Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723.mersio excludat respirationem & vitam extra uterum, praebeatque indicium, animal tale extra uterum nunquam vixisse, JOHANN SCHREYER D. Physicus Cizensium Juratus. 3. Locus Caroli Raygeri.§. XXIIX. Der locus ex Caroli Raygeri Med, Doct. & Physici Posoniensis Anno 6. Curiosor. p. 299. de infante mortuo excluso dissecto, Actorum fol. 131. lautet also: Pulmones parvi, exigui, non admodum rubicundi, instar parenchymatis hepatis vel portiunculae carnis ex utroque latere cordis jacebant, in aquam mersi subito fundum petebant, inde constitit, infantem in utero non respirare: (alias aere distenti fuissent) illumque fuisse ante exclusionem mortuum; nam si semel tantum extra uterum respirasset, aer in pulmonibus detentus submersionem impedivisset. Ut autem de experimento certi essemus, immisimus pulmones agninos in aquam, qui supernatarunt, etiamsi incisi sint, & aer omni vi expressus fuerit; foetus vero pulmones fundum petierunt. Deinde cum foetus post mortem exclusus & pulmones toties, quoties immersi fuissent, fundum petiissent, unum sumsimus perque afperam arteriam inflavimus, inde loci statim distenti sunt. mox omni conamine expresso iterum flatu, natarunt, nihilominus nec mergi potuerunt. Argumentum credo indubitatum ad convincendas infanticidas & indagandam veritatem, an infans in utero mortuus vel demum post partum, quocunque modo strangulatus vel occisus? 4. Responsum Herrn D. Rivini und D. Langens.§. XXIX. Folget das Responsum derer beyden Herren Medi. corum zu Leipzig D. Rivini und D. Langens, davon das Original in Actis Vol. 2. fol. 132. P. P. Es begehret derselbe unser Bedencken über dieser Frage: Ob man gewiß seyn könne, daß foetus nicht gelebet habe extra uterum, wenn desselben Lungen ins Wasser geworffen, untersincken? Nun ist zu Beantwortung dieser Frage 1) unstreitig, und jederzeit zu erweisen, daß insgemein alle Lungen, so wohl von Menschen, als auch anderer Thiere, so bald sie Athem geschöpfft, im Wasser nicht untersincken, sondern allezeit schwimmen, man werffe sie gantz oder stückweise hinein. 2) Ist auch dieses gewiß, und durch vielfältige Experimenta erwiesen, daß so man eines Thieres, so entweder todt gebohren, oder auch aus Mutter-Leibe geschnitten, und in seinen Membranis gestorben; Wie denn hiervon D. Carl Raygeri Observation, so er in 2. unterschiedenen todt gebohrnen Kindern gehabt, und in Miscell. Nat. Curioso- mersio excludat respirationem & vitam extra uterum, praebeatque indicium, animal tale extra uterum nunquam vixisse, JOHANN SCHREYER D. Physicus Cizensium Juratus. 3. Locus Caroli Raygeri.§. XXIIX. Der locus ex Caroli Raygeri Med, Doct. & Physici Posoniensis Anno 6. Curiosor. p. 299. de infante mortuo excluso dissecto, Actorum fol. 131. lautet also: Pulmones parvi, exigui, non admodum rubicundi, instar parenchymatis hepatis vel portiunculae carnis ex utroque latere cordis jacebant, in aquam mersi subito fundum petebant, inde constitit, infantem in utero non respirare: (alias aëre distenti fuissent) illumque fuisse ante exclusionem mortuum; nam si semel tantum extra uterum respirasset, aër in pulmonibus detentus submersionem impedivisset. Ut autem de experimento certi essemus, immisimus pulmones agninos in aquam, qui supernatarunt, etiamsi incisi sint, & aër omni vi expressus fuerit; foetus vero pulmones fundum petierunt. Deinde cum foetus post mortem exclusus & pulmones toties, quoties immersi fuissent, fundum petiissent, unum sumsimus perque afperam arteriam inflavimus, inde loci statim distenti sunt. mox omni conamine expresso iterum flatu, natarunt, nihilominus nec mergi potuerunt. Argumentum credo indubitatum ad convincendas infanticidas & indagandam veritatem, an infans in utero mortuus vel demum post partum, quocunque modo strangulatus vel occisus? 4. Responsum Herrn D. Rivini und D. Langens.§. XXIX. Folget das Responsum derer beyden Herren Medi. corum zu Leipzig D. Rivini und D. Langens, davon das Original in Actis Vol. 2. fol. 132. P. P. Es begehret derselbe unser Bedencken über dieser Frage: Ob man gewiß seyn könne, daß foetus nicht gelebet habe extra uterum, wenn desselben Lungen ins Wasser geworffen, untersincken? Nun ist zu Beantwortung dieser Frage 1) unstreitig, und jederzeit zu erweisen, daß insgemein alle Lungen, so wohl von Menschen, als auch anderer Thiere, so bald sie Athem geschöpfft, im Wasser nicht untersincken, sondern allezeit schwimmen, man werffe sie gantz oder stückweise hinein. 2) Ist auch dieses gewiß, und durch vielfältige Experimenta erwiesen, daß so man eines Thieres, so entweder todt gebohren, oder auch aus Mutter-Leibe geschnitten, und in seinen Membranis gestorben; Wie denn hiervon D. Carl Raygeri Observation, so er in 2. unterschiedenen todt gebohrnen Kindern gehabt, und in Miscell. Nat. Curioso- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0092" n="76"/> mersio excludat respirationem & vitam extra uterum, praebeatque indicium, animal tale extra uterum nunquam vixisse,</p> <l>Cizae 4. Februarii, 1683.