Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787.

Bild:
<< vorherige Seite
der Nazionen.
etiamsi rex eßet aut imperator, stapham equi papalis
tenet, deinde ducit equum per frenum aliquantulum.
Si imperator aut rex soli eßent, id est, non eßet
alius rex, soli equum ducerent cum dextra manu, sin
vero eßet alius rex, dignior a dextra, alius a sinistra
frenum teneret. ---- Si vero pontifex non equo sed
sella veheretur, quatuor maiores principes, etiamsi
inter eos imperator aut quivis maximus princeps ades-
set, in honorem salvatoris Christi, sellam ipsam cum
pontifice humeris suis portare aliquantulum debent.
m] Schon als nach Lothars II. Tode Papst Hadrian II. sich
in die Erbfolgsstreitigkeiten wegen Lothringen mischte, ant-
wortete ihm Karl der Kahle: omne regnum saeculi huius
bellis quaeritur, victoriis propagatur et non apostoli-
cis vel Episcoporum excommunicationihus obtinetur.

Auch Kaiser Friedrich I. schrieb an Hadrian IV. Qum per
electionem principum a solo Deo regnum et imperium
nostrum sit, -- quicumque nos imperialem coronam
pro beneficio a domino papa suscepiße dixerit, divinae
institutioni et doctrinae Petri contrarius est et menda-
cii reus erit. Radevic. ap. Murator. T. 6. p.
749. und
Kaiser Heinrich VII. entgegnete auf das päpstliche Ansin-
nen, das teutsche Reich von ihm zu Lehn zu nehmen:
Novi exempli res est, nec usurpata anteceßorum meo-
rum temporibus principem principum ac orbis terrarum
dominum servo servorum fidelitatis juramento obstringi.

Die Streitigkeiten Kaiser Ludewigs des Baiern mit dem
Papst Johann XXII. hauptsächlich über die Bestättigung
der Kaiserwahl, und die von beiden Theilen, besonders
auch von Seiten der teutschen Reichsstände, geäusserten
Gesinnungen sind ebenfals merkwürdig, aber für diesen
Ort zu weitläuftig.
n] Die Gewonheit der Regenten des römisch-teutschen Reichs,
die bis auf Maximilian I. in Uebung blieb, sich nicht eher,
als nach der römischen Krönung: römische Kaiser zu
L 5
der Nazionen.
etiamſi rex eßet aut imperator, ſtapham equi papalis
tenet, deinde ducit equum per frenum aliquantulum.
Si imperator aut rex ſoli eßent, id eſt, non eßet
alius rex, ſoli equum ducerent cum dextra manu, ſin
vero eßet alius rex, dignior a dextra, alius a ſiniſtra
frenum teneret. —— Si vero pontifex non equo ſed
ſella veheretur, quatuor maiores principes, etiamſi
inter eos imperator aut quivis maximus princeps ades-
ſet, in honorem ſalvatoris Chriſti, ſellam ipſam cum
pontifice humeris ſuis portare aliquantulum debent.
m] Schon als nach Lothars II. Tode Papſt Hadrian II. ſich
in die Erbfolgsſtreitigkeiten wegen Lothringen miſchte, ant-
wortete ihm Karl der Kahle: omne regnum ſaeculi huius
bellis quaeritur, victoriis propagatur et non apoſtoli-
cis vel Epiſcoporum excommunicationihus obtinetur.

Auch Kaiſer Friedrich I. ſchrieb an Hadrian IV. Qum per
electionem principum a ſolo Deo regnum et imperium
noſtrum ſit, — quicumque nos imperialem coronam
pro beneficio a domino papa ſuscepiße dixerit, divinae
inſtitutioni et doctrinae Petri contrarius eſt et menda-
cii reus erit. Radevic. ap. Murator. T. 6. p.
749. und
Kaiſer Heinrich VII. entgegnete auf das paͤpſtliche Anſin-
nen, das teutſche Reich von ihm zu Lehn zu nehmen:
Novi exempli res eſt, nec uſurpata anteceßorum meo-
rum temporibus principem principum ac orbis terrarum
dominum ſervo ſervorum fidelitatis juramento obſtringi.

