Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

ille penderet; primum compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at[unleserliches Material] bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.

Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:

EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudine fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis[unleserliches Material] ejus partibus inditis, quae, cum erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus varie excruciaretur, at[unleserliches Material] distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initio operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industria aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret e terra, desumebant quatuor ligna eo paulo arctiora at[unleserliches Material] minora, quae deinceps clavis ferreis non longe ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg[unleserliches Material] distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verum cum iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrime inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuo igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras[unleserliches Material]

ille penderet; primùm compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at[unleserliches Material] bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant.

Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:

EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis[unleserliches Material] ejus partibus inditis, quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur, at[unleserliches Material] distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at[unleserliches Material] minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg[unleserliches Material] distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras[unleserliches Material]

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0296" n="280"/>
ille penderet; primùm                      compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori                      laminis admotis, at<gap reason="illegible"/> bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris                      acerbitatem augebant.</p>
        <p>Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum                      cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt                      gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten:</p>
        <p>EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata,                      cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis<gap reason="illegible"/> ejus partibus inditis,                      quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis                      trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur,                      at<gap reason="illegible"/> distenderetur. Ut autem clarius &amp; dilucidius haec percipiantur, scire                      convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô                      operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus                      extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas                      rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte                      elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at<gap reason="illegible"/>                      minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus                      affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar                      insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi                      cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos                      sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas                      atg<gap reason="illegible"/> distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos                      immittentes, &amp; ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut                      nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu                      machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; &amp;                      deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, &amp; facie ad Coelum versa,                      pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda                      defatigari non desisterent, &amp; ex hoc singula jam vincti membra, cunctis                      compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum                      permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac                      pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit                      ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse                      occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur.                      Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat                      continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam                      Ungulas, Uncos &amp; consimilia, &amp; his, vel horum saltem altero ejus latera,                          coeteras<gap reason="illegible"/>
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[280/0296] ille penderet; primùm compagem ipsam ossium illius divellebant, deinde candentibus ejusdem corpori laminis admotis, at_ bisulcis ungulis ferreis lateribus laniatis, doloris acerbitatem augebant. Antonius Gallonius, nachdem er in seinem Tractat, de Cruciatibus SS. Martyrum cap. 3. unterschiedliche irrige Meinungen/ was Eqvulus, und wie es gestalt gewesen/ refuriret/ schleust endlich mit diesen Worten: EQVULEUS apud Veteres machina fuit lignea, ad veri equi similitudinë fabricata, cum duabus striatis rotulis, in externis exeavatis_ ejus partibus inditis, quae, cùm erat aliquis in ea torquendus, per axiculos ductoriis funiculis trajectie versabantur: Quocirca ficbat, ut illis alligatus variè excruciaretur, at_ distenderetur. Ut autem clarius & dilucidius haec percipiantur, scire convenit, consisevisse Veteres hoc modo Eqvuleum construere. Praeparabant initiô operis faciundi stipitem rectum longitudinis latitudinisve convenientis: cujus extremis partibus ipsorum industriâ aliquantulum excavatis duas striatas rotulas, quae per axiculos verti possent, indebant: Tum deinde, ut ex omni parte elevatus remaneret è terra, desumebant quatuor ligna eo paulò arctiora at_ minora, quae deinceps clavis ferreis non longè ab ultimis stipitis partibus affigentes, fabricabant machiam quatuor quasi pedibus veri Equi instar insistentem. Quo paracto, si quis ibi eqvuleo torquendus aderat, in ipsum, vi cruribus devaricatis, conjiciebatur. Posthaec tortores funiculos aliquos sumentes, illorum altero cruciandi pedes, altero manus post tergum rejectas atg_ distortas vinciebant. Tunc rotulis sive orbiculis funiculos praedictos immittentes, & ad machinulam aliquam, Eqvulei pedibus affixam, Succulae [ut nobis probatur] similem, eosdem referentes, efficiebant, brachiorum ductu machinulam versantes, ut funiculi circa eam se involventes extenderentur; & deinceps ut illis alligatus, dorso super Eqvuleum, & facie ad Coelum versa, pariter extenderetur. Verùm cùm iterum ac saepi us in machinula vertenda defatigari non desisterent, & ex hoc singula jam vincti membra, cunctis compagibus resolutis, essent distracta, longo temporis spatio vel sic eum permanere sinebant, vel, judice annuente, funiculos relaxantes, incurvum ac pendulum sub Eqvuleo cadere, non sive maximo dolore, faciebant. Quanobrem arbit ratus tunc Judex, amplam condemnandi aut absolvendi eum se nactum esse occasionem, de actis ejus acerrimè inquirere, ac cognoscere prosequebabatur. Quod si rei constantia spem ipsius fefellisset atque superasset, jubebat continuò igneas laminas, lampadas, aut taedas ardentes afferri, vel etiam Ungulas, Uncos & consimilia, & his, vel horum saltem altero ejus latera, coeteras_

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/296
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 280. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/296>, abgerufen am 09.05.2024.