Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723].
Ergo non dubito laudare et amare quoque absens, Quem virtus laudat quem pietatis amor. Suavis eras LUHNI cunctis, ubicunque moratus, Sive domi solus, seu peregrinus eras. Cur non & mihimet, qui sum tibi sanguine junctus, In vita gratus, morteque amatus eris. Georg. Henr. Wiederhold, Past: Evang: Huxariens: LVHNI noster amor, quis non tua fata doleret? Quis siccis legeret marmora moesta genis? Occidis heu! tristi praereptus morte, Tuorum Plangit amor, felix spes perit illa Tui. Te Deus a primis aptum formaverat annis, Et Pastorem olim jusserat esse Gregis, Linguaque spiravit veneres, & scripta lepores, Nominis atque decus docta cathedra canit. Te non paucorum votis sacer expetit ardor, Qui magnis optant dotibus usque frui. Haec GANDERSHEIMO tandem fortuna benigna Obtigit, atque fuit sedula cura gregis. Phoebus at invidit radios, lucemque benignam, Qui claro invexit nubila nigra Polo. Heu! moritur DOCTOR, cui vita pendere vitam Cunctorum votum, si licuisset, erat. Quis satis hunc obitum plangat, mea moesta Camoena Debita prae lacrymis solvere justa nequit. Huic sit fausta quies, quem Coelo JOVA beavit, COELO, quam TERRA dignior ille fuit.Beatis manibus Domini Avunculi sui condolentiae & observantiae testandae ergo contra votum posuit Hermannus Henricus Brökelmann, J. U. D. & Advocatus Regius.
Ergo non dubito laudare et amare quoque absens, Quem virtus laudat quem pietatis amor. Suavis eras LUHNI cunctis, ubicunque moratus, Sive domi solus, seu peregrinus eras. Cur non & mihimet, qui sum tibi sanguine junctus, In vita gratus, morteque amatus eris. Georg. Henr. Wiederhold, Past: Evang: Huxariens: LVHNI noster amor, quis non tua fata doleret? Quis siccis legeret marmora moesta genis? Occidis heu! tristi praereptus morte, Tuorum Plangit amor, felix spes perit illa Tui. Te Deus à primis aptum formaverat annis, Et Pastorem olim jusserat esse Gregis, Linguaque spiravit veneres, & scripta lepores, Nominis atque decus docta cathedra canit. Te non paucorum votis sacer expetit ardor, Qui magnis optant dotibus usque frui. Haec GANDERSHEIMO tandem fortuna benigna Obtigit, atque fuit sedula cura gregis. Phoebus at invidit radios, lucemque benignam, Qui claro invexit nubila nigra Polo. Heu! moritur DOCTOR, cui vitâ pendere vitam Cunctorum votum, si licuisset, erat. Quis satis hunc obitum plangat, mea moesta Camoena Debita prae lacrymis solvere justa nequit. Huic sit fausta quies, quem Coelo JOVA beavit, COELO, quam TERRA dignior ille fuit.Beatis manibus Domini Avunculi sui condolentiae & observantiae testandae ergo contra votum posuit Hermannus Henricus Brökelmann, J. U. D. & Advocatus Regius. <TEI> <text> <body> <div> <l><pb facs="#f0067"/> Ergo non dubito laudare et amare quoque absens, Quem virtus laudat quem pietatis amor. Suavis eras LUHNI cunctis, ubicunque moratus, Sive domi solus, seu peregrinus eras. Cur non & mihimet, qui sum tibi sanguine junctus, In vita gratus, morteque amatus eris.</l> <p>Georg. Henr. Wiederhold, Past: Evang: Huxariens:</p> <l>LVHNI noster amor, quis non tua fata doleret? Quis siccis legeret marmora moesta genis? Occidis heu! tristi praereptus morte, Tuorum Plangit amor, felix spes perit illa Tui. Te Deus à primis aptum formaverat annis, Et Pastorem olim jusserat esse Gregis, Linguaque spiravit veneres, & scripta lepores, Nominis atque decus docta cathedra canit. Te non paucorum votis sacer expetit ardor, Qui magnis optant dotibus usque frui. Haec GANDERSHEIMO tandem fortuna benigna Obtigit, atque fuit sedula cura gregis. Phoebus at invidit radios, lucemque benignam, Qui claro invexit nubila nigra Polo. Heu! moritur DOCTOR, cui vitâ pendere vitam Cunctorum votum, si licuisset, erat. Quis satis hunc obitum plangat, mea moesta Camoena Debita prae lacrymis solvere justa nequit. Huic sit fausta quies, quem Coelo JOVA beavit, COELO, quam TERRA dignior ille fuit.</l> <p>Beatis manibus Domini Avunculi sui condolentiae & observantiae testandae ergo contra votum posuit</p> <p>Hermannus Henricus Brökelmann, J. U. D. & Advocatus Regius.</p> </div> </body> </text> </TEI> [0067]
Ergo non dubito laudare et amare quoque absens, Quem virtus laudat quem pietatis amor. Suavis eras LUHNI cunctis, ubicunque moratus, Sive domi solus, seu peregrinus eras. Cur non & mihimet, qui sum tibi sanguine junctus, In vita gratus, morteque amatus eris. Georg. Henr. Wiederhold, Past: Evang: Huxariens:
LVHNI noster amor, quis non tua fata doleret? Quis siccis legeret marmora moesta genis? Occidis heu! tristi praereptus morte, Tuorum Plangit amor, felix spes perit illa Tui. Te Deus à primis aptum formaverat annis, Et Pastorem olim jusserat esse Gregis, Linguaque spiravit veneres, & scripta lepores, Nominis atque decus docta cathedra canit. Te non paucorum votis sacer expetit ardor, Qui magnis optant dotibus usque frui. Haec GANDERSHEIMO tandem fortuna benigna Obtigit, atque fuit sedula cura gregis. Phoebus at invidit radios, lucemque benignam, Qui claro invexit nubila nigra Polo. Heu! moritur DOCTOR, cui vitâ pendere vitam Cunctorum votum, si licuisset, erat. Quis satis hunc obitum plangat, mea moesta Camoena Debita prae lacrymis solvere justa nequit. Huic sit fausta quies, quem Coelo JOVA beavit, COELO, quam TERRA dignior ille fuit. Beatis manibus Domini Avunculi sui condolentiae & observantiae testandae ergo contra votum posuit
Hermannus Henricus Brökelmann, J. U. D. & Advocatus Regius.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/67 |
Zitationshilfe: | Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723], S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/67>, abgerufen am 22.07.2024. |