Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704.

Bild:
<< vorherige Seite
Schertz-Sonnette.
30. Die Schöne Unbeständige.

Mir thut/ du Wechsel-Kind der Lieb'/ an dir nicht weh
die Unbeständigkeit der flüchtigen Gedancken:
Denn/ woltestu niemahls von deinem Sinne wancken/
So wärestu ein Felß in meiner Thränen-See.
Die heisse Sommers-Zeit zerschmelzt den härtsten Schnee;
Man wird dich gegen mir noch schn vor Liebe krancken.
Bleibt Sonn und Monde doch nicht stets in gleichen Schran-
cken/
Sibyllens kluges Blatt führt Zephir in der Höh.
Peleens Wunder-Braut ward bald zu einem Drachen/
Bald ward sie mit der Haut des Leuen überdeckt/
Das Feuer konte sie doch endlich zähmer machen.
Du/ die du hast in mir den heissen Brandt erweckt/
Würdstu nicht auch einmahl beständig/ wär' es viel:
Das Böse hat so wohl/ als Guttes/ Maß und Ziel.



Proprium mulieris est, nihil diu pati, & mutationibus ut re-
mediis uti.

Natura enim humanus animus agilis est & pronus ad motum.

Mobilis mens homini data est, vaga & quietis impatiens &
[n]ovitate rerum laetissima.

Coelestium natura semper in motu est.

Una res nos facere potest quietos, mutuae facilitatis conven-
[t]io.

Haec commovetur quidem, non tamen transit, sed suo loco
[n]utat.

Lunam nunquam implet sol, nisi adversam sibi.

Desinit morbus, incendium exstingvitur, ruina quos videba-
[s]ur oppressura deponit.

Natura autem hoc quod vides regnum mutationibus tempe-
[r]at.

Et contrariis rerum aeternitas constat.

Nec quicquam noxium aeternum est.


31. Die
Schertz-Sonnette.
30. Die Schoͤne Unbeſtaͤndige.

Mir thut/ du Wechſel-Kind der Lieb’/ an dir nicht weh
die Unbeſtaͤndigkeit der fluͤchtigen Gedancken:
Denn/ wolteſtu niemahls von deinem Sinne wancken/
So waͤreſtu ein Felß in meiner Thraͤnen-See.
Die heiſſe Sommers-Zeit zerſchmelzt den haͤrtſten Schnee;
Man wird dich gegen mir noch ſchn vor Liebe krancken.
Bleibt Sonn und Monde doch nicht ſtets in gleichen Schran-
cken/
Sibyllens kluges Blatt fuͤhrt Zephir in der Hoͤh.
Peleens Wunder-Braut ward bald zu einem Drachen/
Bald ward ſie mit der Haut des Leuen uͤberdeckt/
Das Feuer konte ſie doch endlich zaͤhmer machen.
Du/ die du haſt in mir den heiſſen Brandt erweckt/
Wuͤrdſtu nicht auch einmahl beſtaͤndig/ waͤr’ es viel:
Das Boͤſe hat ſo wohl/ als Guttes/ Maß und Ziel.



Proprium mulieris eſt, nihil diu pati, & mutationibus ut re-
mediis uti.

Naturâ enim humanus animus agilis eſt & pronus ad motum.

Mobilis mens homini data eſt, vaga & quietis impatiens &
[n]ovitate rerum lætiſſima.

Cœleſtium natura ſemper in motu eſt.

Una res nos facere poteſt quietos, mutuæ facilitatis conven-
[t]io.

Hæc commovetur quidem, non tamen tranſit, ſed ſuo loco
[n]utat.

Lunam nunquam implet ſol, niſi adverſam ſibi.

Deſinit morbus, incendium exſtingvitur, ruina quos videba-
[ſ]ur oppreſſura deponit.

Natura autem hoc quod vides regnum mutationibus tempe-
[r]at.

Et contrariis rerum æternitas conſtat.

Nec quicquam noxium æternum eſt.


