Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

humeros recte dixeris candidos, vel candentes.
Ferrum quod a marito tunditur, non candidum
est, sed candens. Ejusdem generis est canus, qui
etsi ad alia transfertur, proprie tamen est capilli
et barbae senilis. Nascitur equus nonnunquam ca-
nus atque albineus, non idem qui et candidus aut
albus, sed hujus non expers. Est et color albi ni-
grique particeps, a Graecis inde leucophaeus, voce
jam a nostris usurpata, vocatus. Genus est id co-
loris nativi, non enim inficitur, sed ovis ipsa sic
natura quasi pingitur. Hunc sibi secta sacerdotum
sumpsit sanctissima, qui nulla tunica linea peni-
tus induti, pro cingulo reste se vinciunt nodosa,
ac ligneis tantum calciamentis usi, precario victum
quaeritant.

5. Pullus. Qualis vero sit pullus, ostendit
terrae ipsius color: major enim illius pars pulla
est. Itaque quoniam ea mortuis injicitur, volue-
runt veteres, ut qui lugerent, pullis pallis, terrae
similibus, essent amicti. Dorsum etiam lepori-
num proprie est pullum: quam ob rem naturae
ipsius doctus magisterio, terram recentem ab
aratro metu pavidus quaerit ille, ibique non-
nunquam stratus, nullaque re abditus, venatores
canesque ipsos praetereuntes, ac sagaciter prope
omnia perquirentes, coloris tantum beneficio sae-
pissime latet: et ut in quodam epigrammate de le-
pore diximus,

12 *

humeros recte dixeris candidos, vel candentes.
Ferrum quod a marito tunditur, non candidum
est, sed candens. Ejusdem generis est canus, qui
etsi ad alia transfertur, proprie tamen est capilli
et barbae senilis. Nascitur equus nonnunquam ca-
nus atque albineus, non idem qui et candidus aut
albus, sed hujus non expers. Est et color albi ni-
grique particeps, a Graecis inde leucophaeus, voce
jam a nostris usurpata, vocatus. Genus est id co-
loris nativi, non enim inficitur, sed ovis ipsa sic
natura quasi pingitur. Hunc sibi secta sacerdotum
sumpsit sanctissima, qui nulla tunica linea peni-
tus induti, pro cingulo reste se vinciunt nodosa,
ac ligneis tantum calciamentis usi, precario victum
quaeritant.

5. Pullus. Qualis vero sit pullus, ostendit
terrae ipsius color: major enim illius pars pulla
est. Itaque quoniam ea mortuis injicitur, volue-
runt veteres, ut qui lugerent, pullis pallis, terrae
similibus, essent amicti. Dorsum etiam lepori-
num proprie est pullum: quam ob rem naturae
ipsius doctus magisterio, terram recentem ab
aratro metu pavidus quaerit ille, ibique non-
nunquam stratus, nullaque re abditus, venatores
canesque ipsos praetereuntes, ac sagaciter prope
omnia perquirentes, coloris tantum beneficio sae-
pissime latet: et ut in quodam epigrammate de le-
pore diximus,

12 *
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0213" n="179"/>
humeros recte dixeris candidos, vel candentes.<lb/>
Ferrum quod a marito tunditur, non candidum<lb/>
est, sed candens. Ejusdem generis est <hi rendition="#i">canus</hi>, qui<lb/>
etsi ad alia transfertur, proprie tamen est capilli<lb/>
et barbae senilis. Nascitur equus nonnunquam ca-<lb/>
nus atque <hi rendition="#i">albineus</hi>, non idem qui et candidus aut<lb/>
albus, sed hujus non expers. Est et color albi ni-<lb/>
grique particeps, a Graecis inde <hi rendition="#i">leucophaeus</hi>, voce<lb/>
jam a nostris usurpata, vocatus. Genus est id co-<lb/>
loris nativi, non enim inficitur, sed ovis ipsa sic<lb/>
natura quasi pingitur. Hunc sibi secta sacerdotum<lb/>
sumpsit sanctissima, qui nulla tunica linea peni-<lb/>
tus induti, pro cingulo reste se vinciunt nodosa,<lb/>
ac ligneis tantum calciamentis usi, precario victum<lb/>
quaeritant.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">5. <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Pullus</hi></hi>. Qualis vero sit pullus, ostendit<lb/>
terrae ipsius color: major enim illius pars pulla<lb/>
est. Itaque quoniam ea mortuis injicitur, volue-<lb/>
runt veteres, ut qui lugerent, pullis pallis, terrae<lb/>
similibus, essent amicti. Dorsum etiam lepori-<lb/>
num proprie est pullum: quam ob rem naturae<lb/>
ipsius doctus magisterio, terram recentem ab<lb/>
aratro metu pavidus quaerit ille, ibique non-<lb/>
nunquam stratus, nullaque re abditus, venatores<lb/>
canesque ipsos praetereuntes, ac sagaciter prope<lb/>
omnia perquirentes, coloris tantum beneficio sae-<lb/>
pissime latet: et ut in quodam epigrammate de le-<lb/>
pore diximus,</hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="sig">12 *</fw><lb/>
          </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[179/0213] humeros recte dixeris candidos, vel candentes. Ferrum quod a marito tunditur, non candidum est, sed candens. Ejusdem generis est canus, qui etsi ad alia transfertur, proprie tamen est capilli et barbae senilis. Nascitur equus nonnunquam ca- nus atque albineus, non idem qui et candidus aut albus, sed hujus non expers. Est et color albi ni- grique particeps, a Graecis inde leucophaeus, voce jam a nostris usurpata, vocatus. Genus est id co- loris nativi, non enim inficitur, sed ovis ipsa sic natura quasi pingitur. Hunc sibi secta sacerdotum sumpsit sanctissima, qui nulla tunica linea peni- tus induti, pro cingulo reste se vinciunt nodosa, ac ligneis tantum calciamentis usi, precario victum quaeritant. 5. Pullus. Qualis vero sit pullus, ostendit terrae ipsius color: major enim illius pars pulla est. Itaque quoniam ea mortuis injicitur, volue- runt veteres, ut qui lugerent, pullis pallis, terrae similibus, essent amicti. Dorsum etiam lepori- num proprie est pullum: quam ob rem naturae ipsius doctus magisterio, terram recentem ab aratro metu pavidus quaerit ille, ibique non- nunquam stratus, nullaque re abditus, venatores canesque ipsos praetereuntes, ac sagaciter prope omnia perquirentes, coloris tantum beneficio sae- pissime latet: et ut in quodam epigrammate de le- pore diximus, 12 *

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/213
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 179. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/213>, abgerufen am 22.11.2024.