Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 2. Göttingen, 1837.

Bild:
<< vorherige Seite

er mueß zerst no hundert Haase hüete vom Morge früeh bis z' Obe spot, und wenn em äine furt chömm, so chömm er d' Tochter nit über. Der Hans isch e des z' friede gsi, und gli am andere Tag got er mit siner Heerd uf d' Wäid, und paßt verwändt uf daß em keine dervo lauf. Nid mänge Stund isch vergange, so chunt e Magd vom Schloß, und säit zum Hans er söll ere gschwind e Haas ge, se hebe Wisite über cho. Der Hans het aber woll gemerkt wo das use will, und säit er gäb e keine, der Chönig chön denn morn siner Wisite mit Haasepfäffer ufwarte. D' Magd het aber nid no glo, und am Änd fot so no a resniere. Do säit der Hans wenn d' Chönigstochter sälber chömm, so well er ene Haas ge. Das het d' Magd im Schloß gsäit, und d' Tochter isch sälber gange. Underdesse isch aber zum Hans das chli Manndle wieder cho, und frogt der Hans was er do thüej. 'He, do müeß er hundert Haase hüete, daß em käine dervo lauf, und denn dörf er d' Chönigstochter hürothe, und wäre Chönig.' 'Guet,' säit das Manndle, 'do hesch es Pfifle, und wenn der äine furtlauft, so pfif nume, denn chunt er wieder ume.' Wo do d' Tochter cho isch, so gitt ere der Hans e Haas is Fürtüchle. Aber wo se öppe hundert Schritt wit gsi isch, so pfift der Hans, und de Haas springt ere us em Schäubele use, und, was gisch was hesch, wieder zue der Heerd. Wo's Obe gsi isch, so pfift de Haasehirt no emol, und luegt ob all do sige, und treibt se do zum Schloß. Der Chönig het se verwunderet wie au der Hans im Stand gsi seig hundert Haase z' hüete, daß em käine dervo glofe isch; er will em aber d' Tochter äine weg nonig ge, und

er mueß zerst no hundert Haase huͤete vom Morge fruͤeh bis z’ Obe spot, und wenn em aͤine furt choͤmm, so choͤmm er d’ Tochter nit uͤber. Der Hans isch e des z’ friede gsi, und gli am andere Tag got er mit siner Heerd uf d’ Waͤid, und paßt verwaͤndt uf daß em keine dervo lauf. Nid maͤnge Stund isch vergange, so chunt e Magd vom Schloß, und saͤit zum Hans er soͤll ere gschwind e Haas ge, se hebe Wisite uͤber cho. Der Hans het aber woll gemerkt wo das use will, und saͤit er gaͤb e keine, der Choͤnig choͤn denn morn siner Wisite mit Haasepfaͤffer ufwarte. D’ Magd het aber nid no glo, und am Änd fot so no a resniere. Do saͤit der Hans wenn d’ Choͤnigstochter saͤlber choͤmm, so well er ene Haas ge. Das het d’ Magd im Schloß gsaͤit, und d’ Tochter isch saͤlber gange. Underdesse isch aber zum Hans das chli Manndle wieder cho, und frogt der Hans was er do thuͤej. ‘He, do muͤeß er hundert Haase huͤete, daß em kaͤine dervo lauf, und denn doͤrf er d’ Choͤnigstochter huͤrothe, und waͤre Choͤnig.’ ‘Guet,’ saͤit das Manndle, ‘do hesch es Pfifle, und wenn der aͤine furtlauft, so pfif nume, denn chunt er wieder ume.’ Wo do d’ Tochter cho isch, so gitt ere der Hans e Haas is Fuͤrtuͤchle. Aber wo se oͤppe hundert Schritt wit gsi isch, so pfift der Hans, und de Haas springt ere us em Schaͤubele use, und, was gisch was hesch, wieder zue der Heerd. Wo’s Obe gsi isch, so pfift de Haasehirt no emol, und luegt ob all do sige, und treibt se do zum Schloß. Der Choͤnig het se verwunderet wie au der Hans im Stand gsi seig hundert Haase z’ huͤete, daß em kaͤine dervo glofe isch; er will em aber d’ Tochter aͤine weg nonig ge, und

