Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591.

Bild:
<< vorherige Seite

Anno 1526.omnia faciatis, quia dies ille est Pascha vel transitus Domini. Sicut si dicerem, comede assaturam, quia dies Dominica est. Ad tempus scilicet vel diem refertur, non ad agnum. Summa est, vt probari possiti, EST, pro significat, accipi alicubi, probari tamen, hoc loco sic accipi non potest: iam sine ratione & Scriptura vim facere diuinis verbis sacrilegium est.

Decimo. Quare per Christum, & omnia, quae chara in Christo habemus, rogamus fratres, vt ab hoc errore tot signis indicato, alienum esse a spiritu, tam nihili argumentis nixo abstineant, desinantque animas seducere. Periculum enim animarum heic maximum agitur.

Vndecimo. Quod si omnino (persuasi) desinere nolint, aut non possint, Arriani seculi furoribus id comparabimus, & ira Dei nostram ingratitudinem plectente, tantisper laborabimus, donec misereatur nostri: damnum maximum patrabunt, sed non peruincent.

Duodecimo. Quod Zuuinglius vel ipsi meo verbo offenduntur, quod dixi: Es muß ja recht sein / was ich schreibe / doleo, significant enim, se nonnullo animi morbo laborare in me: cur ipsi iactant experimenta fidei? An non est fastuosissima illa vox, si carnem spectes? verum saluberrima, si vera sit, Petro authore, qui vult nos sic loqui, vt certi simus, verbum Dei nos loqui. Qua certitudine nisi ipsi inanes essent, meam certitudinem & fiduciam non sic damnarent. Nos certi sumus eos errare. Ipsi viderint, quam certi sint, sese non errare. Dominus det, vt vere non errent, hoc est, resipiscant.

Das ist so viel geredt: Erstlich / weil die Sacramentierer selbs sehen / daß auß dieser sache / wie sie es treiben / ein groß Fewr entstehen werde / so sollen sie solcher Erinnerung des heiligen Geistes statt vnd raum geben / folgen / vnnd sich demütigen / daß sie hernach nicht mit vergeblichem seufftzen vnd weheklagen jres Gewissens / vber sich selbs schreien dürffen / dz sie des Geistes vermanung veracht / vnd in Wind geschlagen haben.

Anno 1526.omnia faciatis, quia dies ille est Pascha vel transitus Domini. Sicut si dicerem, comede assaturam, quia dies Dominica est. Ad tempus scilicet vel diem refertur, non ad agnum. Summa est, vt probari possiti, EST, pro significat, accipi alicubi, probari tamen, hoc loco sic accipi non potest: iam sine ratione & Scriptura vim facere diuinis verbis sacrilegium est.

Decimò. Quare per Christum, & omnia, quae chara in Christo habemus, rogamus fratres, vt ab hoc errore tot signis indicato, alienum esse à spiritu, tam nihili argumentis nixo abstineant, desinantque animas seducere. Periculum enim animarum hîc maximum agitur.

Vndecimò. Quòd si omnino (persuasi) desinere nolint, aut non possint, Arriani seculi furoribus id comparabimus, & ira Dei nostram ingratitudinem plectente, tantisper laborabimus, donec misereatur nostri: damnum maximum patrabunt, sed non peruincent.

Duodecimò. Quòd Zuuinglius vel ipsi meo verbo offenduntur, quod dixi: Es muß ja recht sein / was ich schreibe / doleo, significant enim, se nonnullo animi morbo laborare in me: cur ipsi iactant experimenta fidei? An non est fastuosissima illa vox, si carnem spectes? verùm saluberrima, si vera sit, Petro authore, qui vult nos sic loqui, vt certi simus, verbum Dei nos loqui. Qua certitudine nisi ipsi inanes essent, meam certitudinem & fiduciam non sic damnarent. Nos certi sumus eos errare. Ipsi viderint, quàm certi sint, sese non errare. Dominus det, vt verè non errent, hoc est, resipiscant.

