Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
* Principes Lineae novae Guelficae & veteris
Saxonicae, in qua VI. Imperatores Romani,
& Reges Electoresq; aliquot Saxonici.

XIV. Prae ceteris vultum meum, magis tamen mentis
oculum perstringebat media in aede erectum columen, in quo
de marmore totus Puniceo stabaet. procerae staturae Heros, quem cani
verendi senem, vultus artuumq; viror in profecta aetate juve-
nem arguebant. Oris Majestaten frontis serenitas, rigorem de-
cor temperabat; & ambiguum erat utra horun magis alteram
commendaret. Illa Deum, hac hominem dixisses; nec amare
hanc sine veneratione, nec venerari istam sine amore potu-
isses. Augusta facies, augusta membrorun structura Augustum,
inclitum Vici Brunonii & Selenopyrgi Ducem, etiam absque no-
mine loquebantur. Nec aliud nomen, aliusve Princeps aptari
posse videbatur tanti cultus simulacro; quamvis adhuc tan-
tam Celsitudinem parum quidem exprimenti, qualis sola sui-
ipsius datur ectypus, digna quidem, quam - nemo praeter Apellem
Pingeret, aut alius Lysippo duceret aere
. Verum cum statuae & ima-
gines non animorum simulacra; sed corporum; ac simulacrae
vultaus, ut vultus hominum, imbecilla ac mortalia si[verlorenes Material - Zeichen fehlt]t, forma autem
mentis aeterna:
(Tac. Agr. 46.) hujus suam imaginem tantus Princeps
posteris relinquet. (Id. Annal. 15, 62.) Ita quicquid ex co amaverunt,
quicquid mirati sunt, manebit in animis eorum, in aeternitate tempe-
rum, famarerum
; (Id. Agr. 16.) famamq ipsi ac figuram animi ma-
gis quam corporis complectentur. Haee in corum animis templa, hae pul-
cherrimae effigies & mansurae
(Id. Annal. 4. 38.)

XV. Stabam adtonitus & in unis Heroinis oculis diu
oculos figebam: donec demissis iis, in anteriore basis latere, nu-
meros animadverterem, quos heic adscribam:

Hos vultus, haec ora gerit contermina caelo
Princeps: sensamanus sculpere nulla potest.
Emicat hinc geniiq, vigor, vigor ingeniiq
altiloqui; in cunctis deia nitela sedet.
Conspici eo Pietas gauderet lumine, Virtus
celsaq. Mortalem vix ea donadecent.
Pone
+++ 2
* Principes Lineæ novæ Guelficæ & veteris
Saxonicæ, in qua VI. Imperatores Romani,
& Reges Electoresq́; aliquot Saxonici.

XIV. Præ ceteris vultum meum, magis tamen mentis
oculum perſtringebat media in æde erectum columen, in quo
de marmore totus Puniceo ſtabæt. proceræ ſtaturæ Heros, quem cani
verendi ſenem, vultus artuumq́; viror in profecta ætate juve-
nem arguebant. Oris Majeſtatẽ frontis ſerenitas, rigorem de-
cor temperabat; & ambiguum erat utra horũ magis alteram
commendaret. Illa Deum, hâc hominem dixiſſes; nec amare
hanc ſine veneratione, nec venerari iſtam ſine amore potu-
iſſes. Auguſta facies, auguſta membrorũ ſtructura Augustum,
inclitum Vici Brunonii & Selenopyrgi Ducem, etiam abſq́ue no-
mine loquebantur. Nec aliud nomen, aliusve Princeps aptari
poſſe videbatur tanti cultus ſimulacro; quamvis adhuc tan-
tam Celſitudinem parum quidem exprimenti, qualis ſola ſui-
ipſius datur ectypus, digna quidem, quam ‒ nemo præter Apellem
Pingeret, aut alius Lyſippo duceret ære
. Verum cum ſtatuæ & ima-
gines non animorum ſimulacra; ſed corporum; ac ſimulacræ
vultûs, ut vultus hominum, imbecilla ac mortalia ſi[verlorenes Material – Zeichen fehlt]t, forma autem
mentis æterna:
(Tac. Agr. 46.) hujus ſuam imaginem tantus Princeps
poſteris relinquet. (Id. Annal. 15, 62.) Ita quicquid ex co amaverunt,
quicquid mirati ſunt, manebit in animis eorum, in æternitate tempe-
rum, famarerum
; (Id. Agr. 16.) famamq́ ipſi ac figuram animi ma-
gis quam corporis complectentur. Hæe in corum animis templa, hæ pul-
cherrimæ effigies & manſuræ
(Id. Annal. 4. 38.)

