ratis. Sed erit divinae providentiae officium, explorare scelera istius contentio- sitatis & explorata dissipare, vobisque clare ostendere, quantam in vestro congres- su veritatis curam habueritis, & an vestra judicia citra gratiam & odium calculum suum promiserint. Quocirca festinanter ad meam pietatem accurrite, ut rerum istarum excussam exactamque fidem coram me in praesentia ipsi praesentes docea- tis. Et post: Quapropter vos meo praetorio sistite, & festinate huc quam ce- lerrime, certique sitis, me omni opere studioque annisurum, ut ea, quae sunt le- gis DEI, quam maxime inoffensa illabefactaque serventur, quibus nullum nec probrum nec infamia allini possit, profligatis simul & contritis inimicis legis, qui sub specie sancti nominis multiplices & diversas blasphemias afferunt. Ita Con- stantinus. Equidem Bellarminus L. 1. de Cler. c. 28. instat: Non sine magna laude re- ferre Ruffinum Lib. 10. hist. c. 2. & post eum beatum Gregorium Lib. 4. Epist. 75. vocem illam Constantini ad Episcopos: Vos Dij estis a summo DEO constituti, aequum non est, ut homo judicet Deos. Ergo omnino absurdum, ut ovis Impera- tor) pastorem suum quocunque modo judicare praesumeret. Resp. M Anton. de Dom. L. 6. de Rep. Eccles. c. 4. n. 50. p. 566. Id propter mere Ecclesiastica cri- mina, puta haereses, & similia, dixisse est censendus; & ut facilius eos ad concor- diam revocaret, ut expeditius tractaretur causa fidei in concilio, impedimen- tumque hoc criminationum privatarum amoveret. Si tamen se judicem eorum incompetentem agnovisset, libellos accusationum non accepisset, sed eos ad pro- pria Episcoporum tribunalia rejecisset. Quin imo Episcopi etiam ipsi eum mo- nuissent, ne Episcoporum accusatores audiret, eorumve libellos acciperet: qua in re neque monitus fuit, neque reprehensus. Haec M. Anton. Est nimirum in causa haereseos duplex judicium; Unum discretivum veritatis ad plenissimam convictionem, quam convictus & l[fremdsprachliches Material - 1 Zeichen fehlt]go ex[fremdsprachliches Material - 1 Zeichen fehlt]profiteatur: alterum mere Politi- cum & coactivum. Prius a suo foro alienum judicat Constantinus M. non item posterius. Haec verba (scil. Constant. M. cum dicit: Ad DEI solius judicium reservamini) manifeste indicant, quod non loquatur de judicio humano, sed con- scientiae, quod soli DEO competit. Alioquin & jurisdictione Papae eximeret Episcopos, quia dicit: a nemine judicari potestis. Sunt qui putant, ea verba excidisse Constantino, ut majorem suam erga Episcopos observantiam & humili- tatem declararet. Vinc. in consil. Venet. c. 8. Quod autem alicui gratiose con- ceditur, non debet trahi in exemplum. c. quod alicui de R. I. in 6. Quicquid sit, unicum verbum totum hoc argumentum diruit: Constantini vocem non haberi pro Evangelio, nec posse jus divinum facere. haec Arnisae. de Exempl. Cler. c. 3. p. 35. Rursus idem M. Antonius respondet p. 569. Si verum est ista Constantinum dixisse, cur facta ipsius dictis non respondent? vel igitur ex abundantia quadam pietatis istud protulit, si tamen protulit; vel de solo judicio in causis proprie Ec- clesiasticis & spiritualibus illud intellexit: quod ex Cypriano aut audire ab aliis, aut ipsemet discere potuerit, ita dicente: (in conc. Afric. de haeret. bapt.) Neque enim quisquam nostrum Episcopum se esse Episcoporum constituit, aut tyrannico terrore ad obsequendi necessitatem collegas suos adegit; quando habeat omnis Episcopus pro licentia libertatis, & potestatis suae arbitrium proprium, tanquam judicari ab alio non possit, cum nec ipse possit alterum judicare: sed expectemus Universi judicium D. N. JEsu Christi; qui unus & solus habet potestatem & prae- ponendi nos in Ecclesiae suae gubernatione, & de actu nostro judicandi. haec rur-
sus
I i i 3
Predigt.
