Valentini, Michael Bernhard: Museum Museorum [...] Schau-Bühne Aller Materialien und Specereyen. Frankfurt (Main), 1704.

Quae ingenii tui alacritas est, non veterum solum nostrique temporis Doctorum monumenta excutis, sed tuis etiam scriptis medicinam adauges, antiqua novaque illa quidem rariffima, a multisque ne unquam lecta aut visa, in publicum promis, ut parum vel nihil ignorare videaris. Quid enim est, quod naturae bonitate consequi nequeas? Facis, quod solent curiosi, curaque nocturna aeque ac diurna rerum omnium arcana detegis, animique impetus eo convertis omnes, ut ne medicina stet inculta, sed tuo inprimis studio proficiat & ad perfectionem deducatur. Ad artis nostrae tuamque pertinere existimationem putas, si quoad ejus fieri potest, excellenti ingenii magnitudine caveas, necum Helmontio non profecisse medicinam quis conqueratur. Quamobrem vel publico nomine Deo gratias ago devotissimas, quod vitam tibi prorogaverit, teque ad amplificandum medicinae decus servarit superstitem. Musae, cum haut ita pridem graviter aegrotares, tristes stare, atque ex periculo tuo discrimen adire videbantur. Fugato nunc morbo prae gaudii magnitudine exsiliunt, tantoque decoris sui assertore superbiunt. Gratulantur Dillenio, cujus opera secundum Deum levatus febri maligna es; Tibi, quod divino judicio longiori dignus vita videris; Sibi quod ex salute tua non spernendam gloriam eximiumque se consecuturas decus sperant. Scire videntur, quam naturae dona divinitus tibi concessa, ad unius honorem Dei communemque utilitatem conferre soleas, ac posteritatem literarum erudire monumentis possis. Quem enim vel industria vel eruditione tecum comparabimus, quem scimus omni liberali doctrina politissimum? Quis Museum Museorum res quasque memorabiles non uno dicam volumine comprehendere, sed colligere ausurus fuisset, si te vis eripuisset morbi? Perfice igitur & absolve quod coepisti opus, quodve maturius emissurum te nobis recepisti. Magni quidem & otii & ingenii res est, quam moliris; illo certe non abundas, hoc veroad omnia summa te armari, armatumque evolare scimus altius. Ad ingenii vero laudem doctrinae industriaeque gloriam adjicis: res rarissimas vastis dispersas voluminibus, nisi indefesso studio non notandas, strictim colligis, atque exiguam velut florum omnium constituis manipulum, &, ut memoriae consulas, Museum Museorum conficis. Idoneum sane scriptum est, quod nomen tuum titulumque ab oblivione asserat, teque vivum faciat celebrari. Quamobrem quae animi tui ingenuitas est, non patieris, ut quae tuo unius labore erui possunt, perpetuo immersa tenebris sint, eaque supprimantur opera, quorum desiderium tenetuniversos. Tevero Vir Excellentissime hortor regoque, ut officiorum tuorum amorisque nostri conscientia ad explendum scriptorum tuorum desiderium adduci te patiaris, credasque, sitim philiatris te melius restinguere neminem. Eocelerius autem ad umbilicum opus perduces, quo saepius aliquot adhuc morborum generibus vitae expertus fragilitatem es, ne morte praeventus, mutam posteris informationem puteris invidisse. Ego Deum rogo, ut te nobis quam diutissime superstitem praestet, faciatque, ne laus tua unquam intermoriatur. Vale.

Alsfeldiaeipsis Idibus Januar. Anno MDCCIII.

Quae ingenii tui alacritas est, non veterum solum nostrique temporis Doctorum monumenta excutis, sed tuis etiam scriptis medicinam adauges, antiqua novaque illa quidem rariffima, à multisque ne unquam lecta aut visa, in publicum promis, ut parum vel nihil ignorare videaris. Quid enim est, quod naturae bonitate consequi nequeas? Facis, quod solent curiosi, curaque nocturna aeque ac diurna rerum omnium arcana detegis, animique impetus eo convertis omnes, ut ne medicina stet inculta, sed tuo inprimis studio proficiat & ad perfectionem deducatur. Ad artis nostrae tuamque pertinere existimationem putas, si quoad ejus fieri potest, excellenti ingenii magnitudine caveas, necum Helmontio non profecisse medicinam quis conqueratur. Quamobrem vel publico nomine Deo gratias ago devotissimas, quod vitam tibi prorogaverit, teque ad amplificandum medicinae decus servarit superstitem. Musae, cum haut ita pridem graviter aegrotares, tristes stare, atque ex periculo tuo discrimen adire videbantur. Fugato nunc morbo prae gaudii magnitudine exsiliunt, tantoque decoris sui assertore superbiunt. Gratulantur Dillenio, cujus opera secundum Deum levatus febri maligna es; Tibi, quod divino judicio longiori dignus vita videris; Sibi quod ex salute tua non spernendam gloriam eximiumque se consecuturas decus sperant. Scire videntur, quam naturae dona divinitus tibi concessa, ad unius honorem Dei communemque utilitatem conferre soleas, ac posteritatem literarum erudire monumentis possis. Quem enim vel industria vel eruditione tecum comparabimus, quem scimus omni liberali doctrina politissimum? Quis Museum Museorum res quasque memorabiles non uno dicam volumine comprehendere, sed colligere ausurus fuisset, si te vis eripuisset morbi? Perfice igitur & absolve quod coepisti opus, quodve maturius emissurum te nobis recepisti. Magni quidem & otii & ingenii res est, quam moliris; illo certe non abundas, hoc veroad omnia summa te armari, armatumque evolare scimus altius. Ad ingenii vero laudem doctrinae industriaeque gloriam adjicis: res rarissimas vastis dispersas voluminibus, nisi indefesso studio non notandas, strictim colligis, atque exiguam velut florum omnium constituis manipulum, &, ut memoriae consulas, Museum Museorum conficis. Idoneum sane scriptum est, quod nomen tuum titulumque ab oblivione asserat, teque vivum faciat celebrari. Quamobrem quae animi tui ingenuitas est, non patieris, ut quae tuo unius labore erui possunt, perpetuo immersa tenebris sint, eaque supprimantur opera, quorum desiderium tenetuniversos. Tevero Vir Excellentissime hortor regoque, ut officiorum tuorum amorisque nostri conscientia ad explendum scriptorum tuorum desiderium adduci te patiaris, credasque, sitim philiatris te melius restinguere neminem. Eocelerius autem ad umbilicum opus perduces, quo saepius aliquot adhuc morborum generibus vitae expertus fragilitatem es, ne morte praeventus, mutam posteris informationem puteris invidisse. Ego Deum rogo, ut te nobis quam diutissime superstitem praestet, faciatque, ne laus tua unquam intermoriatur. Vale.

Alsfeldiaeipsis Idibus Januar. Anno MDCCIII.