Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Das sechste Capitel.
tatem habitualem, & qvod dixi Christum ipsum in piis habitare cum suis
bonis omnibus, imputationem tamen gratiosam tam non omitti posse exi-
stimo, ut ea omnium reliqvorum bonorum sit fundamentum, & justificatio-
nis formale, unde ob abusum voce illa neutiqvam abstinendum, sed verus
sensus potius dilucide explicandus, qva in parte nobis praeit B. Paulus
Rom. 4. Haec ita cum se habeant, citra vitium in definitione fidei non ea
sola locari possunt, qvae fidei sunt effectus, & qvidem sanctifici, sed neces-
sarium fuerit illius exprimere qvi animam & primam vitalem actionem.
Qvaeri etiam posset, utrum magna cordis tristitia & conscientiae gravissimi
angores in ipsa definitione exprimi debeant, cum pateat non una via Deum
suos ducere?

Dubitari etiam posset, utrum vetus Adamus & homo externus & na-
turalis, ac semen serpentis sint plane isodunamou~nta? cum videatur discrimen
inter eos terminos, qvorum alii alios includunt, alii excedunt, luculentum
assignari posse. Id vero nimis durum & katakhrest ikon, Christum esse no-
vum hominem; cum tamen novus homo sit illud, qvod Christus in nobis
ex verbo ut semine suo generavit. Optarim in hisce nos proprietati ser-
monis studere, ne non tantum cavillis sed gravibus altercationibus non
necessariam praebeamus occasionem. Ipse phrasin eam explicui peculiari
& concione & scripto, qvomodo fidelis dicere possit, Ego sum Christus, qva
phrasei Lutherus usus est. Sed fateor, propriam & ex Logicarum usitata-
rum censu eam non esse, neqve unqvam ea utor, nisi occasio sit fuse sensum
ejus explicandi, qvia qvem ea primore aspectu intellectui offert, sensus sa-
ne falsus est.

De hoc qvoqve merito dubitatur, an Deus paratissimus sit, fidem salvi-
ficam omnibus in summo gradu largiri? Certum est, omnibus velle largiri
mensuram saluti sufficientem: certum etiam, plerosqve intra gradum illum
subsistere, qvem debita adhibita industria potuissent attingere: Sed qvi
per Apostolos suos testatur de diversitate mensurae gratiae, qvae sane non
parum ad illustrationem divinae sapientiae & bonitatis facit, vix dici potest,
omnibus summum gradum atqve ita aeqvalem mensuram dare voluisse.
Amat ipse Deus diversitatem in creaturis suis.

Per inhabitationem & unionem fieri fideles Christi fratres, non dixerim,
sed per nativitatem, qvae fit anothen ex semine divino: qvalia aliqvoties adhuc
in ead. qvaestione occurrunt, cum unioni & inhabitationi adscribitur, qvod
gratiosae imputationis vel etiam regenerationis est. In omnibus autem illis
divina beneficia nec confundere nec divellere convenit, sed distingvere,
& cuiqve suum tribuere.

Cum hypocritica & fictitia fides describitur, vellem, disertius expri-
mi, non tantum qvod homo non modo imaginarie & phantastikos meriti
Christi &c. fiat particeps, sed etiam qvod imputatio, qvam scriptura docet, &

ex

Das ſechſte Capitel.
tatem habitualem, & qvod dixi Chriſtum ipſum in piis habitare cum ſuis
bonis omnibus, imputationem tamen gratioſam tam non omitti poſſe exi-
ſtimo, ut ea omnium reliqvorum bonorum ſit fundamentum, & juſtificatio-
nis formale, unde ob abuſum voce illa neutiqvam abſtinendum, ſed verus
ſenſus potius dilucide explicandus, qva in parte nobis præit B. Paulus
Rom. 4. Hæc ita cum ſe habeant, citra vitium in definitione fidei non ea
ſola locari poſſunt, qvæ fidei ſunt effectus, & qvidem ſanctifici, ſed neceſ-
ſarium fuerit illius exprimere qvi animam & primam vitalem actionem.
Qværi etiam poſſet, utrum magna cordis triſtitia & conſcientiæ graviſſimi
angores in ipſa definitione exprimi debeant, cum pateat non una via Deum
ſuos ducere?