Das ist so viel geredt: Erstlich / weil die Sacramentierer selbs sehen / daß auß dieser sache / wie sie es treiben / ein groß Fewr entstehen werde / so sollen sie solcher Erinnerung des heiligen Geistes statt vnd raum geben / folgen / vnnd sich demütigen / daß sie hernach nicht mit vergeblichem seufftzen vnd weheklagen jres Gewissens / vber sich selbs schreien dürffen / dz sie des Geistes vermanung veracht / vnd in Wind geschlagen haben.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0106" n="90"/><note place="left">Anno 1526.</note>omnia faciatis, quia dies ille est                      Pascha vel transitus Domini. Sicut si dicerem, comede assaturam, quia dies                      Dominica est. Ad tempus scilicet vel diem refertur, non ad agnum. Summa est, vt                      probari possiti, EST, pro significat, accipi alicubi, probari tamen, hoc loco                      sic accipi non potest: iam sine ratione &amp; Scriptura vim facere diuinis                      verbis sacrilegium est.</p>
        <p>Decimò. Quare per Christum, &amp; omnia, quae chara in Christo habemus, rogamus                      fratres, vt ab hoc errore tot signis indicato, alienum esse à spiritu, tam                      nihili argumentis nixo abstineant, desinantque animas seducere. Periculum enim                      animarum hîc maximum agitur.</p>
        <p>Vndecimò. Quòd si omnino (persuasi) desinere nolint, aut non possint, Arriani                      seculi furoribus id comparabimus, &amp; ira Dei nostram ingratitudinem                      plectente, tantisper laborabimus, donec misereatur nostri: damnum maximum                      patrabunt, sed non peruincent.</p>
        <p>Duodecimò. Quòd Zuuinglius vel ipsi meo verbo offenduntur, quod dixi: Es muß ja                      recht sein / was ich schreibe / doleo, significant enim, se nonnullo animi morbo                      laborare in me: cur ipsi iactant experimenta fidei? An non est fastuosissima                      illa vox, si carnem spectes? verùm saluberrima, si vera sit, Petro authore, qui                      vult nos sic loqui, vt certi simus, verbum Dei nos loqui. Qua certitudine nisi                      ipsi inanes essent, meam certitudinem &amp; fiduciam non sic damnarent. Nos                      certi sumus eos errare. Ipsi viderint, quàm certi sint, sese non errare. Dominus                      det, vt verè non errent, hoc est, resipiscant.</p>
        <p>Das ist so viel geredt: Erstlich / weil die Sacramentierer selbs sehen / daß auß                      dieser sache / wie sie es treiben / ein groß Fewr entstehen werde / so sollen                      sie solcher Erinnerung des heiligen Geistes statt vnd raum geben / folgen / vnnd                      sich demütigen / daß sie hernach nicht mit vergeblichem seufftzen vnd weheklagen                      jres Gewissens / vber sich selbs schreien dürffen / dz sie des Geistes vermanung                      veracht / vnd in Wind geschlagen haben.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[90/0106] omnia faciatis, quia dies ille est Pascha vel transitus Domini. Sicut si dicerem, comede assaturam, quia dies Dominica est. Ad tempus scilicet vel diem refertur, non ad agnum. Summa est, vt probari possiti, EST, pro significat, accipi alicubi, probari tamen, hoc loco sic accipi non potest: iam sine ratione & Scriptura vim facere diuinis verbis sacrilegium est. Anno 1526. Decimò. Quare per Christum, & omnia, quae chara in Christo habemus, rogamus fratres, vt ab hoc errore tot signis indicato, alienum esse à spiritu, tam nihili argumentis nixo abstineant, desinantque animas seducere. Periculum enim animarum hîc maximum agitur. Vndecimò. Quòd si omnino (persuasi) desinere nolint, aut non possint, Arriani seculi furoribus id comparabimus, & ira Dei nostram ingratitudinem plectente, tantisper laborabimus, donec misereatur nostri: damnum maximum patrabunt, sed non peruincent. Duodecimò. Quòd Zuuinglius vel ipsi meo verbo offenduntur, quod dixi: Es muß ja recht sein / was ich schreibe / doleo, significant enim, se nonnullo animi morbo laborare in me: cur ipsi iactant experimenta fidei? An non est fastuosissima illa vox, si carnem spectes? verùm saluberrima, si vera sit, Petro authore, qui vult nos sic loqui, vt certi simus, verbum Dei nos loqui. Qua certitudine nisi ipsi inanes essent, meam certitudinem & fiduciam non sic damnarent. Nos certi sumus eos errare. Ipsi viderint, quàm certi sint, sese non errare. Dominus det, vt verè non errent, hoc est, resipiscant. Das ist so viel geredt: Erstlich / weil die Sacramentierer selbs sehen / daß auß dieser sache / wie sie es treiben / ein groß Fewr entstehen werde / so sollen sie solcher Erinnerung des heiligen Geistes statt vnd raum geben / folgen / vnnd sich demütigen / daß sie hernach nicht mit vergeblichem seufftzen vnd weheklagen jres Gewissens / vber sich selbs schreien dürffen / dz sie des Geistes vermanung veracht / vnd in Wind geschlagen haben.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/106
Zitationshilfe: Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 90. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/106>, abgerufen am 11.05.2024.