Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Dannhauer, Johann Conrad: Catechismus-Milch. Bd. 9. Straßburg, 1672.

Bild:
<< vorherige Seite

Predigt.
sam excommunicirt, bekant ist die alte Bannformul: ekas, ekas, os
tis alitros, procul hinc, procul ite profani, daher Nero Augustus der
Römische Käyser/ nach dem er seine Mutter erwürget/ zu den sacris Eleu-
siniis
nicht mehr gelassen worden/ wie Suetonius berichtet c. 34. Glei-
cher gestalt hatten die Christen vor empfahung des Abendmahls ihre
Buß-Ubungen/ insonderheit die jenige/ so einen schweren und offentlichen
Sündenfall begangen/ mußten sich gar scharffer Kirchen disciplin unter-
werffen/ ehe sie zum H. Sacrament gelassen worden.

Dicebamus (ita Casaub Exerc. 16. ad Annal. Baron. p. m. 487.) in
admittendo initiandos quinque hos gradus fuisse observatos,
purgationem communem, purgationem interiorem, sustasin,
initiationem & Epoptiam: simillime vetus Ecclesia in admitten-
dis lapsis ad sacram communionem quinque gradus servavit, si-
ve ut loquuntur Scriptores Ecclesiastici, tessaras topous epitimion
anuesthai, quatuor loca poenae obiri praecepit, antequam perveni-
rent ad ipsam communionem. Primus locus est, quem vocarunt
proklausin, in ipso primo aditu Ecclesiae separati, non solum a fi-
delibus, sed etiam a Catechumenis aliquot annos (tres, ut pluri-
mum) manebant, poenitentes in squalore & paedore omnibus fide-
libus legationes deprecationis injungentes
, ut loquitur Tertullianus in
libro de poenitentia. Proximus gradus sive locus dicebatur
akroasis, ibi ut plurimum allen trietian eis akroasin monon ad alios
tres annos admittebantur poenitentes tantum ut audirent ver-
bum Domini, quando in Ecclesia legebatur. Tertius gradus sive
locus dicebatur upoptosis, ea fuit quaedam interior admissio, ubi
tres alios annos stabant poenitentes, precun Ecclesiae participes ut
& Catechumeni, quibus exeuntibus ipsi quoque exibant, & hic
tertius locus sic appellatur, q. d. humiliatio: ut vel sola appella-
tio sui officii poenitentes admoneret. Restant duo nomina susta-
sis & methexis quarti & quinti gradus sive loci. sustasis igitur e my-
steriis gentium vox accepta appellabatur statio inter fideles: ibi
poenitentes duos persaepe annos agebant; quod ad caetera, ejus-
dem conditionis cum fidelibus, neque jam cum catechumenis
exibant, sola participatione mysteriorum caeteris fratribus infe-
riores, methexis vero dicebatur jus communicandi, & ut loquitur
Basilius aliquoties in descriptione harum poenarum, e koinonia
toun agathoun. Communicatio ipsius boni, nam bonum est ipsa Eucharistia.

Und

Predigt.
ſam excommunicirt, bekant iſt die alte Bannformul: ἑκὰς, ἑκὰς, ὄς
τις ἀλιτρὸς, procul hinc, procul ite profani, daher Nero Auguſtus der
Roͤmiſche Kaͤyſer/ nach dem er ſeine Mutter erwuͤrget/ zu den ſacris Eleu-
ſiniis
nicht mehr gelaſſen worden/ wie Suetonius berichtet c. 34. Glei-
cher geſtalt hatten die Chriſten vor empfahung des Abendmahls ihre
Buß-Ubungen/ inſonderheit die jenige/ ſo einen ſchweren und offentlichen
Suͤndenfall begangen/ mußten ſich gar ſcharffer Kirchen diſciplin unter-
werffen/ ehe ſie zum H. Sacrament gelaſſen worden.