31. Die
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0321" n="221"/>
          <fw place="top" type="header">Schertz-Sonnette.</fw><lb/>
          <lg type="poem">
            <head> <hi rendition="#b">30. Die Scho&#x0364;ne Unbe&#x017F;ta&#x0364;ndige.</hi> </head><lb/>
            <l><hi rendition="#in">M</hi>ir thut/ du Wech&#x017F;el-Kind der Lieb&#x2019;/ an dir nicht weh</l><lb/>
            <l>die Unbe&#x017F;ta&#x0364;ndigkeit der flu&#x0364;chtigen Gedancken:</l><lb/>
            <l>Denn/ wolte&#x017F;tu niemahls von deinem Sinne wancken/</l><lb/>
            <l>So wa&#x0364;re&#x017F;tu ein Felß in meiner Thra&#x0364;nen-See.</l><lb/>
            <l>Die hei&#x017F;&#x017F;e Sommers-Zeit zer&#x017F;chmelzt den ha&#x0364;rt&#x017F;ten Schnee;</l><lb/>
            <l>Man wird dich gegen mir noch &#x017F;chn vor Liebe krancken.</l><lb/>
            <l>Bleibt Sonn und Monde doch nicht &#x017F;tets in gleichen Schran-</l><lb/>
            <l> <hi rendition="#c">cken/</hi> </l><lb/>
            <l>Sibyllens kluges Blatt fu&#x0364;hrt Zephir in der Ho&#x0364;h.</l><lb/>
            <l>Peleens Wunder-Braut ward bald zu einem Drachen/</l><lb/>
            <l>Bald ward &#x017F;ie mit der Haut des Leuen u&#x0364;berdeckt/</l><lb/>
            <l>Das Feuer konte &#x017F;ie doch endlich za&#x0364;hmer machen.</l><lb/>
            <l>Du/ die du ha&#x017F;t in mir den hei&#x017F;&#x017F;en Brandt erweckt/</l><lb/>
            <l>Wu&#x0364;rd&#x017F;tu nicht auch einmahl be&#x017F;ta&#x0364;ndig/ wa&#x0364;r&#x2019; es viel:</l><lb/>
            <l>Das Bo&#x0364;&#x017F;e hat &#x017F;o wohl/ als Guttes/ Maß und Ziel.</l>
          </lg><lb/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Proprium mulieris e&#x017F;t, nihil diu pati, &amp; mutationibus ut re-<lb/>
mediis uti.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Naturâ enim humanus animus agilis e&#x017F;t &amp; pronus ad motum.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Mobilis mens homini data e&#x017F;t, vaga &amp; quietis impatiens &amp;<lb/><supplied>n</supplied>ovitate rerum læti&#x017F;&#x017F;ima.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">C&#x0153;le&#x017F;tium natura &#x017F;emper in motu e&#x017F;t.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Una res nos facere pote&#x017F;t quietos, mutuæ facilitatis conven-<lb/><supplied>t</supplied>io.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Hæc commovetur quidem, non tamen tran&#x017F;it, &#x017F;ed &#x017F;uo loco<lb/><supplied>n</supplied>utat.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Lunam nunquam implet &#x017F;ol, ni&#x017F;i adver&#x017F;am &#x017F;ibi.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">De&#x017F;init morbus, incendium ex&#x017F;tingvitur, ruina quos videba-<lb/><supplied>&#x017F;</supplied>ur oppre&#x017F;&#x017F;ura deponit.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Natura autem hoc quod vides regnum mutationibus tempe-<lb/><supplied>r</supplied>at.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Et contrariis rerum æternitas con&#x017F;tat.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Nec quicquam noxium æternum e&#x017F;t.</hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">31. Die</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[221/0321] Schertz-Sonnette. 30. Die Schoͤne Unbeſtaͤndige. Mir thut/ du Wechſel-Kind der Lieb’/ an dir nicht weh die Unbeſtaͤndigkeit der fluͤchtigen Gedancken: Denn/ wolteſtu niemahls von deinem Sinne wancken/ So waͤreſtu ein Felß in meiner Thraͤnen-See. Die heiſſe Sommers-Zeit zerſchmelzt den haͤrtſten Schnee; Man wird dich gegen mir noch ſchn vor Liebe krancken. Bleibt Sonn und Monde doch nicht ſtets in gleichen Schran- cken/ Sibyllens kluges Blatt fuͤhrt Zephir in der Hoͤh. Peleens Wunder-Braut ward bald zu einem Drachen/ Bald ward ſie mit der Haut des Leuen uͤberdeckt/ Das Feuer konte ſie doch endlich zaͤhmer machen. Du/ die du haſt in mir den heiſſen Brandt erweckt/ Wuͤrdſtu nicht auch einmahl beſtaͤndig/ waͤr’ es viel: Das Boͤſe hat ſo wohl/ als Guttes/ Maß und Ziel. Proprium mulieris eſt, nihil diu pati, & mutationibus ut re- mediis uti. Naturâ enim humanus animus agilis eſt & pronus ad motum. Mobilis mens homini data eſt, vaga & quietis impatiens & novitate rerum lætiſſima. Cœleſtium natura ſemper in motu eſt. Una res nos facere poteſt quietos, mutuæ facilitatis conven- tio. Hæc commovetur quidem, non tamen tranſit, ſed ſuo loco nutat. Lunam nunquam implet ſol, niſi adverſam ſibi. Deſinit morbus, incendium exſtingvitur, ruina quos videba- ſur oppreſſura deponit. Natura autem hoc quod vides regnum mutationibus tempe- rat. Et contrariis rerum æternitas conſtat. Nec quicquam noxium æternum eſt. 31. Die

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Das Exemplar enthält mehrere Werke. Herausgegeben… [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/321
Zitationshilfe: Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 221. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/321>, abgerufen am 17.05.2024.