Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Dannhauer, Johann Conrad: Catechismvs-Milch. Bd. 8. Straßburg, 1666.

Bild:
<< vorherige Seite

Die zwölffte
höchste Ehre an/ und gibt ihm Zeugnüß/ daß Gott warhafftig sey. Die
arrham und Angabe deß Geistes haben wir zwar schon empfangen/ die
prog[fremdsprachliches Material - 1 Zeichen fehlt]sin, den Vorschmack und den Gottspfenning: das beste aber/ das
noch kein Aug gesehen/ das steht uns noch auß. Demnach wann wirs
als ein Präsent annehmen im Glauben/ der unsichtbare Ding glaubt/ so
versiegeln wir GOttes Warheit. Ach so laßt uns nun herzu lauffen zu
diesem Gnadenthron/ und mit grosser Begierde annehmen solch Gnaden-
reich Siegel und Pfand! Aber was geschicht? Das/ was Johannes
Joh. 3, 32.klagt in vorgedachtem Ort: Niemand fast nimmt sein Zeugnüß
an;
Jn der Tauffe zwar ziehen sie alle Christum an/ aber es währt nicht
lang/ machens wie die Säu/ die bald nach der Schwemme im Koth sich
wieder wältzen: Zum Tisch des Herrn kommen zwar viel/ aber als
Heuchler/ die die Warheit GOttes mit der That verläugnen.

D. Brent. ad Ioh. p. 225. ita in h. l. disserit: Testimonium JEsu accipere, est
credere, seu fidem adhibere Evangelio, quod JEsus docet: obsignare autem, est
assensu & testimonio suo confirmare. Quod ergo Johannes dicit, hanc habet
sententiam: Qui adhibet fidem Evangelio Jesu Christi, is testatur & confir-
mat sua fide & assensu, quasi sigillo quodam, Deum esse veracem. Nam quem-
admodum honestus vir, qui in cera publicarum literarum imprimit annulo suo,
testatur & confirmat suo sigillo, ea quae in literis continentur, vere ita, ut conscri-
pta sunt, acta esse: Ita qui doctrinam Jesu Christi fide accipit, is confirmat fide
sua, quasi sigillo & annulo, quod Deus sit verax, & promissi sui servans. Deus
enim ab initio conditi orbis promisit, se missurum Filium suum Messiam, qui ser-
vet homines ab interitu, & vindicet ipsos in veram & coelestem felicitatem: ac
quod promisit, hoc tempore etiam implevit. Messias enim venit, & docet Evan-
gelion suum, quod est potentia Dei ad salutem omni credenti, atque confirmat
Evangelium magnis & coelestibus miraculis, Quare qui accipit Evangelion
ejus fide, is quasi obsignat annulo fidei suae veritatem Divinae promissionis de
Messia, ut recte dixeris unum quemvis credentem Evangelio, esse obsignatorem
Divinae veritatis. Maximus autem & excellentissimus, Deoque gratissimus cul-
tus est, tribuere Domino Deo nostro gloriam & laudem veritatis. In homini-
bus magnus quidem honor est, si cui alii homines via cedunt, & eum majorem
acsuperiorem geniculatione sua significant: Sed non potest homini major honor
contingere, quam si habeatur verax, & promissi servans. Nam quem homines
habent veracem, ei tuto sese salutem suam credere putant, ac libenter se ipsi sub-
jiciunt: Ita videtur quidem Domino Deo nostro honot praestari, si externis ge-
niculationibus, & manuum in altum elevationibus, significes te agnoscere ipsum
Dominum Deum tuum, & adorare eum. Sed longe maximus est honor, si judi-
caveris Deum esse veracem, & servantem promissi. Ut enim nihil turpius, nihil
foedius, nihil magis Sathanicum est, quam mendacium; ita nihil honestius, nihil
amabilius, nihil Divinius est veritate. ita Brentius.

