cùm flammam modò conspexerunt, in qua illi se Angelici spiritus humano obtutui ingerebant. Ita cùm Dominus dixit (Hoc est corpus meum) particula (hoc) duo demonstrat, sensibus quidem panem, fideiautem, & hoc praecipuè, ipsum corpus Domini, &c.
Anno 1534. Item putabatur multis Lutherus, quia contendebat nullum inesse verbis coenae tropum, sentire, panem in substantia sua idipsum esse, quod Domini corpus, vel illud localiter in pane includi, aut certè alia quapiam physica ratione cum pane vniri. In qua de Luthero opinione fatoor ipse quoque fui: sed euulgauit postea Lutherus magnam, id est, pleniorem sententiae suae confessionem, in qua disertè scripsit, se nullam aliam, quàm Sacramentalem inter panem & corpus Domini vnionem statuere. Et non quemlibet hîc se tropum reijcere, sed eum modò, qui veritatem praesentiae Christi in coena excludat, qualem reputat esse, metaphoram. Synecdochen autem esse hîc agnoscit, qua aliud ex alio intelligere oportet, vt cùm Spi ritus S. scribitur, cùm signo ignis vel colum bae aduenisse. Hinc patere coepit, eum velle simul cum pane ipsum verum corpus Christi in sua substantia & essentia exhiberi, non tamen ratione corporali vel naturali, hoc est, non quantitatiuè, non qualitatiuè, nec localiter. Arcana certè & non huius saeculi ratio est, qua in coena Dominus nobis & adest & manducatur. Ita Lutherus etiam existimauit, quòd à quibusdam dicebatur corpus Domini adesse contemplatione fidei, vel adesse & edi ore fidei, non satis exprimi veram Domini in coena praesentiam & manducationem, sensum enim horum verborum posse esse, ferri fidem seu contemplationem in Christũ absentem. Vnde patres, vt Hilarius, Chry sostomus, Cyrillus, & caeteri affirmârunt, Dominum IESVM in nobis habitare & viuere, non iam per fidem solùm & dilectionem ceu absentem, sed etiam naturaliter, carnaliter, & corporaliter, quia suam naturam & carnẽ nobis communicat, suaque membra esse efficit, idque omne nobis in Eucharistia exhibet. Haec Bucerus.
Quòd verò ibi disputat, Cinglium & Oecolampadium idem etiam cum Luthero fensisse, & quòd de manducatione indignorum suo more quaedam etiam ibi disputat, illa postea Anno 1536. in actione & Formula Concordiae correcta aliter, & rectius explicata sunt.
Die summa dieser wort ist: Bucerus schreibet vnd bekennet / daß Lutherus gläube vnd bekenne / daß im Abendtmal Christi wort sollen allzeit für augen gehabt werden / nemlich / daß der Leib Christi gegenwertig sey / außgetheilet vnd empfangen werde / vnd daß doch
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools ?Language Resource Switchboard?FeedbackSie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden. Kommentar zur DTA-AusgabeDieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen … Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss. Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate
(2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:Anmerkungen zur Transkription:
|
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de. |