Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591.vom Sacrament gewesen / viel weniger hat jhn gerewet / daß er wider die Sacramentlästerer gestritten / jhre meinung widerfochten / vnd verworffen hat / sintemal er gentzlich im willen vnnd fürhaben gewesen / solches zuwiderholen / Vnd zum Valete noch einmal wider jhre lästerung zuschreiben. Höre auch hieuon seinen Brieff / der an den Probst zu Bremen geschrieben / Anno 1546. den 17. Januarej. SVO INDOMINO IACOBO PRAEPOSITO BREMENSI. SAlutem & pacem. Senex, descriptus, piger, fessus, frigidus ac iam monoculus scribo, & qui sperabam mihi nunc emortuo requiem (vt mihi videtur) iustissimam dari, quasi nihil vnquam egerim, scripserim, dixerim, fecerim, ita obruor scribendis, dicendis, agendis, ferendis rebus. Sed Christus est omnia in omnibus potens & faciens, benedictus in fecula, Amen. Quod scribis Heluetios in me tam efferenter scribere, vt me in foelicijs ingenij hominem damnent, valdegaudeo. Nam hoc petui, hoc volui meo illo scripto, quo offensi sunt, vt Testimonio publico suo testarentur sese esse hostes meos, hoc impetraui, & vt dixi gaudeo. Mihi satis est infoelicis simo omnium hominum, vna ista beatitudo Psalmi, Beatus vir qui non abijt in consilio Sacramcntariorum, nec stetit in via Cinglianorum, nec sedit in Cathreda Tigurinorum. Habes, quid sentiam. Caeterum quod petis, vt pro te oren, hoc facio, tu vicissim pro me ores quaeso. Et sicut ego non dubito tuas pro me orationes valere: Ita ne dubites meas pro te valere. Et si ego prior abiero, quod opto, traham te post me, si tu prior abieris, trahes me post te. Quia vnun Deum confitemur, & expectamus Saluatorem cum omnibus Sanctis. Louenses iam publico scripto coepi tractare, quantum Dei dono potero. Iratus enim sum in ista bruta plus quam deceat tantum me Theologum & senem, sed Sathanae monstris oportet occurrere, etiamsi vltimo spi ritu in eius flandum sit. vale, & cogita te esse mihi non modo ex veteri & familiarissima amicitia, sed propter Christum, quem vna mecum doces, Charissimum, Peccatores sumus, sed ille est iustitia nostra, qui viuit in aeternum, Amen. 17. Ianuarij, M. D. XLVI. Saluta tuam, tuos nostros omnium tuorum nomine reuerenter. T. Martinus Luther. vom Sacrament gewesen / viel weniger hat jhn gerewet / daß er wider die Sacramentlästerer gestritten / jhre meinung widerfochten / vnd verworffen hat / sintemal er gentzlich im willen vnnd fürhaben gewesen / solches zuwiderholen / Vnd zum Valete noch einmal wider jhre lästerung zuschreiben. Höre auch hieuon seinen Brieff / der an den Probst zu Bremen geschrieben / Anno 1546. den 17. Januarej. SVO INDOMINO IACOBO PRAEPOSITO BREMENSI. SAlutem & pacem. Senex, descriptus, piger, fessus, frigidus ac iam monoculus scribo, & qui sperabam mihi nunc emortuo requiem (vt mihi videtur) iustissimam dari, quasi nihil vnquam egerim, scripserim, dixerim, fecerim, ita obruor scribendis, dicendis, agendis, ferẽdis rebus. Sed Christus est omnia in omnibus potens & faciens, benedictus in fecula, Amen. Quod scribis Heluetios in me tam efferenter scribere, vt me in foelicijs ingenij hominem damnent, valdegaudeo. Nam hoc petui, hoc volui meo illo scripto, quo offensi sunt, vt Testimonio publico suo testarentur sese esse hostes meos, hoc impetraui, & vt dixi gaudeo. Mihi satis est infoelicis simo omnium hominum, vna ista beatitudo Psalmi, Beatus vir qui nõ abijt in consilio Sacramcntariorum, nec stetit in via Cinglianorum, nec sedit in Cathreda Tigurinorum. Habes, quid sentiam. Caeterum quod petis, vt pro te orẽ, hoc facio, tu vicissim pro me ores quaeso. Et sicut ego nõ dubito tuas pro me orationes valere: Ita ne dubites meas pro te valere. Et si ego prior abiero, quod opto, traham te post me, si tu prior abieris, trahes me post te. Quia vnũ Deum confitemur, & expectamus Saluatorem cum omnibus Sanctis. Louenses iam publico scripto coepi tractare, quantum Dei dono potero. Iratus enim sum in ista bruta plus quam deceat tantum me Theologum & senem, sed Sathanae monstris oportet occurrere, etiamsi vltimo spi ritu in eius flandum sit. vale, & cogita te esse mihi non modò ex veteri & familiarissima amicitia, sed propter Christum, quem vnà mecum doces, Charissimum, Peccatores sumus, sed ille est iustitia nostra, qui viuit in aeternum, Amen. 17. Ianuarij, M. D. XLVI. Saluta tuam, tuos nostros omnium tuorum nomine reuerenter. T. Martinus Luther. <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0745" n="729"/> vom Sacrament gewesen / viel weniger hat jhn gerewet / daß er wider die Sacramentlästerer gestritten / jhre meinung widerfochten / vnd verworffen hat / sintemal er gentzlich im willen vnnd fürhaben gewesen / solches zuwiderholen / Vnd zum Valete noch einmal wider jhre lästerung zuschreiben.