vil de siek vp de meinung began vnd barlen also, merket leuen frunde, ick bin ein schlechters son ein hantwercks man, et heft sick vp en tid begeuen, dat ein bedler ist gekomen vor min vaders huß vnn heft geeschet vmme sant Valentins willen, vnn min vader gaff meck einen penninck ick schol en öm brengen ick sprack vader et is bouen ding, de vader het meck en öm geuen vnd ik gaff in em nicht, van stund an kam meck de fallen sucke an, vnn heb meck gelouet to sant Valentin mit iij punt wasses vnd mit einer singenden miß vnn mot dat eschen, vnn erbedlen mit from- mer lude hulpe, wente eck hebbe dat also gelouet, sunst hedde ick van meck seluen gnoch, darvmm bit ick iu vmm hulp dat iuw de leue hillig sant Valentin wol behöden vnn beschermen, vnn wat se secht is al erlogen. Jtem heft mer dan xx iar to den dren punden wasses vnn misse gebedlet vnn verionets vnn verschöchertz verbölt dat bedel werck, vnde deren sint vil die ander subtiler wort bruken wan he gemeldet werdet, Jtem etlick hebben bsaffot dat et also si, Conclusio, We under den grantnern kumpt för din huß oder för de kerken vnn slechtlick heischt vmme godes willen, vnd nit vil geblumter wort bruckt, den soltu geuen, wann et is manch mensche beschwert mit dem swaren seckdage der hilligen, mer de grantner de vil wort bruken und seggen van groten wun- derteken wo se seck gelouet hebben vnde kont dat mul wal brucken, dat is ein war teken dat se id lange gedreuen hebben, de sind one twiuel falsch vnd vngerecht, dan se spreken eynen wol ein fell van eym oge de öne louen will, vor den sulften hude dy vnde giff öne nit.
Van den Dutzeren
H Dat ix capitel ys van den dutzeren dat sind bedeler de sin lange cranck gelegen als se seggen vnde hebben eine sware fart gelouet to dem hilligen vnde to dem etc. (als bouen steyt) alle dage mit dren helen allmissen Also dat se so lange alle dage van huß to huß willen gan wente dat se dre frommer mynschen finden de öne de dre helen almissen geuen So sprickt dan ein from mynsche wat is ein hele allmisse De dutzer sprickt eyn Brun-
vil de ſiek vp de meinung began vnd barlen alſo, merket leuen frunde, ick bin ein ſchlechters ſon ein hantwercks man, et heft ſick vp en tid begeuen, dat ein bedler iſt gekomen vor min vaders huß vnn heft geeſchet vmme ſant Valentins willen, vnn min vader gaff meck einen penninck ick ſchol en öm brengen ick ſprack vader et is bouen ding, de vader het meck en öm geuen vnd ik gaff in em nicht, van ſtund an kam meck de fallen ſucke an, vnn heb meck gelouet to ſant Valentin mit iij punt waſſes vnd mit einer ſingenden miß vnn mot dat eſchen, vnn erbedlen mit from- mer lude hulpe, wente eck hebbe dat alſo gelouet, ſunſt hedde ick van meck ſeluen gnoch, darvmm bit ick iu vmm hulp dat iuw de leue hillig ſant Valentin wol behöden vnn beſchermen, vnn wat ſe ſecht is al erlogen. Jtem heft mer dan xx iar to den dren punden waſſes vnn miſſe gebedlet vnn verionets vnn verſchöchertz verbölt dat bedel werck, vnde deren ſint vil die ander ſubtiler wort bruken wan he gemeldet werdet, Jtem etlick hebben bſaffot dat et alſo ſi, Concluſio, We under den grantnern kumpt för din huß oder för de kerken vnn ſlechtlick heiſcht vmme godes willen, vnd nit vil geblumter wort bruckt, den ſoltu geuen, wann et is manch menſche beſchwert mit dem ſwaren ſeckdage der hilligen, mer de grantner de vil wort bruken und ſeggen van groten wun- derteken wo ſe ſeck gelouet hebben vnde kont dat mul wal brucken, dat is ein war teken dat ſe id lange gedreuen hebben, de ſind one twiuel falſch vnd vngerecht, dan ſe ſpreken eynen wol ein fell van eym oge de öne louen will, vor den ſulften hude dy vnde giff öne nit.
