Humboldt, Alexander von: Chr. Phil. Ripke - Dissert. de meritis Hamburgensium in historiam naturalem. Hamburgi 1791. 4. (Seiten 31). In: Annalen der Botanick, St. 1 (1791), S. 87-91.denique florum vel fructuum desumtae accidentales sunt & denique florum vel fructuum deſumtæ accidentales ſunt & <TEI> <text> <body> <div n="1"> <p><pb facs="#f0004" n="90"/> denique florum vel fructuum deſumtæ <hi rendition="#i">accidentales</hi> ſunt &<lb/> ſpeciem non variant vergleiche Linn. Phil. bot. ed Willd.<lb/> §. 267–272. — Ficui denegatum eſſe florem vulgo credi-<lb/> tur. Latet autem in fructus pulpa. — Flores frumentorum<lb/> ſunt ſtamina dependentia — Maris & feminæ nomine pro<lb/> lubitu Botanicorum quisque uti videtur. Exempla præbent<lb/> Cannabis, Mercurialis &c. — Difficilem reddit Botanicam<lb/> varia & diſcors plantarum appellatio. Cauſa inter alias<lb/> etiam hæc eſt, quod plerique ex botanicis id potius dant<lb/> operam, <hi rendition="#i">ut novas ſtirpes proferant</hi>, quam ut eas accurate<lb/> ad vera genera per differentias ſpecificas, ſecundum logi-<lb/> cas leges, reducant. — Alles aus der erſten Hälfte des vo-<lb/> rigen Jahrhunderts!) In der Abhandlung des H. Ripke<lb/> wird Linné auch von dem Vorwurfe befreit, den ihm<lb/> Heiſter in der merkwürdigen Vorrede zu Burckhardi epiſt.<lb/> ad Leibnitium, und Haller zu machen ſcheinen, als hätte<lb/> er den Jungius ſtillſchweigends benuzt. Herr Prof. Giſe-<lb/> ke, ein Schüler des groſſen Schwediſchen Reformatoren,<lb/> verſichert daſs dieſer den Jungius und ſeine Schriften nur<lb/> aus den Citationen des Rajus gekannt habe. Denn als er<lb/> nach ſeiner Rükkehr von ſeinen naturhiſtor. Reiſen durch<lb/> England, Frankreich und die Schweiz dem Archiater (1774.)<lb/> die Doxoſcopiæ minores ſchikte, erhielt er zur Antwort:<lb/> „Triduum eſt, quo accepi a Te miſſum rariſſimum donum<lb/> „Doxoſc. Jungii, <hi rendition="#i">quam antea nunquam obtinui</hi>, pro quo<lb/> „libro grates, quas unquam potero, reddo maximas. Au-<lb/> „tor, ut video, fuit vir ſuo tempore & laborioſisſimus &<lb/> „acutiſſimus.“ Darauf erſchien im Supplem. ein Moto<lb/> aus dem Jungius und die Jungia ferruginea aus der Syn-<lb/> genes. — Auf der öffentlichen Bibliothek zu Hamburg lie-<lb/> gen noch MSS. inedita des Jungius, worunter verſchiedenes<lb/> Mathematiſches, Metaphyſiſches, Doxoſcop. phys. <hi rendition="#i">majo-<lb/></hi></p> </div> </body> </text> </TEI> [90/0004]
denique florum vel fructuum deſumtæ accidentales ſunt &
ſpeciem non variant vergleiche Linn. Phil. bot. ed Willd.
§. 267–272. — Ficui denegatum eſſe florem vulgo credi-
tur. Latet autem in fructus pulpa. — Flores frumentorum
ſunt ſtamina dependentia — Maris & feminæ nomine pro
lubitu Botanicorum quisque uti videtur. Exempla præbent
Cannabis, Mercurialis &c. — Difficilem reddit Botanicam
varia & diſcors plantarum appellatio. Cauſa inter alias
etiam hæc eſt, quod plerique ex botanicis id potius dant
operam, ut novas ſtirpes proferant, quam ut eas accurate
ad vera genera per differentias ſpecificas, ſecundum logi-
cas leges, reducant. — Alles aus der erſten Hälfte des vo-
rigen Jahrhunderts!) In der Abhandlung des H. Ripke
wird Linné auch von dem Vorwurfe befreit, den ihm
Heiſter in der merkwürdigen Vorrede zu Burckhardi epiſt.
ad Leibnitium, und Haller zu machen ſcheinen, als hätte
er den Jungius ſtillſchweigends benuzt. Herr Prof. Giſe-
ke, ein Schüler des groſſen Schwediſchen Reformatoren,
verſichert daſs dieſer den Jungius und ſeine Schriften nur
aus den Citationen des Rajus gekannt habe. Denn als er
nach ſeiner Rükkehr von ſeinen naturhiſtor. Reiſen durch
England, Frankreich und die Schweiz dem Archiater (1774.)
die Doxoſcopiæ minores ſchikte, erhielt er zur Antwort:
„Triduum eſt, quo accepi a Te miſſum rariſſimum donum
„Doxoſc. Jungii, quam antea nunquam obtinui, pro quo
„libro grates, quas unquam potero, reddo maximas. Au-
„tor, ut video, fuit vir ſuo tempore & laborioſisſimus &
„acutiſſimus.“ Darauf erſchien im Supplem. ein Moto
aus dem Jungius und die Jungia ferruginea aus der Syn-
genes. — Auf der öffentlichen Bibliothek zu Hamburg lie-
gen noch MSS. inedita des Jungius, worunter verſchiedenes
Mathematiſches, Metaphyſiſches, Doxoſcop. phys. majo-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/humboldt_ripke_1791 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/humboldt_ripke_1791/4 |
Zitationshilfe: | Humboldt, Alexander von: Chr. Phil. Ripke - Dissert. de meritis Hamburgensium in historiam naturalem. Hamburgi 1791. 4. (Seiten 31). In: Annalen der Botanick, St. 1 (1791), S. 87-91, hier S. 90. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/humboldt_ripke_1791/4>, abgerufen am 16.07.2024. |