Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Happel, Eberhard Werner: Der Academische Roman. Ulm, 1690.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>
Romans II. Buch.

22. Idemne de Nobili asserendum, quasi ipsi officiat cum
Studioso ignobili hujusmodi confoederationem facere? Mini-
me gentium. Quandoquidem tantum abest, ut hoc nobilitatis
splendori sit dedecori, ut potius eum apprime ornet. Sic summos
videmus Monarchas literatorum ambiisse amicitias, ut quorum
consiliis & eruditione instructi longe felicius Imperii guberna-
cula tenere potuerint. Quid quod ipsis studiosis, eadem (si non
majora) competant Privilegia, quae nobilibus. Auth. Habita.
C. Ne Fil. pro patre. Quid quod & ipsi (praesertim juri in cum-
bentes) ad nobilitatis fastigium adspirare valeant, Exemplo Ul-
piani in l. 7. C. de Postul. l. 8. f. ff. de Excus. Tut. Quam no-
bilitatem, utpote virtute adquisitam, multo praestantiorem esse
ea, quae ex natalibus provenit, tradunt secundum illud: Nobi-
lis is vere est, quem nobilitat sua virtus.

23. Unde diffluit & haec consideratio: Aliquid num de-
cedat honori Studiosi, si picem in fratrem adsumat? Affirman-
dum prima fronte videtur ex iis rationibus, quibus contra Pen-
nalem usus sum. Attamen contrarium in foro determinari vi-
demus: & ratio diversitatis dari potest, quod Pennalis infamia
quadam, si non juris, facti tamen laborare videatur, & in con-
trario prorsus sit praedicamento cum studioso, sitque velut abor-
tus, in quo naturae deficiat perfectitudo; cum contra pices sint
in suo genere perfecti, nec ita odibiles. Huc confer, quod ratio-
ne victus & amictus studiosus isto hominum genere carere ne-
queat. Quare fidissime consulo his, qui hujusmodi hominum
opera uti coguntur, ut rogati non denegent fraternitatem. Nam
hoc & in cambio & mutuatione pecuniarum, & fide habenda, si
nummos in praesenti non habeas, plurimum prodest. Recitabo
vobis exemplum, quod alicubi accidisse au dio: fuit aliquando
mercaror, qui ambivit studiosi cujusdam Fraternitatem; Hie
bene esse dicit, sed non solere se quemquam, qui non sit sui or-
dinis, in fratrem assumere, nisi data aliq ua arrha sive recordatio-
nis Symbolo: Alter gestiens de tali oblato fratre, quid cupiat
quaerit, cui infit ille, placere sibi tibialia serici fili, quae ut det,
imperat. Consentit pix, postero die promissum explet, videte,
num haec praxis aureum os habeat. Remittendum igitur potius
aliquid de Juris rigore, quam contra propria commoda labo-
randum.

24. Quid de virgine censes: Num castitati quippiam
inde decedet, si cum juvene hujusmodi foedus pangat? Illud
perquam solemne esse inter nobiles audio; imo aliquando

etiam
Q q q 3
Romans II. Buch.

22. Idemne de Nobili aſſerendum, quàſi ipſi officiat cum
Studioſo ignobili hujusmodi confœderationem facere? Mini-
mè gentium. Quandoquidem tantum abeſt, ut hoc nobilitatis
ſplendori ſit dedecori, ut potius eum apprime ornet. Sic ſummos
videmus Monarchas literatorum ambiiſſe amicitias, ut quorum
conſiliis & eruditione inſtructi longè felicius Imperii guberna-
cula tenere potuerint. Quid quod ipſis ſtudioſis, eadem (ſi non
majora) competant Privilegia, quæ nobilibus. Auth. Habita.
C. Ne Fil. pro patre. Quid quod & ipſi (præſertim juri in cum-
bentes) ad nobilitatis faſtigium adſpirare valeant, Exemplo Ul-
piani in l. 7. C. de Poſtul. l. 8. f. ff. de Excuſ. Tut. Quam no-
bilitatem, utpote virtute adquiſitam, multò præſtantiorem eſſe
ea, quæ ex natalibus provenit, tradunt ſecundum illud: Nobi-
lis is verè eſt, quem nobilitat ſua virtus.