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0364" n="348"/>
er mueß zerst no hundert Haase hu&#x0364;ete vom Morge fru&#x0364;eh bis z&#x2019; Obe spot, und wenn em a&#x0364;ine furt cho&#x0364;mm, so cho&#x0364;mm er d&#x2019; Tochter nit u&#x0364;ber. Der Hans isch e des z&#x2019; friede gsi, und gli am andere Tag got er mit siner Heerd uf d&#x2019; Wa&#x0364;id, und paßt verwa&#x0364;ndt uf daß em keine dervo lauf. Nid ma&#x0364;nge Stund isch vergange, so chunt e Magd vom Schloß, und sa&#x0364;it zum Hans er so&#x0364;ll ere gschwind e Haas ge, se hebe Wisite u&#x0364;ber cho. Der Hans het aber woll gemerkt wo das use will, und sa&#x0364;it er ga&#x0364;b e keine, der Cho&#x0364;nig cho&#x0364;n denn morn siner Wisite mit Haasepfa&#x0364;ffer ufwarte. D&#x2019; Magd het aber nid no glo, und am Änd fot so no a resniere. Do sa&#x0364;it der Hans wenn d&#x2019; Cho&#x0364;nigstochter sa&#x0364;lber cho&#x0364;mm, so well er ene Haas ge. Das het d&#x2019; Magd im Schloß gsa&#x0364;it, und d&#x2019; Tochter isch sa&#x0364;lber gange. Underdesse isch aber zum Hans das chli Manndle wieder cho, und frogt der Hans was er do thu&#x0364;ej. &#x2018;He, do mu&#x0364;eß er hundert Haase hu&#x0364;ete, daß em ka&#x0364;ine dervo lauf, und denn do&#x0364;rf er d&#x2019; Cho&#x0364;nigstochter hu&#x0364;rothe, und wa&#x0364;re Cho&#x0364;nig.&#x2019; &#x2018;Guet,&#x2019; sa&#x0364;it das Manndle, &#x2018;do hesch es Pfifle, und wenn der a&#x0364;ine furtlauft, so pfif nume, denn chunt er wieder ume.&#x2019; Wo do d&#x2019; Tochter cho isch, so gitt ere der Hans e Haas is Fu&#x0364;rtu&#x0364;chle. Aber wo se o&#x0364;ppe hundert Schritt wit gsi isch, so pfift der Hans, und de Haas springt ere us em Scha&#x0364;ubele use, und, was gisch was hesch, wieder zue der Heerd. Wo&#x2019;s Obe gsi isch, so pfift de Haasehirt no emol, und luegt ob all do sige, und treibt se do zum Schloß. Der Cho&#x0364;nig het se verwunderet wie au der Hans im Stand gsi seig hundert Haase z&#x2019; hu&#x0364;ete, daß em ka&#x0364;ine dervo glofe isch; er will em aber d&#x2019; Tochter a&#x0364;ine weg nonig ge, und
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[348/0364] er mueß zerst no hundert Haase huͤete vom Morge fruͤeh bis z’ Obe spot, und wenn em aͤine furt choͤmm, so choͤmm er d’ Tochter nit uͤber. Der Hans isch e des z’ friede gsi, und gli am andere Tag got er mit siner Heerd uf d’ Waͤid, und paßt verwaͤndt uf daß em keine dervo lauf. Nid maͤnge Stund isch vergange, so chunt e Magd vom Schloß, und saͤit zum Hans er soͤll ere gschwind e Haas ge, se hebe Wisite uͤber cho. Der Hans het aber woll gemerkt wo das use will, und saͤit er gaͤb e keine, der Choͤnig choͤn denn morn siner Wisite mit Haasepfaͤffer ufwarte. D’ Magd het aber nid no glo, und am Änd fot so no a resniere. Do saͤit der Hans wenn d’ Choͤnigstochter saͤlber choͤmm, so well er ene Haas ge. Das het d’ Magd im Schloß gsaͤit, und d’ Tochter isch saͤlber gange. Underdesse isch aber zum Hans das chli Manndle wieder cho, und frogt der Hans was er do thuͤej. ‘He, do muͤeß er hundert Haase huͤete, daß em kaͤine dervo lauf, und denn doͤrf er d’ Choͤnigstochter huͤrothe, und waͤre Choͤnig.’ ‘Guet,’ saͤit das Manndle, ‘do hesch es Pfifle, und wenn der aͤine furtlauft, so pfif nume, denn chunt er wieder ume.’ Wo do d’ Tochter cho isch, so gitt ere der Hans e Haas is Fuͤrtuͤchle. Aber wo se oͤppe hundert Schritt wit gsi isch, so pfift der Hans, und de Haas springt ere us em Schaͤubele use, und, was gisch was hesch, wieder zue der Heerd. Wo’s Obe gsi isch, so pfift de Haasehirt no emol, und luegt ob all do sige, und treibt se do zum Schloß. Der Choͤnig het se verwunderet wie au der Hans im Stand gsi seig hundert Haase z’ huͤete, daß em kaͤine dervo glofe isch; er will em aber d’ Tochter aͤine weg nonig ge, und

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Staatsbibliothek zu Berlin: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-06-15T16:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1837
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1837/364
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 2. Göttingen, 1837, S. 348. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1837/364>, abgerufen am 17.06.2024.