XV. Stabam adtonitus & in unis Heroinis oculis diu
oculos figebam: donec demiſſis iis, in anteriore baſis latere, nu-
meros animadverterem, quos hîc adſcribam:

Hos vultus, hæc ora gerit contermina cælo
Princeps: ſenſamanus ſculpere nulla poteſt.
Emicat hinc geniiq́, vigor, vigor ingeniiq́
altiloqui; in cunctis dîa nitela ſedet.
Conſpici eo Pietas gauderet lumine, Virtus
celſaq́. Mortalem vix ea donadecent.
Ponè
††† 2
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <pb facs="#f0025"/>
        <note place="end" n="*"> <hi rendition="#aq">Principes Lineæ novæ Guelficæ &amp; veteris<lb/>
Saxonicæ, in qua VI. Imperatores Romani,<lb/>
&amp; Reges Electoresq&#x0301;; aliquot Saxonici.</hi> </note><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XIV.</hi> Præ ceteris vultum meum, magis tamen mentis<lb/>
oculum per&#x017F;tringebat media in æde erectum columen, in quo<lb/><hi rendition="#i">de marmore totus Puniceo &#x017F;tabæt.</hi> proceræ &#x017F;taturæ <hi rendition="#i">Heros,</hi> quem cani<lb/>
verendi &#x017F;enem, vultus artuumq&#x0301;; viror in profecta ætate juve-<lb/>
nem arguebant. Oris Maje&#x017F;tate&#x0303; frontis &#x017F;erenitas, rigorem de-<lb/>
cor temperabat; &amp; ambiguum erat utra horu&#x0303; magis alteram<lb/>
commendaret. Illa Deum, hâc hominem dixi&#x017F;&#x017F;es; nec amare<lb/>
hanc &#x017F;ine veneratione, nec venerari i&#x017F;tam &#x017F;ine amore potu-<lb/>
i&#x017F;&#x017F;es. Augu&#x017F;ta facies, augu&#x017F;ta membroru&#x0303; &#x017F;tructura <hi rendition="#k">Augustum,</hi><lb/>
inclitum <hi rendition="#i">Vici Brunonii &amp; Selenopyrgi Ducem</hi>, etiam ab&#x017F;q&#x0301;ue no-<lb/>
mine loquebantur. Nec aliud nomen, aliusve Princeps aptari<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e videbatur tanti cultus &#x017F;imulacro; quamvis adhuc tan-<lb/>
tam Cel&#x017F;itudinem parum quidem exprimenti, qualis &#x017F;ola &#x017F;ui-<lb/>
ip&#x017F;ius datur ectypus, digna quidem, quam &#x2012; <hi rendition="#i">nemo præter Apellem<lb/>
Pingeret, aut alius Ly&#x017F;ippo duceret ære</hi>. Verum cum &#x017F;tatuæ &amp; ima-<lb/>
gines non animorum &#x017F;imulacra; &#x017F;ed corporum; ac <hi rendition="#i">&#x017F;imulacræ<lb/>
vultûs, ut vultus hominum, imbecilla ac mortalia &#x017F;i<gap reason="lost" unit="chars"/>t, forma autem<lb/>
mentis æterna:</hi> (<hi rendition="#i">Tac. Agr. 46.) hujus &#x017F;uam imaginem</hi> tantus Princeps<lb/><hi rendition="#i">po&#x017F;teris relinquet. (Id. Annal. 15, 62.</hi>) <hi rendition="#i">Ita quicquid ex co amaverunt,<lb/>
quicquid mirati &#x017F;unt, manebit in animis eorum, in æternitate tempe-<lb/>
rum, famarerum</hi>; (<hi rendition="#i">Id. Agr. 16.</hi>) <hi rendition="#i">famamq&#x0301; ip&#x017F;i ac figuram animi ma-<lb/>
gis quam corporis complectentur. Hæe in corum animis templa, hæ pul-<lb/>
cherrimæ effigies &amp; man&#x017F;uræ</hi> (<hi rendition="#i">Id. Annal. 4. 38.</hi>)</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XV.</hi> Stabam adtonitus &amp; in unis Heroinis oculis diu<lb/>