ratis. Sed erit divinæ providentiæ officium, explorare ſcelera iſtius contentio- ſitatis & explorata diſſipare, vobiſque clarè oſtendere, quantam in veſtro congreſ- ſu veritatis curam habueritis, & an veſtra judicia citra gratiam & odium calculum ſuum promiſerint. Quocirca feſtinanter ad meam pietatem accurrite, ut rerum iſtarum excuſſam exactamque fidem coram me in præſentiâ ipſi præſentes docea- tis. Et poſt: Quapropter vos meo prætorio ſiſtite, & feſtinate huc quam ce- lerrimè, certique ſitis, me omni opere ſtudioque anniſurum, ut ea, quæ ſunt le- gis DEI, quam maximè inoffenſa illabefactaque ſerventur, quibus nullum nec probrum nec infamia allini poſſit, profligatis ſimul & contritis inimicis legis, qui ſub ſpecie ſancti nominis multiplices & diverſas blaſphemias afferunt. Ita Con- ſtantinus. Equidem Bellarminus L. 1. de Cler. c. 28. inſtat: Non ſine magnâ laude re- ferre Ruffinum Lib. 10. hiſt. c. 2. & poſt eum beatum Gregorium Lib. 4. Epiſt. 75. vocem illam Conſtantini ad Epiſcopos: Vos Dij eſtis à ſummo DEO conſtituti, æquum non eſt, ut homo judicet Deos. Ergò omninò abſurdum, ut ovis Impera- tor) paſtorem ſuum quocunque modo judicare præſumeret. Reſp. M Anton. de Dom. L. 6. de Rep. Eccleſ. c. 4. n. 50. p. 566. Id propter merè Eccleſiaſtica cri- mina, puta hæreſes, & ſimilia, dixiſſe eſt cenſendus; & ut facilius eos ad concor- diam revocaret, ut expeditius tractaretur cauſa fidei in concilio, impedimen- tumque hoc criminationum privatarum amoveret. Si tamen ſe judicem eorum incompetentem agnoviſſet, libellos accuſationum non accepiſſet, ſed eos ad pro- pria Epiſcoporum tribunalia rejeciſſet. Quin imò Epiſcopi etiam ipſi eum mo- nuiſſent, ne Epiſcoporum accuſatores audiret, eorumve libellos acciperet: qua in re neque monitus fuit, neque reprehenſus. Hæc M. Anton. Eſt nimirum in cauſa hæreſeos duplex judicium; Unum diſcretivum veritatis ad pleniſſimam convictionem, quam convictus & λ[fremdsprachliches Material – 1 Zeichen fehlt]γῳ ἔξ[fremdsprachliches Material – 1 Zeichen fehlt]profiteatur: alterum mere Politi- cum & coactivum. Prius à ſuo foro alienum judicat Conſtantinus M. non item poſterius. Hæc verba (ſcil. Conſtant. M. cum dicit: Ad DEI ſolius judicium reſervamini) manifeſtè indicant, quod non loquatur de judicio humano, ſed con- ſcientiæ, quod ſoli DEO competit. Alioquin & juriſdictione Papæ eximeret Epiſcopos, quia dicit: à nemine judicari poteſtis. Sunt qui putant, ea verba excidiſſe Conſtantino, ut majorem ſuam ergà Epiſcopos obſervantiam & humili- tatem declararet. Vinc. in conſil. Venet. c. 8. Quod autem alicui gratiosè con- ceditur, non debet trahi in exemplum. c. quod alicui de R. I. in 6. Quicquid ſit, unicum verbum totum hoc argumentum diruit: Conſtantini vocem non haberi pro Evangelio, nec poſſe jus divinum facere. hæc Arniſæ. de Exempl. Cler. c. 3. p. 35. Rurſus idem M. Antonius reſpondet p. 569. Si verum eſt iſta Conſtantinum dixiſſe, cur facta ipſius dictis non reſpondent? vel igitur ex abundantiâ quadam