Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

ginne, worumme he se nig midde brocht hedde,
do segd he: "nee, ik hewe se so lange nachlaupen,
und as ik glovte, ik wer der bold bie, do steit do
en Kerke un up de Kanzel en Pastoer, de prie-
digte. "Du heddest sullen ment den Pastoer
brinen" se de Fru, de Kerke hedde sullen wohl
kummen; dat ik die auck (wenn ich gleich dich),
schicke dat kann nig mehr helpen, ik mut sulwenst
hünne gehen." Ase se do ene Wiele wege is, un
de beiden von Feren süt, do kicket sik de Künigs
dochter umme un süht ehre Moder kummen un
segd: "nu sie, wie unglücksk! nu kümmet miene
Moder sulwenst, ik will die grade tom Dieck
macken un mie tom Fisk." Do de Moder up de
Stelle kummet, do is do en grot Dieck un in de
Midde sprank en Fisk herumme un kuckte mit den
Kopp ut den Water un was gans lustig. Do wull
se geren den Fisk krigen, awerst se kunn ün gar
nig fangen. Do wett se gans böse un drinket den
gansen Dieck ut, dat se den Fisk kriegen will,
awerst do wett se so üwel, dat se sik spiggen mott
un spigget den gansen Dieck wier ut. Do seh se:
"ik sehe do wohl, dat et olle nig mehr helpen
kann; sei mogten nu wier to ehr kummen." Do
gohet se dann auck wier hünne, un de Küniginne
givt de Dochter drei Wallnütte un segd: "do
kannst du die mit helpen, wenn du in dine högste
Naud bist." Un do gingen de jungen Lude wier
tohaupe weg. Do se do wohl tein Stunne gohen

ginne, worumme he ſe nig midde brocht hedde,
do ſegd he: „nee, ik hewe ſe ſo lange nachlaupen,
und as ik glovte, ik wer der bold bie, do ſteit do
en Kerke un up de Kanzel en Paſtoer, de prie-
digte. „Du heddeſt ſullen ment den Paſtoer
brinen“ ſe de Fru, de Kerke hedde ſullen wohl
kummen; dat ik die auck (wenn ich gleich dich),
ſchicke dat kann nig mehr helpen, ik mut ſulwenſt
huͤnne gehen.“ Aſe ſe do ene Wiele wege is, un
de beiden von Feren ſuͤt, do kicket ſik de Kuͤnigs
dochter umme un ſuͤht ehre Moder kummen un
ſegd: „nu ſie, wie ungluͤcksk! nu kuͤmmet miene
Moder ſulwenſt, ik will die grade tom Dieck
macken un mie tom Fiſk.“ Do de Moder up de
Stelle kummet, do is do en grot Dieck un in de
Midde ſprank en Fiſk herumme un kuckte mit den
Kopp ut den Water un was gans luſtig. Do wull
ſe geren den Fiſk krigen, awerſt ſe kunn uͤn gar
nig fangen. Do wett ſe gans boͤſe un drinket den
ganſen Dieck ut, dat ſe den Fiſk kriegen will,
awerſt do wett ſe ſo uͤwel, dat ſe ſik ſpiggen mott
un ſpigget den ganſen Dieck wier ut. Do ſeh ſe:
„ik ſehe do wohl, dat et olle nig mehr helpen
kann; ſei mogten nu wier to ehr kummen.“ Do
gohet ſe dann auck wier huͤnne, un de Kuͤniginne
givt de Dochter drei Wallnuͤtte un ſegd: „do
kannſt du die mit helpen, wenn du in dine hoͤgſte
Naud biſt.“ Un do gingen de jungen Lude wier
tohaupe weg. Do ſe do wohl tein Stunne gohen

