Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
[Spaltenumbruch]
Ineorrupta fides, nudaque ueritas. [Spaltenumbruch]
Quando ullum inuenient parem. Laudat item Horatius Quintilium suum, quod doctos uiros amauerit, ac praecipue Poetas, sic prioribus subijciens: [Spaltenumbruch] Multis ille quidem flabilis occidit, Nulli flebilior quam tibi Virgilei [Spaltenumbruch] Tu frustra pius, heu non ita creditum. Poscis Quintilium Deos.Mynsingerus uero noster Doctos uiros omnes & poentas multo cumulatius adamauit, eo quod ipse undequaque Doctißimus, Poetaque ipse excellentißimus esset, & non tantum ex castitate, fide & ueritate laudari potest: sed de eo uerißime praedicatur, quod in hoc uno omnia fere uirtutum genera quasi in praeclaro speculo eluxerint, omnesque & singuli, quotquot Mynsingerum nostrum nouerunt, ac cum eo frequentius paulo conuersati sunt, confiteri coguntur, huius orationem, huius scripturam, huius mores, huius actiones omnes totamque uitam scmper plenam fuisse pietatis, prudentiae, humilitatis, lenitatis, fidei, ueritatis, constantiae, humanitatis, pudoris, uerecundiae, castitatis, patientiae, beneuolentiae, ac gratiae, aliarumque uirtutum, quibus heic tanquam ueri Dei uiuum membrum, & uerus Christianus, praeclare insigntus fuit, ille tanquam Ethnicus, ueri Dei notitia carens, praeditus esse non potuit: Ideoque Quintilius a Germanis cum Romanorum exercitu fortißimo caesus, Augusto Caesari totique Senatui & populo Romano, Ethnicus idolatra Ethnieis Idolatris omen exhibuit, de Romano eo imperio, quod Augustus primus quiete possederat, ad Germanos postea transferendo; Mynsingerus uero noster idolatriam omnesque Romanisticas sordes improbans, sola fiducia meritorum Christi subnixus, uitae satur & instar luminis, quod pinguedine destituitur. placidißime simul pientißimeque uitam finiens, de propagatione ueritatis diuinae, non dubia apud multos praesagia saepe reliquit. Illud uero in hoc publico luctu maxime quoque nobis est obseruandum, quod amicis Quintilij post eius obitum nulla spes ulterius superfuerit, sicut & Horatius his postremis suis uersibus indicat, cum ait: [Spaltenumbruch] Quod si Threicio blandius Orpheo, Auditam monerere arboribus fidem, Non uanae redeat sanguis imagini, Quam uirga semel horrida, [Spaltenumbruch] Non lenis precibus fata recludere Nigro compulerit Mercurius gregi. Durum, sed leuis fit patientia Quicquid corrigere est nefas.Nos uero certo seimus, quod post huius miserrimi praesentis seculi consummationem, cum pientißime defuncto Mynsingero nostro, nobis aeterna uita restet, memoresque semper sumus istius dicti Paulini ad Philippenses, Complures ambulant, de quibus saepe dixi uobis, nunc autem & flens dico, inimici crucis Christi, quorum finis perditio est, quorum Deus uenter: & gloria in dedecore ipsorum, quiae [Spaltenumbruch]
Ineorrupta fides, nudaquè ueritas. [Spaltenumbruch]
Quando ullum inuenient parem. Laudat item Horatius Quintilium suum, quòd doctos uiros amauerit, ac praecipuè Poëtas, sic prioribus subijciens: [Spaltenumbruch] Multis ille quidem flabilis occidit, Nulli flebilior quàm tibi Virgilî [Spaltenumbruch] Tu frustrà pius, heu non ita creditum. Poscis Quintilium Deos.Mynsingerus uerò noster Doctos uiros omnes & poẽtas multò cumulatiùs adamauit, eò quòd ipse undequaque Doctißimus, Poëtaque ipse excellentißimus esset, & non tantùm ex castitate, fide & ueritate laudari potest: sed de eo uerißimè praedicatur, quòd in hoc uno omnia ferè uirtutum genera quasi in praeclaro speculo eluxerint, omnesque & singuli, quotquot Mynsingerum nostrum nouerunt, ac cum eo frequentiùs paulò conuersati sunt, confiteri coguntur, huius orationem, huius scripturam, huius mores, huius actiones omnes totamque uitam scmper plenam fuisse pietatis, prudentiae, humilitatis, lenitatis, fidei, ueritatis, constantiae, humanitatis, pudoris, uerecundiae, castitatis, patientiae, beneuolentiae, ac gratiae, aliarumque uirtutum, quibus hîc tanquam ueri Dei uiuum membrum, & uerus Christianus, praeclaré insigntus fuit, ille tanquam Ethnicus, ueri Dei notitia carens, praeditus esse non potuit: Ideoque Quintilius à Germanis cum Romanorum exercitu fortißimo caesus, Augusto Caesari totique Senatui & populo Romano, Ethnicus idolatra Ethnieis Idolatris omen exhibuit, de Romano eo imperio, quod Augustus primus