Dubitari etiam poſſet, utrum vetus Adamus & homo externus & na-
turalis, ac ſemen ſerpentis ſint plane ἰσοδυναμου῀ντα? cum videatur diſcrimen
inter eos terminos, qvorum alii alios includunt, alii excedunt, luculentum
asſignari poſſe. Id vero nimis durum & καταχρηστ ικὸν, Chriſtum eſſe no-
vum hominem; cum tamen novus homo ſit illud, qvod Chriſtus in nobis
ex verbo ut ſemine ſuo generavit. Optarim in hiſce nos proprietati ſer-
monis ſtudere, ne non tantum cavillis ſed gravibus altercationibus non
neceſſariam præbeamus occaſionem. Ipſe φράσιν eam explicui peculiari
& concione & ſcripto, qvomodo fidelis dicere poſſit, Ego ſum Chriſtus, qva
φράσει Lutherus uſus eſt. Sed fateor, propriam & ex Logicarum uſitata-
rum cenſu eam non eſſe, neqve unqvam ea utor, niſi occaſio ſit fuſe ſenſum
ejus explicandi, qvia qvem ea primore aſpectu intellectui offert, ſenſus ſa-
ne falſus eſt.

De hoc qvoqve merito dubitatur, an Deus paratiſſimus ſit, fidem ſalvi-
ficam omnibus in ſummo gradu largiri? Certum eſt, omnibus velle largiri
menſuram ſaluti ſufficientem: certum etiam, plerosqve intra gradum illum
ſubſiſtere, qvem debita adhibita induſtria potuiſſent attingere: Sed qvi
per Apoſtolos ſuos teſtatur de diverſitate menſuræ gratiæ, qvæ ſane non
parum ad illuſtrationem divinæ ſapientiæ & bonitatis facit, vix dici poteſt,
omnibus ſummum gradum atqve ita æqvalem menſuram dare voluiſſe.
Amat ipſe Deus diverſitatem in creaturis ſuis.

Per inhabitationem & unionem fieri fideles Chriſti fratres, non dixerim,
ſed per nativitatem, qvæ fit ἄνωϑεν ex ſemine divino: qvalia aliqvoties adhuc
in ead. qvæſtione occurrunt, cum unioni & inhabitationi adſcribitur, qvod
gratioſæ imputationis vel etiam regenerationis eſt. In omnibus autem illis
divina beneficia nec confundere nec divellere convenit, ſed diſtingvere,
& cuiqve ſuum tribuere.

Cum hypocritica & fictitia fides deſcribitur, vellem, diſertius expri-
mi, non tantum qvod homo non modo imaginarie & φανταστικῶς meriti
Chriſti &c. fiat particeps, ſed etiam qvod imputatio, qvam ſcriptura docet, &

