Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723].Luna fuit Lunius radians a Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hic tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologaum jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vita, vox flaminis instar, Suavis & hic sonuit, grandis & hic tonuit. Certo cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Letho, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli. In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissime meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha. LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci videre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Joh. 20, 29. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. 1. Petr. 1, 8. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.Luna fuit Lunius radians à Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vitâ, vox flaminis instar, Suavis & hìc sonuit, grandis & hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli. In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha. LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Joh. 20, 29. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. 1. Petr. 1, 8. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.<TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0066"/> <l><hi rendition="#i">Luna</hi> fuit <hi rendition="#i">Lunius</hi> radians à Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. <hi rendition="#i">Luna</hi> fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. <hi rendition="#i">Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat.</hi> Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit <hi rendition="#i">Lunius</hi> vitâ, vox flaminis instar, Suavis & hìc sonuit, grandis & hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam <hi rendition="#i">Lunae</hi>, fulget in arce poli.</l> <p>In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae</p> <p>Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha.</p> <l>LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student.<note place="right"><hi rendition="#i">Joh. 20, 29.</hi></note> Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum.<note place="right"><hi rendition="#i">1. Petr. 1, 8.</hi></note> Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant. </l> </div> </body> </text> </TEI> [0066]
Luna fuit Lunius radians à Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vitâ, vox flaminis instar, Suavis & hìc sonuit, grandis & hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli. In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae
Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha.
LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/66 |
Zitationshilfe: | Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723], S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/66>, abgerufen am 22.07.2024. |