Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Zweyter Theil. Halle, 1724.mo tamen tam sanctae inculpataeque est vitae, ut solius ejus assertioni sit standum, nec sufficit honestas & dignitas personae, ut ei soli fides habeatur, in alterius praejudicium, ubi loquitur cum Dd. -. An non itaque facile potest contingere, ut judici in unius hominis fide & conscientia fundamentum tam ardui negotii ponenti imponatur; Regeret forte quispiam, ejusmodi testis unici testimonium non ad definitive condemnandum. sed ad torturam tantum sufficere. Verum enim vero cum agitur de reo torquendo, agitur de hominis salute, allegans Farinac. addit suam [fremdsprachliches Material]: imo si bona cum pace cujusvis ego responderim, quae mihi religionis & humanitatis ratio communis fuppeditat, inficias irc non possum, nec mecum ituri sunt omnes alii, quibus funesta & horribilis torturae Praxis est cognita, simulac reus trahitur ad equuleum, statim ei mortem praeparari, ad ultimumque supplicium pontem sterni, ut parum vel nihil distet ab eo, qui ducitur ad patibulum, nec dum tamen strangulatur per rationes. -- Hinc multi populi tormenta & quod plus mali quam boni attulerint, civitatibus, eorumque pernicie plures innocentes quam nocentes damnaverint, imo quod non malis sed bonis hominibus rempublicam saepe purgarint, renuerunt. Ob auch gleich einige ex art. 23. ord. crim. behaupten, daß testis unicus de ipso delicto seu actu immediato & illo quod caput & praecipuum in causa delicti est, deponens ein gnugsames indicium ad torturam mache, so praesupponiren sie doch als höchstnöthig, quod 1) testis sit integer, ein guter tauglicher und unverwerflicher Zeuge, 2) deponat exacte, gründlich, & reddat rationem dicti sui, per illum sensum corporeum, qui dicto congruit. Quoad 1) ist noch nicht erwiesen und dargethan, daß Buchner ein guter tauglicher Zeuge, wie die Peinliche Halß-Ger. Ord. Carol. V. art. 23 & 30. erfordert, sey, welches doch allerdings geschehen soll, quia lex, constitutio vel statutum non acquiescit illi simplici praesumptioni juris, quod testis sit probatae & integrae opinionis sive bonae existimationis, sed ejus probationem postulant, allermassen mit Anführung des Menochii und sehr vieler andern von dessen citirten Dd. in terminis terminantibus schön berührt, Oldekopp. obs. Crim. Tit. 4. obs. 38. p. m. 271.und zugleich anführt, daß wo auf die qualitatem testis, quod sc. sit integer ac omni exceptione maior nicht articulirt und selbige erwiesen worden, sothanes Zeugens Aussage gar nicht tauge; und will man nur vorjetzo pro informatione Dominorum concipientium, keineswegs aber denen, so es obliegt, von der pro mo tamen tam sanctae inculpataeque est vitae, ut solius ejus assertioni sit standum, nec sufficit honestas & dignitas personae, ut ei soli fides habeatur, in alterius praejudicium, ubi loquitur cum Dd. -. An non itaque facile potest contingere, ut judici in unius hominis fide & conscientia fundamentum tam ardui negotii ponenti imponatur; Regeret forte quispiam, ejusmodi testis unici testimonium non ad definitive condemnandum. sed ad torturam tantum sufficere. Verum enim vero cum agitur de reo torquendo, agitur de hominis salute, allegans Farinac. addit suam [fremdsprachliches Material]: imo si bona cum pace cujusvis ego responderim, quae mihi religionis & humanitatis ratio communis fuppeditat, inficias irc non possum, nec mecum ituri sunt omnes alii, quibus funesta & horribilis torturae Praxis est cognita, simulac reus trahitur ad equuleum, statim ei mortem praeparari, ad ultimumque supplicium pontem sterni, ut parum vel nihil distet ab eo, qui ducitur ad patibulum, nec dum