Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 4. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1840.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

kund, un sed em vör de Dör up eenen Stool, un gav em den Appel in de Hand.

Daar kamm daarna Marleenken to eere Moder in de Köke, de stund bi den Füür un had eenen Pott mit heet Water för sick, den rüürt se ümmer um. 'Moder,' sed Marleenken, Broder sitt vör de Döör, un süüt ganz witt ut, und hed eenen Appel in de Hand: ick hev em beden, he sull mi den Appel geven, averst he antwoord mi nich, da wurd mi gans gruulig. 'Ga nochmal hen,' sed de Moder, 'un wenn he di nicht antwoorden will, so giv em eens an de Ooren.' Daar gieng Marleenken hen, un sed 'Broder, giv mi den Appel,' averst he sweeg still. Daar gav se em eens up de Ooren, daar feel de Kopp herünn, daröver vörschrak se sick, un fung an to weenen un to raaren, un leep to eere Moder un sed 'ach, Moder, ick hebb minen Bruder den Kopp afslagen,' un weend un weend, un wull sick nich tofreden geven. 'Marleenken,' sed de Moder, 'wat hest du daan! averst swig man still, dat et keen Minsch markt, dat is nu doch nich to ännern; wi willen em in Suur kaaken.' Daar nam de Moder den lüttjen Jungen, un hack em in Stücken, ded de in den Pott, und kaakt em in Suur; Marleenken averst stund daarbi un weend un weend, un de Traanen feelen all in den Pott, un se bruukten gar keen Salt.

Daar kamm de Vader to Huus, un sett sick to Disch un sed 'wo is denn miin Sön?' Daar drog de Moder eene groote groote Schöttel op mit swart Suur, un Marleenken weend, un kund sick nicht hollen. Da sedd de Vader wedder 'wo is denn

kund, un sed em vör de Dör up eenen Stool, un gav em den Appel in de Hand.

Daar kamm daarna Marleenken to eere Moder in de Köke, de stund bi den Füür un had eenen Pott mit heet Water för sick, den rüürt se ümmer um. ‘Moder,’ sed Marleenken, Broder sitt vör de Döör, un süüt ganz witt ut, und hed eenen Appel in de Hand: ick hev em beden, he sull mi den Appel geven, averst he antwoord mi nich, da wurd mi gans gruulig. ‘Ga nochmal hen,’ sed de Moder, ‘un wenn he di nicht antwoorden will, so giv em eens an de Ooren.’ Daar gieng Marleenken hen, un sed ‘Broder, giv mi den Appel,’ averst he sweeg still. Daar gav se em eens up de Ooren, daar feel de Kopp herünn, daröver vörschrak se sick, un fung an to weenen un to raaren, un leep to eere Moder un sed ‘ach, Moder, ick hebb minen Bruder den Kopp afslagen,’ un weend un weend, un wull sick nich tofreden geven. ‘Marleenken,’ sed de Moder, ‘wat hest du daan! averst swig man still, dat et keen Minsch markt, dat is nu doch nich to ännern; wi willen em in Suur kaaken.’ Daar nam de Moder den lüttjen Jungen, un hack em in Stücken, ded de in den Pott, und kaakt em in Suur; Marleenken averst stund daarbi un weend un weend, un de Traanen feelen all in den Pott, un se bruukten gar keen Salt.

Daar kamm de Vader to Huus, un sett sick to Disch un sed ‘wo is denn miin Sön?’ Daar drog de Moder eene groote groote Schöttel op mit swart Suur, un Marleenken weend, un kund sick nicht hollen. Da sedd de Vader wedder ‘wo is denn 

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb n="278" facs="#f0327"/>
kund, un sed em vör de Dör up eenen Stool, un gav em den Appel in de Hand.</p><lb/>
        <p>Daar kamm daarna Marleenken to eere Moder in de Köke, de stund bi den Füür un had eenen Pott mit heet Water för sick, den rüürt se ümmer um. &#x2018;Moder,&#x2019; sed Marleenken, Broder sitt vör de Döör, un süüt ganz witt ut, und hed eenen Appel in de Hand: ick hev em beden, he sull mi den Appel geven, averst he antwoord mi nich, da wurd mi gans gruulig. &#x2018;Ga nochmal hen,&#x2019; sed de Moder, &#x2018;un wenn he di nicht antwoorden will, so giv em eens an de Ooren.&#x2019; Daar gieng Marleenken hen, un sed &#x2018;Broder, giv mi den Appel,&#x2019; averst he sweeg still. Daar gav se em eens up de Ooren, daar feel de Kopp herünn, daröver vörschrak se sick, un fung an to weenen un to raaren, un leep to eere Moder un sed &#x2018;ach, Moder, ick hebb minen Bruder den Kopp afslagen,&#x2019; un weend un weend, un wull sick nich tofreden geven. &#x2018;Marleenken,&#x2019; sed de Moder, &#x2018;wat hest du daan! averst swig man still, dat et keen Minsch markt, dat is nu doch nich to ännern; wi willen em in Suur kaaken.&#x2019; Daar nam de Moder den lüttjen Jungen, un hack em in Stücken, ded de in den Pott, und kaakt em in Suur; Marleenken averst stund daarbi un weend un weend, un de Traanen feelen all in den Pott, un se bruukten gar keen Salt.</p><lb/>
        <p>Daar kamm de Vader to Huus, un sett sick to Disch un sed &#x2018;wo is denn miin Sön?&#x2019; Daar drog de Moder eene groote groote Schöttel op mit swart Suur, un Marleenken weend, un kund sick nicht hollen. Da sedd de Vader wedder &#x2018;wo is denn
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[278/0327] kund, un sed em vör de Dör up eenen Stool, un gav em den Appel in de Hand. Daar kamm daarna Marleenken to eere Moder in de Köke, de stund bi den Füür un had eenen Pott mit heet Water för sick, den rüürt se ümmer um. ‘Moder,’ sed Marleenken, Broder sitt vör de Döör, un süüt ganz witt ut, und hed eenen Appel in de Hand: ick hev em beden, he sull mi den Appel geven, averst he antwoord mi nich, da wurd mi gans gruulig. ‘Ga nochmal hen,’ sed de Moder, ‘un wenn he di nicht antwoorden will, so giv em eens an de Ooren.’ Daar gieng Marleenken hen, un sed ‘Broder, giv mi den Appel,’ averst he sweeg still. Daar gav se em eens up de Ooren, daar feel de Kopp herünn, daröver vörschrak se sick, un fung an to weenen un to raaren, un leep to eere Moder un sed ‘ach, Moder, ick hebb minen Bruder den Kopp afslagen,’ un weend un weend, un wull sick nich tofreden geven. ‘Marleenken,’ sed de Moder, ‘wat hest du daan! averst swig man still, dat et keen Minsch markt, dat is nu doch nich to ännern; wi willen em in Suur kaaken.’ Daar nam de Moder den lüttjen Jungen, un hack em in Stücken, ded de in den Pott, und kaakt em in Suur; Marleenken averst stund daarbi un weend un weend, un de Traanen feelen all in den Pott, un se bruukten gar keen Salt. Daar kamm de Vader to Huus, un sett sick to Disch un sed ‘wo is denn miin Sön?’ Daar drog de Moder eene groote groote Schöttel op mit swart Suur, un Marleenken weend, un kund sick nicht hollen. Da sedd de Vader wedder ‘wo is denn

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Herzogin Anna Amalia Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2017-11-08T15:10:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-07-24T14:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1840
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1840/327
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 4. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1840, S. 278. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1840/327>, abgerufen am 16.02.2025.