Dicebamus (ita Caſaub Exerc. 16. ad Annal. Baron. p. m. 487.) in
admittendo initiandos quinque hos gradus fuiſſe obſervatos,
purgationem communem, purgationem interiorem, σύϛασιν,
initiationem & Epoptiam: ſimillimè vetus Eccleſia in admitten-
dis lapſis ad ſacram communionem quinque gradus ſervavit, ſi-
ve ut loquuntur Scriptores Eccleſiaſtici, τέσσαρας τόπους ἐπιτιμίων
ἀνύεσϑαι, quatuor loca pœnæ obiri præcepit, antequam perveni-
rent ad ipſam communionem. Primus locus eſt, quem vocarunt
πρόκλαυσιν, in ipſo primò aditu Eccleſiæ ſeparati, non ſolùm à fi-
delibus, ſed etiam à Catechumenis aliquot annos (tres, ut pluri-
mum) manebant, pœnitentes in ſqualore & pædore omnibus fide-
libus legationes deprecationis injungentes
, ut loquitur Tertullianus in
libro de pœnitentia. Proximus gradus ſive locus dicebatur
ἀκρόασις, ibi ut plurimùm ἄλλην τριετίαν εἰς ἀκρόασιν μόνον ad alios
tres annos admittebantur pœnitentes tantùm ut audirent ver-
bum Domini, quando in Eccleſia legebatur. Tertius gradus ſive
locus dicebatur ὑπόπτωσις, ea fuit quædam interior admiſſio, ubi
tres alios annos ſtabant pœnitentes, precũ Eccleſiæ participes ut
& Catechumeni, quibus exeuntibus ipſi quoque exibant, & hic
tertius locus ſic appellatur, q. d. humiliatio: ut vel ſola appella-
tio ſui officii pœnitentes admoneret. Reſtant duo nomina σύϛα-
σις & μέθεξις quarti & quinti gradus ſive loci. σύϛασις igitur è my-
ſteriis gentium vox accepta appellabatur ſtatio inter fideles: ibi
pœnitentes duos perſæpè annos agebant; quod ad cætera, ejus-
dem conditionis cum fidelibus, neque jam cum catechumenis
exibant, ſolâ participatione myſteriorum cæteris fratribus infe-
riores, μἐθεξις verò dicebatur jus communicandi, & ut loquitur
Baſilius aliquoties in deſcriptione harum pœnarum, ἡ κοινωνία
του̃ ἀγαθου̃. Communicatio ipſius boni, nam bonum eſt ipſa Euchariſtia.

