Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

Sed vos compello, omnes Zittaviae nostrae & Laubae cives. Vos inter rogo, an
in Hoffmanni Vestri consvetudine quicquam notaveritis, quod mentis atrae su-
spicionem movere potuerit?

Nullus in hoc fucus, non fictae verba loquelae,
Pectora erant pura candidiora nive.

O quam belle in ipsum quadrabant verba Manutii. Dignus hic est, cui vel inju-
rato fidem habeas.
Non errabo, si ipsum virum
tetragonon appellavero: nuspi-
am enim verborum ampullas projiciebat, nec favoris sui contestatione, aut aureis
promissorum montibus, credulos onerabat: Sed quae semel ore prodierant, mor-
dicus postmodum & constanter tuebatur, tenebatque, adeo, ut de ipso recte dixis-
ses, quod ille telae linteae soli expositae, & ope a quae candefaciendae, adscripse-
rat: Candidior semper. Quo diutius enim quis conversatione ejus fruebatur, [e]o
clarius candor ejus & fides intemerata proferebatur in apricum. Pergit Davides
& mendaciorum quoque Daedalos ex aula sua proscribit, veritatem pulcherrimam
in bonis civibus esse laudem & corollam, subindicans. Si aularum terrenarum
mores aestimes, rarissimi sunt inter ministros, qui Principi suo nudam & simpli-
cem veritatem aperiunt aut exponunt. Proscribitur, inquit Mothofius, aple-
risque aulis veritas: vel si adest, silentium fovet plusquam Pythagoricum.
Nec,
si omnia ministeria lucro vel favoris captandi decempeda metiaris, omnino dis-
svadenda est consveta illa veritatis suppressio. Idque jam pridem agnovit in jus-
stissimus in simulata sua justitia judex, cum quafi subridens, & per ludibrium
ex Servatore quaereret: quid est veritas? in palatiis Magnatum raro vendibiles
esse has merces, significans. Bone Deus, quot Principum numeres aulas,
quibus exitiosum adulatorum genus labem aliquam affricuit! Quod inter Pur-
puratos Astyagis, Medorum Regis, Harpagus erat, illud Demetrio Stratocles,
Mardonius Xerxi, & Alexandro Macedoni Anaxarchus. Quid autem Hoffman-
nus noster? Sane, prout Deo vero & veraci nomen suum dederat: sic veritatem
inter suos non colere, ipsi pro piaculo erat. Quotiescunque itaque Magistratui
aperiendi erant vel circa studia, vel mores & disciplinam, in schola defectus,
scapham appellare scapham non verebatur. Ubi parentes de siliorum fidei suae
concreditorum, vel probitate vel pravitate, certiores red di debebant, nec ce-
russa utebatur, in excusandis vel plane tegendis vitiis: nec fuco, ut qualia-

cunque

Sed vos compello, omnes Zittaviæ noſtræ & Laubæ cives. Vos inter rogo, an
in Hoffmanni Veſtri conſvetudine quicquam notaveritis, quod mentis atræ ſu-
ſpicionem movere potuerit?

Nullus in hoc fucus, non fictæ verba loquelæ,
Pectora erant pura candidiora nive.

O quam belle in ipſum quadrabant verba Manutii. Dignus hic eſt, cui vel inju-
rato fidem habeas.
Non errabo, ſi ipſum virum
τετραγωνον appellavero: nuspi-
am enim verborum ampullas projiciebat, nec favoris ſui conteſtatione, aut aureis
promiſſorum montibus, credulos onerabat: Sed quæ ſemel ore prodierant, mor-
dicus poſtmodum & conſtanter tuebatur, tenebatque, adeo, ut de ipſo recte dixiſ-
ſes, quod ille telæ linteæ ſoli expoſitæ, & ope a quæ candefaciendæ, adſcripſe-
rat: Candidior ſemper. Quo diutius enim quis converſatione ejus fruebatur, [e]o
clarius candor ejus & fides intemerata proferebatur in apricum. Pergit Davides
& mendaciorum quoque Dædalos ex aula ſua proſcribit, veritatem pulcherrimam
in bonis civibus eſſe laudem & corollam, ſubindicans. Si aularum terrenarum
mores æſtimes, rariſſimi ſunt inter miniſtros, qui Principi ſuo nudam & ſimpli-
cem veritatem aperiunt aut exponunt. Proſcrïbitur, inquit Mothofius, aple-
risque aulis veritas: vel ſi adeſt, ſilentium fovet plusquam Pythagoricum.
Nec,
ſi omnia miniſteria lucro vel favoris captandi decempeda metiaris, omnino dis-
ſvadenda eſt conſveta illa veritatis ſuppreſſio. Idque jam pridem agnovit in jus-
ſtiſſimus in ſimulata ſua juſtitia judex, cum quafi ſubridens, & per ludibrium
ex Servatore quæreret: quid eſt veritas? in palatiis Magnatum raro vendibiles
eſſe has merces, ſignificans. Bone Deus, quot Principum numeres aulas,
quibus exitioſum adulatorum genus labem aliquam affricuit! Quod inter Pur-
puratos Aſtyagis, Medorum Regis, Harpagus erat, illud Demetrio Stratocles,
Mardonius Xerxi, & Alexandro Macedoni Anaxarchus. Quid autem Hoffman-
nus noſter? Sane, prout Deo vero & veraci nomen ſuum dederat: ſic veritatem
inter ſuos non colere, ipſi pro piaculo erat. Quotiescunque itaque Magiſtratui
aperiendi erant vel circa ſtudia, vel mores & diſciplinam, in ſchola defectus,
ſcapham appellare ſcapham non verebatur. Ubi parentes de ſiliorum fidei ſuæ
concreditorum, vel probitate vel pravitate, certiores red di debebant, nec ce-
ruſſa utebatur, in excuſandis vel plane tegendis vitiis: nec fuco, ut qualia-

