Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
Te duce, jamq; tuus populus sperare salut em
ausus & adflictis melius confidere rebus.
Aspera nunc positis mitescunt secula Bellis.
Magnus ab integro seclorum nascitur ordo.
Tu claudis belli portas compagibus arctis
& Jani Templum; quo munere ferrea rursum
desinit atque suo surgit gens aurea mundo.
Auspice Teincipiunt magni procedere menses.
Tu regere Imperio populos Pater almus anhelas,
hae Tibi sunt artes, Paciq; imponere morem,
parcere submissis & debellare superbos.
Hinc umbrata geris civili tempora quercu,
& sinis (ut felix stet ductis sortibus urna)
inter victrices Oleam tibi serpere Laurus,
pacatumq; regis patriis virtutibus Orbem.
Vicit amor Patriae, laudisq; haec gloria summae,
tanta sui memores alios fecisse merendo.
Scilicet hunc tu das finem, Rexmagne, laborum,
perpetuaq; bonos solvis formidine Cives.
o Pater, o Caesar! quae te tam laeta tulerunt
secula, qui tanti talem genuere Parentes?
In freta dum fluvii current, dum montibus umbrae
lustrabunt convexa, polus dum sidera pascet,
semper honos, nomenq; tuum, laudesq; manebunt.
O Gens Teutonidum! gnari sitis ante malorum.
Non opis est vestrae, Grates persolvere dignas
Magnanimo Heroi, nato melioribus annis.
Magnae molis erat, Germanis reddere Pacem.
Triginta miseris exactis mensibus Orbes
explevit furor ille Sagi, vis horrida belli.
Hae lacrimae rerum: Pueri innuptaeq; puellae,
impositiq; rogis juvenes ante ora parentum
occubuere, atque infantes sub corde sepulti,
quos dulcis vitae exsortes, velab ubere raptos
abstulit atra dies & funere mersit acerbo.
Vomeris huc & falcis honos, huc omnis aratri
cessit amor, sevit [verlorenes Material - Zeichen fehlt][n]ta odia tristis Erynnys,
vipere-
P 2
Te duce, jamq́; tuus populus ſperare ſalut em
auſus & adflictis meliùs confidere rebus.
Aſpera nunc poſitis miteſcunt ſecula Bellis.
Magnus ab integro ſeclorum naſcitur ordo.
Tu claudis belli portas compagibus arctis
& Jani Templum; quo munere ferrea rurſum
deſinit atque ſuo ſurgit gens aurea mundo.
Auſpice Teincipiunt magni procedere menſes.
Tu regere Imperio populos Pater almus anhelas,
hæ Tibi ſunt artes, Paciq́; imponere morem,
parcere ſubmiſſis & debellare ſuperbos.
Hinc umbrata geris civili tempora quercu,
& ſinis (ut felix ſtet ductis ſortibus urna)
inter victrices Oleam tibi ſerpere Laurus,
pacatumq́; regis patriis virtutibus Orbem.
Vicit amor Patriæ, laudisq́; hæc gloria ſummæ,
tanta ſui memores alios feciſſe merendo.
Scilicet hunc tu das finem, Rexmagne, laborum,
perpetuaq́; bonos ſolvis formidine Cives.
ô Pater, ô Cæsar! quæ te tam læta tulerunt
ſecula, qui tanti talem genuere Parentes?
In freta dum fluvii current, dum montibus umbræ
luſtrabunt convexa, polus dum ſidera paſcet,
ſemper honos, nomenq́; tuum, laudesq́; manebunt.
O Gens Teutonidum! gnari ſitis ante malorum.
Non opis eſt veſtræ, Grates perſolvere dignas
Magnanimo Heroi, nato melioribus annis.
Magnæ molis erat, Germanis reddere Pacem.
Triginta miſeris exactis menſibus Orbes
explevit furor ille Sagi, vis horrida belli.
Hæ lacrimæ rerum: Pueri innuptæq́; puellæ,
impoſitiq́; rogis juvenes ante ora parentum
occubuêre, atque infantes ſub corde ſepulti,
quos dulcis vitæ exſortes, velab ubere raptos
abſtulit atra dies & funere merſit acerbo.