pietatis iſtud protulit, ſi tamen protulit; vel de ſolo judicio in cauſis propriè Ec- cleſiaſticis & ſpiritualibus illud intellexit: quod ex Cypriano aut audire ab aliis, aut ipſemet diſcere potuerit, ita dicente: (in conc. Afric. de hæret. bapt.) Neque enim quiſquam noſtrum Epiſcopum ſe eſſe Epiſcoporum conſtituit, aut tyrannico terrore ad obſequendi neceſſitatem collegas ſuos adegit; quando habeat omnis Epiſcopus pro licentia libertatis, & poteſtatis ſuæ arbitrium proprium, tanquam judicari ab alio non poſſit, cum nec ipſe poſſit alterum judicare: ſed expectemus Univerſi judicium D. N. JEſu Chriſti; qui unus & ſolus habet poteſtatem & præ- ponendi nos in Eccleſiæ ſuæ gubernatione, & de actu noſtro judicandi. hæc rur-
ſus
I i i 3
<TEI><text><body><divn="1"><cit><quote><pbfacs="#f0461"n="437"/><fwplace="top"type="header"><hirendition="#b">Predigt.</hi></fw><lb/><hirendition="#aq">ratis. Sed erit divinæ providentiæ officium, explorare ſcelera iſtius contentio-<lb/>ſitatis & explorata diſſipare, vobiſque clarè oſtendere, quantam in veſtro congreſ-<lb/>ſu veritatis curam habueritis, & an veſtra judicia citra gratiam & odium calculum<lb/>ſuum promiſerint. Quocirca feſtinanter ad meam pietatem accurrite, ut rerum<lb/>
iſtarum excuſſam exactamque fidem coram me in præſentiâ ipſi præſentes docea-<lb/>
tis. Et poſt: Quapropter vos meo prætorio ſiſtite, & feſtinate huc quam ce-<lb/>
lerrimè, certique ſitis, me omni opere ſtudioque anniſurum, ut ea, quæ ſunt le-<lb/>
gis DEI, quam maximè inoffenſa illabefactaque ſerventur, quibus nullum nec<lb/>
probrum nec infamia allini poſſit, profligatis ſimul & contritis inimicis legis, qui<lb/>ſub ſpecie ſancti nominis multiplices & diverſas blaſphemias afferunt. Ita Con-<lb/>ſtantinus.</hi></quote><bibl/></cit><lb/><cit><quote><hirendition="#aq">Equidem Bellarminus L. 1. de Cler. c. 28. inſtat: Non ſine magnâ laude re-<lb/>
ferre Ruffinum Lib. 10. hiſt. c. 2. & poſt eum beatum Gregorium Lib. 4. Epiſt. 75.<lb/>
vocem illam Conſtantini ad Epiſcopos: <hirendition="#i">Vos Dij eſtis à ſummo DEO conſtituti,<lb/>
æquum non eſt, ut homo judicet Deos.</hi> Ergò omninò abſurdum, ut ovis Impera-<lb/>
tor) paſtorem ſuum quocunque modo judicare præſumeret. Reſp. M <hirendition="#i">Anton.<lb/>
de Dom. L. 6. de Rep. Eccleſ. c. 4. n. 50. p. 566.</hi> Id propter merè Eccleſiaſtica cri-<lb/>
mina, puta hæreſes, &ſimilia, dixiſſe eſt cenſendus; & ut facilius eos ad concor-<lb/>
diam revocaret, ut expeditius tractaretur cauſa fidei in concilio, impedimen-<lb/>
tumque hoc criminationum privatarum amoveret. Si tamen ſe judicem eorum<lb/>
incompetentem agnoviſſet, libellos accuſationum non accepiſſet, ſed eos ad pro-<lb/>
pria Epiſcoporum tribunalia rejeciſſet. Quin imò Epiſcopi etiam ipſi eum mo-<lb/>
nuiſſent, ne Epiſcoporum accuſatores audiret, eorumve libellos acciperet: qua<lb/>
in re neque monitus fuit, neque reprehenſus. Hæc M. Anton. Eſt nimirum in<lb/>
cauſa hæreſeos duplex judicium; Unum diſcretivum veritatis ad pleniſſimam<lb/>