cunque
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <pb facs="#f0012" n="12"/>
        <p> <hi rendition="#aq">Sed vos compello, omnes <hi rendition="#i">Zittaviæ</hi> no&#x017F;træ &amp; <hi rendition="#i">Laubæ</hi> cives. Vos inter rogo, an<lb/>
in <hi rendition="#i">Hoffmanni</hi> Ve&#x017F;tri con&#x017F;vetudine quicquam notaveritis, quod mentis atræ &#x017F;u-<lb/>
&#x017F;picionem movere potuerit?</hi> </p><lb/>
        <cit>
          <quote>
            <lg type="poem">
              <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Nullus in hoc fucus, non fictæ verba loquelæ,</hi> </hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Pectora erant pura candidiora nive.</hi> </hi> </l>
            </lg>
          </quote>
          <bibl/>
        </cit><lb/>
        <p><hi rendition="#aq">O quam belle in ip&#x017F;um quadrabant verba Manutii. <hi rendition="#i">Dignus hic e&#x017F;t, cui vel inju-<lb/>
rato fidem habeas.</hi> Non errabo, &#x017F;i ip&#x017F;um virum</hi> &#x03C4;&#x03B5;&#x03C4;&#x03C1;&#x03B1;&#x03B3;&#x03C9;&#x03BD;&#x03BF;&#x03BD; <hi rendition="#aq">appellavero: nuspi-<lb/>
am enim verborum ampullas projiciebat, nec favoris &#x017F;ui conte&#x017F;tatione, aut aureis<lb/>
promi&#x017F;&#x017F;orum montibus, credulos onerabat: Sed quæ &#x017F;emel ore prodierant, mor-<lb/>
dicus po&#x017F;tmodum &amp; con&#x017F;tanter tuebatur, tenebatque, adeo, ut de ip&#x017F;o recte dixi&#x017F;-<lb/>
&#x017F;es, quod ille telæ linteæ &#x017F;oli expo&#x017F;itæ, &amp; ope a quæ candefaciendæ, ad&#x017F;crip&#x017F;e-<lb/>
rat: <hi rendition="#i">Candidior &#x017F;emper.</hi> Quo diutius enim quis conver&#x017F;atione ejus fruebatur, <supplied>e</supplied>o<lb/>
clarius candor ejus &amp; fides intemerata proferebatur in apricum. Pergit Davides<lb/>
&amp; <hi rendition="#i">mendaciorum quoque Dædalos</hi> ex aula &#x017F;ua pro&#x017F;cribit, veritatem pulcherrimam<lb/>
in bonis civibus e&#x017F;&#x017F;e laudem &amp; corollam, &#x017F;ubindicans. Si aularum terrenarum<lb/>
mores æ&#x017F;times, rari&#x017F;&#x017F;imi &#x017F;unt inter mini&#x017F;tros, qui Principi &#x017F;uo nudam &amp; &#x017F;impli-<lb/>
cem veritatem aperiunt aut exponunt. <hi rendition="#i">Pro&#x017F;crïbitur,</hi> inquit <hi rendition="#i">M</hi>othofius, <hi rendition="#i">aple-<lb/>
risque aulis veritas: vel &#x017F;i ade&#x017F;t, &#x017F;ilentium fovet plusquam Pythagoricum.</hi> Nec,<lb/>
&#x017F;i omnia mini&#x017F;teria lucro vel favoris captandi decempeda metiaris, omnino dis-<lb/>
&#x017F;vadenda e&#x017F;t con&#x017F;veta illa veritatis &#x017F;uppre&#x017F;&#x017F;io. Idque jam pridem agnovit in jus-<lb/>
&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imus in &#x017F;imulata &#x017F;ua ju&#x017F;titia judex, cum quafi &#x017F;ubridens, &amp; per ludibrium<lb/>
ex Servatore quæreret: <hi rendition="#i">quid e&#x017F;t veritas?</hi> in palatiis Magnatum raro vendibiles<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e has merces, &#x017F;ignificans. Bone Deus, quot Principum numeres aulas,<lb/>
quibus exitio&#x017F;um adulatorum genus labem aliquam affricuit! Quod inter Pur-<lb/>
puratos A&#x017F;tyagis, Medorum Regis, Harpagus erat, illud Demetrio Stratocles,<lb/>
Mardonius Xerxi, &amp; Alexandro Macedoni Anaxarchus. Quid autem Hoffman-<lb/>