Vomeris huc & falcis honos, huc omnis aratri
ceſſit amor, ſevit [verlorenes Material – Zeichen fehlt][n]ta odia triſtis Erynnys,
vipere-
P 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <lg type="poem">
            <pb facs="#f0162" n="107"/>
            <l> <hi rendition="#aq">Te duce, jamq&#x0301;; tuus populus &#x017F;perare &#x017F;alut em</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">au&#x017F;us &amp; adflictis meliùs confidere rebus.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">A&#x017F;pera nunc po&#x017F;itis mite&#x017F;cunt &#x017F;ecula <hi rendition="#k">Bellis</hi>.</hi> </l><lb/>
            <l>Magnus ab integro &#x017F;eclorum na&#x017F;citur ordo.</l><lb/>
            <l>Tu claudis belli portas compagibus arctis</l><lb/>
            <l>&amp; Jani Templum; quo munere ferrea rur&#x017F;um</l><lb/>
            <l>de&#x017F;init atque &#x017F;uo &#x017F;urgit gens aurea mundo.</l><lb/>
            <l>Au&#x017F;pice Teincipiunt magni procedere men&#x017F;es.</l><lb/>
            <l>Tu regere Imperio populos Pater almus anhelas,</l><lb/>
            <l>hæ Tibi &#x017F;unt artes, <hi rendition="#k">Paci</hi>q&#x0301;; imponere morem,</l><lb/>
            <l>parcere &#x017F;ubmi&#x017F;&#x017F;is &amp; debellare &#x017F;uperbos.</l><lb/>
            <l>Hinc umbrata geris civili tempora quercu,</l><lb/>
            <l>&amp; &#x017F;inis (ut felix &#x017F;tet ductis &#x017F;ortibus urna)</l><lb/>
            <l>inter victrices Oleam tibi &#x017F;erpere Laurus,</l><lb/>
            <l>pacatumq&#x0301;; regis patriis virtutibus Orbem.</l><lb/>
            <l>Vicit amor Patriæ, laudisq&#x0301;; hæc gloria &#x017F;ummæ,</l><lb/>
            <l>tanta &#x017F;ui memores alios feci&#x017F;&#x017F;e merendo.</l><lb/>
            <l>Scilicet hunc tu das finem, Rexmagne, laborum,</l><lb/>
            <l>perpetuaq&#x0301;; bonos &#x017F;olvis formidine Cives.</l><lb/>
            <l>ô <hi rendition="#k">Pater</hi>, ô <hi rendition="#k">Cæsar</hi>! quæ te tam læta tulerunt</l><lb/>
            <l>&#x017F;ecula, qui tanti talem genuere Parentes?</l><lb/>
            <l>In freta dum fluvii current, dum montibus umbræ</l><lb/>
            <l>lu&#x017F;trabunt convexa, polus dum &#x017F;idera pa&#x017F;cet,</l><lb/>
            <l>&#x017F;emper honos, nomenq&#x0301;; tuum, laudesq&#x0301;; manebunt.</l><lb/>
            <l>O Gens <hi rendition="#k">Teutonidum</hi><hi rendition="#i">!</hi> gnari &#x017F;itis ante malorum.</l><lb/>
            <l>Non opis e&#x017F;t ve&#x017F;træ, Grates per&#x017F;olvere dignas</l><lb/>
            <l>Magnanimo Heroi, nato melioribus annis.</l><lb/>
            <l>Magnæ molis erat, Germanis reddere Pacem.</l><lb/>
            <l>Triginta mi&#x017F;eris exactis men&#x017F;ibus Orbes</l><lb/>
            <l>explevit furor ille Sagi, vis horrida belli.</l><lb/>
            <l>Hæ lacrimæ rerum: Pueri innuptæq&#x0301;; puellæ,</l><lb/>
            <l>impo&#x017F;itiq&#x0301;; rogis juvenes ante ora parentum</l><lb/>
            <l>occubuêre, atque infantes &#x017F;ub corde &#x017F;epulti,</l><lb/>
            <l>quos dulcis vitæ ex&#x017F;ortes, velab ubere raptos</l><lb/>
            <l>ab&#x017F;tulit atra dies &amp; funere mer&#x017F;it acerbo.</l><lb/>
            <l>Vomeris huc &amp; falcis honos, huc omnis aratri</l><lb/>
            <l>ce&#x017F;&#x017F;it amor, &#x017F;evit <gap reason="lost" unit="chars"/><supplied>n</supplied>ta odia tri&#x017F;tis Erynnys,</l><lb/>
            <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">P</hi> 2</fw>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">vipere-</hi> </fw><lb/>
          </lg>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[107/0162] Te duce, jamq́; tuus populus ſperare ſalut em auſus & adflictis meliùs confidere rebus. Aſpera nunc poſitis miteſcunt ſecula Bellis. Magnus ab integro ſeclorum naſcitur ordo. Tu claudis belli portas compagibus arctis & Jani Templum; quo munere ferrea rurſum deſinit atque ſuo ſurgit gens aurea mundo. Auſpice Teincipiunt magni procedere menſes. Tu regere Imperio populos Pater almus anhelas, hæ Tibi ſunt artes, Paciq́; imponere morem, parcere ſubmiſſis & debellare ſuperbos. Hinc umbrata geris civili tempora quercu, & ſinis (ut felix ſtet ductis ſortibus urna) inter victrices Oleam tibi ſerpere Laurus, pacatumq́; regis patriis virtutibus Orbem. Vicit amor Patriæ, laudisq́; hæc gloria ſummæ, tanta ſui memores alios feciſſe merendo. Scilicet hunc tu das finem, Rexmagne, laborum, perpetuaq́; bonos ſolvis formidine Cives. ô Pater, ô Cæsar! quæ te tam læta tulerunt ſecula, qui tanti talem genuere Parentes? In freta dum fluvii current, dum montibus umbræ luſtrabunt convexa, polus dum ſidera paſcet, ſemper honos, nomenq́; tuum, laudesq́; manebunt. O Gens Teutonidum! gnari ſitis ante malorum. Non opis eſt veſtræ, Grates perſolvere dignas Magnanimo Heroi, nato melioribus annis. Magnæ molis erat, Germanis reddere Pacem. Triginta miſeris exactis menſibus Orbes explevit furor ille Sagi, vis horrida belli. Hæ lacrimæ rerum: Pueri innuptæq́; puellæ, impoſitiq́; rogis juvenes ante ora parentum occubuêre, atque infantes ſub corde ſepulti, quos dulcis vitæ exſortes, velab ubere raptos abſtulit atra dies & funere merſit acerbo. Vomeris huc & falcis honos, huc omnis aratri ceſſit amor, ſevit _ nta odia triſtis Erynnys, vipere- P 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/162
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. 107. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/162>, abgerufen am 23.11.2024.