tamen strangulatur per rationes. -- Hinc multi populi tormenta & quod plus mali quam boni attulerint, civitatibus, eorumque pernicie plures innocentes quam nocentes damnaverint, imo quod non malis sed bonis hominibus rempublicam saepe purgarint, renuerunt. Ob auch gleich einige ex art. 23. ord. crim. behaupten, daß testis unicus de ipso delicto seu actu immediato & illo quod caput & praecipuum in causa delicti est, deponens ein gnugsames indicium ad torturam mache, so praesupponiren sie doch als höchstnöthig, quod 1) testis sit integer, ein guter tauglicher und unverwerflicher Zeuge, 2) deponat exacte, gründlich, & reddat rationem dicti sui, per illum sensum corporeum, qui dicto congruit. Quoad 1) ist noch nicht erwiesen und dargethan, daß Buchner ein guter tauglicher Zeuge, wie die Peinliche Halß-Ger. Ord. Carol. V. art. 23 & 30. erfordert, sey, welches doch allerdings geschehen soll, quia lex, constitutio vel statutum non acquiescit illi simplici praesumptioni juris, quod testis sit probatae & integrae opinionis sive bonae existimationis, sed ejus probationem postulant, allermassen mit Anführung des Menochii und sehr vieler andern von dessen citirten Dd. in terminis terminantibus schön berührt, Oldekopp. obs. Crim. Tit. 4. obs. 38. p. m. 271.und zugleich anführt, daß wo auf die qualitatem testis, quod sc. sit integer ac omni exceptione maior nicht articulirt und selbige erwiesen worden, sothanes Zeugens Aussage gar nicht tauge; und will man nur vorjetzo pro informatione Dominorum concipientium, keineswegs aber denen, so es obliegt, von der pro <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0063" n="55"/> mo tamen tam sanctae inculpataeque est vitae, ut solius ejus assertioni sit standum, nec sufficit honestas & dignitas personae, ut ei soli fides habeatur, in alterius praejudicium, ubi loquitur cum Dd. -. An non itaque facile potest contingere, ut judici in unius hominis fide & conscientia fundamentum tam ardui negotii ponenti imponatur; Regeret forte quispiam, ejusmodi testis unici testimonium non ad definitive condemnandum. sed ad torturam tantum sufficere. Verum enim vero cum agitur de reo torquendo, agitur de hominis salute, allegans Farinac. addit suam <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign>: imo si bona cum pace cujusvis ego responderim, quae mihi religionis & humanitatis ratio communis fuppeditat, inficias irc non possum, nec mecum ituri sunt omnes alii, quibus funesta & horribilis torturae Praxis est cognita, simulac reus trahitur ad equuleum, statim ei mortem praeparari, ad ultimumque supplicium pontem sterni, ut parum vel nihil distet ab eo, qui ducitur ad patibulum, nec dum tamen strangulatur per rationes. -- Hinc multi populi tormenta & quod plus mali quam boni attulerint, civitatibus, eorumque pernicie plures innocentes quam nocentes damnaverint, imo quod non malis sed bonis hominibus rempublicam saepe purgarint, renuerunt. Ob auch gleich einige ex art. 23. ord. crim. behaupten, daß testis unicus de ipso delicto seu actu immediato & illo quod caput & praecipuum in causa delicti est, deponens ein gnugsames indicium ad torturam mache, so praesupponiren sie doch als höchstnöthig, quod 1) testis sit integer, ein guter tauglicher und unverwerflicher Zeuge, 2) deponat exacte, gründlich, & reddat rationem dicti sui, per illum sensum corporeum, qui dicto congruit.</p> <l>Tabor. ad art. 23. & 30. Clasen. ad eosd. nec non 65. art. ord. Crim. Crusius de indic. c. 4.