Und
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0163" n="143"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Predigt.</hi></fw><lb/>
&#x017F;am <hi rendition="#aq">excommunicirt,</hi> bekant i&#x017F;t die alte Bannformul: &#x1F11;&#x03BA;&#x1F70;&#x03C2;, &#x1F11;&#x03BA;&#x1F70;&#x03C2;, &#x1F44;&#x03C2;<lb/>
&#x03C4;&#x03B9;&#x03C2; &#x1F00;&#x03BB;&#x03B9;&#x03C4;&#x03C1;&#x1F78;&#x03C2;, <hi rendition="#aq">procul hinc, procul ite profani,</hi> daher <hi rendition="#aq">Nero Augu&#x017F;tus</hi> der<lb/>
Ro&#x0364;mi&#x017F;che Ka&#x0364;y&#x017F;er/ nach dem er &#x017F;eine Mutter erwu&#x0364;rget/ zu den <hi rendition="#aq">&#x017F;acris Eleu-<lb/>
&#x017F;iniis</hi> nicht mehr gela&#x017F;&#x017F;en worden/ wie <hi rendition="#aq">Suetonius</hi> berichtet <hi rendition="#aq">c.</hi> 34. Glei-<lb/>
cher ge&#x017F;talt hatten die Chri&#x017F;ten vor empfahung des Abendmahls ihre<lb/>
Buß-Ubungen/ in&#x017F;onderheit die jenige/ &#x017F;o einen &#x017F;chweren und offentlichen<lb/>
Su&#x0364;ndenfall begangen/ mußten &#x017F;ich gar &#x017F;charffer Kirchen <hi rendition="#aq">di&#x017F;ciplin</hi> unter-<lb/>
werffen/ ehe &#x017F;ie zum H. Sacrament gela&#x017F;&#x017F;en worden.</p><lb/>
        <cit>
          <quote> <hi rendition="#aq">Dicebamus (ita Ca&#x017F;aub Exerc. 16. ad Annal. Baron. p. m. 487.) in<lb/>
admittendo initiandos quinque hos gradus fui&#x017F;&#x017F;e ob&#x017F;ervatos,<lb/>
purgationem communem, purgationem interiorem, &#x03C3;&#x03CD;&#x03DB;&#x03B1;&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD;,<lb/>
initiationem &amp; Epoptiam: &#x017F;imillimè vetus Eccle&#x017F;ia in admitten-<lb/>
dis lap&#x017F;is ad &#x017F;acram communionem quinque gradus &#x017F;ervavit, &#x017F;i-<lb/>
ve ut loquuntur Scriptores Eccle&#x017F;ia&#x017F;tici, &#x03C4;&#x03AD;&#x03C3;&#x03C3;&#x03B1;&#x03C1;&#x03B1;&#x03C2; &#x03C4;&#x03CC;&#x03C0;&#x03BF;&#x03C5;&#x03C2; &#x1F10;&#x03C0;&#x03B9;&#x03C4;&#x03B9;&#x03BC;&#x03AF;&#x03C9;&#x03BD;<lb/>
&#x1F00;&#x03BD;&#x03CD;&#x03B5;&#x03C3;&#x03D1;&#x03B1;&#x03B9;, quatuor loca p&#x0153;næ obiri præcepit, antequam perveni-<lb/>
rent ad ip&#x017F;am communionem. Primus locus e&#x017F;t, quem vocarunt<lb/>
&#x03C0;&#x03C1;&#x03CC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B1;&#x03C5;&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD;, in ip&#x017F;o primò aditu Eccle&#x017F;&#x017F;eparati, non &#x017F;olùm à fi-<lb/>
delibus, &#x017F;ed etiam à Catechumenis aliquot annos (tres, ut pluri-<lb/>
mum) manebant, p&#x0153;nitentes in &#x017F;qualore &amp; pædore <hi rendition="#i">omnibus fide-<lb/>
libus legationes deprecationis injungentes</hi>, ut loquitur Tertullianus in<lb/>
libro de p&#x0153;nitentia. Proximus gradus &#x017F;ive locus dicebatur<lb/>
&#x1F00;&#x03BA;&#x03C1;&#x03CC;&#x03B1;&#x03C3;&#x03B9;&#x03C2;, ibi ut plurimùm &#x1F04;&#x03BB;&#x03BB;&#x03B7;&#x03BD; &#x03C4;&#x03C1;&#x03B9;&#x03B5;&#x03C4;&#x03AF;&#x03B1;&#x03BD; &#x03B5;&#x1F30;&#x03C2; &#x1F00;&#x03BA;&#x03C1;&#x03CC;&#x03B1;&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD; &#x03BC;&#x03CC;&#x03BD;&#x03BF;&#x03BD; ad alios<lb/>
tres annos admittebantur p&#x0153;nitentes tantùm ut audirent ver-<lb/>
bum Domini, quando in Eccle&#x017F;ia legebatur. Tertius gradus &#x017F;ive<lb/>
locus dicebatur &#x1F51;&#x03C0;&#x03CC;&#x03C0;&#x03C4;&#x03C9;&#x03C3;&#x03B9;&#x03C2;, ea fuit quædam interior admi&#x017F;&#x017F;io, ubi<lb/>
tres alios annos &#x017F;tabant p&#x0153;nitentes, precu&#x0303; Eccle&#x017F;iæ participes ut<lb/>
&amp; Catechumeni, quibus exeuntibus ip&#x017F;i quoque exibant, &amp; hic<lb/>
tertius locus &#x017F;ic appellatur, q. d. humiliatio: ut vel &#x017F;ola appella-<lb/>
tio &#x017F;ui officii p&#x0153;nitentes admoneret. Re&#x017F;tant duo nomina &#x03C3;&#x03CD;&#x03DB;&#x03B1;-<lb/>