convictionem, quam convictus</hi>&λ<gapreason="fm"unit="chars"quantity="1"/>γῳἔξ<gapreason="fm"unit="chars"quantity="1"/><hirendition="#aq">profiteatur: alterum mere Politi-<lb/>
cum & coactivum. Prius à ſuo foro alienum judicat Conſtantinus M. non item<lb/>
poſterius. Hæc verba (ſcil. Conſtant. M. cum dicit: Ad DEI ſolius judicium<lb/>
reſervamini) manifeſtè indicant, quod non loquatur de judicio humano, ſed con-<lb/>ſcientiæ, quod ſoli DEO competit. Alioquin & juriſdictione Papæ eximeret<lb/>
Epiſcopos, quia dicit: à nemine judicari poteſtis. Sunt qui putant, ea verba<lb/>
excidiſſe Conſtantino, ut majorem ſuam ergà Epiſcopos obſervantiam & humili-<lb/>
tatem declararet. Vinc. in conſil. Venet. c. 8. Quod autem alicui gratiosè con-<lb/>
ceditur, non debet trahi in exemplum. c. quod alicui de R. I. in 6. Quicquid ſit,<lb/>
unicum verbum totum hoc argumentum diruit: Conſtantini vocem non haberi<lb/>
pro Evangelio, nec poſſe jus divinum facere. hæc Arniſæ. de Exempl. Cler. c. 3.<lb/>
p. 35. Rurſus idem M. Antonius reſpondet p. 569. Si verum eſt iſta Conſtantinum<lb/>
dixiſſe, cur facta ipſius dictis non reſpondent? vel igitur ex abundantiâ quadam<lb/>
pietatis iſtud protulit, ſi tamen protulit; vel de ſolo judicio in cauſis propriè Ec-<lb/>
cleſiaſticis &ſpiritualibus illud intellexit: quod ex Cypriano aut audire ab aliis,<lb/>
aut ipſemet diſcere potuerit, ita dicente: (in conc. Afric. de hæret. bapt.) Neque<lb/>
enim quiſquam noſtrum Epiſcopum ſe eſſe Epiſcoporum conſtituit, aut tyrannico<lb/>
terrore ad obſequendi neceſſitatem collegas ſuos adegit; quando habeat omnis<lb/>
Epiſcopus pro licentia libertatis, & poteſtatis ſuæ arbitrium proprium, tanquam<lb/>
judicari ab alio non poſſit, cum nec ipſe poſſit alterum judicare: ſed expectemus<lb/>
Univerſi judicium D. N. JEſu Chriſti; qui unus &ſolus habet poteſtatem & præ-<lb/>
ponendi nos in Eccleſiæ ſuæ gubernatione, & de actu noſtro judicandi. hæc rur-</hi><lb/><fwplace="bottom"type="sig"><hirendition="#aq">I i i</hi> 3</fw><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq">ſus</hi></fw><lb/></quote></cit></div></body></text></TEI>
[437/0461]
Predigt.
ratis. Sed erit divinæ providentiæ officium, explorare ſcelera iſtius contentio-
ſitatis & explorata diſſipare, vobiſque clarè oſtendere, quantam in veſtro congreſ-
ſu veritatis curam habueritis, & an veſtra judicia citra gratiam & odium calculum
ſuum promiſerint. Quocirca feſtinanter ad meam pietatem accurrite, ut rerum
iſtarum excuſſam exactamque fidem coram me in præſentiâ ipſi præſentes docea-
tis. Et poſt: Quapropter vos meo prætorio ſiſtite, & feſtinate huc quam ce-
lerrimè, certique ſitis, me omni opere ſtudioque anniſurum, ut ea, quæ ſunt le-
gis DEI, quam maximè inoffenſa illabefactaque ſerventur, quibus nullum nec
probrum nec infamia allini poſſit, profligatis ſimul & contritis inimicis legis, qui
ſub ſpecie ſancti nominis multiplices & diverſas blaſphemias afferunt. Ita Con-
ſtantinus.