Die Streitigkeiten Kaiſer Ludewigs des Baiern mit dem
Papſt Johann XXII. hauptſaͤchlich uͤber die Beſtaͤttigung
der Kaiſerwahl, und die von beiden Theilen, beſonders
auch von Seiten der teutſchen Reichsſtaͤnde, geaͤuſſerten
Geſinnungen ſind ebenfals merkwuͤrdig, aber fuͤr dieſen
Ort zu weitlaͤuftig.
n] Die Gewonheit der Regenten des roͤmiſch-teutſchen Reichs,
die bis auf Maximilian I. in Uebung blieb, ſich nicht eher,
als nach der roͤmiſchen Kroͤnung: roͤmiſche Kaiſer zu
L 5
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <note place="end" n="l]">
              <pb facs="#f0195" n="169"/>
              <fw place="top" type="header">der Nazionen.</fw><lb/> <hi rendition="#aq">etiam&#x017F;i rex eßet aut imperator, &#x017F;tapham equi papalis<lb/>
tenet, deinde ducit equum per frenum aliquantulum.<lb/>
Si imperator aut rex &#x017F;oli eßent, id e&#x017F;t, non eßet<lb/>
alius rex, &#x017F;oli equum ducerent cum dextra manu, &#x017F;in<lb/>
vero eßet alius rex, dignior a dextra, alius a &#x017F;ini&#x017F;tra<lb/>
frenum teneret. &#x2014;&#x2014; Si vero pontifex non equo &#x017F;ed<lb/>
&#x017F;ella veheretur, quatuor maiores principes, etiam&#x017F;i<lb/>
inter eos imperator aut quivis maximus princeps ades-<lb/>
&#x017F;et, in honorem &#x017F;alvatoris Chri&#x017F;ti, &#x017F;ellam ip&#x017F;am cum<lb/>
pontifice humeris &#x017F;uis portare aliquantulum debent.</hi> </note><lb/>
            <note place="end" n="m]">Schon als nach Lothars <hi rendition="#aq">II.</hi> Tode Pap&#x017F;t Hadrian <hi rendition="#aq">II.</hi> &#x017F;ich<lb/>
in die Erbfolgs&#x017F;treitigkeiten wegen Lothringen mi&#x017F;chte, ant-<lb/>
wortete ihm Karl der Kahle: <hi rendition="#aq">omne regnum &#x017F;aeculi huius<lb/>
bellis quaeritur, victoriis propagatur et non apo&#x017F;toli-<lb/>
cis vel Epi&#x017F;coporum excommunicationihus obtinetur.</hi><lb/>
Auch Kai&#x017F;er Friedrich <hi rendition="#aq">I.</hi> &#x017F;chrieb an Hadrian <hi rendition="#aq">IV. Qum per<lb/>
electionem principum a &#x017F;olo Deo regnum et imperium<lb/>
no&#x017F;trum &#x017F;it, &#x2014; quicumque nos imperialem coronam<lb/>
pro beneficio a domino papa &#x017F;uscepiße dixerit, divinae<lb/>
in&#x017F;titutioni et doctrinae Petri contrarius e&#x017F;t et menda-<lb/>
cii reus erit. <hi rendition="#i">Radevic</hi>. ap. Murator. T. 6. p.</hi> 749. und<lb/>
Kai&#x017F;er Heinrich <hi rendition="#aq">VII.</hi> entgegnete auf das pa&#x0364;p&#x017F;tliche An&#x017F;in-<lb/>
nen, das teut&#x017F;che Reich von ihm zu Lehn zu nehmen:<lb/><hi rendition="#aq">Novi exempli res e&#x017F;t, nec u&#x017F;urpata anteceßorum meo-<lb/>
rum temporibus principem principum ac orbis terrarum<lb/>
dominum &#x017F;ervo &#x017F;ervorum fidelitatis juramento ob&#x017F;tringi.</hi><lb/>
Die Streitigkeiten Kai&#x017F;er Ludewigs des Baiern mit dem<lb/>
Pap&#x017F;t Johann <hi rendition="#aq">XXII.</hi> haupt&#x017F;a&#x0364;chlich u&#x0364;ber die Be&#x017F;ta&#x0364;ttigung<lb/>