</p> </div> <div> <head>Höre auch hieuon seinen Brieff / der an den Probst zu Bremen geschrieben / Anno 1546. den 17. Januarej.<lb/></head> </div> <div> <head>SVO INDOMINO IACOBO PRAEPOSITO BREMENSI.<lb/></head> <p>SAlutem & pacem. Senex, descriptus, piger, fessus, frigidus ac iam monoculus scribo, & qui sperabam mihi nunc emortuo requiem (vt mihi videtur) iustissimam dari, quasi nihil vnquam egerim, scripserim, dixerim, fecerim, ita obruor scribendis, dicendis, agendis, ferẽdis rebus. Sed Christus est omnia in omnibus potens & faciens, benedictus in fecula, Amen. Quod scribis Heluetios in me tam efferenter scribere, vt me in foelicijs ingenij hominem damnent, valdegaudeo. Nam hoc petui, hoc volui meo illo scripto, quo offensi sunt, vt Testimonio publico suo testarentur sese esse hostes meos, hoc impetraui, & vt dixi gaudeo. Mihi satis est infoelicis simo omnium hominum, vna ista beatitudo Psalmi, Beatus vir qui nõ abijt in consilio Sacramcntariorum, nec stetit in via Cinglianorum, nec sedit in Cathreda Tigurinorum. Habes, quid sentiam. Caeterum quod petis, vt pro te orẽ, hoc facio, tu vicissim pro me ores quaeso. Et sicut ego nõ dubito tuas pro me orationes valere: Ita ne dubites meas pro te valere. Et si ego prior abiero, quod opto, traham te post me, si tu prior abieris, trahes me post te. Quia vnũ Deum confitemur, & expectamus Saluatorem cum omnibus Sanctis.</p> <p>Louenses iam publico scripto coepi tractare, quantum Dei dono potero. Iratus enim sum in ista bruta plus quam deceat tantum me Theologum & senem, sed Sathanae monstris oportet occurrere, etiamsi vltimo spi ritu in eius flandum sit. vale, & cogita te esse mihi non modò ex veteri & familiarissima amicitia, sed propter Christum, quem vnà mecum doces, Charissimum, Peccatores sumus, sed ille est iustitia nostra, qui viuit in aeternum, Amen. 17. Ianuarij, M. D. XLVI. Saluta tuam, tuos nostros omnium tuorum nomine reuerenter.</p> <p>T. Martinus Luther.</p> </div> </body> </text> </TEI> [729/0745]
vom Sacrament gewesen / viel weniger hat jhn gerewet / daß er wider die Sacramentlästerer gestritten / jhre meinung widerfochten / vnd verworffen hat / sintemal er gentzlich im willen vnnd fürhaben gewesen / solches zuwiderholen / Vnd zum Valete noch einmal wider jhre lästerung zuschreiben.
Höre auch hieuon seinen Brieff / der an den Probst zu Bremen geschrieben / Anno 1546. den 17. Januarej.
SVO INDOMINO IACOBO PRAEPOSITO BREMENSI.
SAlutem & pacem. Senex, descriptus, piger, fessus, frigidus ac iam monoculus scribo, & qui sperabam mihi nunc emortuo requiem (vt mihi videtur) iustissimam dari, quasi nihil vnquam egerim, scripserim, dixerim, fecerim, ita obruor scribendis, dicendis, agendis, ferẽdis rebus. Sed Christus est omnia in omnibus potens & faciens, benedictus in fecula, Amen. Quod scribis Heluetios in me tam efferenter scribere, vt me in foelicijs ingenij hominem damnent, valdegaudeo. Nam hoc petui, hoc volui meo illo scripto, quo offensi sunt, vt Testimonio publico suo testarentur sese esse hostes meos, hoc impetraui, & vt dixi gaudeo. Mihi satis est infoelicis simo omnium hominum, vna ista beatitudo Psalmi, Beatus vir qui nõ abijt in consilio Sacramcntariorum, nec stetit in via Cinglianorum, nec sedit in Cathreda Tigurinorum. Habes, quid sentiam. Caeterum quod petis, vt pro te orẽ, hoc facio, tu vicissim pro me ores quaeso. Et sicut ego nõ dubito tuas pro me orationes valere: Ita ne dubites meas pro te valere. Et si ego prior abiero, quod opto, traham te post me, si tu prior abieris, trahes me post te. Quia vnũ Deum confitemur, & expectamus Saluatorem cum omnibus Sanctis.
Louenses iam publico scripto coepi tractare, quantum Dei dono potero. Iratus enim sum in ista bruta plus quam deceat tantum me Theologum & senem, sed Sathanae monstris oportet occurrere, etiamsi vltimo spi ritu in eius flandum sit. vale, & cogita te esse mihi non modò ex veteri & familiarissima amicitia, sed propter Christum, quem vnà mecum doces, Charissimum, Peccatores sumus, sed ille est iustitia nostra, qui viuit in aeternum, Amen. 17. Ianuarij, M. D. XLVI. Saluta tuam, tuos nostros omnium tuorum nomine reuerenter.
T. Martinus Luther.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/745 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 729. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/745>, abgerufen am 16.07.2024. |