Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584.Quatenus apparuit, sicut nos; quatenus missus est am carne; quatenus exinaniuit se ipsum; quatenus factus est, sicut nos; quatenus homo factus est; secundun quod homo; quatenus carnem propriam suae diuinae, & summae substantiae fecit; quatenus est Verbum caro factun, & habitauit in nobis; quatenus apparuit in carne; quatenus in formam serui venisse dicitur; quatenus ad humana descendit. So ist auch ex Petro Lombardo bekant / das die particula distinctiua (SECVNDVM) nicht allezeit auff einerley weis / oder meinung gebraucht werde. Denn also schreibet er lib. 3. dist. 10. SECVNDVM, habet multiplicem rationem. Aliquando enim exprimit conditionem, vel proprietatem diuinae naturae, vel humanae; aliquando vnitatem personae; aliquando notat habitum; aliquando causam. Cuius distinctionis rationem diligenter lector animaduertat, atque in sinu memoriae recondat, ne eius confundantur sensus, cum de Christo sermo occurrerit. Das ist: Das wort (Secundum, oder NACH) hat mancherley bedeutung. Bisweilen weiset es auff die eigenschafft der göttlichen1. / oder menschlichen Natur / als / Christus ist ewig nach der Gottheit / Christus ist gestorben nach der Menscheit. Vnterweilen zeiget es an die einigkeit der Person /2. als / der Son Gottes hat nach der Menscheit empfangen die göttliche Allmechtigkeit / ja die Gottheit selbst. Etwan bedeutets auch die empfangene Gaben /3. welche die menschliche Natur / an / vnd für sich selbst hat. Als Lucae 2. Aber das Kind wuchse / vnd ward starck im Geist / voller Weisheit / vnd Gottes gnade war bey jm. Quatenus apparuit, sicut nos; quatenus missus est am carne; quatenus exinaniuit se ipsum; quatenus factus est, sicut nos; quatenus homo factus est; secundũ quod homo; quatenus carnem propriam suae diuinae, & summae substantiae fecit; quatenus est Verbum caro factũ, & habitauit in nobis; quatenus apparuit in carne; quatenus in formam serui venisse dicitur; quatenus ad humana descendit. So ist auch ex Petro Lombardo bekant / das die particula distinctiua (SECVNDVM) nicht allezeit auff einerley weis / oder meinung gebraucht werde. Denn also schreibet er lib. 3. dist. 10. SECVNDVM, habet multiplicem rationem. Aliquando enim exprimit conditionem, vel proprietatem diuinae naturae, vel humanae; aliquando vnitatem personae; aliquando notat habitum; aliquando causam. Cuius distinctionis rationem diligenter lector animaduertat, atque in sinu memoriae recondat, ne eius confundantur sensus, cum de Christo sermo occurrerit. Das ist: Das wort (Secundum, oder NACH) hat mancherley bedeutung. Bisweilen weiset es auff die eigenschafft der göttlichen1. / oder menschlichen Natur / als / Christus ist ewig nach der Gottheit / Christus ist gestorben nach der Menscheit. Vnterweilen zeiget es an die einigkeit der Person /2. als / der Son Gottes hat nach der Menscheit empfangen die göttliche Allmechtigkeit / ja die Gottheit selbst. Etwan bedeutets auch die empfangene Gaben /3. welche die menschliche Natur / an / vnd für sich selbst hat. Als Lucae 2. Aber das Kind wuchse / vnd ward starck im Geist / voller Weisheit / vnd Gottes gnade war bey jm. <TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0079" n="75"/> <p>Quatenus apparuit, sicut nos; quatenus missus est am carne; quatenus exinaniuit se ipsum; quatenus factus est, sicut nos; quatenus homo factus est; secundũ quod homo; quatenus carnem propriam suae diuinae, & summae substantiae fecit; quatenus est Verbum caro factũ, & habitauit in nobis; quatenus apparuit in carne; quatenus in formam serui venisse dicitur; quatenus ad humana descendit.</p> <p>So ist auch ex Petro Lombardo bekant / das die particula distinctiua (SECVNDVM) nicht allezeit auff einerley weis / oder meinung gebraucht werde. Denn also schreibet er lib. 3. dist. <hi rendition="#i">10</hi>.</p> <p>SECVNDVM, habet multiplicem rationem. Aliquando enim exprimit conditionem, vel proprietatem diuinae naturae, vel humanae; aliquando vnitatem personae; aliquando notat habitum; aliquando causam. Cuius distinctionis rationem diligenter lector animaduertat, atque in sinu memoriae recondat, ne eius confundantur sensus, cum de Christo sermo occurrerit.</p> <p>Das ist: Das wort (Secundum, oder NACH) hat mancherley bedeutung.</p> <p>Bisweilen weiset es auff die eigenschafft der göttlichen<note place="right">1.</note> / oder menschlichen Natur / als / Christus ist ewig nach der Gottheit / Christus ist gestorben nach der Menscheit.</p> <p>Vnterweilen zeiget es an die einigkeit der Person /<note place="right">2.</note> als / der Son Gottes hat nach der Menscheit empfangen die göttliche Allmechtigkeit / ja die Gottheit selbst.</p> <p>Etwan bedeutets auch die empfangene Gaben /<note place="right">3.</note> welche die menschliche Natur / an / vnd für sich selbst hat. Als Lucae <hi rendition="#i">2</hi>. Aber das Kind wuchse / vnd ward starck im Geist / voller Weisheit / vnd Gottes gnade war bey jm. </p> </div> </body> </text> </TEI> [75/0079]
Quatenus apparuit, sicut nos; quatenus missus est am carne; quatenus exinaniuit se ipsum; quatenus factus est, sicut nos; quatenus homo factus est; secundũ quod homo; quatenus carnem propriam suae diuinae, & summae substantiae fecit; quatenus est Verbum caro factũ, & habitauit in nobis; quatenus apparuit in carne; quatenus in formam serui venisse dicitur; quatenus ad humana descendit.
So ist auch ex Petro Lombardo bekant / das die particula distinctiua (SECVNDVM) nicht allezeit auff einerley weis / oder meinung gebraucht werde. Denn also schreibet er lib. 3. dist. 10.
SECVNDVM, habet multiplicem rationem. Aliquando enim exprimit conditionem, vel proprietatem diuinae naturae, vel humanae; aliquando vnitatem personae; aliquando notat habitum; aliquando causam. Cuius distinctionis rationem diligenter lector animaduertat, atque in sinu memoriae recondat, ne eius confundantur sensus, cum de Christo sermo occurrerit.
Das ist: Das wort (Secundum, oder NACH) hat mancherley bedeutung.
Bisweilen weiset es auff die eigenschafft der göttlichen / oder menschlichen Natur / als / Christus ist ewig nach der Gottheit / Christus ist gestorben nach der Menscheit.
1. Vnterweilen zeiget es an die einigkeit der Person / als / der Son Gottes hat nach der Menscheit empfangen die göttliche Allmechtigkeit / ja die Gottheit selbst.
2. Etwan bedeutets auch die empfangene Gaben / welche die menschliche Natur / an / vnd für sich selbst hat. Als Lucae 2. Aber das Kind wuchse / vnd ward starck im Geist / voller Weisheit / vnd Gottes gnade war bey jm.
3.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/79 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584, S. 75. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/79>, abgerufen am 23.07.2024. |