Es ist nicht genug den Schatz haben/ wir müssen auch wissen und
recht verstehen/ was uns Gott gegeben/ ignoti nulla cupido. Derowe

gen

Die zwoͤlffte
hoͤchſte Ehre an/ und gibt ihm Zeugnuͤß/ daß Gott warhafftig ſey. Die
arrham und Angabe deß Geiſtes haben wir zwar ſchon empfangen/ die
ϖρόγ[fremdsprachliches Material – 1 Zeichen fehlt]σιν, den Vorſchmack und den Gottspfenning: das beſte aber/ das
noch kein Aug geſehen/ das ſteht uns noch auß. Demnach wann wirs
als ein Praͤſent annehmen im Glauben/ der unſichtbare Ding glaubt/ ſo
verſiegeln wir GOttes Warheit. Ach ſo laßt uns nun herzu lauffen zu
dieſem Gnadenthron/ und mit groſſer Begierde annehmen ſolch Gnaden-
reich Siegel und Pfand! Aber was geſchicht? Das/ was Johannes
Joh. 3, 32.klagt in vorgedachtem Ort: Niemand faſt nimmt ſein Zeugnuͤß
an;
Jn der Tauffe zwar ziehen ſie alle Chriſtum an/ aber es waͤhrt nicht
lang/ machens wie die Saͤu/ die bald nach der Schwemme im Koth ſich
wieder waͤltzen: Zum Tiſch des Herrn kommen zwar viel/ aber als
Heuchler/ die die Warheit GOttes mit der That verlaͤugnen.

D. Brent. ad Ioh. p. 225. ita in h. l. diſſerit: Teſtimonium JEſu accipere, eſt
credere, ſeu fidem adhibere Evangelio, quod JEſus docet: obſignare autem, eſt
aſſenſu & teſtimonio ſuo confirmare. Quod ergo Johannes dicit, hanc habet
ſententiam: Qui adhibet fidem Evangelio Jesu Christi, is teſtatur & confir-
mat ſuâ fide & aſſenſu, quaſi ſigillo quodam, Deum eſſe veracem. Nam quem-
admodum honeſtus vir, qui in cerâ publicarum literarum imprimit annulo ſuo,
teſtatur & confirmat ſuo ſigillo, ea quæ in literis continentur, verè ita, ut conſcri-
pta ſunt, acta eſſe: Ita qui doctrinam Jesu Christi fide accipit, is confirmat fide
ſuâ, quaſi ſigillo & annulo, quod Deus ſit verax, & promiſſi ſui ſervans. Deus
enim ab initio conditi orbis promiſit, ſe miſſurum Filium ſuum Meſſiam, qui ſer-
vet homines ab interitu, & vindicet ipſos in veram & cœleſtem felicitatem: ac
quod promiſit, hoc tempore etiam implevit. Meſſias enim venit, & docet Evan-
gelion ſuum, quod eſt potentia Dei ad ſalutem omni credenti, atque confirmat
Evangelium magnis & cœleſtibus miraculis, Quare qui accipit Evangelion
ejus fide, is quaſi obſignat annulo fidei ſuæ veritatem Divinæ promiſſionis de
Meſſia, ut rectè dixeris unum quemvis credentem Evangelio, eſſe obſignatorem
Divinæ veritatis. Maximus autem & excellentiſſimus, Deoque gratiſſimus cul-
tus eſt, tribuere Domino Deo noſtro gloriam & laudem veritatis. In homini-
bus magnus quidem honor eſt, ſi cui alii homines via cedunt, & eum majorem
acſuperiorem geniculatione ſua ſignificant: Sed non poteſt homini major honor
contingere, quam ſi habeatur verax, & promiſſi ſervans. Nam quem homines
habent veracem, ei tutò ſeſe ſalutem ſuam credere putant, ac libenter ſe ipſi ſub-
jiciunt: Ita videtur quidem Domino Deo noſtro honot præſtari, ſi externis ge-
niculationibus, & manuum in altum elevationibus, ſignifices te agnoſcere ipſum
Dominum Deum tuum, & adorare eum. Sed longè maximus eſt honor, ſi judi-
caveris Deum eſſe veracem, & ſervantem promiſſi. Ut enim nihil turpius, nihil
fœdius, nihil magis Sathanicum eſt, quàm mendacium; ita nihil honeſtius, nihil
amabilius, nihil Divinius eſt veritate. ita Brentius.