23. Unde diffluit & hæc conſideratio: Aliquid num de-
cedat honori Studioſi, ſi picem in fratrem adſumat? Affirman-
dum prima fronte videtur ex iis rationibus, quibus contra Pen-
nalem uſus ſum. Attamen contrarium in foro determinari vi-
demus: & ratio diverſitatis dari poteſt, quod Pennalis infamiâ
quadam, ſi non juris, facti tamen laborare videatur, & in con-
trario prorſus ſit prædicamento cum ſtudioſo, ſitque velut abor-
tus, in quo naturæ deficiat perfectitudo; cum contrà pices ſint
in ſuo genere perfecti, nec ita odibiles. Huc confer, quod ratio-
ne victus & amictus ſtudioſus iſto hominum genere carere ne-
queat. Quare fidiſſimè conſulo his, qui hujusmodi hominum
opera uti coguntur, ut rogati non denegent fraternitatem. Nam
hoc & in cambio & mutuatione pecuniarum, & fide habenda, ſi
nummos in præſenti non habeas, plurimum prodeſt. Recitabo
vobis exemplum, quod alicubi accidiſſe au dio: fuit aliquando
mercaror, qui ambivit ſtudioſi cujusdam Fraternitatem; Hie
benè eſſe dicit, ſed non ſolere ſe quemquam, qui non ſit ſui or-
dinis, in fratrem aſſumere, niſi datâ aliq uâ arrhâ ſive recordatio-
nis Symbolo: Alter geſtiens de tali oblato fratre, quid cupiat
quærit, cui infit ille, placere ſibi tibialia ſerici fili, quæ ut det,
imperat. Conſentit pix, poſtero die promiſſum explet, videte,
num hæc praxis aureum os habeat. Remittendum igitur potius
aliquid de Juris rigore, quam contra propria commoda labo-
randum.

24. Quid de virgine cenſes: Num caſtitati quippiam
inde decedet, ſi cum juvene hujusmodi fœdus pangat? Illud
perquam ſolemne eſſe inter nobiles audio; imò aliquando