ex
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <p>
                <pb facs="#f0350" n="332"/>
                <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Das &#x017F;ech&#x017F;te Capitel.</hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">tatem habitualem, &amp; qvod dixi Chri&#x017F;tum ip&#x017F;um in piis habitare cum &#x017F;uis<lb/>
bonis omnibus, imputationem tamen gratio&#x017F;am tam non omitti po&#x017F;&#x017F;e exi-<lb/>
&#x017F;timo, ut ea omnium reliqvorum bonorum &#x017F;it fundamentum, &amp; ju&#x017F;tificatio-<lb/>
nis formale, unde ob abu&#x017F;um voce illa neutiqvam ab&#x017F;tinendum, &#x017F;ed verus<lb/>
&#x017F;en&#x017F;us potius dilucide explicandus, qva in parte nobis præit B. Paulus<lb/>
Rom. 4. Hæc ita cum &#x017F;e habeant, citra vitium in definitione fidei non ea<lb/>
&#x017F;ola locari po&#x017F;&#x017F;unt, qvæ fidei &#x017F;unt effectus, &amp; qvidem &#x017F;anctifici, &#x017F;ed nece&#x017F;-<lb/>
&#x017F;arium fuerit illius exprimere qvi animam &amp; primam vitalem actionem.<lb/>
Qværi etiam po&#x017F;&#x017F;et, utrum magna cordis tri&#x017F;titia &amp; con&#x017F;cientiæ gravi&#x017F;&#x017F;imi<lb/>
angores in ip&#x017F;a definitione exprimi debeant, cum pateat non una via Deum<lb/>
&#x017F;uos ducere?</hi> </p><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">Dubitari etiam po&#x017F;&#x017F;et, utrum vetus Adamus &amp; homo externus &amp; na-<lb/>
turalis, ac &#x017F;emen &#x017F;erpentis &#x017F;int plane</hi> &#x1F30;&#x03C3;&#x03BF;&#x03B4;&#x03C5;&#x03BD;&#x03B1;&#x03BC;&#x03BF;&#x03C5;&#x1FC0;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;? <hi rendition="#aq">cum videatur di&#x017F;crimen<lb/>
inter eos terminos, qvorum alii alios includunt, alii excedunt, luculentum<lb/>
as&#x017F;ignari po&#x017F;&#x017F;e. Id vero nimis durum &amp;</hi> &#x03BA;&#x03B1;&#x03C4;&#x03B1;&#x03C7;&#x03C1;&#x03B7;&#x03C3;&#x03C4; &#x03B9;&#x03BA;&#x1F78;&#x03BD;, <hi rendition="#aq">Chri&#x017F;tum e&#x017F;&#x017F;e no-<lb/>
vum hominem; cum tamen novus homo &#x017F;it illud, qvod Chri&#x017F;tus in nobis<lb/>
ex verbo ut &#x017F;emine &#x017F;uo generavit. Optarim in hi&#x017F;ce nos proprietati &#x017F;er-<lb/>
monis &#x017F;tudere, ne non tantum cavillis &#x017F;ed gravibus altercationibus non<lb/>
nece&#x017F;&#x017F;ariam præbeamus occa&#x017F;ionem. Ip&#x017F;e</hi> &#x03C6;&#x03C1;&#x03AC;&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD; <hi rendition="#aq">eam explicui peculiari<lb/>
&amp; concione &amp; &#x017F;cripto, qvomodo fidelis dicere po&#x017F;&#x017F;it, Ego &#x017F;um Chri&#x017F;tus, qva</hi><lb/>
&#x03C6;&#x03C1;&#x03AC;&#x03C3;&#x03B5;&#x03B9; <hi rendition="#aq">Lutherus u&#x017F;us e&#x017F;t. Sed fateor, propriam &amp; ex Logicarum u&#x017F;itata-<lb/>
rum cen&#x017F;u eam non e&#x017F;&#x017F;e, neqve unqvam ea utor, ni&#x017F;i occa&#x017F;io &#x017F;it fu&#x017F;e &#x017F;en&#x017F;um<lb/>
ejus explicandi, qvia qvem ea primore a&#x017F;pectu intellectui offert, &#x017F;en&#x017F;us &#x017F;a-<lb/>
ne fal&#x017F;us e&#x017F;t.</hi></p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">De hoc qvoqve merito dubitatur, an Deus parati&#x017F;&#x017F;imus &#x017F;it, fidem &#x017F;alvi-<lb/>
ficam omnibus in &#x017F;ummo gradu largiri? Certum e&#x017F;t, omnibus velle largiri<lb/>
men&#x017F;uram &#x017F;aluti &#x017F;ufficientem: certum etiam, plerosqve intra gradum illum<lb/>
&#x017F;ub&#x017F;i&#x017F;tere, qvem debita adhibita indu&#x017F;tria potui&#x017F;&#x017F;ent attingere: Sed qvi<lb/>
per Apo&#x017F;tolos &#x017F;uos te&#x017F;tatur de diver&#x017F;itate men&#x017F;uræ gratiæ, qvæ &#x017F;ane non<lb/>
parum ad illu&#x017F;trationem divinæ &#x017F;apientiæ &amp; bonitatis facit, vix dici pote&#x017F;t,<lb/>
omnibus &#x017F;ummum gradum atqve ita æqvalem men&#x017F;uram dare volui&#x017F;&#x017F;e.<lb/>
Amat ip&#x017F;e Deus diver&#x017F;itatem in creaturis &#x017F;uis.</hi> </p><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">Per inhabitationem &amp; unionem fieri fideles Chri&#x017F;ti fratres, non dixerim,<lb/>
