Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
Tu Fernandus eris, Latium cui Sceptra Aquilasq;
contulit olim, & nunc addit tam nobile Munus.
I decus i nostrum, melioribus utere fatis
i, incende animum formae venientis amore!
i, rue in amplexus Regis Regumq; Parentis,
eq; oculis oculos castas bibere effice flammas.
Illic insignem gemmis auroq; Coronam
accipe, Gemma soli, magnum Patriae incrementum.
Illic optatas audire & reddere voces
fas erit & charis restinguier ignibus ignes.
Inclite Flos, a te nascentur nomina Regum
inscribti flores; post & nascentur ab illis.
Sed, te orbata, tuum discessum Mantua flevit,
Mantua felici nexu sociata Viennae,
& longum Leonora, vale, vale, inquit eunti.
Te simul & lauri, simul & flevere myricae,
hunc abitum montesq; feri, sylvaeq; loquuntur,
Te fontes, te arbusta vocant, vestigia Divae
Mincius ipse suae curvis erroribus ambit.
Nonne novum stupeant sibi nunc lucescere Solem
Teutonidae, quorum hoc procedit Caesaris Astrum.
Tu cape Junonem hanc, Caesar, de Gente Quirina,
qui Jovis imperium exerces venerandus in Orbe.
Tu Deus hanc mensa Divam & dignare cubili.
Hanc oculis sine te gestare & pectore toto.
Gratia culta tuis dulcem ossibus implicet ignem.
Adspice, quando datur jam dextram jungere dextrae,
Vultibus utque tuis defixa moratur in unis,
expleri mentem nequit, ardescitq; tuendo,
docta oculos satiare thymo tibi dulcius Hyblae.
Largior en campos aether & luminevestit
purpureo, rident nunc omnia. Tempora Veris
sunt tua, fert secum ista tibi tam florida Nymfa.
Tu, decus omne Tuis, animo miseratus iniquam
sortem, tela manu, tu non imitabile fulmen
projicis. en ponit tua fulmina fulminis ales.
Te nova nunc rerum facies inopinaq: surgit,
Te
Tu Fernandus eris, Latium cui Sceptra Aquilasq́;
contulit olim, & nunc addit tam nobile Munus.
I decus i noſtrum, melioribus utere fatis
i, incende animum formæ venientis amore!
i, rue in amplexus Regis Regumq́; Parentis,
èq́; oculis oculos caſtas bibere effice flammas.
Illic inſignem gemmis auroq́; Coronam
accipe, Gemma ſoli, magnum Patriæ incrementum.
Illic optatas audire & reddere voces
fas erit & charis reſtinguier ignibus ignes.
Inclite Flos, à te naſcentur nomina Regum
inſcribti flores; poſt & naſcentur ab illis.
Sed, te orbata, tuum diſceſſum Mantua flevit,
Mantua felici nexu ſociata Viennæ,
& longum Leonora, vale, vale, inquit eunti.
Te ſimul & lauri, ſimul & flevere myricæ,
hunc abitum montesq́; feri, ſylvæq́; loquuntur,
Te fontes, te arbuſta vocant, veſtigia Divæ
Mincius ipſe ſuæ curvis erroribus ambit.
Nonne novum ſtupeant ſibi nunc luceſcere Solem
Teutonidæ, quorum hoc procedit Cæsaris Aſtrum.
Tu cape Junonem hanc, Cæsar, de Gente Quirina,
qui Jovis imperium exerces venerandus in Orbe.
Tu Deus hanc menſa Divam & dignare cubili.
Hanc oculis ſine te geſtare & pectore toto.
Gratia culta tuis dulcem oſſibus implicet ignem.
Adſpice, quando datur jam dextram jungere dextræ,
Vultibus utque tuis defixa moratur in unis,
expleri mentem nequit, ardeſcitq́; tuendo,
docta oculos ſatiare thymo tibi dulcius Hyblæ.
Largior en campos æther & lumineveſtit
purpureo, rident nunc omnia. Tempora Veris
ſunt tua, fert ſecum iſta tibi tam florida Nymfa.
Tu, decus omne Tuis, animo miſeratus iniquam
ſortem, tela manu, tu non imitabile fulmen
projicis. en ponit tua fulmina fulminis ales.