der Kai&#x017F;erwahl, und die von beiden Theilen, be&#x017F;onders<lb/>
auch von Seiten der teut&#x017F;chen Reichs&#x017F;ta&#x0364;nde, gea&#x0364;u&#x017F;&#x017F;erten<lb/>
Ge&#x017F;innungen &#x017F;ind ebenfals merkwu&#x0364;rdig, aber fu&#x0364;r die&#x017F;en<lb/>
Ort zu weitla&#x0364;uftig.</note><lb/>
            <note place="end" n="n]">Die Gewonheit der Regenten des ro&#x0364;mi&#x017F;ch-teut&#x017F;chen Reichs,<lb/>
die bis auf Maximilian <hi rendition="#aq">I.</hi> in Uebung blieb, &#x017F;ich nicht eher,<lb/>
als nach der ro&#x0364;mi&#x017F;chen Kro&#x0364;nung: <hi rendition="#fr">ro&#x0364;mi&#x017F;che Kai&#x017F;er</hi> zu<lb/>
<fw place="bottom" type="sig">L 5</fw><fw place="bottom" type="catch">nen-</fw><lb/></note>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[169/0195] der Nazionen. l] etiamſi rex eßet aut imperator, ſtapham equi papalis tenet, deinde ducit equum per frenum aliquantulum. Si imperator aut rex ſoli eßent, id eſt, non eßet alius rex, ſoli equum ducerent cum dextra manu, ſin vero eßet alius rex, dignior a dextra, alius a ſiniſtra frenum teneret. —— Si vero pontifex non equo ſed ſella veheretur, quatuor maiores principes, etiamſi inter eos imperator aut quivis maximus princeps ades- ſet, in honorem ſalvatoris Chriſti, ſellam ipſam cum pontifice humeris ſuis portare aliquantulum debent. m] Schon als nach Lothars II. Tode Papſt Hadrian II. ſich in die Erbfolgsſtreitigkeiten wegen Lothringen miſchte, ant- wortete ihm Karl der Kahle: omne regnum ſaeculi huius bellis quaeritur, victoriis propagatur et non apoſtoli- cis vel Epiſcoporum excommunicationihus obtinetur. Auch Kaiſer Friedrich I. ſchrieb an Hadrian IV. Qum per electionem principum a ſolo Deo regnum et imperium noſtrum ſit, — quicumque nos imperialem coronam pro beneficio a domino papa ſuscepiße dixerit, divinae inſtitutioni et doctrinae Petri contrarius eſt et menda- cii reus erit. Radevic. ap. Murator. T. 6. p. 749. und Kaiſer Heinrich VII. entgegnete auf das paͤpſtliche Anſin- nen, das teutſche Reich von ihm zu Lehn zu nehmen: Novi exempli res eſt, nec uſurpata anteceßorum meo- rum temporibus principem principum ac orbis terrarum dominum ſervo ſervorum fidelitatis juramento obſtringi. Die Streitigkeiten Kaiſer Ludewigs des Baiern mit dem Papſt Johann XXII. hauptſaͤchlich uͤber die Beſtaͤttigung der Kaiſerwahl, und die von beiden Theilen, beſonders auch von Seiten der teutſchen Reichsſtaͤnde, geaͤuſſerten Geſinnungen ſind ebenfals merkwuͤrdig, aber fuͤr dieſen Ort zu weitlaͤuftig. n] Die Gewonheit der Regenten des roͤmiſch-teutſchen Reichs, die bis auf Maximilian I. in Uebung blieb, ſich nicht eher, als nach der roͤmiſchen Kroͤnung: roͤmiſche Kaiſer zu nen- L 5

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/195
Zitationshilfe: Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787, S. 169. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/195>, abgerufen am 22.05.2024.