etiam
Q q q 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <pb facs="#f1001" n="981"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Romans <hi rendition="#aq">II.</hi> Buch.</hi> </fw><lb/>
            <p>22. <hi rendition="#aq">Idemne de Nobili a&#x017F;&#x017F;erendum, quà&#x017F;i ip&#x017F;i officiat cum<lb/>
Studio&#x017F;o ignobili hujusmodi conf&#x0153;derationem facere? Mini-<lb/>
mè gentium. Quandoquidem tantum abe&#x017F;t, ut hoc nobilitatis<lb/>
&#x017F;plendori &#x017F;it dedecori, ut potius eum apprime ornet. Sic &#x017F;ummos<lb/>
videmus Monarchas literatorum ambii&#x017F;&#x017F;e amicitias, ut quorum<lb/>
con&#x017F;iliis &amp; eruditione in&#x017F;tructi longè felicius Imperii guberna-<lb/>
cula tenere potuerint. Quid quod ip&#x017F;is &#x017F;tudio&#x017F;is, eadem (&#x017F;i non<lb/>
majora) competant Privilegia, quæ nobilibus. Auth. Habita.<lb/>
C. Ne Fil. pro patre. Quid quod &amp; ip&#x017F;i (præ&#x017F;ertim juri in cum-<lb/>
bentes) ad nobilitatis fa&#x017F;tigium ad&#x017F;pirare valeant, Exemplo Ul-<lb/>
piani in l. 7. C. de Po&#x017F;tul. l. 8. f. ff. de Excu&#x017F;. Tut. Quam no-<lb/>
bilitatem, utpote virtute adqui&#x017F;itam, multò præ&#x017F;tantiorem e&#x017F;&#x017F;e<lb/>
ea, quæ ex natalibus provenit, tradunt &#x017F;ecundum illud: Nobi-<lb/>
lis is verè e&#x017F;t, quem nobilitat &#x017F;ua virtus.</hi></p><lb/>
            <p>23. <hi rendition="#aq">Unde diffluit &amp; hæc con&#x017F;ideratio: Aliquid num de-<lb/>
cedat honori Studio&#x017F;i, &#x017F;i picem in fratrem ad&#x017F;umat? Affirman-<lb/>
dum prima fronte videtur ex iis rationibus, quibus contra Pen-<lb/>
nalem u&#x017F;us &#x017F;um. Attamen contrarium in foro determinari vi-<lb/>
demus: &amp; ratio diver&#x017F;itatis dari pote&#x017F;t, quod Pennalis infamiâ<lb/>
quadam, &#x017F;i non juris, facti tamen laborare videatur, &amp; in con-<lb/>
trario pror&#x017F;us &#x017F;it prædicamento cum &#x017F;tudio&#x017F;o, &#x017F;itque velut abor-<lb/>
tus, in quo naturæ deficiat perfectitudo; cum contrà pices &#x017F;int<lb/>
in &#x017F;uo genere perfecti, nec ita odibiles. Huc confer, quod ratio-<lb/>
ne victus &amp; amictus &#x017F;tudio&#x017F;us i&#x017F;to hominum genere carere ne-<lb/>
queat. Quare fidi&#x017F;&#x017F;imè con&#x017F;ulo his, qui hujusmodi hominum<lb/>
opera uti coguntur, ut rogati non denegent fraternitatem. Nam<lb/>
hoc &amp; in cambio &amp; mutuatione pecuniarum, &amp; fide habenda, &#x017F;i<lb/>
nummos in præ&#x017F;enti non habeas, plurimum prode&#x017F;t. Recitabo<lb/>
vobis exemplum, quod alicubi accidi&#x017F;&#x017F;e au dio: fuit aliquando<lb/>
mercaror, qui ambivit &#x017F;tudio&#x017F;i cujusdam Fraternitatem; Hie<lb/>
benè e&#x017F;&#x017F;e dicit, &#x017F;ed non &#x017F;olere &#x017F;e quemquam, qui non &#x017F;it &#x017F;ui or-<lb/>
dinis, in fratrem a&#x017F;&#x017F;umere, ni&#x017F;i datâ aliq uâ arrhâ &#x017F;ive recordatio-<lb/>
nis Symbolo: Alter ge&#x017F;tiens de tali oblato fratre, quid cupiat<lb/>
quærit, cui infit ille, placere &#x017F;ibi tibialia &#x017F;erici fili, quæ ut det,<lb/>
imperat. Con&#x017F;entit pix, po&#x017F;tero die promi&#x017F;&#x017F;um explet, videte,<lb/>
num hæc praxis aureum os habeat. Remittendum igitur potius<lb/>
aliquid de Juris rigore, quam contra propria commoda labo-<lb/>
randum.</hi></p><lb/>
            <p>24. <hi rendition="#aq">Quid de virgine cen&#x017F;es: Num ca&#x017F;titati quippiam<lb/>
inde decedet, &#x017F;i cum juvene hujusmodi f&#x0153;dus pangat? Illud<lb/>
perquam &#x017F;olemne e&#x017F;&#x017F;e inter nobiles audio; imò aliquando</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">Q q q</hi> 3</fw><fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">etiam</hi></fw><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[981/1001] Romans II. Buch. 22. Idemne de Nobili aſſerendum, quàſi ipſi officiat cum Studioſo ignobili hujusmodi confœderationem facere? Mini- mè gentium. Quandoquidem tantum abeſt, ut hoc nobilitatis ſplendori ſit dedecori, ut potius eum apprime ornet. Sic ſummos videmus Monarchas literatorum ambiiſſe amicitias, ut quorum conſiliis & eruditione inſtructi longè felicius Imperii guberna- cula tenere potuerint. Quid quod ipſis ſtudioſis, eadem (ſi non majora) competant Privilegia, quæ nobilibus. Auth. Habita. C. Ne Fil. pro patre. Quid quod & ipſi (præſertim juri in cum- bentes) ad nobilitatis faſtigium adſpirare valeant, Exemplo Ul- piani in l. 7. C. de Poſtul. l. 8. f. ff. de Excuſ. Tut. Quam no- bilitatem, utpote virtute adquiſitam, multò præſtantiorem eſſe ea, quæ ex natalibus provenit, tradunt ſecundum illud: Nobi- lis is verè eſt, quem nobilitat ſua virtus. 23. Unde diffluit & hæc conſideratio: Aliquid num de- cedat honori Studioſi, ſi picem in fratrem adſumat? Affirman- dum prima fronte videtur ex iis rationibus, quibus contra Pen- nalem uſus ſum. Attamen contrarium in foro determinari vi- demus: & ratio diverſitatis dari poteſt, quod Pennalis infamiâ quadam, ſi non juris, facti tamen laborare videatur, & in con- trario prorſus ſit prædicamento cum ſtudioſo, ſitque velut abor- tus, in quo naturæ deficiat perfectitudo; cum contrà pices ſint in ſuo genere perfecti, nec ita odibiles. Huc confer, quod ratio- ne victus & amictus ſtudioſus iſto hominum genere carere ne- queat. Quare fidiſſimè conſulo his, qui hujusmodi hominum opera uti coguntur, ut rogati non denegent fraternitatem. Nam hoc & in cambio & mutuatione pecuniarum, & fide habenda, ſi nummos in præſenti non habeas, plurimum prodeſt. Recitabo vobis exemplum, quod alicubi accidiſſe au dio: fuit aliquando mercaror, qui ambivit ſtudioſi cujusdam Fraternitatem; Hie benè eſſe dicit, ſed non ſolere ſe quemquam, qui non ſit ſui or- dinis, in fratrem aſſumere, niſi datâ aliq uâ arrhâ ſive recordatio- nis Symbolo: Alter geſtiens de tali oblato fratre, quid cupiat quærit, cui infit ille, placere ſibi tibialia ſerici fili, quæ ut det, imperat. Conſentit pix, poſtero die promiſſum explet, videte, num hæc praxis aureum os habeat. Remittendum igitur potius aliquid de Juris rigore, quam contra propria commoda labo- randum. 24. Quid de virgine cenſes: Num caſtitati quippiam inde decedet, ſi cum juvene hujusmodi fœdus pangat? Illud perquam ſolemne eſſe inter nobiles audio; imò aliquando etiam Q q q 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690/1001
Zitationshilfe: Happel, Eberhard Werner: Der Academische Roman. Ulm, 1690, S. 981. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/happel_roman_1690/1001>, abgerufen am 23.11.2024.