Te nova nunc rerum facies inopinaq́: ſurgit,
Te
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <lg type="poem">
            <pb facs="#f0161" n="106"/>
            <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">Tu Fernandus</hi> eris, Latium cui Sceptra <hi rendition="#i">A</hi>quilasq&#x0301;;</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">contulit olim, &amp; nunc addit tam nobile Munus.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">I decus i no&#x017F;trum, melioribus utere fatis</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">i, incende animum formæ venientis amore!</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">i, rue in amplexus Regis Regumq&#x0301;; Parentis,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">èq&#x0301;; oculis oculos ca&#x017F;tas bibere effice flammas.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">Illic in&#x017F;ignem gemmis auroq&#x0301;; Coronam</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">accipe, Gemma &#x017F;oli, magnum Patriæ incrementum.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">Illic optatas audire &amp; reddere voces</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">fas erit &amp; charis re&#x017F;tinguier ignibus ignes.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">Inclite Flos, à te na&#x017F;centur nomina Regum</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">in&#x017F;cribti flores; po&#x017F;t &amp; na&#x017F;centur ab illis.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#i">Sed, te orbata, tuum di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;um <hi rendition="#k">Mantua</hi> flevit,</hi> </l><lb/>
            <l><hi rendition="#k">Mantua</hi> felici nexu &#x017F;ociata <hi rendition="#k">Viennæ</hi>,</l><lb/>
            <l>&amp; longum <hi rendition="#k">Leonora</hi>, vale, vale, inquit eunti.</l><lb/>
            <l>Te &#x017F;imul &amp; lauri, &#x017F;imul &amp; flevere myricæ,</l><lb/>
            <l>hunc abitum montesq&#x0301;; feri, &#x017F;ylvæq&#x0301;; loquuntur,</l><lb/>
            <l>Te fontes, te arbu&#x017F;ta vocant, ve&#x017F;tigia Divæ</l><lb/>
            <l>Mincius ip&#x017F;e &#x017F;uæ curvis erroribus ambit.</l><lb/>
            <l>Nonne novum &#x017F;tupeant &#x017F;ibi nunc luce&#x017F;cere Solem</l><lb/>
            <l><hi rendition="#k">Teutonidæ</hi>, quorum hoc procedit <hi rendition="#k">Cæsaris</hi> A&#x017F;trum.</l><lb/>
            <l>Tu cape <hi rendition="#k">Junonem</hi> hanc, <hi rendition="#k">Cæsar</hi>, de Gente Quirina,</l><lb/>
            <l>qui Jovis imperium exerces venerandus in Orbe.</l><lb/>
            <l>Tu Deus hanc men&#x017F;a Divam &amp; dignare cubili.</l><lb/>
            <l>Hanc oculis &#x017F;ine te ge&#x017F;tare &amp; pectore toto.</l><lb/>
            <l>Gratia culta tuis dulcem o&#x017F;&#x017F;ibus implicet ignem.</l><lb/>
            <l>Ad&#x017F;pice, quando datur jam dextram jungere dextræ,</l><lb/>
            <l>Vultibus utque tuis defixa moratur in unis,</l><lb/>
            <l>expleri mentem nequit, arde&#x017F;citq&#x0301;; tuendo,</l><lb/>
            <l>docta oculos &#x017F;atiare thymo tibi dulcius Hyblæ.</l><lb/>
            <l>Largior en campos æther &amp; lumineve&#x017F;tit</l><lb/>
            <l>purpureo, rident nunc omnia. Tempora Veris</l><lb/>
            <l>&#x017F;unt tua, fert &#x017F;ecum i&#x017F;ta tibi tam florida Nymfa.</l><lb/>
            <l>Tu, decus omne Tuis, animo mi&#x017F;eratus iniquam</l><lb/>
            <l>&#x017F;ortem, tela manu, tu non imitabile fulmen</l><lb/>
            <l>projicis. en ponit tua fulmina fulminis ales.</l><lb/>
            <l>Te nova nunc rerum facies inopinaq&#x0301;: &#x017F;urgit,</l><lb/>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">Te</hi> </fw><lb/>
          </lg>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[106/0161] Tu Fernandus eris, Latium cui Sceptra Aquilasq́; contulit olim, & nunc addit tam nobile Munus. I decus i noſtrum, melioribus utere fatis i, incende animum formæ venientis amore! i, rue in amplexus Regis Regumq́; Parentis, èq́; oculis oculos caſtas bibere effice flammas. Illic inſignem gemmis auroq́; Coronam accipe, Gemma ſoli, magnum Patriæ incrementum. Illic optatas audire & reddere voces fas erit & charis reſtinguier ignibus ignes. Inclite Flos, à te naſcentur nomina Regum inſcribti flores; poſt & naſcentur ab illis. Sed, te orbata, tuum diſceſſum Mantua flevit, Mantua felici nexu ſociata Viennæ, & longum Leonora, vale, vale, inquit eunti. Te ſimul & lauri, ſimul & flevere myricæ, hunc abitum montesq́; feri, ſylvæq́; loquuntur, Te fontes, te arbuſta vocant, veſtigia Divæ Mincius ipſe ſuæ curvis erroribus ambit. Nonne novum ſtupeant ſibi nunc luceſcere Solem Teutonidæ, quorum hoc procedit Cæsaris Aſtrum. Tu cape Junonem hanc, Cæsar, de Gente Quirina, qui Jovis imperium exerces venerandus in Orbe. Tu Deus hanc menſa Divam & dignare cubili. Hanc oculis ſine te geſtare & pectore toto. Gratia culta tuis dulcem oſſibus implicet ignem. Adſpice, quando datur jam dextram jungere dextræ, Vultibus utque tuis defixa moratur in unis, expleri mentem nequit, ardeſcitq́; tuendo, docta oculos ſatiare thymo tibi dulcius Hyblæ. Largior en campos æther & lumineveſtit purpureo, rident nunc omnia. Tempora Veris ſunt tua, fert ſecum iſta tibi tam florida Nymfa. Tu, decus omne Tuis, animo miſeratus iniquam ſortem, tela manu, tu non imitabile fulmen projicis. en ponit tua fulmina fulminis ales. Te nova nunc rerum facies inopinaq́: ſurgit, Te

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/161
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. 106. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/161>, abgerufen am 23.11.2024.