Van den Dutzeren
H Dat ix capitel ys van den dutzeren dat ſind bedeler de ſin lange cranck gelegen als ſe ſeggen vnde hebben eine ſware fart gelouet to dem hilligen vnde to dem etc. (als bouen ſteyt) alle dage mit dren helen allmiſſen Alſo dat ſe ſo lange alle dage van huß to huß willen gan wente dat ſe dre frommer mynſchen finden de öne de dre helen almiſſen geuen So ſprickt dan ein from mynſche wat is ein hele allmiſſe De dutzer ſprickt eyn Brun-
<TEI><text><body><divn="1"><p><pbfacs="#f0207"n="191"/>
vil de ſiek vp de meinung began vnd barlen alſo, merket leuen<lb/>
frunde, ick bin ein ſchlechters ſon ein hantwercks man, et heft ſick<lb/>
vp en tid begeuen, dat ein bedler iſt gekomen vor min vaders<lb/>
huß vnn heft geeſchet vmme ſant Valentins willen, vnn min<lb/>
vader gaff meck einen penninck ick ſchol en öm brengen ick ſprack<lb/>
vader et is bouen ding, de vader het meck en öm geuen vnd ik<lb/>
gaff in em nicht, van ſtund an kam meck de fallen ſucke an, vnn<lb/>
heb meck gelouet to ſant Valentin mit iij punt waſſes vnd mit<lb/>
einer ſingenden miß vnn mot dat eſchen, vnn erbedlen mit from-<lb/>
mer lude hulpe, wente eck hebbe dat alſo gelouet, ſunſt hedde ick<lb/>
van meck ſeluen gnoch, darvmm bit ick iu vmm hulp dat iuw de<lb/>
leue hillig ſant Valentin wol behöden vnn beſchermen, vnn wat<lb/>ſe ſecht is al erlogen. Jtem heft mer dan xx iar to den dren<lb/>
punden waſſes vnn miſſe gebedlet vnn verionets vnn verſchöchertz<lb/>
verbölt dat bedel werck, vnde deren ſint vil die ander ſubtiler<lb/>
wort bruken wan he gemeldet werdet, Jtem etlick hebben bſaffot<lb/>
dat et alſo ſi, Concluſio, We under den grantnern kumpt för din<lb/>
huß oder för de kerken vnn ſlechtlick heiſcht vmme godes willen,<lb/>
vnd nit vil geblumter wort bruckt, den ſoltu geuen, wann et is<lb/>
manch menſche beſchwert mit dem ſwaren ſeckdage der hilligen,<lb/>
mer de grantner de vil wort bruken und ſeggen van groten wun-<lb/>
derteken wo ſe ſeck gelouet hebben vnde kont dat mul wal brucken,<lb/>
dat is ein war teken dat ſe id lange gedreuen hebben, de ſind<lb/>
one twiuel falſch vnd vngerecht, dan ſe ſpreken eynen wol ein<lb/>
fell van eym oge de öne louen will, vor den ſulften hude dy<lb/>
vnde giff öne nit.</p><lb/><p><hirendition="#c"><hirendition="#g">Van den Dutzeren</hi></hi></p><lb/><p><hirendition="#fr">H</hi> Dat ix capitel ys van den dutzeren dat ſind bedeler de<lb/>ſin lange cranck gelegen als ſe ſeggen vnde hebben eine ſware<lb/>
fart gelouet to dem hilligen vnde to dem etc. (als bouen ſteyt)<lb/>
alle dage mit dren helen allmiſſen Alſo dat ſe ſo lange alle dage<lb/>
van huß to huß willen gan wente dat ſe dre frommer mynſchen<lb/>
finden de öne de dre helen almiſſen geuen So ſprickt dan ein<lb/>
from mynſche wat is ein hele allmiſſe De dutzer ſprickt eyn Brun-<lb/></p></div></body></text></TEI>
[191/0207]
vil de ſiek vp de meinung began vnd barlen alſo, merket leuen
frunde, ick bin ein ſchlechters ſon ein hantwercks man, et heft ſick
vp en tid begeuen, dat ein bedler iſt gekomen vor min vaders
huß vnn heft geeſchet vmme ſant Valentins willen, vnn min
vader gaff meck einen penninck ick ſchol en öm brengen ick ſprack
vader et is bouen ding, de vader het meck en öm geuen vnd ik
gaff in em nicht, van ſtund an kam meck de fallen ſucke an, vnn
heb meck gelouet to ſant Valentin mit iij punt waſſes vnd mit
einer ſingenden miß vnn mot dat eſchen, vnn erbedlen mit from-
mer lude hulpe, wente eck hebbe dat alſo gelouet, ſunſt hedde ick
van meck ſeluen gnoch, darvmm bit ick iu vmm hulp dat iuw de
leue hillig ſant Valentin wol behöden vnn beſchermen, vnn wat
ſe ſecht is al erlogen. Jtem heft mer dan xx iar to den dren
punden waſſes vnn miſſe gebedlet vnn verionets vnn verſchöchertz
verbölt dat bedel werck, vnde deren ſint vil die ander ſubtiler
wort bruken wan he gemeldet werdet, Jtem etlick hebben bſaffot
dat et alſo ſi, Concluſio, We under den grantnern kumpt för din
huß oder för de kerken vnn ſlechtlick heiſcht vmme godes willen,
vnd nit vil geblumter wort bruckt, den ſoltu geuen, wann et is
manch menſche beſchwert mit dem ſwaren ſeckdage der hilligen,
mer de grantner de vil wort bruken und ſeggen van groten wun-
derteken wo ſe ſeck gelouet hebben vnde kont dat mul wal brucken,
dat is ein war teken dat ſe id lange gedreuen hebben, de ſind
one twiuel falſch vnd vngerecht, dan ſe ſpreken eynen wol ein
fell van eym oge de öne louen will, vor den ſulften hude dy
vnde giff öne nit.
Van den Dutzeren
H Dat ix capitel ys van den dutzeren dat ſind bedeler de
ſin lange cranck gelegen als ſe ſeggen vnde hebben eine ſware
fart gelouet to dem hilligen vnde to dem etc. (als bouen ſteyt)
alle dage mit dren helen allmiſſen Alſo dat ſe ſo lange alle dage
van huß to huß willen gan wente dat ſe dre frommer mynſchen
finden de öne de dre helen almiſſen geuen So ſprickt dan ein
from mynſche wat is ein hele allmiſſe De dutzer ſprickt eyn Brun-
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Avé-Lallemant, Friedrich Christian Benedikt: Das Deutsche Gaunerthum. Bd. 1. Leipzig, 1858, S. 191. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/avelallemant_gaunerthum01_1858/207>, abgerufen am 01.08.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.