oculos figebam: donec demi&#x017F;&#x017F;is iis, in anteriore ba&#x017F;is latere, nu-<lb/>
meros animadverterem, quos hîc ad&#x017F;cribam:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Hos vultus, hæc ora gerit contermina cælo</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Princeps: &#x017F;en&#x017F;amanus &#x017F;culpere nulla pote&#x017F;t.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Emicat hinc geniiq&#x0301;, vigor, vigor ingeniiq&#x0301;</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">altiloqui; in cunctis dîa nitela &#x017F;edet.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Con&#x017F;pici eo Pietas gauderet lumine, Virtus</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">cel&#x017F;aq&#x0301;. Mortalem vix ea donadecent.</hi> </hi> </l>
        </lg><lb/>
        <fw place="bottom" type="sig">&#x2020;&#x2020;&#x2020; 2</fw>
        <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Ponè</hi> </hi> </fw><lb/>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0025] * Principes Lineæ novæ Guelficæ & veteris Saxonicæ, in qua VI. Imperatores Romani, & Reges Electoresq́; aliquot Saxonici. XIV. Præ ceteris vultum meum, magis tamen mentis oculum perſtringebat media in æde erectum columen, in quo de marmore totus Puniceo ſtabæt. proceræ ſtaturæ Heros, quem cani verendi ſenem, vultus artuumq́; viror in profecta ætate juve- nem arguebant. Oris Majeſtatẽ frontis ſerenitas, rigorem de- cor temperabat; & ambiguum erat utra horũ magis alteram commendaret. Illa Deum, hâc hominem dixiſſes; nec amare hanc ſine veneratione, nec venerari iſtam ſine amore potu- iſſes. Auguſta facies, auguſta membrorũ ſtructura Augustum, inclitum Vici Brunonii & Selenopyrgi Ducem, etiam abſq́ue no- mine loquebantur. Nec aliud nomen, aliusve Princeps aptari poſſe videbatur tanti cultus ſimulacro; quamvis adhuc tan- tam Celſitudinem parum quidem exprimenti, qualis ſola ſui- ipſius datur ectypus, digna quidem, quam ‒ nemo præter Apellem Pingeret, aut alius Lyſippo duceret ære. Verum cum ſtatuæ & ima- gines non animorum ſimulacra; ſed corporum; ac ſimulacræ vultûs, ut vultus hominum, imbecilla ac mortalia ſi_ t, forma autem mentis æterna: (Tac. Agr. 46.) hujus ſuam imaginem tantus Princeps poſteris relinquet. (Id. Annal. 15, 62.) Ita quicquid ex co amaverunt, quicquid mirati ſunt, manebit in animis eorum, in æternitate tempe- rum, famarerum; (Id. Agr. 16.) famamq́ ipſi ac figuram animi ma- gis quam corporis complectentur. Hæe in corum animis templa, hæ pul- cherrimæ effigies & manſuræ (Id. Annal. 4. 38.) XV. Stabam adtonitus & in unis Heroinis oculis diu oculos figebam: donec demiſſis iis, in anteriore baſis latere, nu- meros animadverterem, quos hîc adſcribam: Hos vultus, hæc ora gerit contermina cælo Princeps: ſenſamanus ſculpere nulla poteſt. Emicat hinc geniiq́, vigor, vigor ingeniiq́ altiloqui; in cunctis dîa nitela ſedet. Conſpici eo Pietas gauderet lumine, Virtus celſaq́. Mortalem vix ea donadecent. Ponè ††† 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/25
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/25>, abgerufen am 24.04.2024.