Equidem Bellarminus L. 1. de Cler. c. 28. inſtat: Non ſine magnâ laude re-
ferre Ruffinum Lib. 10. hiſt. c. 2. & poſt eum beatum Gregorium Lib. 4. Epiſt. 75.
vocem illam Conſtantini ad Epiſcopos: Vos Dij eſtis à ſummo DEO conſtituti,
æquum non eſt, ut homo judicet Deos. Ergò omninò abſurdum, ut ovis Impera-
tor) paſtorem ſuum quocunque modo judicare præſumeret. Reſp. M Anton.
de Dom. L. 6. de Rep. Eccleſ. c. 4. n. 50. p. 566. Id propter merè Eccleſiaſtica cri-
mina, puta hæreſes, & ſimilia, dixiſſe eſt cenſendus; & ut facilius eos ad concor-
diam revocaret, ut expeditius tractaretur cauſa fidei in concilio, impedimen-
tumque hoc criminationum privatarum amoveret. Si tamen ſe judicem eorum
incompetentem agnoviſſet, libellos accuſationum non accepiſſet, ſed eos ad pro-
pria Epiſcoporum tribunalia rejeciſſet. Quin imò Epiſcopi etiam ipſi eum mo-
nuiſſent, ne Epiſcoporum accuſatores audiret, eorumve libellos acciperet: qua
in re neque monitus fuit, neque reprehenſus. Hæc M. Anton. Eſt nimirum in
cauſa hæreſeos duplex judicium; Unum diſcretivum veritatis ad pleniſſimam
convictionem, quam convictus & λ_γῳ ἔξ_ profiteatur: alterum mere Politi-
cum & coactivum. Prius à ſuo foro alienum judicat Conſtantinus M. non item
poſterius. Hæc verba (ſcil. Conſtant. M. cum dicit: Ad DEI ſolius judicium
reſervamini) manifeſtè indicant, quod non loquatur de judicio humano, ſed con-
ſcientiæ, quod ſoli DEO competit. Alioquin & juriſdictione Papæ eximeret
Epiſcopos, quia dicit: à nemine judicari poteſtis. Sunt qui putant, ea verba
excidiſſe Conſtantino, ut majorem ſuam ergà Epiſcopos obſervantiam & humili-
tatem declararet. Vinc. in conſil. Venet. c. 8. Quod autem alicui gratiosè con-
ceditur, non debet trahi in exemplum. c. quod alicui de R. I. in 6. Quicquid ſit,
unicum verbum totum hoc argumentum diruit: Conſtantini vocem non haberi
pro Evangelio, nec poſſe jus divinum facere. hæc Arniſæ. de Exempl. Cler. c. 3.
p. 35. Rurſus idem M. Antonius reſpondet p. 569. Si verum eſt iſta Conſtantinum
dixiſſe, cur facta ipſius dictis non reſpondent? vel igitur ex abundantiâ quadam
pietatis iſtud protulit, ſi tamen protulit; vel de ſolo judicio in cauſis propriè Ec-
cleſiaſticis & ſpiritualibus illud intellexit: quod ex Cypriano aut audire ab aliis,
aut ipſemet diſcere potuerit, ita dicente: (in conc. Afric. de hæret. bapt.) Neque
enim quiſquam noſtrum Epiſcopum ſe eſſe Epiſcoporum conſtituit, aut tyrannico
terrore ad obſequendi neceſſitatem collegas ſuos adegit; quando habeat omnis
Epiſcopus pro licentia libertatis, & poteſtatis ſuæ arbitrium proprium, tanquam
judicari ab alio non poſſit, cum nec ipſe poſſit alterum judicare: ſed expectemus
Univerſi judicium D. N. JEſu Chriſti; qui unus & ſolus habet poteſtatem & præ-
ponendi nos in Eccleſiæ ſuæ gubernatione, & de actu noſtro judicandi. hæc rur-
ſus
I i i 3
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Dannhauer, Johann Conrad: Catechismvs-Milch. Bd. 8. Straßburg, 1666, S. 437. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus08_1666/461>, abgerufen am 22.11.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.