Es iſt nicht genug den Schatz haben/ wir muͤſſen auch wiſſen und
recht verſtehen/ was uns Gott gegeben/ ignoti nulla cupido. Derowe

gen
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0220" n="198"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Die zwo&#x0364;lffte</hi></fw><lb/>
ho&#x0364;ch&#x017F;te Ehre an/ und gibt ihm Zeugnu&#x0364;ß/ daß <hi rendition="#k">Gott</hi> warhafftig &#x017F;ey. Die<lb/><hi rendition="#aq">arrham</hi> und Angabe deß Gei&#x017F;tes haben wir zwar &#x017F;chon empfangen/ die<lb/>
&#x03D6;&#x03C1;&#x03CC;&#x03B3;<gap reason="fm" unit="chars" quantity="1"/>&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD;, den Vor&#x017F;chmack und den Gottspfenning: das be&#x017F;te aber/ das<lb/>
noch kein Aug ge&#x017F;ehen/ das &#x017F;teht uns noch auß. Demnach wann wirs<lb/>
als ein Pra&#x0364;&#x017F;ent annehmen im Glauben/ der un&#x017F;ichtbare Ding glaubt/ &#x017F;o<lb/>
ver&#x017F;iegeln wir GOttes Warheit. Ach &#x017F;o laßt uns nun herzu lauffen zu<lb/>
die&#x017F;em Gnadenthron/ und mit gro&#x017F;&#x017F;er Begierde annehmen &#x017F;olch Gnaden-<lb/>
reich Siegel und Pfand! Aber was ge&#x017F;chicht? Das/ was Johannes<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Joh.</hi> 3, 32.</note>klagt in vorgedachtem Ort: <hi rendition="#fr">Niemand fa&#x017F;t nimmt &#x017F;ein Zeugnu&#x0364;ß<lb/>
an;</hi> Jn der Tauffe zwar ziehen &#x017F;ie alle Chri&#x017F;tum an/ aber es wa&#x0364;hrt nicht<lb/>
lang/ machens wie die Sa&#x0364;u/ die bald nach der Schwemme im Koth &#x017F;ich<lb/>
wieder wa&#x0364;ltzen: Zum Ti&#x017F;ch des <hi rendition="#k">Herrn</hi> kommen zwar viel/ aber als<lb/>
Heuchler/ die die Warheit GOttes mit der That verla&#x0364;ugnen.</p><lb/>
        <cit>
          <quote> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">D. Brent. ad Ioh. p.</hi> 225. <hi rendition="#i">ita in h. l. di&#x017F;&#x017F;erit:</hi> Te&#x017F;timonium JE&#x017F;u accipere, e&#x017F;t<lb/>
credere, &#x017F;eu fidem adhibere Evangelio, quod JE&#x017F;us docet: ob&#x017F;ignare autem, e&#x017F;t<lb/>
a&#x017F;&#x017F;en&#x017F;u &amp; te&#x017F;timonio &#x017F;uo confirmare. Quod ergo Johannes dicit, hanc habet<lb/>
&#x017F;ententiam: Qui adhibet fidem Evangelio <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Jesu Christi</hi></hi>, is te&#x017F;tatur &amp; confir-<lb/>
mat &#x017F;uâ fide &amp; a&#x017F;&#x017F;en&#x017F;u, qua&#x017F;i &#x017F;igillo quodam, <hi rendition="#k">Deum</hi> e&#x017F;&#x017F;e veracem. Nam quem-<lb/>
admodum hone&#x017F;tus vir, qui in cerâ publicarum literarum imprimit annulo &#x017F;uo,<lb/>
te&#x017F;tatur &amp; confirmat &#x017F;uo &#x017F;igillo, ea quæ in literis continentur, verè ita, ut con&#x017F;cri-<lb/>
pta &#x017F;unt, acta e&#x017F;&#x017F;e: Ita qui doctrinam <hi rendition="#k">Jesu Christi</hi> fide accipit, is confirmat fide<lb/>
&#x017F;uâ, qua&#x017F;i &#x017F;igillo &amp; annulo, quod <hi rendition="#k">Deus</hi> &#x017F;it verax, &amp; promi&#x017F;&#x017F;i &#x017F;ui &#x017F;ervans. <hi rendition="#k">Deus</hi><lb/>
