Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theorica, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirifice adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetian toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibita authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißime defuncto Mynsingero nostro, a toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum a consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubie confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quod non exiguo haud dubie dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quam charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quam charus fuerit supra memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causa heic commorantibus, quam charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quam charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tam nobilibus quam ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imo uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quod si uero omnes, qui unius pientißime defuncti Mynsingeri nostri opera, studio, doctrina & scriptis eruditi sunt, quiue eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quam ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient: commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetiã toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causâ hîc commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio, doctrinâ & scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient: <TEI> <text> <body> <div> <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0093"/> commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetiã toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causâ hîc commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio, doctrinâ & scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient:</hi> </p> <l> <hi rendition="#i">Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror</hi> </l> </div> </body> </text> </TEI> [0093]
commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetiã toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causâ hîc commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio, doctrinâ & scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient:
Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/93 |
| Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/93>, abgerufen am 24.11.2024. |