nus no&#x017F;ter<hi rendition="#i">?</hi> Sane, prout Deo vero &amp; veraci nomen &#x017F;uum dederat: &#x017F;ic veritatem<lb/>
inter &#x017F;uos non colere, ip&#x017F;i pro piaculo erat. Quotiescunque itaque Magi&#x017F;tratui<lb/>
aperiendi erant vel circa &#x017F;tudia, vel mores &amp; di&#x017F;ciplinam, in &#x017F;chola defectus,<lb/>
&#x017F;capham appellare &#x017F;capham non verebatur. Ubi parentes de &#x017F;iliorum fidei &#x017F;<lb/>
concreditorum, vel probitate vel pravitate, certiores red di debebant, nec ce-<lb/>
ru&#x017F;&#x017F;a utebatur, in excu&#x017F;andis vel plane tegendis vitiis: nec fuco, ut qualia-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">cunque</hi></fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[12/0012] Sed vos compello, omnes Zittaviæ noſtræ & Laubæ cives. Vos inter rogo, an in Hoffmanni Veſtri conſvetudine quicquam notaveritis, quod mentis atræ ſu- ſpicionem movere potuerit? Nullus in hoc fucus, non fictæ verba loquelæ, Pectora erant pura candidiora nive. O quam belle in ipſum quadrabant verba Manutii. Dignus hic eſt, cui vel inju- rato fidem habeas. Non errabo, ſi ipſum virum τετραγωνον appellavero: nuspi- am enim verborum ampullas projiciebat, nec favoris ſui conteſtatione, aut aureis promiſſorum montibus, credulos onerabat: Sed quæ ſemel ore prodierant, mor- dicus poſtmodum & conſtanter tuebatur, tenebatque, adeo, ut de ipſo recte dixiſ- ſes, quod ille telæ linteæ ſoli expoſitæ, & ope a quæ candefaciendæ, adſcripſe- rat: Candidior ſemper. Quo diutius enim quis converſatione ejus fruebatur, eo clarius candor ejus & fides intemerata proferebatur in apricum. Pergit Davides & mendaciorum quoque Dædalos ex aula ſua proſcribit, veritatem pulcherrimam in bonis civibus eſſe laudem & corollam, ſubindicans. Si aularum terrenarum mores æſtimes, rariſſimi ſunt inter miniſtros, qui Principi ſuo nudam & ſimpli- cem veritatem aperiunt aut exponunt. Proſcrïbitur, inquit Mothofius, aple- risque aulis veritas: vel ſi adeſt, ſilentium fovet plusquam Pythagoricum. Nec, ſi omnia miniſteria lucro vel favoris captandi decempeda metiaris, omnino dis- ſvadenda eſt conſveta illa veritatis ſuppreſſio. Idque jam pridem agnovit in jus- ſtiſſimus in ſimulata ſua juſtitia judex, cum quafi ſubridens, & per ludibrium ex Servatore quæreret: quid eſt veritas? in palatiis Magnatum raro vendibiles eſſe has merces, ſignificans. Bone Deus, quot Principum numeres aulas, quibus exitioſum adulatorum genus labem aliquam affricuit! Quod inter Pur- puratos Aſtyagis, Medorum Regis, Harpagus erat, illud Demetrio Stratocles, Mardonius Xerxi, & Alexandro Macedoni Anaxarchus. Quid autem Hoffman- nus noſter? Sane, prout Deo vero & veraci nomen ſuum dederat: ſic veritatem inter ſuos non colere, ipſi pro piaculo erat. Quotiescunque itaque Magiſtratui aperiendi erant vel circa ſtudia, vel mores & diſciplinam, in ſchola defectus, ſcapham appellare ſcapham non verebatur. Ubi parentes de ſiliorum fidei ſuæ concreditorum, vel probitate vel pravitate, certiores red di debebant, nec ce- ruſſa utebatur, in excuſandis vel plane tegendis vitiis: nec fuco, ut qualia- cunque

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/12
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 12. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/12>, abgerufen am 28.11.2024.