Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite

TA & indubitata, quae gravissima dicuntur, quaeque vere & in suo genere concludunt ad inferendum delictum, quaeque Judicem ita certum reddunt de delinquente, ut nihil aliud, quam accusati confessio deesse videatur.

L. 1. ff. de Quaestion.

Coeterum ex VEROSIMILIBUS unumquodq; indicium per se sufficiens non est ad Torturam, nisi & alia, juxta arbitrium judicis, concurrant, quae ipsum commovere possint, ad reum torturae subjiciendum. Sed e CERTIS & INDUBITATIS unumquodque ad torturam sufficit.

Ord. Crim. art. 27. Seb. Guazzin. Tom. 2. c. 4. n. 12. pag. 79. ad defensionem incarcerat. Carpzov. p. 3. q. 129. n. 12. 13. 14. & 15. Pract. Crim.

PROPINQUA indicia sunt, quae certum aliquod delictum indicant, & e quibus proxime & immediate certi delicti veritas colligi potest. Describuntur ita, quod sint argumenta, e quibus judex de accusati delicti existentia informari potest, ut de ejus certitudine nihil amplius dubitari possit.

Vid. Mascard. de probat. vol. 1. Quaest. 15. n. 9. Menoch. de Praesumt. Lib. 1. Quaest. 7. n. 14. Boer. Decis. 164. n. 4.

XLVII. Indicia communiter probari solent per duos testes juratos, & hoc quidem secundum communem DD. Sententiam.

Jul. Clarus, Lib. Sent. §. ult. q. 22, n. 1. Zanger, de tortur. c. 3. n. 21. Menoch. Lib. 1. q. 89. n. 21. de praesumt. Anton. Gomez. Lib. 3. c. 13. n. 18. Var. Resol.

Isti testes tamen debent esse omni exceptione majores, id est, quibus nihil ad reprobandam illorum personam objici potest. Interdum tamen & per unum testem omni exceptione majorem, & de proprio visu deponentem indicium validum ad torquendum desumi potest.

Bonifac. Vitalinus Lib. 3. 6. 8. n. 5. De Malefic.

Praecipue si plura Indicia simul concurrant, vel etiam testium alter de uno, alter de alio tertius ad huc de alio, sed ad idem delictum significandum & probandum concurrente indicio deponat. Tunc enim omnium

TA & indubitata, quae gravissima dicuntur, quaeque verè & in suo genere concludunt ad inferendum delictum, quaeque Judicem ita certum reddunt de delinquente, ut nihil aliud, quàm accusati confessio deesse videatur.

L. 1. ff. de Quaestion.

Coeterum ex VEROSIMILIBUS unumquodq; indicium per se sufficiens non est ad Torturam, nisi & alia, juxta arbitrium judicis, concurrant, quae ipsum commovere possint, ad reum torturae subjiciendum. Sed è CERTIS & INDUBITATIS unumquodque ad torturam sufficit.

Ord. Crim. art. 27. Seb. Guazzin. Tom. 2. c. 4. n. 12. pag. 79. ad defensionem incarcerat. Carpzov. p. 3. q. 129. n. 12. 13. 14. & 15. Pract. Crim.

PROPINQUA indicia sunt, quae certum aliquod delictum indicant, & è quibus proximè & immediatè certi delicti veritas colligi potest. Describuntur ita, quod sint argumenta, è quibus judex de accusati delicti existentia informari potest, ut de ejus certitudine nihil amplius dubitari possit.

Vid. Mascard. de probat. vol. 1. Quaest. 15. n. 9. Menoch. de Praesumt. Lib. 1. Quaest. 7. n. 14. Boer. Decis. 164. n. 4.

XLVII. Indicia communiter probari solent per duos testes juratos, & hoc quidem secundum communem DD. Sententiam.

Jul. Clarus, Lib. Sent. §. ult. q. 22, n. 1. Zanger, de tortur. c. 3. n. 21. Menoch. Lib. 1. q. 89. n. 21. de praesumt. Anton. Gomez. Lib. 3. c. 13. n. 18. Var. Resol.

Isti testes tamen debent esse omni exceptione majores, id est, quibus nihil ad reprobandam illorum personam objici potest. Interdum tamen & per unum testem omni exceptione majorem, & de proprio visu deponentem indicium validum ad torquendum desumi potest.

Bonifac. Vitalinus Lib. 3. 6. 8. n. 5. De Malefic.

