Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693.

Bild:
<< vorherige Seite
Ille nec horrificam sancto dimovit ab ore Caesariem, duro[unleserliches Material] admisit gaudia vultu, Ut primum tolli feralia viderat arma, Intonsos rigidam in fronte descendere cano Passus erat, moestam[unleserliches Material] genis incre[unleserliches Material]scere barbam, Uni quippe vacat studiis odiis[unleserliches Material] carenti Humanum lugere genus) nec foedera prisci Sunt tentata tori.

Ja ietztgedachter Julius Caesar selbst hat solch Traurzeichen/ accepta clade Tituriana angeleget. Sueton. lib. 1. in ejus vita c. 67.

XXXI. Dessen sich auch diejenige annahmen/ so in reatu waren. Quod tum fiebat, quando Judex, rejectis exceptionibus dilatoriis, declinatoriisque pronunciabat, ad ulteriora procedendum. Post hujusmodi enim interlocutionem, quae vim cujusdam litis contestationis habebat, qui accusatus erat, incipiebat in reatu esse, hoc est, statu & conditione, in qua rei sunt, antequam vel absolvantur vel condemnentur. Reorum autem olim certum statum fuisse vel Plinius, in Epistola ad Suram, testatur, ubi moris [ait] reis fuisse, submittere capillum, quem non ante fas fuit rescindere, quam omnium sententiis absolveretur. Erant igitur rei squalore & illuvie confecti, promisa barba, habitu sordido, pannoso, & ut Budaeus inquit, misericordiae aucupatore, qui status reatus dicebatur, quae vox Ciceroni & aliis antiquis inusitata primum a Messala conficta est, ut Quintilianus lib. 8. Orat. Inst. praedidit. Ea tamen & Martialis usus est:

Si det iniqua tibi tristem fortuna Reatum,

Squalidus haerebo pallidiorque Reo.

Et Modestinus, in L. si diutino 26. ff. de poen. Wie auch ihre Freunde und Confidenten, ad captandam eo magis a Quiritibus intercessionem & gratiam. Vid Henric. Salmuth, ad Panciroll. lib. 1. deperd. c, fibula pag. 374. & 375. Alex. ab Alexand. lib. 3. Gen. Dier. c. 5. pag. 297. ibique Tiraquellum, in annotat. lit. G.

XXXII. Die Supplicanten so etwas von jemand ausbitten wolten/ liessen gleichfals die Hare und Bärte lang wachsen/ und erschienen in erbärmlicher Gestalt/ damit sie um soviel mehr dem Patron und Geber zum Mitleiden bewegen möchten. Jacob Thomas. saepedict. Disp. de Barba, cap. 1. Lemm. 5. n.

Ille nec horrificam sancto dimovit ab ore Caesariem, duro[unleserliches Material] admisit gaudia vultu, Ut primum tolli feralia viderat arma, Intonsos rigidam in fronte descendere cano Passus erat, moestam[unleserliches Material] genis incre[unleserliches Material]scere barbam, Uni quippe vacat studiis odiis[unleserliches Material] carenti Humanum lugere genus) nec foedera prisci Sunt tentata tori.

Ja ietztgedachter Julius Caesar selbst hat solch Traurzeichen/ accepta clade Titurianâ angeleget. Sueton. lib. 1. in ejus vita c. 67.

XXXI. Dessen sich auch diejenige annahmen/ so in reatu waren. Quod tum fiebat, quando Judex, rejectis exceptionibus dilatoriis, declinatoriisque pronunciabat, ad ulteriora procedendum. Post hujusmodi enim interlocutionem, quae vim cujusdam litis contestationis habebat, qui accusatus erat, incipiebat in reatu esse, hoc est, statu & conditione, in qua rei sunt, antequam vel absolvantur vel condemnentur. Reorum autem olim certum statum fuisse vel Plinius, in Epistola ad Suram, testatur, ubi moris [ait] reis fuisse, submittere capillum, quem non ante fas fuit rescindere, quam omnium sententiis absolveretur. Erant igitur rei squalore & illuvie confecti, promisâ barbâ, habitu sordido, pannoso, & ut Budaeus inquit, misericordiae aucupatore, qui status reatus dicebatur, quae vox Ciceroni & aliis antiquis inusitata primum à Messala conficta est, ut Quintilianus lib. 8. Orat. Inst. praedidit. Eâ tamen & Martialis usus est:

Si det iniqua tibi tristem fortuna Reatum,

Squalidus haerebo pallidiorque Reo.

Et Modestinus, in L. si diutino 26. ff. de poen. Wie auch ihre Freunde und Confidenten, ad captandam eo magis à Quiritibus intercessionem & gratiam. Vid Henric. Salmuth, ad Panciroll. lib. 1. deperd. c, fibula pag. 374. & 375. Alex. ab Alexand. lib. 3. Gen. Dier. c. 5. pag. 297. ibique Tiraquellum, in annotat. lit. G.