quietê possederat, ad Germanos posteà transferendo; Mynsingerus uerò noster idolatriam omnesque Romanisticas sordes improbans, sola fiducia meritorum Christi subnixus, uitae satur & instar luminis, quod pinguedine destituitur. placidißimê simul pientißimeque uitam finiens, de propagatione ueritatis diuinae, non dubia apud multos praesagia saepè reliquit. Illud uero in hoc publico luctu maximè quoque nobis est obseruandum, quòd amicis Quintilij post eius obitum nulla spes ulterius superfuerit, sicut & Horatius his postremis suis uersibus indicat, cum ait: [Spaltenumbruch] Quod si Threicio blandius Orpheo, Auditam monerere arboribus fidem, Non uanae redeat sanguis imagini, Quam uirga semel horrida, [Spaltenumbruch] Non lenis precibus fata recludere Nigro compulerit Mercurius gregi. Durum, sed leuis fit patientia Quicquid corrigere est nefas.Nos ueró certò seimus, quod post huius miserrimi praesentis seculi consummationem, cum pientißimè defuncto Mynsingero nostro, nobis aeterna uita restet, memoresque semper sumus istius dicti Paulini ad Philippenses, Complures ambulant, de quibus saepe dixi uobis, nunc autem & flens dico, inimici crucis Christi, quorum finis perditio est, quorum Deus uenter: & gloria in dedecore ipsorum, quiae <TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0094"/> <cb n="1"/> <l> <hi rendition="#i">Ineorrupta fides, nudaquè ueritas. <cb n="2"/> Quando ullum inuenient parem.</hi> </l> <p> <hi rendition="#i">Laudat item Horatius Quintilium suum, quòd doctos uiros amauerit, ac praecipuè Poëtas, sic prioribus subijciens:</hi> </p> <cb n="1"/> <l> <hi rendition="#i">Multis ille quidem flabilis occidit, Nulli flebilior quàm tibi Virgilî <cb n="2"/> Tu frustrà pius, heu non ita creditum. Poscis Quintilium Deos.</hi> </l> <p> <hi rendition="#i">Mynsingerus uerò noster Doctos uiros omnes & poẽtas multò cumulatiùs adamauit, eò quòd ipse undequaque Doctißimus, Poëtaque ipse excellentißimus esset, & non tantùm ex castitate, fide & ueritate laudari potest: sed de eo uerißimè praedicatur, quòd in hoc uno omnia ferè uirtutum genera quasi in praeclaro speculo eluxerint, omnesque & singuli, quotquot Mynsingerum nostrum nouerunt, ac cum eo frequentiùs paulò conuersati sunt, confiteri coguntur, huius orationem, huius scripturam, huius mores, huius actiones omnes totamque uitam scmper plenam fuisse pietatis, prudentiae, humilitatis, lenitatis, fidei, ueritatis, constantiae, humanitatis, pudoris, uerecundiae, castitatis, patientiae, beneuolentiae, ac gratiae, aliarumque uirtutum, quibus hîc tanquam ueri Dei uiuum membrum, & uerus Christianus, praeclaré insigntus fuit, ille tanquam Ethnicus, ueri Dei notitia carens, praeditus esse non potuit: Ideoque Quintilius à Germanis cum Romanorum exercitu fortißimo caesus, Augusto Caesari totique Senatui & populo Romano, Ethnicus idolatra Ethnieis Idolatris omen exhibuit, de Romano eo imperio, quod Augustus primus quietê possederat, ad Germanos posteà transferendo; Mynsingerus uerò noster idolatriam omnesque Romanisticas sordes improbans, sola fiducia meritorum Christi subnixus, uitae satur & instar luminis, quod pinguedine destituitur. placidißimê simul pientißimeque uitam finiens, de propagatione ueritatis diuinae, non dubia apud multos praesagia saepè reliquit. Illud uero in hoc publico luctu maximè quoque nobis est obseruandum, quòd amicis Quintilij post eius obitum nulla spes ulterius superfuerit, sicut & Horatius his postremis suis uersibus indicat, cum ait:</hi> </p> <cb n="1"/> <l> <hi rendition="#i">Quod si Threicio blandius Orpheo, Auditam monerere arboribus fidem, Non uanae redeat sanguis imagini, Quam uirga semel horrida, <cb n="2"/> Non lenis precibus fata recludere Nigro compulerit Mercurius gregi. Durum, sed leuis fit patientia Quicquid corrigere est nefas.</hi> </l> <p> <hi rendition="#i">Nos ueró certò seimus, quod post huius miserrimi praesentis seculi consummationem, cum pientißimè defuncto Mynsingero nostro, nobis aeterna uita restet, memoresque semper sumus istius dicti Paulini ad Philippenses, Complures ambulant, de quibus saepe dixi uobis, nunc autem & flens dico, inimici crucis Christi, quorum finis perditio est, quorum Deus uenter: & gloria in dedecore ipsorum, quiae </hi> </p> </div> </body> </text> </TEI> [0094]
Ineorrupta fides, nudaquè ueritas.