&#x017F;ed per nativitatem, qvæ fit</hi> &#x1F04;&#x03BD;&#x03C9;&#x03D1;&#x03B5;&#x03BD; <hi rendition="#aq">ex &#x017F;emine divino: qvalia aliqvoties adhuc<lb/>
in ead. qvæ&#x017F;tione occurrunt, cum unioni &amp; inhabitationi ad&#x017F;cribitur, qvod<lb/>
gratio&#x017F;æ imputationis vel etiam regenerationis e&#x017F;t. In omnibus autem illis<lb/>
divina beneficia nec confundere nec divellere convenit, &#x017F;ed di&#x017F;tingvere,<lb/>
&amp; cuiqve &#x017F;uum tribuere.</hi></p><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">Cum hypocritica &amp; fictitia fides de&#x017F;cribitur, vellem, di&#x017F;ertius expri-<lb/>
mi, non tantum qvod homo non modo imaginarie &amp;</hi> &#x03C6;&#x03B1;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;&#x03C3;&#x03C4;&#x03B9;&#x03BA;&#x1FF6;&#x03C2; <hi rendition="#aq">meriti<lb/>
Chri&#x017F;ti &amp;c. fiat particeps, &#x017F;ed etiam qvod imputatio, qvam &#x017F;criptura docet, &amp;</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">ex</hi></fw><lb/></p>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[332/0350] Das ſechſte Capitel. tatem habitualem, & qvod dixi Chriſtum ipſum in piis habitare cum ſuis bonis omnibus, imputationem tamen gratioſam tam non omitti poſſe exi- ſtimo, ut ea omnium reliqvorum bonorum ſit fundamentum, & juſtificatio- nis formale, unde ob abuſum voce illa neutiqvam abſtinendum, ſed verus ſenſus potius dilucide explicandus, qva in parte nobis præit B. Paulus Rom. 4. Hæc ita cum ſe habeant, citra vitium in definitione fidei non ea ſola locari poſſunt, qvæ fidei ſunt effectus, & qvidem ſanctifici, ſed neceſ- ſarium fuerit illius exprimere qvi animam & primam vitalem actionem. Qværi etiam poſſet, utrum magna cordis triſtitia & conſcientiæ graviſſimi angores in ipſa definitione exprimi debeant, cum pateat non una via Deum ſuos ducere? Dubitari etiam poſſet, utrum vetus Adamus & homo externus & na- turalis, ac ſemen ſerpentis ſint plane ἰσοδυναμου῀ντα? cum videatur diſcrimen inter eos terminos, qvorum alii alios includunt, alii excedunt, luculentum asſignari poſſe. Id vero nimis durum & καταχρηστ ικὸν, Chriſtum eſſe no- vum hominem; cum tamen novus homo ſit illud, qvod Chriſtus in nobis ex verbo ut ſemine ſuo generavit. Optarim in hiſce nos proprietati ſer- monis ſtudere, ne non tantum cavillis ſed gravibus altercationibus non neceſſariam præbeamus occaſionem. Ipſe φράσιν eam explicui peculiari & concione & ſcripto, qvomodo fidelis dicere poſſit, Ego ſum Chriſtus, qva φράσει Lutherus uſus eſt. Sed fateor, propriam & ex Logicarum uſitata- rum cenſu eam non eſſe, neqve unqvam ea utor, niſi occaſio ſit fuſe ſenſum ejus explicandi, qvia qvem ea primore aſpectu intellectui offert, ſenſus ſa- ne falſus eſt. De hoc qvoqve merito dubitatur, an Deus paratiſſimus ſit, fidem ſalvi- ficam omnibus in ſummo gradu largiri? Certum eſt, omnibus velle largiri menſuram ſaluti ſufficientem: certum etiam, plerosqve intra gradum illum ſubſiſtere, qvem debita adhibita induſtria potuiſſent attingere: Sed qvi per Apoſtolos ſuos teſtatur de diverſitate menſuræ gratiæ, qvæ ſane non parum ad illuſtrationem divinæ ſapientiæ & bonitatis facit, vix dici poteſt, omnibus ſummum gradum atqve ita æqvalem menſuram dare voluiſſe. Amat ipſe Deus diverſitatem in creaturis ſuis. Per inhabitationem & unionem fieri fideles Chriſti fratres, non dixerim, ſed per nativitatem, qvæ fit ἄνωϑεν ex ſemine divino: qvalia aliqvoties adhuc in ead. qvæſtione occurrunt, cum unioni & inhabitationi adſcribitur, qvod gratioſæ imputationis vel etiam regenerationis eſt. In omnibus autem illis divina beneficia nec confundere nec divellere convenit, ſed diſtingvere, & cuiqve ſuum tribuere. Cum hypocritica & fictitia fides deſcribitur, vellem, diſertius expri- mi, non tantum qvod homo non modo imaginarie & φανταστικῶς meriti Chriſti &c. fiat particeps, ſed etiam qvod imputatio, qvam ſcriptura docet, & ex

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/350
Zitationshilfe: Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702, S. 332. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/350>, abgerufen am 23.11.2024.