Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Feuerbach, Ludwig: Das Wesen des Christentums. Leipzig, 1841.

Bild:
<< vorherige Seite

portionem utique perfidiae, non perfidiam declinasti. Cre-
dis enim, quod tibi prodesse praesumis, non credis quod
Deo dignum est ... Idem enim patiebatur et non patie-
batur ... Patiebatur secundum corporis susceptionem, ut
suscepti corporis veritas crederetur et non patie-
batur secundum verbi impassibilem divinitatem. ... Erat
igitur immortalis in morte, impassibilis in passione. ...
Cur divinitati attribuis aerumnas corporis et infirmum
doloris humani divinae connectis naturae? Ambro-
sius
(de incarnat. domin. sacr. c. 4
u. 5.). Juxta hominis
naturam proficiebat sapientia, non quod ipse sapientior
esset ex tempore ... sed eandem, qua plenus erat, sa-
pientiam caeteris ex tempore paulatim demonstrabat ...
In aliis ergo non in se proficiebat sapientia et gratia.
Gregorius in homil. quadam
(bei Petrus Lomb. l. III.
dist. 13. c. 1.) Proficiebat ergo humanus sensus in eo
secundum ostensionem et aliorum hominum opi-
nionem
. Ita enim patrem et matrem dicitur ignorasse
in infantia, quia ita se gerebat et habebat ac si
agnitionis expers esset. Petrus
L. (ibid. c. 2.) Ut
homo ergo dubitat ut homo locutus est. (Ambrosius.) His
verbis innui videtur, quod Christus non inquantum Deus
vel Dei filius, sed inquantum homo dubitaverit affectu
humano. Quod ea ratione dictum accipi potest: non quod
ipse dubitaverit, sed quod modum gessit dubitantis
et hominibus dubitare videbatur. Petrus L. (ibid. dist.
17. c. 2.)
Wir haben im ersten Theil unsrer Schrift die
Wahrheit, im zweiten die Unwahrheit der Religion dargestellt.
Wahrheit ist nur die Identität Gottes und des Menschen --
Wahrheit nur die Religion, wenn sie die menschlichen Bestim-
mungen Gottes als menschliche bejaht, Falschheit, wenn sie
dieselben negirt, Gott als ein andres Wesen sondernd vom
Menschen. So hatten wir im ersten Theil zu beweisen die
Wahrheit des Leidens Gottes; hier haben wir den Beweis
von der Unwahrheit dieses Leidens, und zwar nicht den sub-