Quando ullum inuenient parem. Laudat item Horatius Quintilium suum, quòd doctos uiros amauerit, ac praecipuè Poëtas, sic prioribus subijciens:
Multis ille quidem flabilis occidit, Nulli flebilior quàm tibi Virgilî
Tu frustrà pius, heu non ita creditum. Poscis Quintilium Deos. Mynsingerus uerò noster Doctos uiros omnes & poẽtas multò cumulatiùs adamauit, eò quòd ipse undequaque Doctißimus, Poëtaque ipse excellentißimus esset, & non tantùm ex castitate, fide & ueritate laudari potest: sed de eo uerißimè praedicatur, quòd in hoc uno omnia ferè uirtutum genera quasi in praeclaro speculo eluxerint, omnesque & singuli, quotquot Mynsingerum nostrum nouerunt, ac cum eo frequentiùs paulò conuersati sunt, confiteri coguntur, huius orationem, huius scripturam, huius mores, huius actiones omnes totamque uitam scmper plenam fuisse pietatis, prudentiae, humilitatis, lenitatis, fidei, ueritatis, constantiae, humanitatis, pudoris, uerecundiae, castitatis, patientiae, beneuolentiae, ac gratiae, aliarumque uirtutum, quibus hîc tanquam ueri Dei uiuum membrum, & uerus Christianus, praeclaré insigntus fuit, ille tanquam Ethnicus, ueri Dei notitia carens, praeditus esse non potuit: Ideoque Quintilius à Germanis cum Romanorum exercitu fortißimo caesus, Augusto Caesari totique Senatui & populo Romano, Ethnicus idolatra Ethnieis Idolatris omen exhibuit, de Romano eo imperio, quod Augustus primus quietê possederat, ad Germanos posteà transferendo; Mynsingerus uerò noster idolatriam omnesque Romanisticas sordes improbans, sola fiducia meritorum Christi subnixus, uitae satur & instar luminis, quod pinguedine destituitur. placidißimê simul pientißimeque uitam finiens, de propagatione ueritatis diuinae, non dubia apud multos praesagia saepè reliquit. Illud uero in hoc publico luctu maximè quoque nobis est obseruandum, quòd amicis Quintilij post eius obitum nulla spes ulterius superfuerit, sicut & Horatius his postremis suis uersibus indicat, cum ait:
Quod si Threicio blandius Orpheo, Auditam monerere arboribus fidem, Non uanae redeat sanguis imagini, Quam uirga semel horrida,
Non lenis precibus fata recludere Nigro compulerit Mercurius gregi. Durum, sed leuis fit patientia Quicquid corrigere est nefas. Nos ueró certò seimus, quod post huius miserrimi praesentis seculi consummationem, cum pientißimè defuncto Mynsingero nostro, nobis aeterna uita restet, memoresque semper sumus istius dicti Paulini ad Philippenses, Complures ambulant, de quibus saepe dixi uobis, nunc autem & flens dico, inimici crucis Christi, quorum finis perditio est, quorum Deus uenter: & gloria in dedecore ipsorum, quiae
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/94 |
| Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/94>, abgerufen am 03.05.2024. |
