Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

XXXII. Allein man mag dieselbe loben/ wie man will/ bleibet es doch bey den alten Sprich- und War-Worth: Ein blinder Mann/ Ein armer Mann! Und hat ein iedweder GOtt höchlich zu dancken/ wenn er ihm das Gesichte lässet biß ans Ende.

Zeil. cent. 1. Epist. 27.

Oculus enim uti membrorum omnium delicatissimum, ita sane nullun homini chari[unleserliches Material] esse potest. Hinc a Platone, in Tim. p. 1056. Phosphorusfaciei dicitur. Imo hom, utpericulum amittendorum oculorum evitet, omnes possessiones, i e. fundo s suos aliquando Medico promisit, quod uti inciviliter & perfide factum a Medico, ita Praeses provinciae avaritiam istam Medici coercuit, extortasque possessiones restitui jussit.

L. 3. ff. de Extraord. cognit.

Nam quid pulchrius lumine oculorum, quo extincto sensuum universa colligatio commoritur, corpus inertia impeditur, pedes cursum negant, oculum ducem reposcentes, manus artes excutiunt simul cum oculo exoculatae. Auris praesentem, si tacet, nequit judicare, lingva vincitur, nosse non volens, cui loquatur. Quamobrem etiam Natura subtilissimo huic membro, quod neque ludum, neque jocum patitur, palpebrarum vestimento subvenit, quo contra injurias aliquo modo se munire possit In Sacris Matth. 6. v. 22. & Luc. 11 c. 37. oculus vocatur Lucerna corporis. & Polemon dicebat: Oculi sunt fores & fenestrae auimi, nec non Ecclasiastes cap. ult. nominat faciem hominis plate am animae:

XXXIII. Hinc obiter notantum, AEgyptios oculis maximam attribuisse vim, eorum enim tum remissione, tum conjectu, tum hi laritate motus animi explicari, illosque loqui, quemadmodum affecti simus, crediderunt, &quemadmodum antiqua Gentilium superstitio singulas humani corporis particulas singulos Deos obtinere existimavit, sic oculos Junoni detulerant, illosque in ejus tutela fuisse ait Sext. Pomp. Hinc Lucina etiam dicta JUNO, quoniam lucem i. e. visum homini tribuere crediderunt.

Tiraqv. in l. 2. Connub. gloß. 1 p. 2. n. 34.

Quo referri potest illud Rusini ab Hadr. Jun. Latine redditum: Lumina Junonis tibi sunt! Ubi tamen quidam per lumina tantum supercilia intelligunt, illaque solummodo Junoni sacra fuisse, non etiam oculos, quos Cupidini, Veneris filio, in quibus tanquam in specula quadam excubet,

XXXII. Allein man mag dieselbe loben/ wie man will/ bleibet es doch bey den alten Sprich- und War-Worth: Ein blinder Mañ/ Ein armer Mañ! Und hat ein iedweder GOtt höchlich zu dancken/ wenn er ihm das Gesichte lässet biß ans Ende.

Zeil. cent. 1. Epist. 27.

Oculus enim uti membrorum omnium delicatissimum, ita sanè nullũ homini chari[unleserliches Material] esse potest. Hinc à Platone, in Tim. p. 1056. Phosphorusfaciei dicitur. Imo hom, utpericulum amittendorum oculorum evitet, omnes possessiones, i e. fundo s suos aliquando Medico promisit, quod uti inciviliter & perfidè factum à Medico, ita Praeses provinciae avaritiam istam Medici coercuit, extortasque possessiones restitui jussit.

L. 3. ff. de Extraord. cognit.

Nam quid pulchrius lumine oculorum, quo extincto sensuum universa colligatio commoritur, corpus inertia impeditur, pedes cursum negant, oculum ducem reposcentes, manus artes excutiunt simul cum oculo exoculatae. Auris praesentem, si tacet, nequit judicare, lingva vincitur, nosse non volens, cui loquatur. Quamobrem etiam Natura subtilissimo huic membro, quod neque ludum, neque jocum patitur, palpebrarum vestimento subvenit, quo contra injurias aliquo modo se munire possit In Sacris Matth. 6. v. 22. & Luc. 11 c. 37. oculus vocatur Lucerna corporis. & Polemon dicebat: Oculi sunt fores & fenestrae auimi, nec non Ecclasiastes cap. ult. nominat faciem hominis plate am animae:

XXXIII. Hinc obiter notantum, AEgyptios oculis maximam attribuisse vim, eorum enim tùm remissione, tùm conjectu, tùm hi laritate motus animi explicari, illosque loqui, quemadmodum affecti simus, crediderunt, &quemadmodum antiqua Gentilium superstitio singulas humani corporis particulas singulos Deos obtinere existimavit, sic oculos Junoni detulerant, illosque in ejus tutelâ fuisse ait Sext. Pomp. Hinc Lucina etiam dicta JUNO, quoniam lucem i. e. visum homini tribuere crediderunt.

Tiraqv. in l. 2. Connub. gloß. 1 p. 2. n. 34.

