Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Feuerbach, Ludwig: Das Wesen des Christentums. Leipzig, 1841.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Jo. Cono interp.) Venit siquidem universitatis crea-
tor et Dominus: venit ad homines, venit propter ho-
mines, venit homo. Divus Bernardus Clarev. (de
adventu Domini. Basil. 1552.) Plus nos amat Deus
quam filium pater.... Propter nos filio non pe-
percit. Et quid plus addo? et hoc filio justo et hoc
filio unigenito et hoc filio Deo. Et quid dici amplius
potest? et hoc pro nobis, i. e. pro malis etc. Salvia-
nus (de gubernatione Dei. Rittershusius 1611. p. 126
--27.) Quid enim mentes nostras tantum erigit et ab
immortalitatis desperatione liberat, quam quod
tanti nos fecit Deus, ut Dei filius ... dignatus no-
strum inire consortium mala nostra moriendo perferret.
Petrus Lomb. (lib. III. dist. 20. c. 1.) ... Attamen si
illa quae miseriam nescit, misericordia non praeces-
sisset, ad hanc cujus mater est miseria, non accessis-
set. D. Bernardus (Tract. de XII gradibus hum. et
sup.) Ecce omnia tua sunt, quae habeo et unde tibi ser-
vio. Verum tamen vice versa tu magis mihi servis,
quam ego tibi. Ecce coelum et terra quae in ministe-
rium hominis creasti, praesto sunt et faciunt quotidie
quaecunque mandasti. Et hoc parum est: quin etiam An-
gelos in ministerium hominis ordinasti. Transcendit au-
tem omnia, quia tu ipse homini servire dignatus es
et te ipsum daturum ei promisisti. Thomas a Kempis
(de imit. l. III. c. 10.) Ego omnipotens et altissimus,
qui cuncta creavi ex nihilo, me homini propter
te humiliter subjeci..... Pepercit tibi oculus meus,
quia pretiosa fuit anima tua in conspectu meo (ibid.
c. 13.) Fili ego descendi de coelo pro salute tua, suscepi
tuas miserias, non necessitate, sed charitate trahente
(ibid. c. 18.). Si consilium rei tantae spectamus, quod
totum pertinet, ut s. litterae demonstrant, ad salutem
generis humani, quid potest esse dignius Deo, quam illa
tanta hujus salutis cura, et ut ita dicamus, tantus in ea

Jo. Cono interp.) Venit siquidem universitatis crea-
tor et Dominus: venit ad homines, venit propter ho-
mines, venit homo. Divus Bernardus Clarev. (de
adventu Domini. Basil. 1552.) Plus nos amat Deus
quam filium pater.... Propter nos filio non pe-
percit. Et quid plus addo? et hoc filio justo et hoc
filio unigenito et hoc filio Deo. Et quid dici amplius
potest? et hoc pro nobis, i. e. pro malis etc. Salvia-
nus (de gubernatione Dei. Rittershusius 1611. p. 126
—27.) Quid enim mentes nostras tantum erigit et ab
immortalitatis desperatione liberat, quam quod
tanti nos fecit Deus, ut Dei filius … dignatus no-
strum inire consortium mala nostra moriendo perferret.
Petrus Lomb. (lib. III. dist. 20. c. 1.) … Attamen si
illa quae miseriam nescit, misericordia non praeces-
sisset, ad hanc cujus mater est miseria, non accessis-
set. D. Bernardus (Tract. de XII gradibus hum. et
sup.) Ecce omnia tua sunt, quae habeo et unde tibi ser-
vio. Verum tamen vice versa tu magis mihi servis,
quam ego tibi. Ecce coelum et terra quae in ministe-
rium hominis creasti, praesto sunt et faciunt quotidie
quaecunque mandasti. Et hoc parum est: quin etiam An-
gelos in ministerium hominis ordinasti. Transcendit au-
tem omnia, quia tu ipse homini servire dignatus es
et te ipsum daturum ei promisisti. Thomas a Kempis
(de imit. l. III. c. 10.) Ego omnipotens et altissimus,
qui cuncta creavi ex nihilo, me homini propter
te humiliter subjeci..... Pepercit tibi oculus meus,
quia pretiosa fuit anima tua in conspectu meo (ibid.
c. 13.) Fili ego descendi de coelo pro salute tua, suscepi
tuas miserias, non necessitate, sed charitate trahente
(ibid. c. 18.). Si consilium rei tantae spectamus, quod
totum pertinet, ut s. litterae demonstrant, ad salutem
generis humani, quid potest esse dignius Deo, quam illa
tanta hujus salutis cura, et ut ita dicamus, tantus in ea