&#x03C3;&#x03B9;&#x03C2; &amp; &#x03BC;&#x03AD;&#x03B8;&#x03B5;&#x03BE;&#x03B9;&#x03C2; quarti &amp; quinti gradus &#x017F;ive loci. &#x03C3;&#x03CD;&#x03DB;&#x03B1;&#x03C3;&#x03B9;&#x03C2; igitur è my-<lb/>
&#x017F;teriis gentium vox accepta appellabatur &#x017F;tatio inter fideles: ibi<lb/>
p&#x0153;nitentes duos per&#x017F;æpè annos agebant; quod ad cætera, ejus-<lb/>
dem conditionis cum fidelibus, neque jam cum catechumenis<lb/>
exibant, &#x017F;olâ participatione my&#x017F;teriorum cæteris fratribus infe-<lb/>
riores, &#x03BC;&#x1F10;&#x03B8;&#x03B5;&#x03BE;&#x03B9;&#x03C2; verò dicebatur jus communicandi, &amp; ut loquitur<lb/>
Ba&#x017F;ilius aliquoties in de&#x017F;criptione harum p&#x0153;narum, &#x1F21; &#x03BA;&#x03BF;&#x03B9;&#x03BD;&#x03C9;&#x03BD;&#x03AF;&#x03B1;<lb/>
&#x03C4;&#x03BF;&#x03C5;&#x0303; &#x1F00;&#x03B3;&#x03B1;&#x03B8;&#x03BF;&#x03C5;&#x0303;. <hi rendition="#i">Communicatio ip&#x017F;ius boni</hi>, nam <hi rendition="#i">bonum</hi> e&#x017F;t ip&#x017F;a Euchari&#x017F;tia.</hi> </quote>
          <bibl/>
        </cit><lb/>
        <fw place="bottom" type="catch">Und</fw><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[143/0163] Predigt. ſam excommunicirt, bekant iſt die alte Bannformul: ἑκὰς, ἑκὰς, ὄς τις ἀλιτρὸς, procul hinc, procul ite profani, daher Nero Auguſtus der Roͤmiſche Kaͤyſer/ nach dem er ſeine Mutter erwuͤrget/ zu den ſacris Eleu- ſiniis nicht mehr gelaſſen worden/ wie Suetonius berichtet c. 34. Glei- cher geſtalt hatten die Chriſten vor empfahung des Abendmahls ihre Buß-Ubungen/ inſonderheit die jenige/ ſo einen ſchweren und offentlichen Suͤndenfall begangen/ mußten ſich gar ſcharffer Kirchen diſciplin unter- werffen/ ehe ſie zum H. Sacrament gelaſſen worden. Dicebamus (ita Caſaub Exerc. 16. ad Annal. Baron. p. m. 487.) in admittendo initiandos quinque hos gradus fuiſſe obſervatos, purgationem communem, purgationem interiorem, σύϛασιν, initiationem & Epoptiam: ſimillimè vetus Eccleſia in admitten- dis lapſis ad ſacram communionem quinque gradus ſervavit, ſi- ve ut loquuntur Scriptores Eccleſiaſtici, τέσσαρας τόπους ἐπιτιμίων ἀνύεσϑαι, quatuor loca pœnæ obiri præcepit, antequam perveni- rent ad ipſam communionem. Primus locus eſt, quem vocarunt πρόκλαυσιν, in ipſo primò aditu Eccleſiæ ſeparati, non ſolùm à fi- delibus, ſed etiam à Catechumenis aliquot annos (tres, ut pluri- mum) manebant, pœnitentes in ſqualore & pædore omnibus fide- libus legationes deprecationis injungentes, ut loquitur Tertullianus in libro de pœnitentia. Proximus gradus ſive locus dicebatur ἀκρόασις, ibi ut plurimùm ἄλλην τριετίαν εἰς ἀκρόασιν μόνον ad alios tres annos admittebantur pœnitentes tantùm ut audirent ver- bum Domini, quando in Eccleſia legebatur. Tertius gradus ſive locus dicebatur ὑπόπτωσις, ea fuit quædam interior admiſſio, ubi tres alios annos ſtabant pœnitentes, precũ Eccleſiæ participes ut & Catechumeni, quibus exeuntibus ipſi quoque exibant, & hic tertius locus ſic appellatur, q. d. humiliatio: ut vel ſola appella- tio ſui officii pœnitentes admoneret. Reſtant duo nomina σύϛα- σις & μέθεξις quarti & quinti gradus ſive loci. σύϛασις igitur è my- ſteriis gentium vox accepta appellabatur ſtatio inter fideles: ibi pœnitentes duos perſæpè annos agebant; quod ad cætera, ejus- dem conditionis cum fidelibus, neque jam cum catechumenis exibant, ſolâ participatione myſteriorum cæteris fratribus infe- riores, μἐθεξις verò dicebatur jus communicandi, & ut loquitur Baſilius aliquoties in deſcriptione harum pœnarum, ἡ κοινωνία του̃ ἀγαθου̃. Communicatio ipſius boni, nam bonum eſt ipſa Euchariſtia. Und

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672/163
Zitationshilfe: Dannhauer, Johann Conrad: Catechismus-Milch. Bd. 9. Straßburg, 1672, S. 143. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus09_1672/163>, abgerufen am 17.05.2024.