Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1837.

Bild:
<< vorherige Seite

de Luft, un as he weg was, do was de Machandelboom, as he vörheer west was, un de Dook mit de Knaken was weg. Marleenken averst was so recht licht un vergnögt, recht as wenn de Broder noch leeft: daar gieng se wedder ganz lustig in dat Huus bi Disch, un att.

De Vagel averst floog weg, un sett sick up eenen Goldsmitt siin Huus, un fung an to singen.

'miin Moder de mi slacht't
miin Vader de mi att,
miin Swester, de Marleeniken,
söcht alle miine Beeniken
un bindt se in een siiden Dook,
legts unner den Machandelboom;
kiwitt, kiwitt, ach watt en schön Vagel bin ick!'

De Goldsmitt satt in sine Warkstede, un maakt eene goldne Kede, daar hörd he den Vagel de up siin Dack satt un sung, un dat dünkt em so schön. Daar stund he up, un as he äver den Süll gieng, so vörloor he eenen Tüffel; he gieng aver so recht midden up de Strate, eenen Tüffel un een Sock an, siin Schortfell had he vör, un in de een Hand had he de golden Kede, un in de anner de Tang: un de Sünn schiint so hell up de Strate. Daar gieng he recht so staan, un sach den Vagel an: 'Vagel,' segd he do, 'wo schön kannst du singen, sing mi dat Stük nochmal.' 'Nee,' segd de Vagel, 'tweemal sing ick nich umsünst, giv mi de golden Kede, so wil ick di et nochmal singen.' 'Da,' segd de Goldsmitt, 'hest du de golden Kede, nu sing mi dat

de Luft, un as he weg was, do was de Machandelboom, as he voͤrheer west was, un de Dook mit de Knaken was weg. Marleenken averst was so recht licht un vergnoͤgt, recht as wenn de Broder noch leeft: daar gieng se wedder ganz lustig in dat Huus bi Disch, un att.

De Vagel averst floog weg, un sett sick up eenen Goldsmitt siin Huus, un fung an to singen.

‘miin Moder de mi slacht’t
miin Vader de mi att,
miin Swester, de Marleeniken,
soͤcht alle miine Beeniken
un bindt se in een siiden Dook,
legts unner den Machandelboom;
kiwitt, kiwitt, ach watt en schoͤn Vagel bin ick!’

De Goldsmitt satt in sine Warkstede, un maakt eene goldne Kede, daar hoͤrd he den Vagel de up siin Dack satt un sung, un dat duͤnkt em so schoͤn. Daar stund he up, un as he aͤver den Suͤll gieng, so voͤrloor he eenen Tuͤffel; he gieng aver so recht midden up de Strate, eenen Tuͤffel un een Sock an, siin Schortfell had he voͤr, un in de een Hand had he de golden Kede, un in de anner de Tang: un de Suͤnn schiint so hell up de Strate. Daar gieng he recht so staan, un sach den Vagel an: ‘Vagel,’ segd he do, ‘wo schoͤn kannst du singen, sing mi dat Stuͤk nochmal.’ ‘Nee,’ segd de Vagel, ‘tweemal sing ick nich umsuͤnst, giv mi de golden Kede, so wil ick di et nochmal singen.’ ‘Da,’ segd de Goldsmitt, ‘hest du de golden Kede, nu sing mi dat

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0311" n="280"/>
de Luft, un as he weg was, do was de Machandelboom, as he vo&#x0364;rheer west was, un de Dook mit de Knaken was weg. Marleenken averst was so recht licht un vergno&#x0364;gt, recht as wenn de Broder noch leeft: daar gieng se wedder ganz lustig in dat Huus bi Disch, un att.</p><lb/>
        <p>De Vagel averst floog weg, un sett sick up eenen Goldsmitt siin Huus, un fung an to singen.</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x2018;miin Moder de mi slacht&#x2019;t</l><lb/>
          <l>miin Vader de mi att,</l><lb/>
          <l>miin Swester, de Marleeniken,</l><lb/>
          <l>so&#x0364;cht alle miine Beeniken</l><lb/>
          <l>un bindt se in een siiden Dook,</l><lb/>
          <l>legts unner den Machandelboom;</l><lb/>
          <l>kiwitt, kiwitt, ach watt en scho&#x0364;n Vagel bin ick!&#x2019;</l><lb/>
        </lg>
        <p>De Goldsmitt satt in sine Warkstede, un maakt eene goldne Kede, daar ho&#x0364;rd he den Vagel de up siin Dack satt un sung, un dat du&#x0364;nkt em so scho&#x0364;n. Daar stund he up, un as he a&#x0364;ver den Su&#x0364;ll gieng, so vo&#x0364;rloor he eenen Tu&#x0364;ffel; he gieng aver so recht midden up de Strate, eenen Tu&#x0364;ffel un een Sock an, siin Schortfell had he vo&#x0364;r, un in de een Hand had he de golden Kede, un in de anner de Tang: un de Su&#x0364;nn schiint so hell up de Strate. Daar gieng he recht so staan, un sach den Vagel an: &#x2018;Vagel,&#x2019; segd he do, &#x2018;wo scho&#x0364;n kannst du singen, sing mi dat Stu&#x0364;k nochmal.&#x2019; &#x2018;Nee,&#x2019; segd de Vagel, &#x2018;tweemal sing ick nich umsu&#x0364;nst, giv mi de golden Kede, so wil ick di et nochmal singen.&#x2019; &#x2018;Da,&#x2019; segd de Goldsmitt, &#x2018;hest du de golden Kede, nu sing mi dat
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[280/0311] de Luft, un as he weg was, do was de Machandelboom, as he voͤrheer west was, un de Dook mit de Knaken was weg. Marleenken averst was so recht licht un vergnoͤgt, recht as wenn de Broder noch leeft: daar gieng se wedder ganz lustig in dat Huus bi Disch, un att. De Vagel averst floog weg, un sett sick up eenen Goldsmitt siin Huus, un fung an to singen. ‘miin Moder de mi slacht’t miin Vader de mi att, miin Swester, de Marleeniken, soͤcht alle miine Beeniken un bindt se in een siiden Dook, legts unner den Machandelboom; kiwitt, kiwitt, ach watt en schoͤn Vagel bin ick!’ De Goldsmitt satt in sine Warkstede, un maakt eene goldne Kede, daar hoͤrd he den Vagel de up siin Dack satt un sung, un dat duͤnkt em so schoͤn. Daar stund he up, un as he aͤver den Suͤll gieng, so voͤrloor he eenen Tuͤffel; he gieng aver so recht midden up de Strate, eenen Tuͤffel un een Sock an, siin Schortfell had he voͤr, un in de een Hand had he de golden Kede, un in de anner de Tang: un de Suͤnn schiint so hell up de Strate. Daar gieng he recht so staan, un sach den Vagel an: ‘Vagel,’ segd he do, ‘wo schoͤn kannst du singen, sing mi dat Stuͤk nochmal.’ ‘Nee,’ segd de Vagel, ‘tweemal sing ick nich umsuͤnst, giv mi de golden Kede, so wil ick di et nochmal singen.’ ‘Da,’ segd de Goldsmitt, ‘hest du de golden Kede, nu sing mi dat

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Göttinger Digitalisierungszentrum: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-06-15T16:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837/311
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1837, S. 280. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837/311>, abgerufen am 18.05.2024.