XXXII. Die Supplicanten so etwas von jemand ausbitten wolten/ liessen gleichfals die Hare und Bärte lang wachsen/ und erschienen in erbärmlicher Gestalt/ damit sie um soviel mehr dem Patron und Geber zum Mitleiden bewegen möchten. Jacob Thomas. saepedict. Disp. de Barba, cap. 1. Lemm. 5. n.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f1110" n="1104"/>
        <l>Ille nec horrificam sancto dimovit ab ore</l>
        <l>Caesariem, duro<gap reason="illegible"/> admisit gaudia vultu,</l>
        <l>Ut primum tolli feralia viderat arma,</l>
        <l>Intonsos rigidam in fronte descendere cano</l>
        <l>Passus erat, moestam<gap reason="illegible"/> genis incre<gap reason="illegible"/>scere barbam,</l>
        <l>Uni quippe vacat studiis odiis<gap reason="illegible"/> carenti</l>
        <l>Humanum lugere genus) nec foedera prisci</l>
        <l>Sunt tentata tori.</l>
        <p>Ja ietztgedachter Julius Caesar selbst hat solch Traurzeichen/ accepta clade                      Titurianâ angeleget. Sueton. lib. 1. in ejus vita c. 67.</p>
        <p>XXXI. Dessen sich auch diejenige annahmen/ so in reatu waren. Quod tum fiebat,                      quando Judex, rejectis exceptionibus dilatoriis, declinatoriisque pronunciabat,                      ad ulteriora procedendum. Post hujusmodi enim interlocutionem, quae vim cujusdam                      litis contestationis habebat, qui accusatus erat, incipiebat in reatu esse, hoc                      est, statu &amp; conditione, in qua rei sunt, antequam vel absolvantur vel                      condemnentur. Reorum autem olim certum statum fuisse vel Plinius, in Epistola ad                      Suram, testatur, ubi moris [ait] reis fuisse, submittere capillum, quem non ante                      fas fuit rescindere, quam omnium sententiis absolveretur. Erant igitur rei                      squalore &amp; illuvie confecti, promisâ barbâ, habitu sordido, pannoso, &amp;                      ut Budaeus inquit, misericordiae aucupatore, qui status reatus dicebatur, quae                      vox Ciceroni &amp; aliis antiquis inusitata primum à Messala conficta est, ut                      Quintilianus lib. 8. Orat. Inst. praedidit. Eâ tamen &amp; Martialis usus                      est:</p>
        <p>Si det iniqua tibi tristem fortuna Reatum,</p>
        <p>Squalidus haerebo pallidiorque Reo.</p>
        <p>Et Modestinus, in L. si diutino 26. ff. de poen. Wie auch ihre Freunde und                      Confidenten, ad captandam eo magis à Quiritibus intercessionem &amp; gratiam.                      Vid Henric. Salmuth, ad Panciroll. lib. 1. deperd. c, fibula pag. 374. &amp;                      375. Alex. ab Alexand. lib. 3. Gen. Dier. c. 5. pag. 297. ibique Tiraquellum, in                      annotat. lit. G.</p>
        <p>XXXII. Die Supplicanten so etwas von jemand ausbitten wolten/ liessen gleichfals                      die Hare und Bärte lang wachsen/ und erschienen in erbärmlicher Gestalt/ damit                      sie um soviel mehr dem Patron und Geber zum Mitleiden bewegen möchten. Jacob                      Thomas. saepedict. Disp. de Barba, cap. 1. Lemm. 5. n.
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[1104/1110] Ille nec horrificam sancto dimovit ab ore Caesariem, duro_ admisit gaudia vultu, Ut primum tolli feralia viderat arma, Intonsos rigidam in fronte descendere cano Passus erat, moestam_ genis incre_ scere barbam, Uni quippe vacat studiis odiis_ carenti Humanum lugere genus) nec foedera prisci Sunt tentata tori. Ja ietztgedachter Julius Caesar selbst hat solch Traurzeichen/ accepta clade Titurianâ angeleget. Sueton. lib. 1. in ejus vita c. 67. XXXI. Dessen sich auch diejenige annahmen/ so in reatu waren. Quod tum fiebat, quando Judex, rejectis exceptionibus dilatoriis, declinatoriisque pronunciabat, ad ulteriora procedendum. Post hujusmodi enim interlocutionem, quae vim cujusdam litis contestationis habebat, qui accusatus erat, incipiebat in reatu esse, hoc est, statu & conditione, in qua rei sunt, antequam vel absolvantur vel condemnentur. Reorum autem olim certum statum fuisse vel Plinius, in Epistola ad Suram, testatur, ubi moris [ait] reis fuisse, submittere capillum, quem non ante fas fuit rescindere, quam omnium sententiis absolveretur. Erant igitur rei squalore & illuvie confecti, promisâ barbâ, habitu sordido, pannoso, & ut Budaeus inquit, misericordiae aucupatore, qui status reatus dicebatur, quae vox Ciceroni & aliis antiquis inusitata primum à Messala conficta est, ut Quintilianus lib. 8. Orat. Inst. praedidit. Eâ tamen & Martialis usus est: Si det iniqua tibi tristem fortuna Reatum, Squalidus haerebo pallidiorque Reo. Et Modestinus, in L. si diutino 26. ff. de poen. Wie auch ihre Freunde und Confidenten, ad captandam eo magis à Quiritibus intercessionem & gratiam. Vid Henric. Salmuth, ad Panciroll. lib. 1. deperd. c, fibula pag. 374. & 375. Alex. ab Alexand. lib. 3. Gen. Dier. c. 5. pag. 297. ibique Tiraquellum, in annotat. lit. G. XXXII. Die Supplicanten so etwas von jemand ausbitten wolten/ liessen gleichfals die Hare und Bärte lang wachsen/ und erschienen in erbärmlicher Gestalt/ damit sie um soviel mehr dem Patron und Geber zum Mitleiden bewegen möchten. Jacob Thomas. saepedict. Disp. de Barba, cap. 1. Lemm. 5. n.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/1110
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatrum poenarum, Suppliciorum Et Executionum Criminalium, Oder Schau-Platz/ Derer Leibes und Lebens-Straffen. Bd. 1. Sonderhausen, 1693, S. 1104. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum01_1693/1110>, abgerufen am 16.07.2024.