Praecipuè si plura Indicia simul concurrant, vel etiam testium alter de uno, alter de alio tertius ad huc de alio, sed ad idem delictum significandum & probandum concurrente indicio deponat. Tunc enim omnium

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0243" n="227"/>
TA &amp; indubitata, quae gravissima                      dicuntur, quaeque verè &amp; in suo genere concludunt ad inferendum delictum,                      quaeque Judicem ita certum reddunt de delinquente, ut nihil aliud, quàm accusati                      confessio deesse videatur.</p>
        <p>L. 1. ff. de Quaestion.</p>
        <p>Coeterum ex VEROSIMILIBUS unumquodq; indicium per se sufficiens non est ad                      Torturam, nisi &amp; alia, juxta arbitrium judicis, concurrant, quae ipsum                      commovere possint, ad reum torturae subjiciendum. Sed è CERTIS &amp; INDUBITATIS                      unumquodque ad torturam sufficit.</p>
        <l>Ord. Crim. art. 27.</l>
        <l>Seb. Guazzin.</l>
        <l>Tom. 2. c. 4. n. 12. pag. 79. ad defensionem incarcerat.</l>
        <l>Carpzov. p. 3. q. 129. n. 12. 13. 14. &amp; 15. Pract. Crim.</l>
        <p>PROPINQUA indicia sunt, quae certum aliquod delictum indicant, &amp; è quibus                      proximè &amp; immediatè certi delicti veritas colligi potest. Describuntur ita,                      quod sint argumenta, è quibus judex de accusati delicti existentia informari                      potest, ut de ejus certitudine nihil amplius dubitari possit.</p>
        <l>Vid. Mascard. de probat. vol. 1. Quaest. 15. n. 9.</l>
        <l>Menoch. de Praesumt. Lib. 1. Quaest. 7. n. 14.</l>
        <l>Boer. Decis. 164. n. 4.</l>
        <p>XLVII. Indicia communiter probari solent per duos testes juratos, &amp; hoc                      quidem secundum communem DD. Sententiam.</p>
        <l>Jul. Clarus, Lib. Sent. §. ult. q. 22, n. 1.</l>
        <l>Zanger, de tortur. c. 3. n. 21.</l>
        <l>Menoch. Lib. 1. q. 89. n. 21. de praesumt.</l>
        <l>Anton. Gomez. Lib. 3. c. 13. n. 18. Var. Resol.</l>
        <p>Isti testes tamen debent esse omni exceptione majores, id est, quibus nihil ad                      reprobandam illorum personam objici potest. Interdum tamen &amp; per unum testem                      omni exceptione majorem, &amp; de proprio visu deponentem indicium validum ad                      torquendum desumi potest.</p>
        <p>Bonifac. Vitalinus Lib. 3. 6. 8. n. 5. De Malefic.</p>
        <p>Praecipuè si plura Indicia simul concurrant, vel etiam testium alter de uno,                      alter de alio tertius ad huc de alio, sed ad idem delictum significandum &amp;                      probandum concurrente indicio deponat. Tunc enim omnium
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[227/0243] TA & indubitata, quae gravissima dicuntur, quaeque verè & in suo genere concludunt ad inferendum delictum, quaeque Judicem ita certum reddunt de delinquente, ut nihil aliud, quàm accusati confessio deesse videatur. L. 1. ff. de Quaestion. Coeterum ex VEROSIMILIBUS unumquodq; indicium per se sufficiens non est ad Torturam, nisi & alia, juxta arbitrium judicis, concurrant, quae ipsum commovere possint, ad reum torturae subjiciendum. Sed è CERTIS & INDUBITATIS unumquodque ad torturam sufficit. Ord. Crim. art. 27. Seb. Guazzin. Tom. 2. c. 4. n. 12. pag. 79. ad defensionem incarcerat. Carpzov. p. 3. q. 129. n. 12. 13. 14. & 15. Pract. Crim. PROPINQUA indicia sunt, quae certum aliquod delictum indicant, & è quibus proximè & immediatè certi delicti veritas colligi potest. Describuntur ita, quod sint argumenta, è quibus judex de accusati delicti existentia informari potest, ut de ejus certitudine nihil amplius dubitari possit. Vid. Mascard. de probat. vol. 1. Quaest. 15. n. 9. Menoch. de Praesumt. Lib. 1. Quaest. 7. n. 14. Boer. Decis. 164. n. 4. XLVII. Indicia communiter probari solent per duos testes juratos, & hoc quidem secundum communem DD. Sententiam. Jul. Clarus, Lib. Sent. §. ult. q. 22, n. 1. Zanger, de tortur. c. 3. n. 21. Menoch. Lib. 1. q. 89. n. 21. de praesumt. Anton. Gomez. Lib. 3. c. 13. n. 18. Var. Resol. Isti testes tamen debent esse omni exceptione majores, id est, quibus nihil ad reprobandam illorum personam objici potest. Interdum tamen & per unum testem omni exceptione majorem, & de proprio visu deponentem indicium validum ad torquendum desumi potest. Bonifac. Vitalinus Lib. 3. 6. 8. n. 5. De Malefic. Praecipuè si plura Indicia simul concurrant, vel etiam testium alter de uno, alter de alio tertius ad huc de alio, sed ad idem delictum significandum & probandum concurrente indicio deponat. Tunc enim omnium

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/243
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 227. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/243>, abgerufen am 27.04.2024.