Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.

Bild:
<< vorherige Seite

commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theorica, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirifice adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetian toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibita authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißime defuncto Mynsingero nostro, a toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum a consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubie confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quod non exiguo haud dubie dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quam charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quam charus fuerit supra memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causa heic commorantibus, quam charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quam charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tam nobilibus quam ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imo uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quod si uero omnes, qui unius pientißime defuncti Mynsingeri nostri opera, studio, doctrina & scriptis eruditi sunt, quiue eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quam ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient:

Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror

commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetiã toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causâ hîc commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio, doctrinâ & scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient:

Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0093"/>
commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam                          Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis                          progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione                          suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur?                          quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum                          libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo,                          plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico                          dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum                          quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit &amp;                          confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera                          uidere licet, uerumetia&#x0303; toti imperio uiam monstrauit, quid                          Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis                          statuendum, &amp; quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica                          legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de                          causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano                          debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium,                          non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est                          qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri                          morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus &amp; Lunaeburgensibus,                          Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque                          eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario                          iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis                          intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus                          noster fuerit, &amp; quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines                          ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque                          omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic                          Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib.                          Principibus, Dueibus Brunsuicensium &amp; Lunaeburgensium, itemque                          Dominis Comitib, de Reinstein &amp; Blanckenburg studiorum causâ hîc                          commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus                          fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus                          quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò                          uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò                          omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio,                          doctrinâ &amp; scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio                          in causis suis adiuti &amp; subleuati sunt, praesentes adesse possent,                          quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram                          existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide                          &amp; ueritate, sic inquient:</hi> </p>
        <l> <hi rendition="#i">Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror</hi> </l>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0093] commentariorum, uniuersam legum cupidam iuueniutem, per totam Europam, in Iure erudiuit, atque his etiam, qui longius in studijs suis progreßi sunt, firmißima fulcra studiorum, eiusdem operis editione suppeditauit, siue in umbris scholarum, siue in splendore fori uersentur? quid quod aeditis obseruationum Cameralium libris, aeditis consiliorum libris, aeditis alijs commentarijs, reuiso etiam Apotelesmate illo suo, plurimisque uel potius innumeris falsis opinionibus ex longo usu practico dextreque animaduersa ueritate theoricâ, notatis, non solum dectißimorum quoramque Iureconsultorum studia peritiamque mirificè adiunauit & confirmauit, sicut ex aliorum postea aeditis obseruationibus inter caetera uidere licet, uerumetiã toti imperio uiam monstrauit, quid Imperiali adhibitâ authoritate, in infinitis dubijs controuersiis statuendum, & quomodo innumerae Doctorum disputationes, publica legali sanctione, terminandae sint? quanta gratitudo, uel hac sola rursus de causa, pientißimê defuncto Mynsingero nostro, à toto Imperio Romano debeatur, quantus dolor, de Mynsingero ex hac uita auocato, hinc in omnium, non tantum Doctorum, sed etiam Principum uirorum animis resideat, quis est qui non animaduertat? Omnes etiam ac singuli, qui de Mynsingeri nostri morte audierint, eumque Ducibus Brunsuicensibus & Lunaeburgensibus, Dominis nostris Clementissimis, non solum à consiliis fuisse iudiciaque eorum sapienter ordinasse, atque exornasse, uerum etiam feuda haereditario iure ab eis accepisse sciunt, haud dubiè confitebuntur, se satis intelligere, quam charus Principibus nostris clementissimis Mynsingerus noster fuerit, & quód non exiguo haud dubiè dolore, Celsitudines ipsorum, propter obitum Mynsingeri nostri, perfusae sint. Non minus quoque omnes intelligere credimus, quàm charus Mynsingerus noster toti huic Academiae Iuliae fuerit, quàm charus fuerit suprà memoratis iuniorib. Principibus, Dueibus Brunsuicensium & Lunaeburgensium, itemque Dominis Comitib, de Reinstein & Blanckenburg studiorum causâ hîc commorantibus, quàm charus fuerit toti nostro Senatui Academico, quàm charus fuerit omnibus huius Almae Inclytaeque Academiae Studiosis, tàm nobilibus quàm ignobilibus, nec non caeteris Academiae membris, totique urbi, imò uero omnibus ordinib. huius Dueatus, ipsique toti Ducatui Quòd si uerò omnes, qui unius pientißimè defuncti Mynsingeri nostri operâ, studio, doctrinâ & scriptis eruditi sunt, quiuè eius iudicio aut patrocinio in causis suis adiuti & subleuati sunt, praesentes adesse possent, quàm ingentem multitudinem, quae animi affectione, se exhibituram existimabitis? Laudat Horatius suum Quintilium Varum ex castitate, fide & ueritate, sic inquient: Ergo Quintilium perpetuus sopor Vrget? cui pudor, iustitiae soror

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/93
Zitationshilfe: Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/93>, abgerufen am 03.05.2024.