Quo referri potest illud Rusini ab Hadr. Jun. Latinè redditum: Lumina Junonis tibi sunt! Ubi tamen quidam per lumina tantùm supercilia intelligunt, illaque solummodo Junoni sacra fuisse, non etiam oculos, quos Cupidini, Veneris filio, in quibus tanquam in specula quadam excubet,

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0931" n="925"/>
        <p>XXXII. Allein man mag dieselbe loben/ wie man will/ bleibet es doch bey den                      alten Sprich- und War-Worth: Ein blinder Man&#x0303;/ Ein armer Man&#x0303;!                      Und hat ein iedweder GOtt höchlich zu dancken/ wenn er ihm das Gesichte lässet                      biß ans Ende.</p>
        <p>Zeil. cent. 1. Epist. 27.</p>
        <p>Oculus enim uti membrorum omnium delicatissimum, ita sanè nullu&#x0303; homini                      chari<gap reason="illegible"/> esse potest. Hinc à Platone, in Tim. p. 1056. Phosphorusfaciei dicitur.                      Imo hom, utpericulum amittendorum oculorum evitet, omnes possessiones, i e.                      fundo s suos aliquando Medico promisit, quod uti inciviliter &amp; perfidè                      factum à Medico, ita Praeses provinciae avaritiam istam Medici coercuit,                      extortasque possessiones restitui jussit.</p>
        <p>L. 3. ff. de Extraord. cognit.</p>
        <p>Nam quid pulchrius lumine oculorum, quo extincto sensuum universa colligatio                      commoritur, corpus inertia impeditur, pedes cursum negant, oculum ducem                      reposcentes, manus artes excutiunt simul cum oculo exoculatae. Auris praesentem,                      si tacet, nequit judicare, lingva vincitur, nosse non volens, cui loquatur.                      Quamobrem etiam Natura subtilissimo huic membro, quod neque ludum, neque jocum                      patitur, palpebrarum vestimento subvenit, quo contra injurias aliquo modo se                      munire possit In Sacris Matth. 6. v. 22. &amp; Luc. 11 c. 37. oculus vocatur                      Lucerna corporis. &amp; Polemon dicebat: Oculi sunt fores &amp; fenestrae auimi,                      nec non Ecclasiastes cap. ult. nominat faciem hominis plate am animae:</p>
        <p>XXXIII. Hinc obiter notantum, AEgyptios oculis maximam attribuisse vim, eorum                      enim tùm remissione, tùm conjectu, tùm hi laritate motus animi explicari,                      illosque loqui, quemadmodum affecti simus, crediderunt, &amp;quemadmodum antiqua                      Gentilium superstitio singulas humani corporis particulas singulos Deos obtinere                      existimavit, sic oculos Junoni detulerant, illosque in ejus tutelâ fuisse ait                      Sext. Pomp. Hinc Lucina etiam dicta JUNO, quoniam lucem i. e. visum homini                      tribuere crediderunt.</p>
        <p>Tiraqv. in l. 2. Connub. gloß. 1 p. 2. n. 34.</p>
        <p>Quo referri potest illud Rusini ab Hadr. Jun. Latinè redditum: Lumina Junonis                      tibi sunt! Ubi tamen quidam per lumina tantùm supercilia intelligunt, illaque                      solummodo Junoni sacra fuisse, non etiam oculos, quos Cupidini, Veneris filio,                      in quibus tanquam in specula quadam excubet,
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[925/0931] XXXII. Allein man mag dieselbe loben/ wie man will/ bleibet es doch bey den alten Sprich- und War-Worth: Ein blinder Mañ/ Ein armer Mañ! Und hat ein iedweder GOtt höchlich zu dancken/ wenn er ihm das Gesichte lässet biß ans Ende. Zeil. cent. 1. Epist. 27. Oculus enim uti membrorum omnium delicatissimum, ita sanè nullũ homini chari_ esse potest. Hinc à Platone, in Tim. p. 1056. Phosphorusfaciei dicitur. Imo hom, utpericulum amittendorum oculorum evitet, omnes possessiones, i e. fundo s suos aliquando Medico promisit, quod uti inciviliter & perfidè factum à Medico, ita Praeses provinciae avaritiam istam Medici coercuit, extortasque possessiones restitui jussit. L. 3. ff. de Extraord. cognit. Nam quid pulchrius lumine oculorum, quo extincto sensuum universa colligatio commoritur, corpus inertia impeditur, pedes cursum negant, oculum ducem reposcentes, manus artes excutiunt simul cum oculo exoculatae. Auris praesentem, si tacet, nequit judicare, lingva vincitur, nosse non volens, cui loquatur. Quamobrem etiam Natura subtilissimo huic membro, quod neque ludum, neque jocum patitur, palpebrarum vestimento subvenit, quo contra injurias aliquo modo se munire possit In Sacris Matth. 6. v. 22. & Luc. 11 c. 37. oculus vocatur Lucerna corporis. & Polemon dicebat: Oculi sunt fores & fenestrae auimi, nec non Ecclasiastes cap. ult. nominat faciem hominis plate am animae: XXXIII. Hinc obiter notantum, AEgyptios oculis maximam attribuisse vim, eorum enim tùm remissione, tùm conjectu, tùm hi laritate motus animi explicari, illosque loqui, quemadmodum affecti simus, crediderunt, &quemadmodum antiqua Gentilium superstitio singulas humani corporis particulas singulos Deos obtinere existimavit, sic oculos Junoni detulerant, illosque in ejus tutelâ fuisse ait Sext. Pomp. Hinc Lucina etiam dicta JUNO, quoniam lucem i. e. visum homini tribuere crediderunt. Tiraqv. in l. 2. Connub. gloß. 1 p. 2. n. 34. Quo referri potest illud Rusini ab Hadr. Jun. Latinè redditum: Lumina Junonis tibi sunt! Ubi tamen quidam per lumina tantùm supercilia intelligunt, illaque solummodo Junoni sacra fuisse, non etiam oculos, quos Cupidini, Veneris filio, in quibus tanquam in specula quadam excubet,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/931
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 925. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/931>, abgerufen am 11.06.2024.