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0177" n="156"/>
ginne, worumme he &#x017F;e nig midde brocht hedde,<lb/>
do &#x017F;egd he: &#x201E;nee, ik hewe &#x017F;e &#x017F;o lange nachlaupen,<lb/>
und as ik glovte, ik wer der bold bie, do &#x017F;teit do<lb/>
en Kerke un up de Kanzel en Pa&#x017F;toer, de prie-<lb/>
digte. &#x201E;Du hedde&#x017F;t &#x017F;ullen ment den Pa&#x017F;toer<lb/>
brinen&#x201C; &#x017F;e de Fru, de Kerke hedde &#x017F;ullen wohl<lb/>
kummen; dat ik die auck (wenn ich gleich dich),<lb/>
&#x017F;chicke dat kann nig mehr helpen, ik mut &#x017F;ulwen&#x017F;t<lb/>
hu&#x0364;nne gehen.&#x201C; A&#x017F;e &#x017F;e do ene Wiele wege is, un<lb/>
de beiden von Feren &#x017F;u&#x0364;t, do kicket &#x017F;ik de Ku&#x0364;nigs<lb/>
dochter umme un &#x017F;u&#x0364;ht ehre Moder kummen un<lb/>
&#x017F;egd: &#x201E;nu &#x017F;ie, wie unglu&#x0364;cksk! nu ku&#x0364;mmet miene<lb/>
Moder &#x017F;ulwen&#x017F;t, ik will die grade tom Dieck<lb/>
macken un mie tom Fi&#x017F;k.&#x201C; Do de Moder up de<lb/>
Stelle kummet, do is do en grot Dieck un in de<lb/>
Midde &#x017F;prank en Fi&#x017F;k herumme un kuckte mit den<lb/>
Kopp ut den Water un was gans lu&#x017F;tig. Do wull<lb/>
&#x017F;e geren den Fi&#x017F;k krigen, awer&#x017F;t &#x017F;e kunn u&#x0364;n gar<lb/>
nig fangen. Do wett &#x017F;e gans bo&#x0364;&#x017F;e un drinket den<lb/>
gan&#x017F;en Dieck ut, dat &#x017F;e den Fi&#x017F;k kriegen will,<lb/>
awer&#x017F;t do wett &#x017F;e &#x017F;o u&#x0364;wel, dat &#x017F;e &#x017F;ik &#x017F;piggen mott<lb/>
un &#x017F;pigget den gan&#x017F;en Dieck wier ut. Do &#x017F;eh &#x017F;e:<lb/>
&#x201E;ik &#x017F;ehe do wohl, dat et olle nig mehr helpen<lb/>
kann; &#x017F;ei mogten nu wier to <choice><sic>ebr</sic><corr>ehr</corr></choice> kummen.&#x201C; Do<lb/>
gohet &#x017F;e dann auck wier hu&#x0364;nne, un de Ku&#x0364;niginne<lb/>
givt de Dochter drei Wallnu&#x0364;tte un &#x017F;egd: &#x201E;do<lb/>
kann&#x017F;t du die mit helpen, wenn du in dine ho&#x0364;g&#x017F;te<lb/>
Naud bi&#x017F;t.&#x201C; Un do gingen de jungen Lude wier<lb/>
tohaupe weg. Do &#x017F;e do wohl tein Stunne gohen<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[156/0177] ginne, worumme he ſe nig midde brocht hedde, do ſegd he: „nee, ik hewe ſe ſo lange nachlaupen, und as ik glovte, ik wer der bold bie, do ſteit do en Kerke un up de Kanzel en Paſtoer, de prie- digte. „Du heddeſt ſullen ment den Paſtoer brinen“ ſe de Fru, de Kerke hedde ſullen wohl kummen; dat ik die auck (wenn ich gleich dich), ſchicke dat kann nig mehr helpen, ik mut ſulwenſt huͤnne gehen.“ Aſe ſe do ene Wiele wege is, un de beiden von Feren ſuͤt, do kicket ſik de Kuͤnigs dochter umme un ſuͤht ehre Moder kummen un ſegd: „nu ſie, wie ungluͤcksk! nu kuͤmmet miene Moder ſulwenſt, ik will die grade tom Dieck macken un mie tom Fiſk.“ Do de Moder up de Stelle kummet, do is do en grot Dieck un in de Midde ſprank en Fiſk herumme un kuckte mit den Kopp ut den Water un was gans luſtig. Do wull ſe geren den Fiſk krigen, awerſt ſe kunn uͤn gar nig fangen. Do wett ſe gans boͤſe un drinket den ganſen Dieck ut, dat ſe den Fiſk kriegen will, awerſt do wett ſe ſo uͤwel, dat ſe ſik ſpiggen mott un ſpigget den ganſen Dieck wier ut. Do ſeh ſe: „ik ſehe do wohl, dat et olle nig mehr helpen kann; ſei mogten nu wier to ehr kummen.“ Do gohet ſe dann auck wier huͤnne, un de Kuͤniginne givt de Dochter drei Wallnuͤtte un ſegd: „do kannſt du die mit helpen, wenn du in dine hoͤgſte Naud biſt.“ Un do gingen de jungen Lude wier tohaupe weg. Do ſe do wohl tein Stunne gohen

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/177
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 156. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/177>, abgerufen am 12.05.2024.