Seyfried, Johann Heinrich: Medulla Mirabilium Naturae. Nürnberg, 1679.Von der Natur. er: Et ecce, panditur interea domus Omnipo-tentis olympi, & derepente admirandum quoddam pulchritudinis theatrum obvium video; viri in usitatae magnitudinis sese sistunt, quorum splendorem, nulla tam felix penna est, quae describere sufficiat, tot animatos Soles dixisses. Und so viel auch hiervon. Von dem Mond. VOn der Sonnen steiget man abwarts zu Sonne
Von der Natur. er: Et ecce, panditur intereà domus Omnipo-tentis olympi, & derepentè admirandum quoddam pulchritudinis theatrum obvium video; viri in uſitatæ magnitudinis ſeſe ſiſtunt, quorum ſplendorem, nulla tam felix penna eſt, quæ deſcribere ſufficiat, tot animatos Soles dixiſſes. Und ſo viel auch hiervon. Von dem Mond. VOn der Sonnen ſteiget man abwarts zu Sonne
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <div n="4"> <p><pb facs="#f0223" n="125"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Von der Natur.</hi></fw><lb/> er: <hi rendition="#aq">Et ecce, panditur intereà domus Omnipo-<lb/> tentis olympi, & derepentè admirandum<lb/> quoddam pulchritudinis theatrum obvium<lb/> video; viri in uſitatæ magnitudinis ſeſe ſiſtunt,<lb/> quorum ſplendorem, nulla tam felix penna<lb/> eſt, quæ deſcribere ſufficiat, tot animatos Soles<lb/> dixiſſes.</hi> Und ſo viel auch hiervon.</p> </div><lb/> <div n="4"> <head> <hi rendition="#b">Von dem Mond.</hi> </head><lb/> <p><hi rendition="#in">V</hi>On der Sonnen ſteiget man abwarts zu<lb/> dem Monden/ als eines groſſen/ dem Erd-<lb/> Boden aber/ das nechſte Liecht/ welches<lb/> auch nechſt der Sonnen/ demſelben zu<lb/> einem geſegneten Wolſtande/ die mehriſte Bey-<lb/> hülffe thut. Dann was eine Freundſchafft die<lb/> Erde ſampt ihren Jnnwohnern mit dem Mond<lb/> habe/ wie faſt alle irꝛdiſche Sachen/ mit demſel-<lb/> ben zu- und abnehmen/ daß zeuget die tägliche<lb/> Erfahrung. Nun von dieſem groſſen Liecht/<lb/> oder himmliſchen Nacht-Leuchte am Firmament/<lb/> welches etliche eine Materialiſche Krafft des<lb/> Sonnen-Liechts: Andere aber der Sonnen<lb/> Erde nennen/ ſo erholet man ſich aus der<lb/> Schrifft/ daß der Schöpffer aller Dinge/ an-<lb/> fangs geſchaffen habe/ zwey groſſe Liechter/<lb/> nemlich: Sonn und Mond; aber zu was Ende?<lb/><hi rendition="#aq">I.</hi> Daß ſie ſcheiden ſolten Tag und Nacht: <hi rendition="#aq">II.</hi><lb/> Leuchten auf Erden: <hi rendition="#aq">III.</hi> Herꝛſchen/ über Tag<lb/> und Nacht; und <hi rendition="#aq">IV.</hi> Daß das Gröſſere/ die<lb/> <fw place="bottom" type="catch">Sonne</fw><lb/></p> </div> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [125/0223]
Von der Natur.
er: Et ecce, panditur intereà domus Omnipo-
tentis olympi, & derepentè admirandum
quoddam pulchritudinis theatrum obvium
video; viri in uſitatæ magnitudinis ſeſe ſiſtunt,
quorum ſplendorem, nulla tam felix penna
eſt, quæ deſcribere ſufficiat, tot animatos Soles
dixiſſes. Und ſo viel auch hiervon.
Von dem Mond.
VOn der Sonnen ſteiget man abwarts zu
dem Monden/ als eines groſſen/ dem Erd-
Boden aber/ das nechſte Liecht/ welches
auch nechſt der Sonnen/ demſelben zu
einem geſegneten Wolſtande/ die mehriſte Bey-
hülffe thut. Dann was eine Freundſchafft die
Erde ſampt ihren Jnnwohnern mit dem Mond
habe/ wie faſt alle irꝛdiſche Sachen/ mit demſel-
ben zu- und abnehmen/ daß zeuget die tägliche
Erfahrung. Nun von dieſem groſſen Liecht/
oder himmliſchen Nacht-Leuchte am Firmament/
welches etliche eine Materialiſche Krafft des
Sonnen-Liechts: Andere aber der Sonnen
Erde nennen/ ſo erholet man ſich aus der
Schrifft/ daß der Schöpffer aller Dinge/ an-
fangs geſchaffen habe/ zwey groſſe Liechter/
nemlich: Sonn und Mond; aber zu was Ende?
I. Daß ſie ſcheiden ſolten Tag und Nacht: II.
Leuchten auf Erden: III. Herꝛſchen/ über Tag
und Nacht; und IV. Daß das Gröſſere/ die
Sonne
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/seyfried_medulla_1679 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/seyfried_medulla_1679/223 |
Zitationshilfe: | Seyfried, Johann Heinrich: Medulla Mirabilium Naturae. Nürnberg, 1679, S. 125. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/seyfried_medulla_1679/223>, abgerufen am 22.07.2024. |