enim ab initio conditi orbis promi&#x017F;it, &#x017F;e mi&#x017F;&#x017F;urum Filium &#x017F;uum Me&#x017F;&#x017F;iam, qui &#x017F;er-<lb/>
vet homines ab interitu, &amp; vindicet ip&#x017F;os in veram &amp; c&#x0153;le&#x017F;tem felicitatem: ac<lb/>
quod promi&#x017F;it, hoc tempore etiam implevit. Me&#x017F;&#x017F;ias enim venit, &amp; docet Evan-<lb/>
gelion &#x017F;uum, quod e&#x017F;t potentia <hi rendition="#k">Dei</hi> ad &#x017F;alutem omni credenti, atque confirmat<lb/>
Evangelium magnis &amp; c&#x0153;le&#x017F;tibus miraculis, Quare qui accipit Evangelion<lb/>
ejus fide, is qua&#x017F;i ob&#x017F;ignat annulo fidei &#x017F;uæ veritatem Divinæ promi&#x017F;&#x017F;ionis de<lb/>
Me&#x017F;&#x017F;ia, ut rectè dixeris unum quemvis credentem Evangelio, e&#x017F;&#x017F;e ob&#x017F;ignatorem<lb/>
Divinæ veritatis. Maximus autem &amp; excellenti&#x017F;&#x017F;imus, <hi rendition="#k">Deo</hi>que grati&#x017F;&#x017F;imus cul-<lb/>
tus e&#x017F;t, tribuere Domino <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deo</hi></hi> no&#x017F;tro gloriam &amp; laudem veritatis. In homini-<lb/>
bus magnus quidem honor e&#x017F;t, &#x017F;i cui alii homines via cedunt, &amp; eum majorem<lb/>
ac&#x017F;uperiorem geniculatione &#x017F;ua &#x017F;ignificant: Sed non pote&#x017F;t homini major honor<lb/>
contingere, quam &#x017F;i habeatur verax, &amp; promi&#x017F;&#x017F;i &#x017F;ervans. Nam quem homines<lb/>
habent veracem, ei tutò &#x017F;e&#x017F;e &#x017F;alutem &#x017F;uam credere putant, ac libenter &#x017F;e ip&#x017F;i &#x017F;ub-<lb/>
jiciunt: Ita videtur quidem Domino <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deo</hi></hi> no&#x017F;tro honot præ&#x017F;tari, &#x017F;i externis ge-<lb/>
niculationibus, &amp; manuum in altum elevationibus, &#x017F;ignifices te agno&#x017F;cere ip&#x017F;um<lb/>
Dominum <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deum</hi></hi> tuum, &amp; adorare eum. Sed longè maximus e&#x017F;t honor, &#x017F;i judi-<lb/>
caveris <hi rendition="#k">Deum</hi> e&#x017F;&#x017F;e veracem, &amp; &#x017F;ervantem promi&#x017F;&#x017F;i. Ut enim nihil turpius, nihil<lb/>
f&#x0153;dius, nihil magis Sathanicum e&#x017F;t, quàm mendacium; ita nihil hone&#x017F;tius, nihil<lb/>
amabilius, nihil Divinius e&#x017F;t veritate. <hi rendition="#i">ita Brentius.</hi></hi> </quote>
          <bibl/>
        </cit><lb/>
        <p>Es i&#x017F;t nicht genug den Schatz haben/ wir mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en auch wi&#x017F;&#x017F;en und<lb/>
recht ver&#x017F;tehen/ was uns <hi rendition="#k">Gott</hi> gegeben/ <hi rendition="#aq">ignoti nulla cupido.</hi> Derowe<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">gen</fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[198/0220] Die zwoͤlffte hoͤchſte Ehre an/ und gibt ihm Zeugnuͤß/ daß Gott warhafftig ſey. Die arrham und Angabe deß Geiſtes haben wir zwar ſchon empfangen/ die ϖρόγ_σιν, den Vorſchmack und den Gottspfenning: das beſte aber/ das noch kein Aug geſehen/ das ſteht uns noch auß. Demnach wann wirs als ein Praͤſent annehmen im Glauben/ der unſichtbare Ding glaubt/ ſo verſiegeln wir GOttes