portionem utique perfidiae, non perfidiam declinasti. Cre-
dis enim, quod tibi prodesse praesumis, non credis quod
Deo dignum est … Idem enim patiebatur et non patie-
batur … Patiebatur secundum corporis susceptionem, ut
suscepti corporis veritas crederetur et non patie-
batur secundum verbi impassibilem divinitatem. … Erat
igitur immortalis in morte, impassibilis in passione. …
Cur divinitati attribuis aerumnas corporis et infirmum
doloris humani divinae connectis naturae? Ambro-
sius
(de incarnat. domin. sacr. c. 4
u. 5.). Juxta hominis
naturam proficiebat sapientia, non quod ipse sapientior
esset ex tempore … sed eandem, qua plenus erat, sa-
pientiam caeteris ex tempore paulatim demonstrabat
In aliis ergo non in se proficiebat sapientia et gratia.
Gregorius in homil. quadam
(bei Petrus Lomb. l. III.
dist. 13. c. 1.) Proficiebat ergo humanus sensus in eo
secundum ostensionem et aliorum hominum opi-
nionem
. Ita enim patrem et matrem dicitur ignorasse
in infantia, quia ita se gerebat et habebat ac si
agnitionis expers esset. Petrus
L. (ibid. c. 2.) Ut
homo ergo dubitat ut homo locutus est. (Ambrosius.) His
verbis innui videtur, quod Christus non inquantum Deus
vel Dei filius, sed inquantum homo dubitaverit affectu
humano. Quod ea ratione dictum accipi potest: non quod
ipse dubitaverit, sed quod modum gessit dubitantis
et hominibus dubitare videbatur. Petrus L. (ibid. dist.
17. c. 2.)
Wir haben im erſten Theil unſrer Schrift die
Wahrheit, im zweiten die Unwahrheit der Religion dargeſtellt.
Wahrheit iſt nur die Identität Gottes und des Menſchen —
Wahrheit nur die Religion, wenn ſie die menſchlichen Beſtim-
mungen Gottes als menſchliche bejaht, Falſchheit, wenn ſie
dieſelben negirt, Gott als ein andres Weſen ſondernd vom
Menſchen. So hatten wir im erſten Theil zu beweiſen die
Wahrheit des Leidens Gottes; hier haben wir den Beweis
von der Unwahrheit dieſes Leidens, und zwar nicht den ſub-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><hi rendition="#aq"><pb facs="#f0446" n="428"/>
portionem utique perfidiae, non perfidiam declinasti. Cre-<lb/>
dis enim, quod tibi prodesse praesumis, non credis quod<lb/><hi rendition="#g">Deo dignum</hi> est &#x2026; Idem enim patiebatur et non patie-<lb/>
batur &#x2026; Patiebatur secundum corporis susceptionem, ut<lb/><hi rendition="#g">suscepti corporis veritas crederetur</hi> et non patie-<lb/>
batur secundum verbi impassibilem divinitatem. &#x2026; Erat<lb/>
igitur immortalis in morte, impassibilis in passione. &#x2026;<lb/>
Cur <hi rendition="#g">divinitati</hi> attribuis aerumnas corporis et infirmum<lb/>
doloris humani <hi rendition="#g">divinae connectis naturae? Ambro-<lb/>
sius</hi> (de incarnat. domin. sacr. c. 4</hi> u. 5.). <hi rendition="#aq">Juxta hominis<lb/>
naturam proficiebat sapientia, non quod ipse sapientior<lb/>
esset ex tempore &#x2026; sed eandem, qua plenus erat, sa-<lb/>
pientiam caeteris ex tempore paulatim <hi rendition="#g">demonstrabat</hi> &#x2026;<lb/>
In aliis ergo <hi rendition="#g">non in se</hi> proficiebat sapientia et gratia.<lb/><hi rendition="#g">Gregorius</hi> in homil. quadam</hi> (bei <hi rendition="#aq">Petrus Lomb. l. III.<lb/>
dist. 13. c. 1.) Proficiebat ergo humanus sensus in eo<lb/><hi rendition="#g">secundum ostensionem</hi> et <hi rendition="#g">aliorum</hi> hominum <hi rendition="#g">opi-<lb/>
nionem</hi>. Ita enim patrem et matrem dicitur ignorasse<lb/>
in infantia, quia <hi rendition="#g">ita se gerebat et habebat ac si<lb/>
agnitionis expers esset. Petrus</hi> L. (ibid. c. 2.) Ut<lb/>
homo ergo dubitat ut homo locutus est. (Ambrosius.) His<lb/>
verbis innui videtur, quod Christus non inquantum Deus<lb/>
vel Dei filius, sed inquantum homo dubitaverit affectu<lb/>
humano. Quod ea ratione dictum accipi potest: non quod<lb/>
ipse dubitaverit, sed quod <hi rendition="#g">modum gessit dubitantis</hi><lb/>
et hominibus dubitare videbatur. <hi rendition="#g">Petrus</hi> L. (ibid. dist.<lb/>
17. c. 2.)</hi> Wir haben im er&#x017F;ten Theil un&#x017F;rer Schrift die<lb/>
Wahrheit, im zweiten die Unwahrheit der Religion darge&#x017F;tellt.<lb/>
Wahrheit i&#x017F;t nur die Identität Gottes und des Men&#x017F;chen &#x2014;<lb/>
Wahrheit nur die Religion, wenn &#x017F;ie die men&#x017F;chlichen Be&#x017F;tim-<lb/>
mungen Gottes als men&#x017F;chliche bejaht, Fal&#x017F;chheit, wenn &#x017F;ie<lb/>
die&#x017F;elben negirt, Gott als ein andres We&#x017F;en &#x017F;ondernd vom<lb/>
Men&#x017F;chen. So hatten wir im er&#x017F;ten Theil zu bewei&#x017F;en die<lb/>
Wahrheit des Leidens Gottes; hier haben wir den Beweis<lb/>
von der Unwahrheit die&#x017F;es Leidens, und zwar nicht den &#x017F;ub-<lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[428/0446] portionem utique perfidiae, non perfidiam declinasti. Cre- dis enim, quod tibi prodesse praesumis, non credis quod Deo dignum est … Idem enim patiebatur et non patie- batur … Patiebatur secundum corporis susceptionem, ut suscepti corporis veritas crederetur et non patie- batur secundum verbi impassibilem divinitatem. … Erat igitur immortalis in morte, impassibilis in passione. … Cur divinitati attribuis aerumnas corporis et infirmum doloris humani divinae connectis naturae? Ambro- sius (de incarnat. domin. sacr. c. 4 u. 5.). Juxta hominis naturam proficiebat sapientia, non quod ipse sapientior esset ex tempore … sed eandem, qua plenus erat, sa- pientiam caeteris ex tempore paulatim demonstrabat … In aliis ergo non in se proficiebat sapientia et gratia. Gregorius in homil. quadam (bei Petrus Lomb. l. III. dist. 13. c. 1.) Proficiebat ergo humanus sensus in eo secundum ostensionem et aliorum hominum opi- nionem. Ita enim patrem et matrem dicitur ignorasse in infantia, quia ita se gerebat et habebat ac si agnitionis expers esset. Petrus L. (ibid. c. 2.) Ut homo ergo dubitat ut homo locutus est. (Ambrosius.) His verbis innui videtur, quod Christus non inquantum Deus vel Dei filius, sed inquantum homo dubitaverit affectu humano. Quod ea ratione dictum accipi potest: non quod ipse dubitaverit, sed quod modum gessit dubitantis et hominibus dubitare videbatur. Petrus L. (ibid. dist. 17. c. 2.) Wir haben im erſten Theil unſrer Schrift die Wahrheit, im zweiten die Unwahrheit der Religion dargeſtellt. Wahrheit iſt nur die Identität Gottes und des Menſchen — Wahrheit nur die Religion, wenn ſie die menſchlichen Beſtim- mungen Gottes als menſchliche bejaht, Falſchheit, wenn ſie dieſelben negirt, Gott als ein andres Weſen ſondernd vom Menſchen. So hatten wir im erſten Theil zu beweiſen die Wahrheit des Leidens Gottes; hier haben wir den Beweis von der Unwahrheit dieſes Leidens, und zwar nicht den ſub-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841/446
Zitationshilfe: Feuerbach, Ludwig: Das Wesen des Christentums. Leipzig, 1841, S. 428. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841/446>, abgerufen am 10.05.2024.