</l> <p>Quoad 1) ist noch nicht erwiesen und dargethan, daß Buchner ein guter tauglicher Zeuge, wie die Peinliche Halß-Ger. Ord. Carol. V. art. 23 & 30. erfordert, sey, welches doch allerdings geschehen soll, quia lex, constitutio vel statutum non acquiescit illi simplici praesumptioni juris, quod testis sit probatae & integrae opinionis sive bonae existimationis, sed ejus probationem postulant, allermassen mit Anführung des Menochii und sehr vieler andern von dessen citirten Dd. in terminis terminantibus schön berührt,</p> <l>Oldekopp. obs. Crim. Tit. 4. obs. 38. p. m. 271.</l> <p>und zugleich anführt, daß wo auf die qualitatem testis, quod sc. sit integer ac omni exceptione maior nicht articulirt und selbige erwiesen worden, sothanes Zeugens Aussage gar nicht tauge; und will man nur vorjetzo pro informatione Dominorum concipientium, keineswegs aber denen, so es obliegt, von der pro </p> </div> </body> </text> </TEI> [55/0063]
mo tamen tam sanctae inculpataeque est vitae, ut solius ejus assertioni sit standum, nec sufficit honestas & dignitas personae, ut ei soli fides habeatur, in alterius praejudicium, ubi loquitur cum Dd. -. An non itaque facile potest contingere, ut judici in unius hominis fide & conscientia fundamentum tam ardui negotii ponenti imponatur; Regeret forte quispiam, ejusmodi testis unici testimonium non ad definitive condemnandum. sed ad torturam tantum sufficere. Verum enim vero cum agitur de reo torquendo, agitur de hominis salute, allegans Farinac. addit suam _ : imo si bona cum pace cujusvis ego responderim, quae mihi religionis & humanitatis ratio communis fuppeditat, inficias irc non possum, nec mecum ituri sunt omnes alii, quibus funesta & horribilis torturae Praxis est cognita, simulac reus trahitur ad equuleum, statim ei mortem praeparari, ad ultimumque supplicium pontem sterni, ut parum vel nihil distet ab eo, qui ducitur ad patibulum, nec dum tamen strangulatur per rationes. -- Hinc multi populi tormenta & quod plus mali quam boni attulerint, civitatibus, eorumque pernicie plures innocentes quam nocentes damnaverint, imo quod non malis sed bonis hominibus rempublicam saepe purgarint, renuerunt. Ob auch gleich einige ex art. 23. ord. crim. behaupten, daß testis unicus de ipso delicto seu actu immediato & illo quod caput & praecipuum in causa delicti est, deponens ein gnugsames indicium ad torturam mache, so praesupponiren sie doch als höchstnöthig, quod 1) testis sit integer, ein guter tauglicher und unverwerflicher Zeuge, 2) deponat exacte, gründlich, & reddat rationem dicti sui, per illum sensum corporeum, qui dicto congruit.
Tabor. ad art. 23. & 30. Clasen. ad eosd. nec non 65. art. ord. Crim. Crusius de indic. c. 4. Quoad 1) ist noch nicht erwiesen und dargethan, daß Buchner ein guter tauglicher Zeuge, wie die Peinliche Halß-Ger. Ord. Carol. V. art. 23 & 30. erfordert, sey, welches doch allerdings geschehen soll, quia lex, constitutio vel statutum non acquiescit illi simplici praesumptioni juris, quod testis sit probatae & integrae opinionis sive bonae existimationis, sed ejus probationem postulant, allermassen mit Anführung des Menochii und sehr vieler andern von dessen citirten Dd. in terminis terminantibus schön berührt,
Oldekopp. obs. Crim. Tit. 4. obs. 38. p. m. 271. und zugleich anführt, daß wo auf die qualitatem testis, quod sc. sit integer ac omni exceptione maior nicht articulirt und selbige erwiesen worden, sothanes Zeugens Aussage gar nicht tauge; und will man nur vorjetzo pro informatione Dominorum concipientium, keineswegs aber denen, so es obliegt, von der pro
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724/63 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Zweyter Theil. Halle, 1724, S. 55. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724/63>, abgerufen am 17.07.2024. |