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0409" n="391"/>
Jo. Cono interp.) Venit siquidem <hi rendition="#g">universitatis crea-<lb/>
tor</hi> et Dominus: venit <hi rendition="#g">ad homines</hi>, venit <hi rendition="#g">propter ho-<lb/>
mines</hi>, venit <hi rendition="#g">homo. Divus Bernardus Clarev</hi>. (de<lb/>
adventu Domini. Basil. 1552.) <hi rendition="#g">Plus nos amat Deus<lb/>
quam filium pater.... Propter nos filio non pe-<lb/>
percit</hi>. Et quid plus addo? et hoc filio justo et hoc<lb/>
filio unigenito et hoc filio Deo. Et quid dici amplius<lb/>
potest? et hoc <hi rendition="#g">pro nobis</hi>, i. e. pro malis etc. <hi rendition="#g">Salvia-<lb/>
nus</hi> (de gubernatione Dei. Rittershusius 1611. p. 126<lb/>
&#x2014;27.) Quid enim mentes nostras tantum erigit et ab<lb/><hi rendition="#g">immortalitatis desperatione</hi> liberat, quam quod<lb/><hi rendition="#g">tanti nos fecit Deus</hi>, ut Dei filius &#x2026; dignatus no-<lb/>
strum inire consortium mala nostra moriendo perferret.<lb/><hi rendition="#g">Petrus Lomb</hi>. (lib. III. dist. 20. c. 1.) &#x2026; Attamen si<lb/>
illa quae miseriam nescit, <hi rendition="#g">misericordia non praeces-<lb/>
sisset</hi>, ad hanc cujus mater est miseria, non accessis-<lb/>
set. D. <hi rendition="#g">Bernardus</hi> (Tract. de XII gradibus hum. et<lb/>
sup.) Ecce omnia tua sunt, quae habeo et unde tibi ser-<lb/>
vio. Verum tamen vice versa <hi rendition="#g">tu magis mihi servis,<lb/>
quam ego tibi</hi>. Ecce coelum et terra quae in ministe-<lb/>
rium hominis creasti, praesto sunt et faciunt quotidie<lb/>
quaecunque mandasti. Et hoc parum est: quin etiam An-<lb/>
gelos in ministerium hominis ordinasti. Transcendit au-<lb/>
tem omnia, quia <hi rendition="#g">tu ipse homini servire dignatus</hi> es<lb/>
et te ipsum daturum ei promisisti. <hi rendition="#g">Thomas a Kempis</hi><lb/>
(de imit. l. III. c. 10.) Ego omnipotens et altissimus,<lb/>
qui <hi rendition="#g">cuncta creavi ex nihilo, me homini propter<lb/>
te humiliter subjeci</hi>..... Pepercit tibi oculus meus,<lb/>
quia <hi rendition="#g">pretiosa</hi> fuit anima tua in conspectu meo (ibid.<lb/>
c. 13.) Fili ego descendi de coelo pro salute tua, suscepi<lb/>
tuas miserias, non necessitate, sed <hi rendition="#g">charitate</hi> trahente<lb/>
(ibid. c. 18.). Si consilium rei tantae spectamus, quod<lb/>
totum pertinet, ut s. litterae demonstrant, ad salutem<lb/>
generis humani, quid potest esse dignius Deo, quam illa<lb/>
tanta hujus salutis cura, et ut ita dicamus, tantus in ea<lb/></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[391/0409] Jo. Cono interp.) Venit siquidem universitatis crea- tor et Dominus: venit ad homines, venit propter ho- mines, venit homo. Divus Bernardus Clarev. (de adventu Domini. Basil. 1552.) Plus nos amat Deus quam filium pater.... Propter nos filio non pe- percit. Et quid plus addo? et hoc filio justo et hoc filio unigenito et hoc filio Deo. Et quid dici amplius potest? et hoc pro nobis, i. e. pro malis etc. Salvia- nus (de gubernatione Dei. Rittershusius 1611. p. 126 —27.) Quid enim mentes nostras tantum erigit et ab immortalitatis desperatione liberat, quam quod tanti nos fecit Deus, ut Dei filius … dignatus no- strum inire consortium mala nostra moriendo perferret. Petrus Lomb. (lib. III. dist. 20. c. 1.) … Attamen si illa quae miseriam nescit, misericordia non praeces- sisset, ad hanc cujus mater est miseria, non accessis- set. D. Bernardus (Tract. de XII gradibus hum. et sup.) Ecce omnia tua sunt, quae habeo et unde tibi ser- vio. Verum tamen vice versa tu magis mihi servis, quam ego tibi. Ecce coelum et terra quae in ministe- rium hominis creasti, praesto sunt et faciunt quotidie quaecunque mandasti. Et hoc parum est: quin etiam An- gelos in ministerium hominis ordinasti. Transcendit au- tem omnia, quia tu ipse homini servire dignatus es et te ipsum daturum ei promisisti. Thomas a Kempis (de imit. l. III. c. 10.) Ego omnipotens et altissimus, qui cuncta creavi ex nihilo, me homini propter te humiliter subjeci..... Pepercit tibi oculus meus, quia pretiosa fuit anima tua in conspectu meo (ibid. c. 13.) Fili ego descendi de coelo pro salute tua, suscepi tuas miserias, non necessitate, sed charitate trahente (ibid. c. 18.). Si consilium rei tantae spectamus, quod totum pertinet, ut s. litterae demonstrant, ad salutem generis humani, quid potest esse dignius Deo, quam illa tanta hujus salutis cura, et ut ita dicamus, tantus in ea

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841/409
Zitationshilfe: Feuerbach, Ludwig: Das Wesen des Christentums. Leipzig, 1841, S. 391. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/feuerbach_christentum_1841/409>, abgerufen am 10.05.2024.