</l> <p>JOHANN SCHREYER D. Physicus Cizensium Juratus.</p> <note place="left"> <hi rendition="#i">3. Locus Caroli Raygeri.</hi> </note> <p>§. XXIIX. Der locus ex Caroli Raygeri Med, Doct. & Physici Posoniensis Anno 6. Curiosor. p. 299. de infante mortuo excluso dissecto, Actorum fol. 131. lautet also:</p> <p>Pulmones parvi, exigui, non admodum rubicundi, instar parenchymatis hepatis vel portiunculae carnis ex utroque latere cordis jacebant, in aquam mersi subito fundum petebant, inde constitit, infantem in utero non respirare: (alias aëre distenti fuissent) illumque fuisse ante exclusionem mortuum; nam si semel tantum extra uterum respirasset, aër in pulmonibus detentus submersionem impedivisset. Ut autem de experimento certi essemus, immisimus pulmones agninos in aquam, qui supernatarunt, etiamsi incisi sint, & aër omni vi expressus fuerit; foetus vero pulmones fundum petierunt. Deinde cum foetus post mortem exclusus & pulmones toties, quoties immersi fuissent, fundum petiissent, unum sumsimus perque afperam arteriam inflavimus, inde loci statim distenti sunt. mox omni conamine expresso iterum flatu, natarunt, nihilominus nec mergi potuerunt. Argumentum credo indubitatum ad convincendas infanticidas & indagandam veritatem, an infans in utero mortuus vel demum post partum, quocunque modo strangulatus vel occisus?</p> <note place="left"><hi rendition="#i">4. Responsum</hi> Herrn <hi rendition="#i">D. Rivini</hi> und <hi rendition="#i">D.</hi> Langens.</note> <p>§. XXIX. Folget das Responsum derer beyden Herren Medi. corum zu Leipzig D. Rivini und D. Langens, davon das Original in Actis Vol. 2. fol. 132.</p> <p>P. P. Es begehret derselbe unser Bedencken über dieser Frage: Ob man gewiß seyn könne, daß foetus nicht gelebet habe extra uterum, wenn desselben Lungen ins Wasser geworffen, untersincken? Nun ist zu Beantwortung dieser Frage 1) unstreitig, und jederzeit zu erweisen, daß insgemein alle Lungen, so wohl von Menschen, als auch anderer Thiere, so bald sie Athem geschöpfft, im Wasser nicht untersincken, sondern allezeit schwimmen, man werffe sie gantz oder stückweise hinein. 2) Ist auch dieses gewiß, und durch vielfältige Experimenta erwiesen, daß so man eines Thieres, so entweder todt gebohren, oder auch aus Mutter-Leibe geschnitten, und in seinen Membranis gestorben; Wie denn hiervon D. Carl Raygeri Observation, so er in 2. unterschiedenen todt gebohrnen Kindern gehabt, und in <hi rendition="#i">Miscell. Nat. Curioso- </hi></p> </div> </body> </text> </TEI> [76/0092]
mersio excludat respirationem & vitam extra uterum, praebeatque indicium, animal tale extra uterum nunquam vixisse,
Cizae 4. Februarii, 1683. JOHANN SCHREYER D. Physicus Cizensium Juratus.
§. XXIIX. Der locus ex Caroli Raygeri Med, Doct. & Physici Posoniensis Anno 6. Curiosor. p. 299. de infante mortuo excluso dissecto, Actorum fol. 131. lautet also:
Pulmones parvi, exigui, non admodum rubicundi, instar parenchymatis hepatis vel portiunculae carnis ex utroque latere cordis jacebant, in aquam mersi subito fundum petebant, inde constitit, infantem in utero non respirare: (alias aëre distenti fuissent) illumque fuisse ante exclusionem mortuum; nam si semel tantum extra uterum respirasset, aër in pulmonibus detentus submersionem impedivisset. Ut autem de experimento certi essemus, immisimus pulmones agninos in aquam, qui supernatarunt, etiamsi incisi sint, & aër omni vi expressus fuerit; foetus vero pulmones fundum petierunt. Deinde cum foetus post mortem exclusus & pulmones toties, quoties immersi fuissent, fundum petiissent, unum sumsimus perque afperam arteriam inflavimus, inde loci statim distenti sunt. mox omni conamine expresso iterum flatu, natarunt, nihilominus nec mergi potuerunt. Argumentum credo indubitatum ad convincendas infanticidas & indagandam veritatem, an infans in utero mortuus vel demum post partum, quocunque modo strangulatus vel occisus?
§. XXIX. Folget das Responsum derer beyden Herren Medi. corum zu Leipzig D. Rivini und D. Langens, davon das Original in Actis Vol. 2. fol. 132.
P. P. Es begehret derselbe unser Bedencken über dieser Frage: Ob man gewiß seyn könne, daß foetus nicht gelebet habe extra uterum, wenn desselben Lungen ins Wasser geworffen, untersincken? Nun ist zu Beantwortung dieser Frage 1) unstreitig, und jederzeit zu erweisen, daß insgemein alle Lungen, so wohl von Menschen, als auch anderer Thiere, so bald sie Athem geschöpfft, im Wasser nicht untersincken, sondern allezeit schwimmen, man werffe sie gantz oder stückweise hinein. 2) Ist auch dieses gewiß, und durch vielfältige Experimenta erwiesen, daß so man eines Thieres, so entweder todt gebohren, oder auch aus Mutter-Leibe geschnitten, und in seinen Membranis gestorben; Wie denn hiervon D. Carl Raygeri Observation, so er in 2. unterschiedenen todt gebohrnen Kindern gehabt, und in Miscell. Nat. Curioso-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/92 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723, S. 76. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/92>, abgerufen am 24.07.2024. |