Warheit. Ach ſo laßt uns nun herzu lauffen zu dieſem Gnadenthron/ und mit groſſer Begierde annehmen ſolch Gnaden- reich Siegel und Pfand! Aber was geſchicht? Das/ was Johannes klagt in vorgedachtem Ort: Niemand faſt nimmt ſein Zeugnuͤß an; Jn der Tauffe zwar ziehen ſie alle Chriſtum an/ aber es waͤhrt nicht lang/ machens wie die Saͤu/ die bald nach der Schwemme im Koth ſich wieder waͤltzen: Zum Tiſch des Herrn kommen zwar viel/ aber als Heuchler/ die die Warheit GOttes mit der That verlaͤugnen. Joh. 3, 32. D. Brent. ad Ioh. p. 225. ita in h. l. diſſerit: Teſtimonium JEſu accipere, eſt credere, ſeu fidem adhibere Evangelio, quod JEſus docet: obſignare autem, eſt aſſenſu & teſtimonio ſuo confirmare. Quod ergo Johannes dicit, hanc habet ſententiam: Qui adhibet fidem Evangelio Jesu Christi, is teſtatur & confir- mat ſuâ fide & aſſenſu, quaſi ſigillo quodam, Deum eſſe veracem. Nam quem- admodum honeſtus vir, qui in cerâ publicarum literarum imprimit annulo ſuo, teſtatur & confirmat ſuo ſigillo, ea quæ in literis continentur, verè ita, ut conſcri- pta ſunt, acta eſſe: Ita qui doctrinam Jesu Christi fide accipit, is confirmat fide ſuâ, quaſi ſigillo & annulo, quod Deus ſit verax, & promiſſi ſui ſervans. Deus enim ab initio conditi orbis promiſit, ſe miſſurum Filium ſuum Meſſiam, qui ſer- vet homines ab interitu, & vindicet ipſos in veram & cœleſtem felicitatem: ac quod promiſit, hoc tempore etiam implevit. Meſſias enim venit, & docet Evan- gelion ſuum, quod eſt potentia Dei ad ſalutem omni credenti, atque confirmat Evangelium magnis & cœleſtibus miraculis, Quare qui accipit Evangelion ejus fide, is quaſi obſignat annulo fidei ſuæ veritatem Divinæ promiſſionis de Meſſia, ut rectè dixeris unum quemvis credentem Evangelio, eſſe obſignatorem Divinæ veritatis. Maximus autem & excellentiſſimus, Deoque gratiſſimus cul- tus eſt, tribuere Domino Deo noſtro gloriam & laudem veritatis. In homini- bus magnus quidem honor eſt, ſi cui alii homines via cedunt, & eum majorem acſuperiorem geniculatione ſua ſignificant: Sed non poteſt homini major honor contingere, quam ſi habeatur verax, & promiſſi ſervans. Nam quem homines habent veracem, ei tutò ſeſe ſalutem ſuam credere putant, ac libenter ſe ipſi ſub- jiciunt: Ita videtur quidem Domino Deo noſtro honot præſtari, ſi externis ge- niculationibus, & manuum in altum elevationibus, ſignifices te agnoſcere ipſum Dominum Deum tuum, & adorare eum. Sed longè maximus eſt honor, ſi judi- caveris Deum eſſe veracem, & ſervantem promiſſi. Ut enim nihil turpius, nihil fœdius, nihil magis Sathanicum eſt, quàm mendacium; ita nihil honeſtius, nihil amabilius, nihil Divinius eſt veritate. ita Brentius. Es iſt nicht genug den Schatz haben/ wir muͤſſen auch wiſſen und recht verſtehen/ was uns Gott gegeben/ ignoti nulla cupido. Derowe gen

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus08_1666
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus08_1666/220
Zitationshilfe: Dannhauer, Johann Conrad: Catechismvs-Milch. Bd. 8. Straßburg, 1666, S. 198. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/dannhauer_catechismus08_1666/220>, abgerufen am 06.05.2024.